Βεατρίκη Ιερωνύμη της Λωρραίνης
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Βεατρίκη Ιερωνύμη της Λωρραίνης | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1 Ιουλίου 1662[1] Μπαρ-λε-Ντυκ[1] |
Θάνατος | 9 Φεβρουαρίου 1738[1] Παρίσι[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αριστοκράτης |
Οικογένεια | |
Γονείς | Φραγκίσκος Μάριος του Λιλμπόν[1][2] και Άννα της Λωρραίνης[1][2] |
Αδέλφια | Κάρολος Φραγκίσκος του Κομερσύ[1] Jean François Paul of Lorraine[1] Ελισάβετ Θηρεσία της Λωρραίνης, πριγκίπισσα του Επινουά[1] |
Οικογένεια | Οίκος του Γκιζ[1] |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | αββέσσα (1711–1738, Remiremont Abbey) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Βεατρίκη-Ιερωνύμη, γαλλ. Béatrice Hiéronyme de Lorraine-Guise-Elbeuf (1 Ιουλίου 1662 - 9 Φεβρουαρίου 1738) από τον Οίκο της Λωρραίνης-Γκιζ-Ελμπέφ ήταν κόρη του πρίγκιπα του Λιλμπόν, η οποία έγινε ηγουμένη του αβαείου του Ρεμιρμόν. Έγινε μέλος του σπιτιού του Μεγάλου Δελφίνου και ήταν η υποτιθέμενη σύζυγος του Φιλίππου, ιππότη της Λωρραίνης.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν η πρώτη κόρη του Φραγκίσκου-Μαρία, πρίγκιπα του Λιλμπόν και της Άννας της Λωρραίνης, κόρης του Καρόλου Δ΄ δούκα της Λωρραίνης.
Γεννήθηκε στο Οτέλ ντ'Eλμπέφ στο Παρίσι. Τα μέλη του Οίκου της είχαν στην Αυλή του Παρισιού τη θέση του ξένου πρίγκιπα (prince étranger). Όταν παντρεύτηκαν οι γονείς της, ο Κάρολος Δ΄ δούκας της Λωρραίνης έδωσε ως γαμήλιο δώρο το Οτέλ ντε Μπωβώ (μετέπειτα Οτέλ ντε Λιλμπόν) στο Νανσύ.
Η Βεατρίκη δεν παντρεύτηκε ποτέ. Στη νεότητά της, γνωστή ως Μαντμουαζέλ ντε Λιλμπόν, ήταν μέλος της οικίας του Λουδοβίκου Μεγάλου Δελφίνου της Γαλλίας. Ήταν πολύ κοντά με την αδελφή της Ελισάβετ-Θηρεσία. Στην οικία του Μεγάλου Δελφίνου ήλθε κοντά με τη Λουίζα-Φραγκίσκη των Βουρβόνων, γνωστή ως μαντάμ λα Ντουσές (του Μπουρμπόν), κόρη του Λουδοβίκου ΙΔ΄. Επίσης ήταν κοντά με τον θείο της Κάρολο-Ερρίκο του Οίκου της Λωρραίνης πρίγκιπα του Κομμερσύ.
Το 1686 της προτάθηκε ο γάμος της με τον Φραγκίσκο Β΄ των Έστε δούκα της Μόντενα. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ είχε υποστηρίξει τον γάμο, αλλά μετά είπε ότι δεν θα αναμειχθεί στην ένωση. Τελικά αυτός νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα-Μαρία Φαρνέζε, χωρίς να αποκτήσει παιδιά. To 1705 η Βεατρίκη-Ιερωνύμη έγινε βοηθός-ηγουμένη στο Ρεμιρμόν. Το 1710 έγινε ηγουμένη σε ένα σπουδαίο μοναστήρι των Βενεδικτίνων στο Βοσγκ της Γαλλίας. Διαδέχθηκε την Χριστίνα του Ζαλμ και παρέμεινε πριγκίπισσα-ηγουμένη ως το τέλος της.
Απεβίωσε στο Παρίσι σε ηλικία 70 ετών. Ο Λουί ντε Ρουβρουά, δούκας του Σαιν-Σιμόν αναφέρει ότι αυτή είχε παντρευτεί τον εξάδελφό της Φίλιππο ιππότη της Λωρραίνης.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρόγονοι της Βεατρίκης Ιερωνύμης ηγουμένη αβαείου Ρεμιρεμόν | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Goldhammer, Arthur, Saint-Simon and the court of Louis XIV [Translated memoirs of Saint-Simon], The University of Chicago Press, London, 2001, p.33
- Jonathan Spangler (2009). The Society of Princes: The Lorraine-Guise and the Conservation of Power and Wealth in Seventeenth-Century France. Ashgate Publishing, Ltd. p. 246. ISBN 0754658600.