Γενοβέφα της Βραβάντης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Γενοβέφα της Βραβάντης | |
|---|---|
 Η Γενοβέφα και η ελαφίνα. Πίνακας του Αντριάν Ρίχτερ (1803-884) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Κατοικία | Αρδέννες |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Siegfried |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Γενοβέφα της Βραβάντης είναι ένα κεντρικό πρόσωπο ενός μεσαιωνικού θρύλου για μια αγνή γυναίκα του τότε δουκάτου της Βραβάντης (Brabant), ιστορικής γεωγραφικής περιοχής που σήμερα τμήματά του ανήκουν στο Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Γερμανία στην ευρύτερη περιοχή του ποταμού Μοζέλλα.
Είναι ένα τυπικό παράδειγμα μιας ενάρετης γυναίκας που κατηγορήθηκε ψευδώς κατά τη διάρκεια της απουσίας του συζύγου της που πολεμούσε τους Άραβες και αποπέμφθηκε μαζί με τον γιο της.
Ιστορικό υπόβαθρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η όλη υπόθεση στηρίζεται σ΄ ένα κείμενο του Ματίας Έμμνιχ (Mathias Emmnich) που χρονολογείται το 1472. Στους πολέμους που διεξήγαγε ο Κάρολος Μαρτέλος εναντίον των Μαυριτανών είχε λάβει μέρος ως σύμμαχός του και ο κόμης του Παλατινάτου του Τριρ Ζίγκφριντ (Siegfried) που ήταν και σύζυγος της Γενοβέφας. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του ο αρχιοικονόμος του οίκου Golo την κατηγόρησε για μοιχεία και τελικά έδωσε εντολή σε δύο υπηρέτες του να την θανατώσουν μαζί με το μικρό γιο της. Κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις τους λυπήθηκαν και τους άφησαν στο δάσος των Αρδενών όπου για να προστατευθεί από τις καιρικές συνθήκες εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά. Ως εκ θαύματος μετά από δυο μέρες είδε να έρχεται μια ελαφίνα που προσέφερε το γάλα της για την διατροφή του γιου της. Εκεί η Γενοβέφα παρέμεινε έξι χρόνια, οπότε κυνηγώντας ο Ζίγκφριντ στην περιοχή και ακολουθώντας τα ίχνη της ελαφίνας βρήκε ανέλπιστα την Γενοβέφα και τον γιο του.
Η ιστορία της θεωρείται ότι βασίζεται στην ιστορία της Μαρίας της Βραβάντης, συζύγου του Λουδοβίκου Β', δούκα της Βαυαρίας. Ο σύζυγός της την υποψιάστηκε για απιστία και στη συνέχεια δικάστηκε, κρίθηκε ένοχη και αποκεφαλίστηκε στις 18 Ιανουαρίου 1256. Όταν αποδείχθηκε ότι η ετυμηγορία ήταν εσφαλμένη, ο Λουδοβίκος ως εξιλέωση ίδρυσε την κιστερκιανή μονή του Φύρστενφελντ κοντά στο Μόναχο. Η αλλαγή του ονόματος από Μαρία σε Ζενεβιέβ ή Γενοβέφα πιθανόν να ανάγεται στη λατρεία της Αγίας Γενεβιέβης, προστάτιδας του Παρισιού.
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ιδιαίτερα μετά τις όπερες με θέμα την ιστορία της Γενοβέφας του Σούμαν και του Όφενμπαχ ακολούθησαν εκδόσεις, επανεκτυπώσεις βιβλιαρίων και απεικονίσεις μεταξύ των οποίων κυκλοφορούσαν και στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1930 σε μορφή ρεπροντιξιόν.
- Ρόμπερτ Σούμαν, Γενοβέφα όπερα, 1848
- Ζακ Όφενμπαχ, όπερα 1859