Αφηρημένη τέχνη
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Με τον όρο αφηρημένη τέχνη αναφερόμαστε σε ένα μοντέρνο κίνημα στις εικαστικές τέχνες σύμφωνα με το οποίο αποκλείεται οποιαδήποτε αναφορά στην εξωτερική φυσική πραγματικότητα. Εναλλακτικά, μπορούμε να ορίσουμε ως αφηρημένη την μη παραστατική και μη αντικειμενική τέχνη. Ο ιδρυτής της αφηρημένης τέχνης είναι ο Βασίλι Καντίνσκι[1].
Χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές του 20ού αιώνα ο όρος χρησιμοποιήθηκε κατά κύριο λόγο ως αναφορά σε έργα του κυβισμού και του φουτουρισμού, τα οποία προσπάθησαν να περιγράψουν την πραγματικότητα, όχι όμως μέσω της μίμησης ή της πιστής αναπαράστασης των εξωτερικών χαρακτηριστικών της, αλλά με έναν αντισυμβατικό και αφηρημένο τρόπο μέσω των αμετάβλητων εγγενών ιδιοτήτων της. Η μοντέρνα τέχνη του 20ού αιώνα, με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την άρνηση της αναπαράστασης του εξωτερικού κόσμου, δημιούργησε μη παραστατικά έργα, τα οποία ονομάζουμε Αφηρημένη Τέχνη.[2]
Η αφηρημένη τέχνη είναι η τέχνη που δεν προσπαθεί να αναπαραστήσει μια ακριβή απεικόνιση μιας οπτικής πραγματικότητας, αλλά αντίθετα χρησιμοποιεί σχήματα, χρώματα, φόρμες και χειρονομιακά σημάδια για να επιτύχει το αποτέλεσμα της.[3] Ιστορικά, σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας αφηρημένης αντίληψης γύρω από το καλλιτεχνικό έργο, θεωρείται πως διαδραμάτισε η ανάπτυξη της φωτογραφίας, καθώς κατέστησε σε ένα βαθμό περιττή την πιστή αντιγραφή των αντικειμένων στις υπόλοιπες εικαστικές τέχνες.
Σύγχρονοι καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλι Καντίνσκι υποστήριξαν πως σε αντίθεση με τη σύγχρονη επιστήμη, η οποία αποκαλύπτει τον υλικό κόσμο και τη δομή του, ο ρόλος της τέχνης θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη του πνευματικού χαρακτήρα της. Ο Καντίνσκι θεωρείται ένας από τους πατέρες της αφηρημένης τέχνης, ενώ επηρέασε σημαντικά και το μεταγενέστερο κίνημα του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού κατά τη δεκαετία του 1950. Όμως η μουσική, ήδη απ'τη γέννησή της, είχε δείξει αυτό το δρόμο. Εκεί μπερδεύτηκε και ο μεγάλος Καντίνσκι προσπαθώντας να συνδυάσει τους ήχους με τα χρώματα, κάτι που μάλλον απέτυχε. Όμως έδωσε μια μεγάλη ιδέα. Η ζωγραφική είχε πλέον το προνόμιο να συμπεριφέρεται χωρίς να είναι υποχρεωμένη να εξηγεί. Η ζωγραφική μπόρεσε να καθίσει στον πολύ κόσμο, που αρχέγονα άκουγε μουσική, και να μην εξαρτάται από την εξουσία. Ακριβώς τόσο αφηρημένη όσο τα γράμματα και οι ήχοι και τόσα άλλα.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Voss, Julia (20 May 2013). «The first abstract artist? (And it's not Kandinsky)». Tate Etc. (UK: Tate) (27). https://www.tate.org.uk/context-comment/articles/first-abstract-artist-and-its-not-kandinsky. Ανακτήθηκε στις 31 January 2019.
- ↑ «ΘΕΜΑ 1: Αφηρημένη Τέχνη - τα μη παραστατικά έργα». ebooks.edu.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Tate. «Abstract art». Tate (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2022.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με την τέχνη χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |