Γαλλικές προεδρικές εκλογές (2022)
 | ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
| Χάρτες με τα αποτελέσματα του 1ου γύρου των προεδρικών εκλογών (στα αριστερά) και του 2ου γύρου των εκλογών (στα δεξιά) | ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
_(cropped)_(cropped).jpg)
Οι Γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2022, διεξήχθησαν σε δύο γύρους. Ο πρώτος γύρος διεξήχθη στις 10 Απριλίου του 2022. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου δεν ανέδειξαν νικητή αφού κανείς από τους υποψηφίους δεν συγκέντρωσε ποσοστό άνω του 50%. Συγκεκριμένα, ο νυν πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν συγκέντρωσε περίπου το 28% των ψήφων, ενώ ακολουθούσε η Μαρίν Λεπέν και ο Ζαν Λυκ Μελανσόν με 23% και 22% αντίστοιχα. Ο δεύτερος γύρος διεξήχθη στις 24 Απριλίου 2022 μεταξύ των δυο υποψηφίων που επικράτησαν στον πρώτο γύρο, δηλαδή μεταξύ του Εμμανουέλ Μακρόν και της Μαρίν Λεπέν.[1] Νικητής των εκλογών αναδείχθηκε ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος πλειοψήφησε στον δεύτερο γύρο με ποσοστό 58.5% έναντι 41.5% της Μαρίν Λε Πεν.[2] Το ποσοστό αυτό της Μαρίν Λεπέν αποτελεί ιστορικά υψηλό για τη γαλλική ακροδεξιά.[3]
Τα αποτελέσματα των εκλογών επιβεβαίωσαν τη ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στη Γαλλία: τα δύο παραδοσιακά μεγάλα πολιτικά κόμματα, το κεντροαριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το κεντροδεξιό «Οι Ρεπουμπλικάνοι» καταποντίστηκαν καταγράφοντας ποσοστά 1,8% και 4,8% αντίστοιχα.[4] Επίσης, μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, ο Ζαν Λυκ Μελανσόν αναδείχθηκε ως ηγέτης της γαλλικής αριστεράς αφού βγήκε τρίτος και έχασε μία θέση στον δεύτερο γύρο για λιγότερο από 1,5% των ψήφων. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο Μελανσόν στον α' γύρο ήρθε πρώτος στους νέους κάτω των 35 έτων, στις λαϊκές γειτονιές και στις περισσότερες μεγάλες πόλεις.[5]
Η αποχή στον δεύτερο γύρο ήταν 28%, η μεγαλύτερη από το 1969.[6]
Με τη νίκη του, ο Μακρόν γίνεται ο τέταρτος πρόεδρος[α] της Πέμπτης Δημοκρατίας που επανεκλέγεται, και ο πρώτος από το 2002, όταν είχε επανεκλεγεί ο Ζακ Σιράκ.[7]
Των προεδρικών εκλογών ακολούθησαν στις 12 Ιουνίου του 2022 οι εκλογές των βουλευτών της Γαλλικής εθνοσυνέλευσης.
Υπόβαθρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, αυτές του 2017, αναδιαμορφώθηκε ριζικά το πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας. Οι δύο παραδοσιακές πολιτικές ομάδες, των Ρεπουμπλικάνων και των Σοσιαλιστών, υποχώρησαν, ενώ αναδύθηκαν νέες δυνάμεις, όπως το κεντρώο κόμμα Η Δημοκρατία Μπροστά! του Μακρόν και το ακροδεξιό κόμμα Εθνική Συσπείρωση με ηγέτιδα τη Μαρίν Λεπέν. Τις εκλογές κέρδισε ο Εμμανουέλ Μακρόν στον δεύτερο γύρο, συγκεντρώνοντας το 67% των ψήφων έναντι 33% της Λεπέν.[8] Λίγους μήνες αργότερα, η Δημοκρατία Μπροστά! κέρδισε απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στις βουλευτικές εκλογές του 2017.[9] Έτσι, ο Εμμανουέλ Μακρόν ήταν σε θέση να σχηματίσει δική του κυβέρνηση και να υλοποιήσει ανεμπόδιστα το πολιτικό του έργο.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Μακρόν κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι είχε απομακρυνθεί από τους απλούς πολίτες και δεν κατανοούσε τα προβλήματά τους ή ότι αθέτησε προεκλογικές του υποσχέσεις. Μάλιστα, πολλοί επικριτές τους τον αποκαλούν και ως «πρόεδρο των πλουσίων».[10][11] Επίσης, η διακυβέρνηση του Μακρόν χαρακτηρίστηκε ως νεοφιλελεύθερη, λόγω των μέτρων λιτότητας που πήρε και των διάφορων αντιδημοφιλών μεταρρυθμίσεων, όπως της μείωσης των επιδομάτων ανεργίας ή της αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 65 έτη.[12][13]
Στα τέλη του 2018 και στις αρχές του 2019, η Γαλλία συγκλονίστηκε από το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων», ένα κίνημα δυσαρέσκειας για το παρόν πολιτικό σύστημα και τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα των απλών πολιτών. Ακόμα, το 2020, επλήγη σοβαρά από την πανδημία του κορωνοϊού.
