Αυτοκράτορας Κόμεϊ
| Αυτοκράτορας Κόμεϊ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 統仁 (Ιαπωνικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 22 Ιουλίου 1831 Κιότο |
| Θάνατος | 30 Ιανουαρίου 1867 Κιότο |
| Αιτία θανάτου | Ευλογιά |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Tsuki no wa no misasagi |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιαπωνία |
| Θρησκεία | Σιντοϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιαπωνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηγεμόνας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτική ιδεολογία | jōi |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Eishō Νακαγιάμα Χοσίκο |
| Τέκνα | Αυτοκράτορας Μεϊτζί |
| Γονείς | Αυτοκράτορας Νινκό και Ōgimachi Naoko |
| Αδέλφια | Chikako, Princess Kazu Princess Sumiko Misahito, Prince Katsura Kuni Asahiko |
| Συγγενείς | Takatsukasa Yasuko (θετός γονέας), Kan'in Kotohito (υιοθετημένο τέκνο), Prince Fushimi Sadanaru (υιοθετημένο τέκνο), Prince Kachō Hirotsune (yūshi), Kitashirakawa Satonari (yūshi), Princess Bunshū (υιοθετημένο τέκνο)[1] και Prince Yamashina Akira (yūshi) |
| Οικογένεια | Αυτοκρατορικός οίκος της Ιαπωνίας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας (1846–1867) |
| Υπογραφή | |
 | |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αυτοκράτορας Κόμεϊ (孝明天皇, Kόmei-tennό, 22 Ιουλίου 1831 – 30 Ιανουαρίου 1867) ήταν ο 121ος Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, σύμφωνα με την παραδοσιακή σειρά διαδοχής.[2][3] Η βασιλεία του Κόμεϊ εκτείνεται από το 1846 ως το 1867, και αντιστοιχεί στα τελευταία έτη της περιόδου Έντο.[4]
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του υπήρξαν πολλές εσωτερικές αναταραχές, ως αποτέλεσμα της πρώτης σημαντικής επαφής της Ιαπωνίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, που έλαβε χώρα υπό τον διοικητή Μ. Πέρρυ το 1853 και το 1854, και το επακόλουθο αναγκαστικό άνοιγμα της Ιαπωνίας στα δυτικά έθνη, τερματίζοντας μία σειρά 220 ετών περιόδου εθνικής απομόνωσης. Ο Αυτοκράτορας Kόμεϊ δεν νοιαζόταν πολύ για οτιδήποτε ξένο, και αντιτάχθηκε στο άνοιγμα της Ιαπωνίας στις δυτικές δυνάμεις. Η βασιλεία του θα εξακολουθούσε να κυριαρχείται από εξέγερση και κομματικές συγκρούσεις, που τελικά κορυφώθηκαν με την κατάρρευση του σογκουνάτου Τοκουγκάβα λίγο μετά το τέλος του, και την αποκατάσταση Mέιτζι στην αρχή της βασιλείας τού γιου του και διαδόχου του Αυτοκράτορα Mέιτζι. [5]
Πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πριν από την άνοδο του Kόμεϊ στον Θρόνο των Χρυσανθέμων, το προσωπικό του όνομα (imina) ήταν Oσαχίτο και ο τίτλος του ήταν Hiro-no-miya. [6] Ο Oσαχίτo γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1831 και ήταν ο τέταρτος γιος του αυτοκράτορα Nινκό και της συζύγου του Όγκιματσι Ναόκο (正親町雅子). Η Αυτοκρατορική Οικογένεια του Οσαχίτο ζούσε μαζί του στο Ντάιρι του παλατιού Χεϊάν.
Βασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πρίγκιπας Οσαχίτο ενθρονίστηκε Αυτοκράτορας στις 10 Μαρτίου 1846 μετά το τέλος του πατέρα του. Η διαδοχή θεωρήθηκε ότι είχε παραληφθεί από τον νέο μονάρχη. και λίγο αργότερα, ο αυτοκράτορας Kόμεϊ λέγεται ότι ανέβηκε στον θρόνο. [7] Τα χρόνια της βασιλείας του Kόμεϊ αντιστοιχούν σε μία περίοδο, κατά την οποία οι Toκουγκάβα Λεγιόσι, Toκουγκάβα Λεσάντα, Toκουγκάβα Λεμότσι και Toκουγκάβα Γιοσινόμπου ήταν ηγέτες στην κορυφή του σογκουνάτου Toκουγκάβα. Στις 8 Ιουλίου 1853 ο Αμερικανός διοικητής Μάθιου Πέρρυ έφτασε με τα «Μαύρα Πλοία» του για να εξαναγκάσει το εμπόριο με την Ιαπωνία. Το σογκουνάτο Τοκουγκάβα, το οποίο είχε τον έλεγχο των στρατιωτικών και αστικών υποθέσεων στις φεουδαρχικές επαρχίες της Ιαπωνίας για περίπου τρεις αιώνες, αποδείχθηκε ανίκανο να ανταποκριθεί στη νέα πρόκληση του ανοιχτού εμπορίου με τη Δύση. Εκείνη την εποχή, ο Αυτοκράτορας Kόμεϊ διατηρούσε ακόμη μόνο συμβολική εξουσία στην αυλή του στο Κιότο. Καθώς το σογκουνάτο, διχασμένο από εσωτερικές διαμάχες, παρέδωσε σταδιακά την κυριαρχία στις ξένες δυνάμεις υπό την απειλή στρατιωτικής βίας, ο Αυτοκράτορας Kόμεϊ άρχισε να διεκδικεί για τον εαυτό του, και να ανακτά πολλές από τις εξουσίες, που είχαν παραχωρήσει οι πρόγονοί του στη φυλή Toκουγκάβα στο κλείσιμο της περιόδου Σενγκόκου (εμπολέμων κρατών). [8] Η μικρότερη αδελφή του Αυτοκράτορα, η Αυτοκρατορική πριγκίπισσα Kάζου-νο-Mίγια Τσικάκo, παντρεύτηκε τον Tοκουγκάβα σόγκουν Toκουγκάβα Λεμότσι ως μέρος του Κινήματος για Ενοποίηση Αυλής και Μπακούφου. [9] Τόσο ο Αυτοκράτορας, όσο και η αδελφή του ήταν κατά του γάμου, παρόλο που συνειδητοποιούσε τα οφέλη, που θα είχε από τέτοιες οικογενειακές σχέσεις με τον αληθινό ηγεμόνα της Ιαπωνίας. Ο αυτοκράτορας Kόμεϊ δεν νοιαζόταν πολύ για οτιδήποτε ξένο, και αντιτάχθηκε στο άνοιγμα της Ιαπωνίας στις δυτικές δυνάμεις, παρόλο που ο σογκούν συνέχιζε να δέχεται ξένες απαιτήσεις.
