Αυτοκρατορικό χρονικό
 Απόσπασμα του Αυτοκρατορικού χρονικού | |
| Γλώσσα | Μέση άνω γερμανική γλώσσα[1] |
|---|---|
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1150[2] |
| Μορφή | έπος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Αυτοκρατορικό χρονικό (γερμανικά: Kaiserchronik) είναι χρονικό του 12ου αιώνα γραμμένο από άγνωστο Γερμανό κληρικό σε 17.283 στίχους στη μέση άνω γερμανική. [3]Αφηγείται την ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από την εποχή του Ιούλιου Καίσαρα έως τον Κορράδο Γ΄ και επιδιώκει να δώσει μια πλήρη περιγραφή της ιστορίας των Ρωμαίων και Γερμανών αυτοκρατόρων και βασιλιάδων, με βάση μια ιστοριογραφική άποψη για τη συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και τη γερμανική διαδοχή της. Ωστόσο, μεγάλο μέρος του υλικού είναι θρυλικό και φανταστικό, υποδηλώνοντας ότι μεγάλες ενότητες έχουν συγκεντρωθεί από προηγούμενα έργα, κυρίως θρύλους και βίους αγίων. Αντιπροσωπεύει το πιο εκτενές και ευρύτερα διαδεδομένο έργο της πρώιμης Μεσαιωνικής γερμανικής λογοτεχνίας με μεγάλη σημασία για τις λογοτεχνικές, γλωσσικές και ιστορικές μελέτες.[4]
Παρουσίαση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το χρονικό γράφτηκε στο Ρέγκενσμπουργκ της Βαυαρίας μεταξύ 1140 και 1150 από έναν ή περισσότερους κληρικούς σε κοσμική υπηρεσία σε δουκική αυλή του Ρέγκενσμπουργκ. Μπορεί να υποτεθεί (λόγω διαφορών στις αφηγηματικές τεχνικές, μεταξύ άλλων) ότι αρκετοί συγγραφείς συνέβαλαν στο χρονικό. Αφηγείται την ιστορία 36 Ρωμαίων και 19 Γερμανών αυτοκρατόρων σε 17.283 ομοιοκατάληκτους στίχους δημιουργώντας ένα παγκόσμιο χρονικό από την ίδρυση της Ρώμης (με εστίαση στον Καίσαρα) έως τον αυτοκράτορα των Χοενστάουφεν Κορράδο Γ΄ και την προετοιμασία της Β' Σταυροφορίας το 1147.[5]
Οι πηγές του περιλαμβάνουν παλαιότερα λατινικά χρονικά και αυτοκρατορικούς και παπικούς καταλόγους, θρυλικές παραδόσεις και το ποίημα Άννολιντ.
Κρίνοντας από τον μεγάλο αριθμό των σωζόμενων χειρογράφων (δώδεκα πλήρη και δεκαεπτά αποσπασματικά), πρέπει να ήταν πολύ δημοφιλές και συμπληρώθηκε δύο φορές τον 13ο αιώνα: η πρώτη προσθήκη, η «Βαυαρική συνέχεια», περιείχε 800 στίχους, ενώ η δεύτερη, η «Σουηβική συνέχεια» πρόσθεσε 483 στίχους. Το έργο χρησιμοποιήθηκε ως σημαντική πηγή για άλλα έμμετρα χρονικά του 13ου αιώνα.
Το κείμενο σώζεται συνολικά σε περίπου 50 χειρόγραφα, εκ των οποίων τα 20 με το πλήρες κείμενο. Από αυτά, πέντε χρονολογούνται πριν από τον 14ο αιώνα, συμπεριλαμβανομένου ενός από τα τέλη του 12ου αιώνα.
Περιεχόμενο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Αυτοκρατορικό χρονικό είναι η πρώτη σημαντική μεγάλης κλίμακας γερμανόφωνη ιστορική πηγή. Το περιεχόμενό του είναι μια ποιητική ιστορία Ρωμαίων και Γερμανών ηγεμόνων με πολλά παρεμβαλλόμενα επεισόδια και θρύλους, που συχνά συνδέονται αυθαίρετα με κάποιον αυτοκράτορα και έχουν τη μορφή ανεξάρτητων διηγήσεων. Η κύρια ιδέα είναι ότι η χριστιανική Γερμανική αυτοκρατορία είναι η ολοκλήρωση και συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο συγγραφέας προσπαθεί να δώσει φαινομενικά ακριβείς πληροφορίες για τη βασιλεία των ηγεμόνων, αλλά στην πραγματικότητα, αλλάζει τη διαδοχή μερικών αυτοκρατόρων. Αναφέρεται επίσης στη μετάβαση από τον ειδωλολατρικό κόσμο στον χριστιανικό και στις θεολογικές διαμάχες που προέκυψαν μετά τον εκχριστιανισμό της Αυτοκρατορίας. [6]
Διδακτική αφήγηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον πρόλογο αναφέρεται η πρόθεση του συγγραφέα να μιλήσει για καλούς και κακούς ηγεμόνες, η οποία πραγματοποιείται σε μεγάλο βαθμό με συνέπεια και υπερτερεί κατά πολύ της έγνοιας για την παροχή ιστορικά ακριβών αναφορών. Το χρονικό έχει τον χαρακτήρα διδακτικής αφήγησης για μελλοντικούς ηγεμόνες, με τα μεμονωμένα επεισόδια να μην χρησιμεύουν μόνο ως ψυχαγωγία, αλλά κυρίως να έχουν μια θρησκευτική και ηθική υποδειγματική σημασία. Ο συγγραφέας ήθελε να διαφοροποιήσει το έργο του από τις παγίδες της καθαρά κοσμικής ποίησης.[7]
Πολιτιστική ταυτότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Αυτοκρατορικό Χρονικό γράφτηκε την ίδια εποχή με δύο ψευδο-ιστορικά έργα: την Ιστορία των Βασιλέων της Βρετανίας (1136) του Βρετανού Τζέφρεϊ του Μονμάουθ, έργο διάσημο για την εισαγωγή του θρύλου του Βασιλιά Αρθούρου και τη Μυθιστορία του Βρούτου (1155), μια διασκευή της προηγούμενης ιστορίας από τον προστατευόμενο της Ελεονώρας της Ακουιτανίας Νορμανδού ποιητή Γουέις, που και τα δύο ανάγουν την καταγωγή των βασιλιάδων της Βρετανίας στον θρυλικό Βρούτο της Τροίας. Όπως και το Αυτοκρατορικό Χρονικό, αυτές οι ιστορίες αφηγούνται ανδραγαθήματα βασιλιάδων και ηγεμόνων με χρονολογική σειρά και χρησιμοποιούν το παρελθόν για να δικαιολογήσουν σύγχρονες πολιτικές ρυθμίσεις και να καλλιεργήσουν μια αίσθηση πολιτιστικής ταυτότητας. [8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1051461464. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2024.
- ↑ Günther Schweikle: «Metzler Literatur Lexikon» (Γερμανικά) J.B. Metzler. Στουτγκάρδη. 1990. σελ. 382. ISBN-13 978-3-476-00668-4.
- ↑ . «digi.ub.uni-heidelberg.de/en/Kaiserchronik».
- ↑ . «bavarikon.de/Kaiserchronik (Imperial Chronicle)».
- ↑ . «geschichtsquellen.de/Kaiserchronik».
- ↑ . «digi.ub.uni-heidelberg.de/ Kaiserchronik».
- ↑ . «weltbild.de/media/die-kaiserchronik.pdf» (PDF).
- ↑ . «gtr.ukri.org/Kaiserchronik: Literature and History in the German Middle Ages».