Τέλος, κατά την περίοδο της προεκλογικής εκστρατείας ξεκίνησε και ο πόλεμος στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να απασχολήσει αρκετά τον δημόσιο διάλογο. Παρόλο πάντως που ο πόλεμος στην Ουκρανία ενίσχυσε ελαφρώς τη δημοτικότητα του Εμμανουέλ Μακρόν,[14] τελικά δεν αποτέλεσε τον πυρήνα της προεκλογικής εκστρατείας. Αντίθετα, τον κόσμο απασχόλησαν περισσότερο οι οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου, δηλαδή η ακρίβεια, ο πληθωρισμός και η αγοραστική δύναμη.[15] Η έντονη αυτή ανησυχία των πολιτών για τα κοινωνικά ζητήματα ευνόησε προεκλογικά τόσο την ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, όσο και την αριστερά του Ζαν-Λυκ Μελανσον, αν και κάθε παράταξη αποδίδει σε διαφορετικά πράγματα τις αγωνίες των πολιτών: η μεν αριστερά κατηγορεί την πλούσια ελίτ, ενώ η δε ακροδεξιά τους ξένους και τους μετανάστες.[16]
Εκλογικό σύστημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Συντάγματος της Γαλλίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται για μια πενταετή θητεία μετά από εκλογές. Εάν κανένας υποψήφιος δεν εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία των ψήφων (πάνω από 50%) στον πρώτο γύρο, διεξάγεται ένας δεύτερος γύρος, δυο εβδομάδες αργότερα, μεταξύ των δυο υποψηφίων που έλαβαν τις περισσότερες ψήφους.[17] Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών πρέπει να διεξάγεται μεταξύ 20 και 35 ημερών πριν τη λήξη της πενταετούς θητείας του νυν προέδρου. Καθώς ο Εμμανουέλ Μακρόν ανέλαβε καθήκοντα στις στις 14 Μαΐου 2017, η θητεία του αναμένεται να ολοκληρωθεί στις 13 Μαΐου 2022. Αντίστοιχα, ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών θα διεξαχθεί μεταξύ 8 και 23 Απριλίου 2022 ενώ ο δεύτερος γύρος θα διεξαχθεί δυο εβδομάδες μετά τον πρώτο.[18] Στις 13 Ιουλίου 2021, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γκαμπριέλ Αττάλ ανακοίνωσε τις ημερομηνίες διεξαγωγής των εκλογών, στις 10 Απριλίου 2022 για τον πρώτο γύρο και στις 24 Απριλίου 2022 για τον δεύτερο γύρο.[19]
Όλοι οι Γάλλοι πολίτες που είναι άνω των 18 ετών έχουν δικαίωμα ψήφου.[20]
Προϋποθέσεις για τους υποψηφίους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όλοι οι Γάλλοι πολίτες άνω των 18, μπορούν να επιδιώξουν να είναι υποψήφιοι.[20] Ωστόσο, προκειμένου να συμπεριληφθούν στο ψηφοδέλτιο του πρώτου γύρου, οι υποψήφιοι πρέπει να εξασφαλίσουν 500 υπογραφές από τοπικούς ή περιφερειακούς εκλεγμένους αξιωματικούς, από τουλάχιστον 30 διαφορετικά διαμερίσματα ή υπερπόντιες συλλογικότητες, με αυτές τις υπογραφές να μην ξεπερνούν το ένα δέκατο σε οποιονδήποτε μεμονωμένο διαμέρισμα. Οι υπογραφές αυτές υποβάλλονται στο Συνταγματικό Συμβούλιο, το οποίο θεωρείται ως η μοναδική αρχή για τον ορισμό των υποψηφίων.[21]