Διαβούλευση με το σογκουνάτο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 22 Ιανουαρίου 1858, ο Νταϊγκακου-νο-κάμι Χαγιάσι Ακίρα ηγήθηκε της αντιπροσωπείας του μπακούφου, που ζήτησε συμβουλές από τον αυτοκράτορα Kόμεϊ, για να αποφασίσει πώς να αντιμετωπίσει τις πρόσφατα διεκδικητικές ξένες δυνάμεις. [10] Αυτή ήταν η πρώτη φορά, που ζητούσε κάτι ενεργά ο σύμβουλος του Αυτοκράτορα, από την ίδρυση του σογκουνάτου Τοκουγκάουα. Η πιο εύκολα αναγνωρίσιμη συνέπεια αυτής της μεταβατικής ώθησης ήταν ο αυξημένος αριθμός αγγελιοφόρων, που πηγαινοέρχονταν μεταξύ Έντο και Κιότο κατά την επόμενη δεκαετία. [11] Σχετικά με αυτά τα δύσκολα αυτοκρατορικά ακροατήρια στο Κιότο, δεν υπάρχει μικρή ειρωνεία στο γεγονός ότι ο σογκούν και το μπακούφου του αντιπροσωπεύονταν από έναν νεοκομφουκιανό λόγιο/γραφειοκράτη του 19ου αι., που θα ήταν κάπως έκπληκτος αν βρισκόταν σε μία κρίσιμη σχέση διαχείρισης πολιτικής αλλαγής — κινούμενος αναμφισβήτητα «από το βιβλίο» μέσα από αχαρτογράφητα νερά με καλά καθιερωμένες θεωρίες και ιστορία ως τον μόνο αξιόπιστο οδηγό. [12] Ο Χαγιάσι στάλθηκε από το Έντο στο Κιότο τον Οκτώβριο του 1858 για να εξηγήσει τους όρους της Συμφωνίας Φιλίας και Εμπορίου, επίσης γνωστή ως Χάρρις. Το διπλό καθήκον του Χαγιάσι ήταν να εξηγήσει τους όρους σε έναν δύσπιστο Αυτοκράτορα και να κερδίσει τη συγκατάθεση του κυρίαρχου σε αυτό. Ο Kόμεϊ τελικά συναίνεσε τον Φεβρουάριο του 1859, όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε εναλλακτική. [13]
Το προσκύνημα του 14ου σογκούν Toκουγκάβα λεμότσι στο Κιότο το 1863 ήταν μία καθοριστική στιγμή, όχι μόνο στις σχέσεις του 19ου αι. μεταξύ του στρατιωτικού μπακούφου και της Αυτοκρατορικής Αυλής, αλλά και σε αυτό που η ιστορία θα αποκαλούσε την Αποκατάσταση του Mέιτζι. Η υποδοχή από τον αυτοκράτορα Kόμεϊ του σογκούν στο ανάκτορο του Κιότο μπορεί να θεωρηθεί ως μία στιγμή, κατά την οποία το πολιτικό βασίλειο επαναπροσδιορίστηκε πλήρως, έχοντας μετατραπεί σε ένα μεταβατικό αυτοκρατορικό βασίλειο. Αυτή η εντύπωση επιβεβαιώθηκε από το προσκύνημα, που ακολούθησε από τον αυτοκράτορα Kόμεϊ στο ιερό Kάμο, με τον σογκούν στη . Αυτή η δημόσια επίδειξη έδειξε ότι μία νέα τάξη πραγμάτων, είχε πλέον εμφανιστεί στο βασίλειο. [14]
Αφού αποδέχτηκε απρόθυμα τη Συνθήκη Χάρρις, η Ιαπωνία υπέγραψε γρήγορα παρόμοιες συνθήκες, που ονομάζονται Συνθήκες Ανσέι (γνωστές και ως Συνθήκες των Πέντε Δυνάμεων του Ανσέι, με τη Ρωσία, τη Γαλλία, τη Βρετανία και την Ολλανδία). [15] Οι συνθήκες όριζαν ότι οι πολίτες αυτών των ξένων εθνών θα επιτρέπεται να διαμένουν και να εμπορεύονται κατά βούληση στις πόλεις Έντο, Ναγκασάκι, Νιγκάτα, Κόμπε και Γιοκοχάμα. Αυτές οι πέντε πόλεις επρόκειτο να ανοίξουν στο εξωτερικό εμπόριο με τα τέσσερα δυτικά έθνη στις συνθήκες. Επιπλέον, οι συνθήκες όριζαν ότι ένα σύστημα εξω-εδαφικότητας θα προέβλεπε την υποταγή των αλλοδαπών κατοίκων στους νόμους των δικών τους συμβουλευτικών δικαστηρίων, αντί του ιαπωνικού νομικού συστήματος.
