Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ζαν-Μπατίστ βαν Λου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ζαν-Μπατίστ βαν Λου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean-Baptiste van Loo (Γαλλικά)
Γέννηση11  Ιανουαρίου 1684[1][2][3]
Αιξ-αν-Προβάνς[1][2][3]
Θάνατος19  Σεπτεμβρίου 1745[1][3][4]
Αιξ-αν-Προβάνς[1][2][3]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[1]
Οικογένεια
ΤέκναΣαρλ Αμεντέ Φιλίπ βαν Λου[6]
Λουί-Μισέλ βαν Λου[6]
Φρανσουά βαν Λου
ΓονείςLouis-Abraham van Loo
ΑδέλφιαΣαρλ Αντρέ βαν Λου[7]
ΟικογένειαΟικογένεια βαν Λου
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ζαν-Μπατίστ βαν Λου (γαλλικά: Jean-Baptiste van Loo) (14 Ιανουαρίου 1684 - 19 Δεκεμβρίου 1745) ήταν Γάλλος ζωγράφος μυθολογικών σκηνών και πορτρέτων. Οι γιοι του Λουί-Μισέλ βαν Λου (1707-1771), Φρανσουά βαν Λου (1708-1732) και Σαρλ Αμεντέ Φιλίπ βαν Λου (1719-1795) ήταν διακεκριμένοι ζωγράφοι.[8]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαν-Μπατίστ βαν Λου γεννήθηκε στην Αιξ-αν-Προβάνς, μέλος της γνωστής οικογένειας ζωγράφων βαν Λου με καταγωγή από τις Κάτω Χώρες. Πατέρας του ήταν ο Λουί-Αμπραάμ βαν Λου και παππούς του ο Γιάκομπ βαν Λου. [9]Ο μικρότερος αδελφός του ήταν ο Σαρλ Αντρέ βαν Λου.

Άρτεμις και Ενδυμίων,Λούβρο
Το μπάνιο της Άρτεμης, Μουσείο Τέχνης της Τουλόν

Ο Ζαν-Μπατίστ βαν Λου διδάχθηκε την τέχνη της ζωγραφικής από τον πατέρα του. Από μικρή ηλικία φιλοτέχνησε αρκετές εικόνες για τη διακόσμηση εκκλησιών και δημόσιων κτηρίων στην Αιξ-αν-Προβάνς. Το 1706-1707 εργάστηκε σε παρόμοιες εργασίες στην Τουλόν, όπου μελέτησε τα γλυπτά του Πιερ Πωλ Πυζέ και άρχισε να ζωγραφίζει πορτρέτα. Το 1706 παντρεύτηκε τη Μαργκερίτ Λε Μπρεν, κόρη δικηγόρου από την Τουλόν. Κατά τη διάρκεια της εισβολής στην πόλη των στρατευμάτων του Δούκα της Σαβοΐας το 1707, ο βαν Λου μετανάστευσε και εργάστηκε στη γενέτειρά του. Εκείνη την εποχή τον κάλεσαν στην αυλή του Μονακό όπου ζωγράφισε πολλά πορτρέτα της οικογένειας του Αντώνιου Α΄ του Μονακό.[10]

Ο Θρίαμβος της Γαλάτειας (1720), Αγία Πετρούπολη, Μουσείο Ερμιτάζ.