Επίσης, για να είναι κάποιος υποψήφιος δεν πρέπει να έχει αποστερηθεί έπειτα από απόφαση δικαστηρίου το δικαίωμα να κατέχει δημόσια αξιώματα (συνήθως αυτό γίνεται για υποθέσεις διαφθοράς ή συναφή αδικήματα).[20]
Υποψήφιοι για την Προεδρία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 7 Μαρτίου 2022, το Συνταγματικό Συμβούλιο δημοσίευσε τα ονόματα των δώδεκα υποψηφίων που έλαβαν 500 έγκυρες υπογραφές έκαστος, με τη σειρά που προέκυψαν από την κλήρωση.[22]
- Ναταλί Αρτώ
- Φαμπιάν Ρουσέλ
- Εμμανουέλ Μακρόν
- Ζαν Λασάλ
- Μαρίν Λε Πεν
- Ερίκ Ζεμούρ
- Ζαν-Λυκ Μελανσόν
- Αν Ινταλγκό
- Γιανίκ Ζαντό
- Βαλερί Πεκρές
- Φιλίπ Πουτού
- Νικολά Ντυπόν-Αινιάν
Επιλογή των υποψηφίων Προέδρων από τα κόμματά τους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κόμμα Οικολόγων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Σεπτέμβριο 2021, το Κόμμα Οικολόγων διεξήγαγε εκλογές για να επιλέξει τον υποψήφιό του. Στις εκλογές πήραν μέρος οι :[23]
- Σαντρίν Ρουσώ, αναπληρώτρια γραμματέας των Οικολόγων Πράσινων από το 2016 έως το 2017[24]
- Ντελφίν Μπατό, πρόεδρος της νεολαίας οικολόγων και αναπληρώτρια πρόεδρος στο δεύτερο διαμέρισμα του Deux-Sèvres από το 2013
- Ερίκ Πιόλ, δήμαρχος της Γκρενόμπλ από το 2014
- Ζαν-Μαρκ Γκοβερνατορί, πρόεδρος του Cap Écologie και δημοτικός σύμβουλος στη Νίκαια από το 2020.[25]
- Γιανίκ Ζαντό, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το 2009[26]
Το Κόμμα των Οικολόγων επέλεξε ως Υποψήφιο για την Προεδρία τον Γιανίκ Ζαντό
Σοσιαλιστικό κόμμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Οκτώβριο 2021, το σοσιαλιστικό κόμμα επέλεξε τον υποψήφιό του ανάμεσα στους
- Αν Ινταλγκό, δήμαρχος του Παρισιού από το 2014[27][28]
- Στεφάν Λε Φολ, δήμαρχος του διαμερίσματος Le Mans από το 2018[27][28]
Η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό κέρδισε με ποσοστό 72% τη θέση της υποψήφιας Προέδρου.[27][28]
Ρεπουμπλικανικό κόμμα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ρεπουμπλικανικό κόμμα επέλεξε τον υποψήφιό του κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του, ανάμεσα στους
- Βαλερί Πεκρές, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Île-de-France από το 2016
- Ερίκ Σιοτί, βουλευτής στο πρώτο διαμέρισμα των Άλπεων από το 2007
- Μισέλ Μπαρνιέ, διευθυντής των Σχέσεων του Ηνωμένου Βασιλείου με την Ευρωπαϊκή Ένωση την περίοδο 2019-2021
- Ξαβιέ Μπερτράν, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Hauts-de-France από το 2016
- Φιλίπ Ζυβέν, δήμαρχος του γεωγραφικού διαμερίσματος La Garenne-Colombes από το 2001
Στις 4 Δεκεμβρίου 2021, η Βαλερί Πεκρές κέρδισε με ποσοστό 60.95% τη θέση της Υποψήφιας Προέδρου [29][30]