Η «Διαταγή Εκδίωξης των Βαρβάρων»
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο αυτοκράτορας Kόμεϊ εξοργίστηκε με σχεδόν κάθε εξέλιξη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ως Αυτοκράτορα, και κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν είδε ποτέ ξένους, ούτε ήξερε πολλά γι' αυτούς. Άνισες εμπορικές συνθήκες με τις δυτικές δυνάμεις, όπως η Συνθήκη της Καναγκάουα και η Συνθήκη Χάρρις, υπογράφηκαν χωρίς αυτοκρατορική έγκριση και παρά την άρνηση του Αυτοκράτορα να τις εγκρίνει. Δύο φορές εξέφρασε τη βούλησή του να παραιτηθεί από τη θέση του σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του άρχισε να αποκτά περισσότερη δύναμη, καθώς το σογκουνάτο Τοκουγκάουα παρήκμαζε, αν και αυτό περιοριζόταν σε διαβουλεύσεις και άλλες μορφές σεβασμού σύμφωνα με το πρωτόκολλο. Ο αυτοκράτορας Kόμεϊ συμφώνησε γενικά με τα αντιδυτικά αισθήματα και, αθετώντας την αυτοκρατορική παράδοση αιώνων, άρχισε να αναλαμβάνει ενεργό ρόλο σε ζητήματα κράτους. Καθώς εμφανίστηκαν ευκαιρίες, καταδίκασε τις συνθήκες και προσπάθησε να παρέμβει στη διαδοχή των σογκούν. Οι προσπάθειές του κορυφώθηκαν το 1863 με το «Διαταγή της εκδίωξης των βαρβάρων». Αν και το Σογκουνάτο δεν είχε καμία πρόθεση να επιβάλει την εντολή, εντούτοις ενέπνευσε επιθέσεις εναντίον του ίδιου του Σογουνάτου και εναντίον ξένων στην Ιαπωνία: το πιο διάσημο περιστατικό ήταν η δολοφονία του Βρετανού εμπόρου Τσαρλς Λένοξ Ρίτσαρντσον, για τον οποίο η κυβέρνηση Τοκουγκάουα κατέβαλε αποζημίωση 100.000 λιρών στερλινών. [16] Άλλα περιστατικά περιελάμβαναν τους βομβαρδισμούς του Σιμονοσέκι και της Kαγκοσίμα και την καταστροφή ιαπωνικών πολεμικών πλοίων, παράκτιων πυροβόλων όπλων και διαφόρων στρατιωτικών υποδομών σε όλη τη χώρα. Αυτά τα περιστατικά έδειξαν ότι η Ιαπωνία δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στη στρατιωτική ισχύ των δυτικών δυνάμεων εκείνη την εποχή, και ότι η στρατιωτική αντιπαράθεση δεν μπορούσε να αποδειχθεί διπλωματική λύση. [17]
Ασθένεια και το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιανουάριο του 1867 ο Αυτοκράτορας διαγνώστηκε με ευλογιά, η οποία προκάλεσε έκπληξη, επειδή ο Kόμεϊ φέρεται ότι δεν είχε αρρωστήσει ποτέ πριν. Στις 30 Ιανουαρίου 1867 υπέστη ένα θανατηφόρο βίαιο επεισόδιο εμετού και διάρροιας, και είχε μωβ κηλίδες στο πρόσωπό του. Το τέλος του Αυτοκράτορα Kόμεϊ ήταν ευδιάκριτα βολικό για τις δυνάμεις κατά του Μπακούφου, στις οποίες ο Kόμεϊ αντιτάχθηκε συνεχώς. Φημολογήθηκε εκείνη την εποχή ότι δολοφονήθηκε είτε από ριζοσπάστες του Τσόσου, είτε από ριζοσπάστες αξιωματούχους στην αυλή. Ο Βρετανός διπλωμάτης σερ Έρνεστ Σάτοου έγραψε, «είναι αδύνατο να αρνηθούμε ότι η εξαφάνιση [του αυτοκράτορα Kόμεϊ] από την πολιτική σκηνή, αφήνοντας ως διάδοχό του ένα αγόρι 15 ή 16 ετών [στην πραγματικότητα 14ν], ήταν η πιο κατάλληλη». [18] Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία γι' αυτό και γενικά πιστεύεται ότι ήταν απλώς ένα ακόμη θύμα της παγκόσμιας πανδημίας εκείνης της εποχής. [19] Όμως μέχρι το τέλος του αυτοκράτορα Kόμεϊ, η κυβέρνηση βρισκόταν αντιμέτωπη με χρεοκοπία και σχεδόν κατάρρευση. Η Ιαπωνία περιβαλλόταν επίσης από αποικιακές δυνάμεις, οι οποίες ήταν έτοιμες να αποκτήσουν σημαντική επιρροή με σημαντικές επενδύσεις στο ιαπωνικό εμπόριο. Ο γιος του Kόμεϊ, αυτοκρατορικός πρίγκιπας Mουτσουχίτo, στέφθηκε ως Αυτοκράτορας Mέιτζι στις 12 Σεπτεμβρίου 1868 και αυτά τα ζητήματα τέθηκαν στο τέλος υπό την αποκατάσταση του Mέιτζι.
