Βαχούστι του Κάρτλι
| Βαχούστι του Κάρτλι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | ვახუშტი ბაგრატიონი (Γεωργιανά) |
| Γέννηση | 1696 Τιφλίδα |
| Θάνατος | 1757 Μόσχα |
| Τόπος ταφής | κοιμητήριο Ντονσκόι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο του Κάρτλι Βασίλειο του Κάρτλι και της Καχετίας Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Γεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | γεωργιανά Ρωσικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γεωγράφος ιστορικός χαρτογράφος |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Ιβάν Βαχουστόβιτς Μπαγκρατιόν Ιοτάμ Μπαγκρατιόν |
| Γονείς | Βαχτάνγκ ΣΤ΄ του Κάρτλι |
| Αδέλφια | Tamar II of Kartli Princess Ana of Kartli Μπακάρ του Κάρτλι Γεώργιος του Κάρτλι Παάτα του Κάρτλι |
| Οικογένεια | Οίκος του Μουχράνι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βαχούστι (γεωργιανά: ვახუშტი, 1696–1757) ήταν Γεωργιανός βασιλικός πρίγκιπας (μπατονισβίλι), γεωγράφος, ιστορικός και χαρτογράφος. Τα κύρια ιστορικά και γεωγραφικά του έργα, Περιγραφή του Βασιλείου της Γεωργίας και ο Γεωγραφικός Άτλαντας, εγγράφηκαν στο Μητρώο Μνήμης του Κόσμου της UNESCO το 2013.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Φυσικός γιος τού βασιλιά Βάχτανγκ ΣΤ΄ τού Κάρτλι (βασ. 1716–24), γεννήθηκε στην Τιφλίδα, 1696. Εκπαιδευμένος από τους αδελφούς Γκαρσεβανισβίλι και τη Ρωμαιοκαθολική ιεραποστολή, γνώριζε άπταιστα Ελληνικά, Λατινικά, Γαλλικά, Τουρκικά, Ρωσικά και Αρμενικά.
Το όνομά του Βαχούστι προέρχεται από το παλαιό ιρανικό vahišta- ("παράδεισος", υπερθετικός τού veh "καλό", δηλαδή "υπέροχο, εξαιρετικό"). Το αντίστοιχό του στη Μέση Περσική γλώσσα είναι wahišt και στα Νέα Περσικά behešt.[2] Its equivalent in Middle Persian is wahišt and in New Persian behešt.[2]
Το 1719 και το 1720, έλαβε μέρος σε δύο διαδοχικές εκστρατείες κατά τού επαναστάτη δούκα (eristavi) Σάνσε τού Κσάνι. Από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο του 1722, ήταν κυβερνήτης τού βασιλείου κατά την απουσία τού πατέρα του στην εκστρατεία της Γκάντζα. Αργότερα υπηρέτησε ως διοικητής στο Kβέμo (Κάτω) Κάρτλι. Μετά την οθωμανική κατοχή τού Κάρτλι, ακολούθησε τον βασιλιά Βαχτάνγκ στη μετανάστευσή του στη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1724. Αποσύρθηκε στη Μόσχα, όπου ο τσάρεβιτς Βαχούστ (όπως έγινε γνωστός στη Ρωσία) έλαβε σύνταξη. Απεβίωσε στη Μόσχα το 1757. Τάφηκε στο μοναστήρι Ντονσκόι στη Μόσχα, ένα παραδοσιακό κοιμητήριο γεωργιανών μεταναστών βασιλέων και ευγενών.
Έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα περισσότερα έργα του γράφτηκαν ή ολοκληρώθηκαν στη Μόσχα. Οι πιο γνωστοί είναι η Περιγραφή τού Βασιλείου της Γεωργίας (ολοκληρώθηκε το 1745), η Γεωγραφική Περιγραφή της Γεωργίας (ολοκληρώθηκε το 1750) και δύο γεωγραφικοί άτλαντες της περιοχής τού Καυκάσου, που συνοδεύονται από τις εικόνες πολλών ιστορικών οικοσήμων (1745–46).