Εκλογές για εκπροσώπηση της γαλλικής Αριστεράς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οργανώσεις της γαλλικής Αριστεράς προσπάθησαν να αναδείξουν μέσω προκριματικών εκλογών έναν υποψήφιο που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει όλες τις τάσεις που υπάρχουν σήμερα στο χώρο αυτό. Οι ψηφοφόροι ανέδειξαν επτά υποψήφιους, από τους οποίους οι τρεις δεν αποδέχτηκαν την εκλογή τους. [31] Η ψηφοφορία διεξήχθη σύμφωνα με το σύστημα εκλογής κατά πλειοψηφία, στο οποίο όλοι οι ψηφοφόροι πρέπει να ψηφίσουν όλους τους υποψηφίους και ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους να αναδεικνύεται νικητής.[32]
Νικήτρια της διαδικασίας αναδείχθηκε η Κριστιάν Τομπιρά, υπουργός δικαιοσύνης της Γαλλίας την περίοδο 2012–2016. Η Τομπιρά όμως στις 2 Μαρτίου 2022 αποσύρθηκε από την προεκλογική εκστρατεία θεωρώντας ανεπαρκές το ποσοστό στήριξής της. Μετά από αυτήν την εξέλιξη οι οργανωτές των προκριματικών εκλογών προέκριναν ως υποψήφιό τους, τον υποψήφιο του κόμματος Ανυπότακτη Γαλλία, Ζαν-Λυκ Μελανσόν, ήδη μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Γαλλίας.[33]
Οι υποψήφιοι ανάμεσα στους οποίους επιλέχθηκε η Τομπιρά ήταν οι παρακάτω:
- Ανά Αγκέμπ-Πορτερί, ακτιβίστρια για το περιβάλλον
- Πιερ Λαρουτυρού, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το 2019
- Σαρλότ Μαρσαντίζ, υγειονομικός
Δημοσκοπήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο ακόλουθο διάγραμμα φαίνονται οι δημοσκοπήσεις για τις εκλογές από το 2021 έως και τον Απρίλιο του 2022:[34]
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Υποψήφιος Πρόεδρος | Κόμμα | 1ος γύρος | 2ος γύρος | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ψήφοι | Ποσοστό % | Ψήφοι | % | ||||
.jpg){kind=small}
|
Εμμανουέλ Μακρόν | Η Δημοκρατία Μπροστά! | 9.785.578 | 27,84% |
18.779.641 | 58,54% | |
.jpg){kind=small}
|
Μαρίν Λε Πεν | Εθνική Συσπείρωση | 8.136.369 | 23,15% |
13.297.760 | 41,46% | |
.jpg){kind=small}
|
Ζαν-Λυκ Μελανσόν | Ανυπότακτη Γαλλία | 7.714.949 | 21,95% |
|||
|
Ερίκ Ζεμούρ | Ανακατάληψη | 2.485.935 | 7,07% | |||
_(cropped_2).jpg){kind=small}
|
Βαλερί Πεκρές | Οι Ρεπουμπλικάνοι | 1.679.470 | 4,78% | |||
|
Γιανίκ Ζαντό | Οι Πράσινοι | 1.628.337 | 4,63% | |||
.jpg){kind=small}
|
Ζαν Λασάλ | Αντισταθείτε! | 1.101.690 | 3,13% | |||
|
Φαμπιέν Ρουσέλ | Κομμουνιστικό Κόμμα | 802.615 | 2,28% | |||
|
Νικολά Ντυπόν Ενιάν | Όρθια Γαλλία | 725.356 | 2,06% | |||
|
Αν Ινταλγκό | Σοσιαλιστικό Κόμμα | 616.651 | 1,75% | |||
.jpg){kind=small}
|
Φιλίπ Πουτού | Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα | 268.984 | 0,77% | |||
.jpg){kind=small}
|
Ναταλί Αρτό | Εργατική Πάλη | 197.184 | 0,56% | |||
| Σύνολο | 35.143.118 | 100% |
35.096.391 | 100% | |||
| Έγκυρες ψήφοι | 35.143.118 | 97,83% |
35.096.391 | 91,40% | |||
| Λευκά ψηφοδέλτια | 543.638 | 1,51% |
2.228.044 | 6,35% | |||
| Άκυρα ψηφοδέλτια | 543.638 | 0,66% |
790.946 | 2,25% | |||
| Ψήφισαν | 35.923.779 | 100% |
35.096.391 | 100% | |||
| Απείχαν | 12.824.135 | 26,31% |
13.656.109 | 28,01% | |||
| Εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι/προσέλευση | 48,747,914 | 73,69% |
48.752.500 | 71,99% | |||
| Πηγή: Επίσημα αποτελέσματα του Γαλλικού Συνταγματικού Συμβουλίου | |||||||
Χάρτες των εκλογών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτος γύρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Χάρτης που απεικονίζει τον υποψήφιο που ήρθε πρώτος σε ψήφους ανά νομό, στον πρώτο γύρο. -
Όμοιος με τον προηγούμενο χάρτη, αλλά εδώ απεικονίζεται ο υποψήφιος που ήρθε δεύτερος σε ψήφους ανά νομό -
Η ένταση του χρώματος είναι ανάλογη με το ποσοστό που έλαβε υποψήφιος που πήρε τις περισσότερες ψήφους, ανά βουλευτική εκλογική περιφέρεια. -
Ειδικός χάρτης για το Ιλ ντε Φράνς. Η ένταση του χρώματος είναι ανάλογη του ποσοστού που πήρε ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους ανά κοινότητα. -
Ο χάρτης απεικονίζει τον υποψήφιο με τις περισσότερες ψήφους, ανά χώρα, στον πρώτο γύρο, από την ψηφοφορία της Γαλλικής διασποράς
.svg)
Δεύτερος γύρος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Χάρτης που απεικονίζει τον νικητή υποψήφιο ανά νομό, στον δεύτερο γύρο. -
Χάρτης που απεικονίζει τον νικητή υποψήφιο ανά βουλευτική εκλογική περιφέρεια. Η ένταση του χρώματος είναι ανάλογη με το ποσοστό που πήρε ο υποψήφιος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Newsroom. «Εκλογές στη Γαλλία – Τελικά αποτελέσματα: 4,7 μονάδες η διαφορά Μακρόν – Λεπέν | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2022.
- ↑ «Εκλογές στη Γαλλία: Τα τελικά αποτελέσματα». antenna.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022.
Ο Εμανουέλ Μακρόν επανεξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας συγκεντρώνοντας 58,5% των ψήφων[...] Η αντίπαλός του Μαρίν Λεπέν έλαβε 41,45% των ψήφων, ιστορική επίδοση για τη γαλλική ακροδεξιά.
- ↑ Newsroom (24 Απριλίου 2022). «Γαλλικές προεδρικές εκλογές: Επανεκλέγεται ο Μακρόν - Ποσοστό άνω του 40% για την Άκρα Δεξιά». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022.
Η Μαρίν Λεπέν αποσπά ποσοστό 41,8% των ψήφων.[...] σε μία ακόμη αναμέτρηση απέναντι στην Άκρα Δεξιά -η οποία εντούτοις αγγίζει τα υψηλότερα ποσοστά στα οποία έχει ανέλθει έως σήμερα.
- ↑ «Εκλογές στη Γαλλία: Τα τελικά αποτελέσματα». antenna.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022.
Στον πρώτο γύρο των εκλογών, τη 10η Απριλίου, τα δύο παραδοσιακά γαλλικά κόμματα εξουσίας –οι Σοσιαλιστές και οι Ρεπουμπλικάνοι– καταποντίστηκαν, καταγράφοντας ιστορικά χαμηλά ποσοστά.
- ↑ «Οι γαλλικές εκλογές και το μέλλον της Αριστεράς στην Ευρώπη». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022.
Ο Μελανσόν [...] Καταφέρνει έτσι να κερδίσει την εκλογική πρωτοκαθεδρία στους νέους κάτω των 35, στις λαϊκές γειτονιές και σε όλες σχεδόν τις μεγάλες πόλεις, του Παρισιού συμπεριλαμβανομένου.
- ↑ «Η Γαλλία έχει πρόεδρο και η ΕΕ δεν έχει επιπλέον προβλήματα». The Press Project - Ειδήσεις, Αναλύσεις, Ραδιόφωνο, Τηλεόραση. 24 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022.
Η πρώτη εξ αυτών ήταν η αυξημένη αποχή που, το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα, ξεπερνούσε το 2% σε σχέση με την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση μεταξύ των ίδιων μονομάχων, το 2017, και οι προβλέψεις έκαναν λόγο για αποχή της τάξεως του 28%, τη μεγαλύτερη στη χώρα από το 1969
- ↑ «Η Γαλλία έχει πρόεδρο και η ΕΕ δεν έχει επιπλέον προβλήματα». The Press Project - Ειδήσεις, Αναλύσεις, Ραδιόφωνο, Τηλεόραση. 24 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022.
Ο τελευταίος πρόεδρος που κατόρθωσε την επανεκλογή ήταν ο Ζακ Σιράκ, το 2002. Από τότε κανείς δεν κατόρθωσε την επανεκλογή, μέχρι σήμερα. Μόνον τρεις πρόεδροι μάλιστα τα είχαν καταφέρει, Ο Σαρλ Ντε Γκωλ, ο Φρανσουά Μιτεράν και Ζακ Σιράκ. Ωστόσο, ο Μιτεράν και ο Σιράκ κατόρθωσαν επανεκλογή χωρίς να έχουν και πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, οπότε η δεύτερη θητεία τους δεν είχε τόσο επεμβατικό χαρακτήρα, όσο η πρώτη.
- ↑ Σαραντόπουλος, Πραξιτέλης (7 Μαΐου 2017). «Γαλλικές εκλογές Live: Τα επίσημα αποτελέσματα - Μεγάλη νίκη του Μακρόν». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
- ↑ «Βουλευτικές Εκλογές Γαλλία: Τα αποτελέσματα και οι έδρες!». euronews. 19 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
- ↑ ««Ανεπιθύμητος» ο Μακρόν στη γενέτειρά του: «Είναι ο πρόεδρος των πλουσίων»». www.naftemporiki.gr. 14 Απριλίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
- ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. «Μακρόν, ο πρόεδρος των πλουσίων; | DW | 25.06.2018». DW.COM. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
- ↑ «Χιλιάδες συμμετέχουν σε εθνική απεργία στη Γαλλία, εν μέσω επιθέσεων στα εργασιακά δικαιώματα». The Press Project - Ειδήσεις, Αναλύσεις, Ραδιόφωνο, Τηλεόραση. 6 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
- ↑ «Οι περισσότεροι Γάλλοι αντιτίθενται στην πρόταση Μακρόν για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης». 1 Απριλίου 2022. https://www.capital.gr/diethni/3625174/oi-perissoteroi-galloi-antitithentai-stin-protasi-makron-gia-auxisi-tou-oriou-suntaxiodotisis.
- ↑ Iliadi, Theodora (5 Απριλίου 2022). «Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι γαλλικές προεδρικές εκλογές». euronews. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
- ↑ Alexandrowicz, Laurence (8 Απριλίου 2022). «Γαλλικές Εκλογές: Ο πληθωρισμός, η αύξηση της τιμής των καυσίμων και η αγοραστική δύναμη των Γάλλων». euronews. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
- ↑ Παπακωνσταντίνου, Πέτρος. «Γαλλικές εκλογές: Πολιτικούς σεισμούς φέρνει στην Ευρώπη το κοινωνικό ζήτημα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Απριλίου 2022.
Λεπέν και Μελανσόν εκφράζουν, με διαμετρικά διαφορετικούς τρόπους, τα δυσαρεστημένα ή εξοργισμένα λαϊκά στρώματα, [...] Ο Μελανσόν στρέφει αυτή την οργή, που τόσο θεαματικά εκδηλώθηκε την περίοδο των «Κίτρινων Γιλέκων», εναντίον του μεγάλου πλούτου, ενώ η Λεπέν τη στρέφει εναντίον των μεταναστών και των ξένων.