Μετά το τέλος του Kόμεϊ το 1867, το κάμι του καταγράφηκε στο Αυτοκρατορικό μαυσωλείο, Nochi no Tsukinowa no Higashi no misasagi , το οποίο βρίσκεται στο Sennyū-ji στο Higashiyama-ku, στο Κιότο . Επίσης, σε αυτό το συγκρότημα μαυσωλείου είναι οι άμεσοι προκάτοχοι του Kόμεϊ από τον αυτοκράτορα Γκο-Μιζούνοο: Mεϊσό, Γκο-Κομγιό, Γκο-Σάι, Ράιγκεν, Higashiyama, Nakamikado, Sakuramachi, Momozono, Go -Mizunoo , Go - Sai . [20] Η αυτοκράτειρα Dowager Eishō είναι επίσης ενταφιασμένη σε αυτό το αυτοκρατορικό συγκρότημα μαυσωλείου. [21]
Ο αυτοκράτορας Kόμεϊ ήταν ο τελευταίος Αυτοκράτορας, στον οποίο δόθηκε ένα μεταθανάτιο όνομα, που επιλέχθηκε μετά το τέλος του. Ξεκινώντας από τη βασιλεία του γιου του, Αυτοκράτορα Mέιτζι, τα μεταθανάτια ονόματα επιλέχθηκαν εκ των προτέρων, τα οποία ήταν ίδια με τα ονόματα της βασιλείας τους.
Kουγκγιό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Kουγκγιό (公卿) είναι ένας συλλογικός όρος για τους πολύ λίγους, πολύ ισχυρούς άνδρες, που συνδέονταν με την Αυλή τού Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας στις προ-Mέιτζι περιόδους. Ακόμη και κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, στα οποία η πραγματικά επιρροή της Αυλής έξω από τα τείχη του ανακτόρου ήταν ελάχιστη, η ιεραρχική οργάνωση διατηρήθηκε.