Το 1712 εγκαταστάθηκε στην Ιταλία, αρχικά στη Γένοβα και μετά στο Τορίνο το 1713, όπου εργάστηκε για τον βασιλιά της Σαρδηνίας Βίκτορα-Αμεδαίο Β΄ και για τον εξάδελφό του πρίγκιπα του Καρινιάνο, ο οποίος έγινε προστάτης του και τον έστειλε στη Ρώμη από το 1714 στο 1718, όπου σπούδασε με δάσκαλο τον Μπενεντέτο Λούτι. Στο Τορίνο ζωγράφισε πορτρέτα του Καρόλου Εμμανουήλ Β΄, δούκα της Σαβοΐας και αρκετά μέλη της αυλής του. Επέστρεψε πίσω στο Παρίσι το 1720, ακριβώς την εποχή της χρεοκοπίας του Τζων Λω που προκάλεσε την οικονομική καταστροφή του ζωγράφου, αναγκάζοντάς τον να περάσει μια μακρά περίοδο ζωγραφίζοντας πορτρέτα. [11]Ο πρίγκιπας του Καρινιάνο τον στέγασε στην παρισινή κατοικία του. Ο ζωγράφος φιλοτέχνησε επίσης μυθολογικές και θρησκευτικές σκηνές, ένα έργο για το Αββαείο του Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε και την οροφή αίθουσας στο Παλαί Ρουαγιάλ στο Παρίσι, για τον Αντιβασιλέα. Το 1731 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής με τον πίνακα Άρτεμις και Ενδυμίων (Μουσείο του Λούβρου)[12]. Μεταξύ των πολλών ιστορικών έργων του, συμμετείχε στην αποκατάσταση αιθουσών και έργων του Φραντσέσκο Πριματίτσο στο ανάκτορο του Φονταινεμπλώ.

Το 1737, έφυγε για το Λονδίνο, όπου απέκτησε εξαιρετική φήμη ως προσωπογράφος. [13]Ωστόσο, δεν έμεινε πολύ στην Αγγλία, λόγω προβλημάτων υγείας επέστρεψε στο Παρίσι το 1742.[14]

Τον Οκτώβριο του 1742, μετά την επιστροφή του στο Παρίσι, έφυγε για την Αιξ-αν-Προβάνς με την ελπίδα να βελτιώσει την υγεία του. Παρέμεινε στη γενέτειρά του μέχρι το θάνατό του, ζωγραφίζοντας πολλά πορτρέτα στο εργαστήριό του στο «περίπτερο Βαντόμ», μέγαρο που είχε αγοράσει για ένα διάστημα.

Πέθανε στη γενέτειρά του στις 19 Δεκεμβρίου 1745. Λέγεται ότι εργαζόταν μέχρι την τελευταία του στιγμή και πέθανε με το πινέλο στο χέρι.

Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Μισέλ-Φρανσουά Νταντρέ-Μπαρντόν, ο Ζαν Σιμεόν Σαρντέν, ο Πιέρ Σαρλ Τρεμολιέρ, ο μικρότερος αδελφός του Σαρλ Αντρέ βαν Λου και οι γιοι του Λουί-Μισέλ βαν Λου και Σαρλ Αμεντέ Φιλίπ βαν Λου.

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 (Ολλανδικά) RKDartists. 50783. Ανακτήθηκε στις 5  Ιουλίου 2022.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13950961v. Ανακτήθηκε στις 5  Ιουλίου 2022.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 «Artists of the World Online» (Γερμανικά, Αγγλικά) K. G. Saur Verlag, Walter de Gruyter. Βερολίνο. 2009. 00117544T8. Ανακτήθηκε στις 5  Ιουλίου 2022.
  4. death certificate. www.archives13.fr/ark:/40700/vta76fd61df1b3fdf5c/daogrp/0/32.
  5. artist list of the National Museum of Sweden. 12  Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/a87e1452-e62b-4768-b890-c1da44b3102a. Ανακτήθηκε στις 25  Φεβρουαρίου 2016.
  6. 6,0 6,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500023372. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
  7. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500023372. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
  8. . «arthive.com/artists/JeanBaptiste_van_Loo». 
  9. . «hellenicaworld.com/Netherlands/Person/gr/JacobVanLoo». 
  10. . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclope6dia_Britannica/Vanloo,_John_Baptist». 
  11. . «artnet.com/artists/jean-baptiste-van-loo/». 
  12. . «collections.louvre.fr/Diane et Endymion». 
  13. . «artuk.org/discover/artists/van-loo-jean-baptiste». 
  14. . «britishmuseum.org/collectionJean Baptiste Van Loo». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]