- ↑ www.legifrance.gouv.fr https://www.legifrance.gouv.fr/loda/article_lc/LEGIARTI000006527466/. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2022. Missing or empty
|title=(βοήθεια) - ↑ «Comment les dates de l'élection sont-elles choisies ? - Conseil constitutionnel présidentielle 2017». presidentielle2017.conseil-constitutionnel.fr. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2022.
- ↑ Reuters (2021-07-13). «France to hold presidential election in April 2022 - spokesman» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/france-hold-presidential-election-april-2022-spokesman-2021-07-13/. Ανακτήθηκε στις 2022-04-08.
- ↑ 20,0 20,1 20,2 «Explainer: How does France's two-round presidential election work?». France 24 (στα Αγγλικά). 11 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2022.
- ↑ «Concernant les parrainages, qu'est-ce qui a changé depuis 2012 ? - Conseil constitutionnel présidentielle 2017». presidentielle2017.conseil-constitutionnel.fr. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2022.
- ↑ «Élection présidentielle : Laurent Fabius rend publique la liste des candidats – Conseil constitutionnel présidentielle 2022». presidentielle2022.conseil-constitutionnel.fr. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Election présidentielle de 2022 : EELV lance sa primaire sur fond de polémique avec Anne Hidalgo» (στα γαλλικά). Le Monde.fr. 2020-11-23. https://www.lemonde.fr/politique/article/2020/11/23/election-presidentielle-2022-eelv-lance-sa-primaire_6060772_823448.html. Ανακτήθηκε στις 2021-03-29.
- ↑ Daoulas, Jean-Baptiste (3 November 2020). «Sandrine Rousseau, la candidate écolo qui défie Yannick Jadot et Eric Piolle» (στα γαλλικά). LExpress.fr. https://www.lexpress.fr/actualite/politique/eelv/sandrine-rousseau-la-candidate-ecolo-qui-defie-yannick-jadot-et-eric-piolle_2137500.html. Ανακτήθηκε στις 4 May 2021.
- ↑ «Jean-Marc Governatori annonce sa candidature à la primaire des écologistes pour la présidentielle» (στα γαλλικά). Le Monde.fr. AFP. 3 July 2021. https://www.lemonde.fr/politique/article/2021/07/03/jean-marc-governatori-annonce-sa-candidature-a-la-primaire-des-ecologistes-pour-la-presidentielle_6086832_823448.html. Ανακτήθηκε στις 4 July 2021.
- ↑ Tristan Quinault-Maupoil (27 May 2019). «Européennes 2019: Yannick Jadot, l'homme qui a porté EELV sur le podium». Le Figaro. http://www.lefigaro.fr/elections/europeennes/europeennes-2019-yannick-jadot-l-homme-qui-a-porte-eelv-sur-le-podium-20190527. Ανακτήθηκε στις 27 May 2019.
- ↑ 27,0 27,1 27,2 «Paris Mayor Anne Hidalgo is Socialists' candidate in 2022 French election». POLITICO (στα Αγγλικά). 15 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 28,0 28,1 28,2 «Paris Mayor Anne Hidalgo wins French Socialists' presidential nomination». France 24 (στα Αγγλικά). 14 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Présidentielle 2022 : Valérie Pécresse remporte le Congrès LR et devient la candidate de la droite». 4 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ Pollet, Mathieu (28 September 2021). «French right-wing Les Republicains to choose Presidential candidate». www.euractiv.com. https://www.euractiv.com/section/politics/short_news/french-right-wing-les-republicains-to-choose-presidential-candidate/. Ανακτήθηκε στις 24 October 2021.
- ↑ Brunet, Romain (27 Ιανουαρίου 2022). «A French citizens' initiative – the 'People's Primary' – aims to fix democracy». France 24. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «Comment voter?». La Primaire Populaire (στα French). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022.
- ↑ «POLITICO Poll of Polls — French polls, trends and election news for France». POLITICO (στα Αγγλικά). 15 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2022.
Διευκρινίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Οι άλλοι τρεις πρόεδροι της Πέμπτης Δημοκρατίας που πέτυχαν επανεκλογή ήταν ο Σαρλ Ντε Γκωλ, ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Ζακ Σιράκ.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Συνταγματικό Συμβούλιο επίσημη ιστοσελίδα (στα γαλλικά)