Γεώργιος Μόδης

Αυτό το λήμμα αφορά τον Έλληνα πολιτικό και συγγραφέα. Για τον ομώνυμο εγγονό του, δείτε: Γεώργιος Μόδης (καθηγητής).

Γεώργιος Μόδης
Ο Γεώργιος Μόδης (πρώτος από δεξιά στην επάνω σειρά)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Γεώργιος Μόδης (Ελληνικά)
Γέννηση	14  Μαΐου 1887 Μπίτολα
Θάνατος	18  Ιουνίου 1975 Θεσσαλονίκη
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας πολιτικός δημοσιογράφος στρατιωτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Κόμμα Φιλελευθέρων και Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Μακεδονικός Αγώνας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Φλώρινας) Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας (Αύγουστος 1950 – Σεπτέμβριος 1950, Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Αύγουστος 1950) Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας‎ (από 1944) Γενικός Διοικητής Ηπείρου‎ (1932–1933) Έλληνας υφυπουργός Παιδείας‎ (Φεβρουάριος 1951 – Ιουλίου 1951, Κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου Νοέμβριος 1950) Νομάρχης Φλώρινας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Φλώρινας - Καστοριάς)

Ο Γεώργιος Μόδης (14 Μαΐου 1887 – 18 Ιουνίου 1975) ήταν Έλληνας πολιτικός και ένας από τους κυριότερους συγγραφείς του Μακεδονικού Αγώνα, στον οποίο έλαβε μέρος μόλις αποφοίτησε το 1906 από το Γυμνάσιο του Μοναστηρίου Πελαγονίας, ως μέλος του ανταρτικού σώματος του Γεωργίου Βολάνη.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Γεώργιος Μόδης γεννήθηκε το 1887 στο Μοναστήρι Πελαγονίας. Τελείωσε το γυμνάσιο Μοναστηρίου και στη συνέχεια κατατάχθηκε στο αντάρτικο σώμα του Κρητικού Γ. Βολάνη που δρούσε στο Μορίχοβο. Συμμετείχε σε πολλές συμπλοκές με Βούλγαρους κομητατζήδες και Οθωμανικά στρατεύματα και τραυματίστηκε σε μάχη με Οθωμανικό στρατό στη Μπέσιστα του Μοριχόβου. Μετά τον τραυματισμό του εγκατέλειψε την ένοπλο δράση και η Εσωτερική Οργάνωση Μοναστηρίου τον διόρισε γραμματέα στη Μητρόπολη Μογλενών και Φλωρίνης, στη Φλώρινα, το 1909, όπου υπηρέτησε για μικρό διάστημα. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Μοναστήρι και δημοσιογράφησε στην εφημερίδα Φως που εξέδιδε η Πολιτική Λέσχη Μοναστηρίου.

Σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εμπορικές επιστήμες στην Ακαδημία Όθωνος Ρουσόπουλου. Εκλέχτηκε επί σειρά ετών, βουλευτής Φλώρινας και διατέλεσε Νομάρχης Φλώρινας. Την περίοδο 1932 – 1933 ανέλαβε Γενικός Διοικητής Ηπείρου. Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, συνελήφθη από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά» στη Θεσσαλονίκη. Μετά την απόλυσή του από τις φυλακές, φυγαδεύτηκε στη Μέση Ανατολή. Τον Οκτώβριο του 1944 επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, Γενικός Διοικητής Μακεδονίας. Το 1950 ανέλαβε Υπουργός Εσωτερικών και το 1951 υφυπουργός Παιδείας. Ανέπτυξε πλούσιο συγγραφικό έργο με κυριότερα έργα τα: «Μακεδονικές Ιστορίες» και «Αγώνες στη Μακεδονία» του οποίου τη συγγραφή δεν πρόλαβε να τελειώσει, καθώς πέθανε στις 18 Ιουνίου του 1975. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, και οργάνωσε πολλές επιτροπές Μακεδονομάχων με σκοπό την ανέγερση ανδριάντων των Μακεδονομάχων. Διατέλεσε πρόεδρος της επιτροπής για την ανέγερση αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Φιλίππου Β΄ και του Αριστοτέλη. Κατά τη διάρκεια της επταετίας εξαναγκάστηκε από το καθεστώς, να παραιτηθεί από την προεδρία της επιτροπής.

Το 2011, με δαπάνες του Συλλόγου Μοναστηριωτών Φλωρίνης και Πέριξ «Η ΕΛΠΙΣ», ανεγέρθηκε προτομή του στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας, που φέρει το όνομά του (πλατεία Γεωργίου Μόδη).