Η περίφημη Περιγραφή του για το Βασίλειο της Γεωργίας είναι ουσιαστικά μία στολισμένη σύνοψη των αρχικών κειμένων τού σώματος των μεσαιωνικών γεωργιανών χρονικών, Kartlis Tskhovreba. Ο Βαχούστι ήταν κριτικός για την επανέκδοση τού corpus, που συγκεντρώθηκε από μία επιστημονική επιτροπή υπό την προεδρία τού πατέρα του Βάχτανγκ ΣΤ΄. Για να διορθώσει τις αντιληπτές παραλείψεις της εκδοχής του Βαχτάνγκ, ο Βαχούστι συνέταξε τη δική του περιεκτική ιστορία και γεωγραφική περιγραφή τού γεωργιανού λαού και των εδαφών του. Ένας από τους κύριους στόχους της διόρθωσής του ήταν να υπογραμμίσει την πολιτική και πολιτιστική ενότητα όλων των γεωργιανών, παρά το γεγονός ότι η Γεωργία ήταν πολιτικά διαιρεμένη ανάμεσα σε ανταγωνιστές βασιλείς και πρίγκιπες κατά τη διάρκεια της ζωής τού Βαχούστι. Η δημοτικότητα τού τόμου τού Βαχούστι αποδεικνύεται από τα πολλά αντίγραφά του, και η αφήγησή του διαμόρφωσε σημαντικά τον τρόπο, με τον οποίο οι επόμενες γενιές έχουν συλλάβει ένα αποκλειστικά Γεωργιανό παρελθόν.[3] Είναι επίσης μία σημαντική πηγή για τη γεωργιανή ιστορία τού 16ου και 17ου αι.
Τα έργα τού Βαχούστι μεταφράστηκαν σύντομα στα ρωσικά και αργότερα στα γαλλικά και χρησίμευσαν ως οδηγός σε πολλούς σύγχρονους Ευρωπαίους μελετητές και ταξιδιώτες στον Καύκασο μέχρι τις αρχές του 20ού αι..
Ολοκλήρωσε επίσης, μαζί με τον αδελφό του, πρίγκιπα Μπακάρ, την εκτύπωση της Βίβλου στα γεωργιανά, την οποία είχε κάνει μόνο εν μέρει ο πατέρας τους, Βαχτάνγκ ΣΤ΄. Ίδρυσε για τον σκοπό αυτό, στο σπίτι του κοντά στη Μόσχα, ένα τυπογραφείο, δίδαξε την τέχνη της τυπογραφίας σε αρκετούς Γεωργιανούς κληρικούς και ολοκλήρωσε την πρώτη έντυπη έκδοση της Βίβλου στα γεωργιανά το 1743. Το τυπογραφείο μεταφέρθηκε στη συνέχεια στη Μόσχα, όπου τυπώθηκαν πολλά θρησκευτικά έργα στα γεωργιανά.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1717 τη Mαριάμ, τη μικρότερη κόρη τού Γκιόργκι-Mαλάκια Aμπασίτζε, πρώην βασιλιά τού Ιμερέτι (1702–07) και απέκτησε πολλούς πρίγκιπες:
- Ιοάνε/Ιβάν (1719–1781), στρατηγός στη ρωσική υπηρεσία.
- Αλεξάνδρα (12 Αυγούστου 1721 – 8 Απριλίου 1789).
- Ντάβιντ (1723–1819).
- Μαριάμ (1724–1807).
- Ντομέντι (1728–1737).
- Νικολόζ (απεβ. Νοεμβρίου 1784).
- Άννα (1744–1779).
- Ιοτάμ (άκμασε 1737).
- Πέτρε (άκμασε 1737).
- Γκούκα (άκμασε 1737).
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Description of Georgian Kingdom and the Geographical Atlas of Vakhushti Bagrationi». Memory of the World Register. UNESCO. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 Πρότυπο:Encyclopaedia Iranica
- ↑ Rapp, Stephen H. (2003), Studies In Medieval Georgian Historiography: Early Texts And Eurasian Contexts, pp. 423–4. Peeters Bvba (ISBN 90-429-1318-5).