Γεώργιος Αλεξάνδροβιτς της Ρωσίας
.png)
Ο Γεώργιος Αλεξάνδροβιτς (ρωσ. Георгий Александрович, 9 Μαΐου 1871 - 9 Αυγούστου 1899) από τον Οίκο των Ρομανώφ ήταν μέγας δούκας της Ρωσίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν το τρίτο παιδί και ο τρίτος γιος του Αλεξάνδρου Γ΄ της Ρωσίας και της Δάγμαρ της Δανίας (Μαρίας Φιόντοροβνας), κόρης του Χριστιανού Θ΄ της Δανίας. Μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Νικόλαος. Έλαβε το όνομα του θείου του, Γεώργιου Α΄ της Ελλάδας.[4]
Από την παιδική ηλικία, ο Γεώργιος ήταν αδύναμος και ήταν αβέβαιο το αν θα επιζούσε.[5] Ωστόσο, περιγράφηκε ως όμορφος και διασκεδαστικός, σ' αντίθεση με τον μεγαλύτερο αδερφό του Νικόλαο. Έκανε συχνά αταξίες αλλά, εξαιτίας της μεγάλης αδυναμίας που του είχε η μητέρα του, δεν τιμωρούταν.[6] Ο ίδιος και τα αδέρφια του ανατράφηκαν απλά: κοιμόντουσαν σε σκληρά κρεβάτια, ξυπνούσαν τα χαράματα και λάμβαναν ένα κρύο λουτρό κάθε πρωί.[5]
Ενήλικη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γεώργιος περιγράφηκε ως το εξυπνότερο από τα παιδιά των Ρομανώφ. Ήταν επίσης εξωστρεφής, όπως η μητέρα του.[7] Φαινόταν πως θα ακολουθούσε μια σπουδαία καριέρα, πριν δείξει σημάδια φυματίωσης το 1890.[8]
Το ίδιο έτος, οι γονείς του αποφάσισαν να στείλουν εκείνον και τον αδερφό του, Νικόλαο, σε ένα ταξίδι διάρκειας εννιά μηνών στην Ιαπωνία. Η Αυτοκράτειρα ήλπιζε ότι το κλίμα θα βοηθούσε την υγεία του Γεωργίου[5]. Αν και ο Γεώργιος πληροφόρησε τους γονείς του ότι ήταν πολύ καλά, εκείνοι έμαθαν ότι είχε πυρετό κι ότι έπρεπε να επιστρέψει.
Τσάρεβιτς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1894, ο Αλέξανδρος Γ΄ πέθανε και τον διαδέχθηκε ο Νικόλαος Αλεξάνδροβιτς ως Νικόλαος Β΄. Καθώς εκείνη τη στιγμή δεν είχε παιδιά, ο Γεώργιος ονομάστηκε κληρονόμος (Τσάρεβιτς).[9] Η υγεία του τον ανάγκασε να εγκατασταθεί στο Λικάνι, και δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει την κηδεία του πατέρα του.[10] Ο Νικόλαος του έγραψε: "Προσεύχομαι διαρκώς στον Θεό να σου δώσει μια γρήγορη και ολοκληρωτική θεραπεία".[11] Ο Γεώργιος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στις βαφτίσεις των μεγαλύτερων θυγατέρων του Νικόλαου, Όλγας και Τατιάνας. Όταν γεννήθηκε η τρίτη κόρη του Νικόλαου, Μαρία, ο Γεώργιος έγραψε στον αδερφό του: "Λυπάμαι φριχτά που δεν μπορώ ακόμα να δω τις κόρες σου και να τις γνωρίσω, αλλά τι να κάνω! Φαίνεται δεν είναι η μοίρα μου, κι όλα είναι επιθυμία του Θεού".[12]