Γενικά, αυτή η ελίτ ομάδα περιελάμβανε μόνο τρεις έως τέσσερις άνδρες κάθε φορά. Αυτοί ήταν κληρονομικοί αυλικοί, των οποίων η εμπειρία και το υπόβαθρο τους είχαν φέρει στο απόγειο της σταδιοδρομίας τους. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Kόμεϊ, αυτή η κορυφή του Νταϊτζό-καν περιλάμβανε:
- Kαμπάκου, Tακατσουκάσα Mασαμίτσι, 1823–1856
- Kαμπάκου, Kουτζό Χισατάντα, 1856–1862
- Kαμπάκου, Koνόε Tανταχίρο, 1862–1863
- Kαμπάκου, Tακατσουκάσα Σουκεχίρo, 1863
- Kαμπάκου, Nιτζό Ναριγιούκι, 1863–1866
- Σανταϊτζίν
- Ουνταϊτζίν
- Ναϊνταϊτζίν
- Νταϊνάγκον
Εποχές της βασιλείας του Kόμεϊ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο αυτοκράτορας Kōmei ήταν ο τελευταίος Ιάπωνας Αυτοκράτορας που είχε περισσότερα από ένα επώνυμα (νενγκό) κατά τη διάρκεια μίας και μόνο θητείας. Ξεκινώντας με τον διάδοχό του, τον αυτοκράτορα Mέιτζι, επιλέχθηκε ένα όνομα εποχής (πανομοιότυπο με το μετέπειτα μεταθανάτιο όνομα του Αυτοκράτορα) και δεν άλλαξε μέχρι το τέλος του. Υπήρχαν επτά νενγκό κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Kόμεϊ. [22]
- Kόκα (1844–1848)
- Kάεϊ (1848–1854)
- Aνσέι (1854–1860)
- Mανέν (1860–1861)
- Μπουνκγιού (1861–1864)
- Γκέντζι (1864–1865)
- Kεϊό (1865–1868)
Γενεαλογία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η οικογένεια περιελάμβανε έξι παιδιά, τέσσερις κόρες και δύο γιους. αλλά ο μελλοντικός αυτοκράτορας Mέιτζι ήταν ο μόνος, που επέζησε μέχρι την ενηλικίωση. [23] Η κύρια σύζυγος του Kόμεϊ ήταν η Aσάκo Kουγιό. [24] Μετά το τέλος τού Kόμεϊ το 1867, η Aσάκo έλαβε τον τίτλο Χήρα Αυτοκράτειρα Εϊσό από τον αυτοκράτορα Mέιτζι. [25]
Σύζυγος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Θέση | Όνομα | Γέννηση | Θάνατος | Πατέρας | Θέμα |
|---|---|---|---|---|---|
| Nγιόγκo | Aσάκo Kουτζό (九条夙子) αργότερα Χήρα Αυτοκράτειρα Εϊσό (英照皇太后) |
1835 | 1897 | Kουτζό Χισατάντα | • Πρώτη κόρη: Αυτοκρατορική πριγκίπισσα Τζούνκo • Δεύτερη κόρη: Πριγκίπισσα Φούκι • Υιοθετημένος γιος: Αυτοκρατορικός πρίγκιπας Mουτσουχίτo (αργότερα αυτοκράτορας Mέιτζι) |
Παλλακίδες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Όνομα | Γέννηση | Θάνατος | Πατέρας | Tέκνα |
|---|---|---|---|---|
| Μπότζο Noμπούκo | 1830 | 1850 | 9άγνωστο) | • Πρώτος γιος: Mγιοκόγκεϊν |
| Nακαγιάμα Γιοσίκo | 1836 | 1907 | Nακαγιάμα Τανταγιάσου | • Δεύτερος γιος: Αυτοκρατορικός πρίγκιπας Mουτσουχίτo (αργότερα Αυτοκράτορας Μέιτζι) |
| Xoρικάβα Κίκo | 1837 | 1910 | Άγνωστο | • Τρίτη Κόρη: Πριγκίπισσα Σούμα • Τέταρτη κόρη: Πριγκίπισσα Ρι |
| Iμάκι Σιγκέκo | 1828 | 1901 | Άγνωστο | (Κανένα) |
| Iμάκι Nαόκo | Άγνωστο | Άγνωστο | Άγνωστο | (Κανένα) |
Τέκνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Κατάσταση | Όνομα | Γέννηση | Θάνατος | Μητέρα | Γάμος | Τέκνα |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Πρώτος Υιός | Πρίγκιπας Mγιοκέγκεϊν | (άγνωστο) | 1850 | Μπότζo Noμπούκo | N/A | N/A |
| Πρώτη κόρη | Αυτοκρατορική Πριγκίπισσα Τζούνκo | 1850 | 1852 | Kουτζό Aσάκo | N/A | N/A |
| Δεύτερος Υιός | Αυτοκρατορικός Πρίγκιπας Μουτσουχίτo (αργότερα Αυτοκράτορας Mέιτζι) |
1852 | 1912 | Nακαγιάμα Γιοσίκo (γεννήθηκε) Aσάκο Κουτζό (όταν υιοθετήθηκε) |
Mασάκο Ιτσιτζό | • Αυτοκράτορας Tαϊσό • Πριγκίπισσα Mασάκο Τακέντα • Φουσάκο Κιτασιρακάβα • Νομπούκο Ασάκα • Τοσίκο Χιγκασικούνι • μεταξύ άλλων... |
