Γιάκομπ βαν Λου
| Γιάκομπ βαν Λου | |
|---|---|
 Αυτοπροσωπογραφία, περ. 1660 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacob van Loo (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1614[1][2][3] Σλάους |
| Θάνατος | 26 Νοεμβρίου 1670[4][5] Παρίσι |
| Κατοικία | Παρίσι (1660–1670) Άμστερνταμ (1635–1660) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ολλανδική Δημοκρατία[6] Γαλλία (από 1667)[6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ολλανδικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ολλανδικά[7] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[8] |
| Αξιοσημείωτο έργο | The Meebeeck Crywagen family near the gate of their country home on the Uitweg near Amsterdam Lovers Bacchic scene |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Anna Lengele (1643–1656) |
| Τέκνα | Louis-Abraham van Loo[9] Jean van Loo |
| Οικογένεια | Οικογένεια βαν Λου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιάκομπ βαν Λου (ολλανδικά: Jacob van Loo) (1614 -1670) ήταν ζωγράφος της Ολλανδικής Χρυσής Εποχής, με δραστηριότητα κυρίως στο Άμστερνταμ και, μετά το 1660, στο Παρίσι. Είναι γνωστός για τις μυθολογικές και βιβλικές σκηνές του, τις ρωπογραφίες, τις προσωπογραφίες και την ποιότητα των γυμνών του. Ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των ζωγράφων βαν Λου, που άσκησε επιρροή στη γαλλική και ευρωπαϊκή ζωγραφική από τον 17ο έως τις αρχές του 19ου αιώνα.[10][11]
Το 1663, τρία χρόνια μετά την άφιξή του στο Παρίσι, έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής.[12]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιάκομπ βαν Λου γεννήθηκε στο Σλάους, πόλη της Ολλανδικής Δημοκρατίας. Ορισμένες πηγές υποθέτουν ότι ο πατέρας του, Γιαν βαν Λου, ήταν συμβολαιογράφος, αλλά πιο συχνά ο πατέρας του αναφέρεται ως ζωγράφος από τον οποίο ο Γιάκομπ έλαβε την πρώτη εκπαίδευσή του. Λίγα είναι γνωστά για την πρώιμη ιστορία των βαν Λου λόγω της καταστροφής των αρχείων της γενέτειράς τους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πρώτες επιρροές του Γιάκομπ θεωρείται ότι περιλάμβαναν τον Τόμας ντε Κάιζερ και τον Γιάκομπ Μπάκερ.
Το 1635, ο Γιάκομπ βαν Λου εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ, όπου βρέθηκε στο επίκεντρο ενός ενεργού και ανταγωνιστικού κύκλου καλλιτεχνών, που περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, τους Ρέμπραντ, Φρανς Χαλς και Μπαρτολομέους φαν ντερ Χελστ. Το 1643, παντρεύτηκε την αδελφή του ζωγράφου Μαρτίνους Λένγκελε, Άννα, με την οποία απέκτησαν έξι παιδιά. Γύρω στο 1640 ο Έχλον φαν ντερ Νέιρ μπήκε στο εργαστήριό του ως μαθητευόμενος και παρέμεινε μαθητής του για μια δεκαετία. Το 1652 ο βαν Λου αγόρασε την υπηκοότητα της πόλης του Άμστερνταμ.[13]
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1654, ένα ποίημα του Γιαν Βος τον συγκαταλέγει στους σημαντικότερους Ολλανδούς ζωγράφους, μαζί με τους Ρέμπραντ και βαν ντερ Χέλστ. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του βαν Λου έγινε σε τεχνοτροπία μπαρόκ που είχε προέλθει από τη Ρώμη και είχε διαδοθεί σε όλη την Ευρώπη. Δημιούργησε πίνακες με μυθολογικές και βιβλικές σκηνές, προσωπογραφίες και σκηνές της καθημερινής ζωής. [14]
Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την ποιότητα των γυμνών του στο βαθμό που, κατά τη διάρκεια της ζωής του, ιδιαίτερα οι γυναικείες φιγούρες του αναφέρεται ότι θεωρούνταν ανώτερες και πιο δημοφιλείς από εκείνες του σύγχρονου και ανταγωνιστή του στο Άμστερνταμ, Ρέμπραντ. Συχνά αναφέρεται ως σημαντική επιρροή στον Γιοχάνες Βερμέερ.[15]
Η φυγή στο Παρίσι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1660, κατά τη διάρκεια ενός καβγά σε πανδοχείο, ο Γιάκομπ βαν Λου μαχαίρωσε θανάσιμα κάποιον, έτσι αναγκάστηκε να φύγει βιαστικά από το Άμστερνταμ. Καταδικάστηκε σε θάνατο ερήμην, γεγονός που εμπόδισε για πάντα την επιστροφή του στην Ολλανδική Δημοκρατία. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου μετά τρία χρόνια, το 1663, έγινε δεκτός ως μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Ζωγραφικής και Γλυπτικής.[12] Πέθανε στο Παρίσι στις 26 Νοεμβρίου 1670, τρία χρόνια αφότου ο ίδιος και η οικογένειά του πολιτογραφήθηκαν Γάλλοι πολίτες.[16]
Ο γιος του, Λουί-Αμπραάμ βαν Λου, ήταν επίσης ζωγράφος, όπως και οι εγγονοί του Ζαν-Μπατίστ βαν Λου και Σαρλ Αντρέ βαν Λου, οι οποίοι θεωρούνται Γάλλοι καλλιτέχνες.
Επιλογή έργων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Η οικογένεια Μέμπεκ Κράουβαγκεν, 1640-45 -
Κονσέρτο, 1652 -
Η Αριάδνη, 1652, παλάτι του Βιλάνουφ, Πολωνία -
Η Μελαγχολία, μετά το 1660 -
Εραστές, 1650-60 -
Βακχική σκηνή, 1653 -
-
Νεαρή γυναίκα που πηγαίνει για ύπνο, περ. 1650.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 149394067. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 138840180. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Jacob van Loo». Biografisch Portaal. 05095939.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 50782. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Store norske leksikon» (Μποκμάλ, Νεονορβηγικά) Jacob_Vanloo.
- ↑ 6,0 6,1 «Ванлоо» (Ρωσικά)
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb149394067. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Νοεμβρίου 2017. 500007433. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Νοεμβρίου 2017. 500007433. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.
- ↑ . «thearttribune.com/Jacob-van-Loo/1614-1670».
- ↑ . «artrenewal.org/artists/jacob-van-loo/».
- ↑ 12,0 12,1 . «artsandculture.google.com/entity/jacob-van-loo/».
- ↑ . «theleidencollection.com/artists/jacob-van-loo/».
- ↑ . «museothyssen.org/en/collection/artists/loo-jacob-van/group-musicians».
- ↑ Pilkington, Matthew, A.M, A General Dictionary of Painters, vol II, London 1829, p.485.
- ↑ . «artvee.com/artist/jacob-van-loo/».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Jacob van Loo στο Wikimedia Commons