Το 1895, ο Γεώργιος κι η μητέρα του επισκέφτηκαν τους συγγενείς του στη Δανία μετά από τέσσερα χρόνια. Εκεί, ξαφνικά, η υγεία του χειροτέρεψε, και η Αυτοκράτειρα τον είδε να "φτύνει αίμα".[13] Ως εκ τούτου, του απαγορεύτηκε το κάπνισμα και παρέμεινε στο κρεβάτι μέχρι να μπορέσει να επιστρέψει στο Λικάνι. Όπως έγραψε στον Νικόλαο: "Σίγουρα ήταν καλό που ξαναείδα την οικογένειά μου μετά από τέσσερα χρόνια, μα δεν μου έκανε πραγματικά κανένα καλό, έχασα πάνω από 5 πόντους τους οποίους είχα πάρει με μεγάλη δυσκολία και μου είναι δύσκολο να αναπνεύσω".[14]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γεώργιος πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 28 ετών.[9] Ο Νικόλαος ήταν συγκλονισμένος με τον θάνατο του αδερφού του[15] και δυσκολεύτηκε να το ανακοινώσει στη μητέρα τους, που κατέρρευσε όταν το έμαθε. Η ίδια έγραψε: "Ο φτωχός αγαπημένος γιος μου πέθανε μόνος. Είμαι συντετριμμένη".[15] Κατά τη διάρκεια της κηδείας του, η αυτοκράτειρα Μαρία βρισκόταν δίπλα στην κόρη της, Ξένια, και ξαφνικά, κοιτάζοντας την κόρη της, είπε δυνατά: "Ας πάμε σπίτι. Δεν μπορώ πλέον να αντέξω! " και βγήκε έξω.[16]
Ο τίτλος του Γεώργιου πέρασε στον μικρότερο αδερφό του, Μιχαήλ, μέχρι τη γέννηση του μοναδικού γιου του Νικόλαου, Αλεξίου Νικολάγιεβιτς. Ο Μιχαήλ ονόμασε τον γιο του Γεώργιο, προς τιμήν του αδερφού του[9]. Και ο Γεώργιος θα πέθαινε σε νεαρή ηλικία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Георгий Александрович» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Александр III» (Ρωσικά)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Lerche, Mandal, p.174
- ↑ 5,0 5,1 5,2 http://www.unofficialroyalty.com/grand-duke-george-alexandrovich-of-russia-2/
- ↑ Hall, p.93
- ↑ Hall, p.94
- ↑ Lerche, Mandal, p.181
- ↑ 9,0 9,1 9,2 https://www.findagrave.com/memorial/15523485/george-alexandrovich-romanov
- ↑ Hall, p.165
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.108
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.172
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.176
- ↑ Maylunas, Mironenko, p.119
- ↑ 15,0 15,1 Hall, p.186
- ↑ Diary of Grand Duchess Xenia Alexandrovna for 1899, State Archives of the Russian Federation f.662, op.1, d.13, 1,97-97v
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Barkovets, A.I.· V.M.Tenikhina (2006). Empress Maria Fiodorovna. St.Petersburg: Abris Publishers. ISBN 0-85683-177-8.
- Hall, Coryne (1999). Little Mother of Russia - A Biography of Empress Marie Feodorovna. London: Shepheard-Walwyn (Publishers) Ltd. ISBN 978-0-85683-229-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2017.
- Korneva, Galina· Cheboksarova, Tatiana (2006). Empress Maria Feodorovna's Favourite Residences in Russia and Denmark. St.Petersburg: Liki Rossi.
- Lerche, Anna· Mandal, Marcus (2003). A Royal Family : The Story Of Christian IX And His European Descendants. Egmont Lademann A/S Denmark. ISBN 87-15-10957-7.
- Maylunas, Andrei· Mironenko, Sergei (1997). A Lifelong Passion : Nicholas and Alexandra - Their Own Story. London: Phoenix. ISBN 0-7538-0044-6.
- Romanova, Xenia Alexandrovna, Grand Duchess (1899). Diary of Grand Duchess Xenia Alexandrovna for 1899. Russian State Archives, Moscow.