| Δεύτερη κόρη | Πριγκίπισσα Φούκι | 1858 | 1859 | Kουτζό Ασάκo | N/A | N/A |
| Τρίτη κόρη | Πριγκίπισσα Σούμα | 1859 | 1861 | Χορικάβα Κίκo | N/A | N/A |
| Τέταρτη Κόρη | Πριγκίπισσα Ρίε | 1861 | 1862 | Χορικάβα Κίκo | N/A | N/A |
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αυτοκράτορας της Ιαπωνίας
- Κατάλογος Αυτοκρατόρων της Ιαπωνίας
- Αυτοκρατορική λατρεία
- Ναός Heian
- Τσούκι νο βα νο μισάγκι
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ geocity1
.com /okugesan _com /komei .htm. - ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 孝明天皇 (121)
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan. σελίδες 123–135.
- ↑ Meyer, Eva-Maria. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit, p. 186.
- ↑ «Japan:Memoirs of a Secret Empire». PBS. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2007.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 10.
- ↑ Ponsonby-Fane, p. 123. A distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Emperor Go-Murakami – see Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 44.
- ↑ Cullen (2003).
- ↑ Nussbaum, Louis-Frédéric et al. (2005). Japan encyclopedia, p. 502.
- ↑ Cullen, L.M. (2003). A History of Japan, 1582–1941: Internal and External Worlds, p. 178.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1956). Kyoto: the Old Capital, 794–1869, p. 324.
- ↑ Cullen, pp. 173-185.
- ↑ Cullen, p. 184.
- ↑ Jansen (2002).
- ↑ Auslin, p.1
- ↑ Jansen, pp. 314–315
- ↑ Keene (2002)
- ↑ Keene 2002
- ↑ Jansen, Marius. Sakamoto Ryoma and the Meiji Restoration Footnote, p. 282. Janen Marius. The Making of Modern Japan p. 324.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 423.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 335.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 17.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 125.
- ↑ Ponsonby-Fane, Imperial House, p. 334.
- ↑ Keene, Donald. (2002). Emperor of Japan: Meiji and His World, 1852–1912, p. 531;
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Cullen, Louis M. (2003). A History of Japan, 1582–1941: Internal and External Worlds. Cambridge: Cambridge University Press .(ISBN 978-0-521-52918-1)ISBN 978-0-521-52918-1 ; OCLC 50694793
- Jansen, Marius B. (2002). The Making of Modern Japan. Cambridge: Harvard University Press .(ISBN 978-0-674-00991-2)ISBN 978-0-674-00991-2 ; OCLC 52086912
- 978-0-231-12340-2
- Μάγιερ, Εύα-Μαρία. (1999). Japans Kaiserhof in der Edo-Zeit: unter besonderer Berücksichtigung der Jahre 1846 bis 1867. Münster: LIT Verlag.(ISBN 978-3-8258-3939-0)ISBN 978-3-8258-3939-0 ; OCLC 42041594
- Nussbaum, Louis Frédéric και Käthe Roth. (2005). Ιαπωνική Εγκυκλοπαίδεια. Cambridge: Harvard University Press .(ISBN 978-0-674-01753-5)ISBN 978-0-674-01753-5 ; OCLC 48943301
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon . (1959). Ο Αυτοκρατορικός Οίκος της Ιαπωνίας. Κιότο: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- __________. (1956). Κιότο: η Παλιά Πρωτεύουσα, 794–1869. Κιότο: Ponsonby Memorial Society. OCLC 36644
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Emperor Kōmei στο Wikimedia Commons