Γιεβγκένι Ζαμιάτιν
| Γιεβγκένι Ζαμιάτιν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Евге́ний Ива́нович Замя́тин (Ρωσικά) |
| Προφορά | |
| Γέννηση | 20 Ιανουαρίουιουλ. / 1 Φεβρουαρίου 1884γρηγ.[1][2][3] Λεμπεντιάν[1][4] |
| Θάνατος | 10 Μαρτίου 1937[1][5][6] 16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τόπος ταφής | Παριζιάνικο Κοιμητήριο του Τιαί[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[8] |
| Σπουδές | Saint Petersburg Polytechnic Institute (έως 1908)[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας[9] μηχανικός σατιρικός συγγραφέας λιμπρετίστας σεναριογράφος θεατρικός συγγραφέας συγγραφέας[10] κριτικός λογοτεχνίας μυθιστοριογράφος πεζογράφος δημοσιογράφος άποψης |
| Εργοδότης | Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης |
| Αξιοσημείωτο έργο | We d:Q3226167 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Μπολσεβίκοι |
| Συγγενείς | Vera Faddeeva (πρωτοξάδερφος)[11] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Προμηθέας - Hall of Fame (1994) |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιεβγκένι Ιβάνοβιτς Ζαμιάτιν[σημ. 1] (ρωσικά: Евге́ний Ива́нович Замя́тин, Λεμπεντιάν 1 Φεβρουαρίου 1884 – Παρίσι 10 Μαρτίου 1937) ήταν Ρώσος συγγραφέας, περισσότερο γνωστός για το μυθιστόρημά του Εμείς (1921), μια ιστορία δυστοπίας του μέλλοντος που επηρέασε το 1984 του Τζορτζ Όργουελ, το Anthem της Άυν Ραντ, το The Dispossessed της Ούρσουλα Λε Γκεν και, έμμεσα, τον Κουρτ Βόνεγκατ στο έργο του Ο πιανίστας[12].
Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ζαμιάτιν γεννήθηκε στο Λεμπεντιάν, διακόσια μίλια νότια της Μόσχας. Ο πατέρας του ήταν ρώσος ορθόδοξος ιερέας και δάσκαλος, και η μητέρα του μουσικός. Μπορεί να είχε συναισθησία καθώς απέδιδε ιδιότητες στα γράμματα και στους ήχους. Για τον Ζαμιάτιν το «L» ήταν χλωμό, ψυχρό και γαλάζιο[13]. Σπούδασε ναυπηγός μηχανικός στην Αγία Πετρούπολη από το 1902 μέχρι το 1908, περίοδο κατά την οποία προσχώρησε στους Μπολσεβίκους.
Σύλληψη και επιστροφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συνελήφθη στη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης του 1905 και εξορίστηκε, αλλά επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη όπου έζησε παράνομα πριν φύγει για τη Φινλανδία το 1906 για να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία άρχισε να γράφει λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας ως χόμπυ. Συνελήφθη και εξορίστηκε για δεύτερη φορά το 1911, αλλά αμνηστεύθηκε το 1913. Το έργο του Uyezdnoye (Μια επαρχιακή ιστορία) το 1913, που σατίριζε τη ζωή σε μια μικρή ρωσική πόλη, του έδωσε μια μικρή φήμη. Τον επόμενο χρόνο δικάστηκε για δυσφήμηση του στρατού στην ιστορία του Na Kuhlihchkakh. Συνέχισε να συνεισφέρει άρθρα σε διάφορες σοσιαλιστικές εφημερίδες.
Μετά την αποφοίτησή του ως ναυπηγός μηχανικός, εργάστηκε στο αντικείμενό του τόσο στη χώρα του όσο και στο εξωτερικό. Το 1916 τον έστειλαν στην Αγγλία για να επιβλέψει την κατασκευή ενός παγοθραυστικού στο ναυπηγεία του Walker και Wallsend ενώ ζούσε στο Newcastle upon Tyne. Εκεί έγραψε το The Islanders, σατυρίζοντας την αγγλική ζωή, και το παρακολούθημα του A Fisher of Men, που και τα δύο δημοσιεύτηκαν μετά την επιστροφή του στη Ρωσία στα τέλη του 1917.
Μετά τη ρωσική επανάσταση του 1917 ο Ζαμιάτιν εξέδωσε μερικά περιοδικά, έδωσε διαλέξεις για το γράψιμο, και δούλεψε σε ρωσικές μεταφράσεις των έργων του Τζακ Λόντον, του Ο. Χένρι, του Χ. Τζ. Γουέλς, και άλλων[12].
Υποστήριξη & κριτική στην Οκτωβριανή επανάσταση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ζαμιάτιν υποστήριξε την Οκτωβριανή Επανάσταση, αλλά αντιτάχθηκε στο σύστημα της λογοκρισίας που εφάρμοσαν οι Μπολσεβίκοι. Τα έργα του υπήρξαν ολοένα και περισσότερο κριτικά για το καθεστώς. Με γενναιότητα δήλωσε: «Η αληθινή λογοτεχνία μπορεί μόνο να υπάρχει όταν δημιουργείται, όχι από επιμελείς και αξιόπιστους αξιωματούχους, αλλά από τρελούς, ερημίτες, αιρετικούς, ονειροπόλους, επαναστάτες και σκεπτικούς». Αυτή η στάση του δυσκόλεψε πολύ τη θέση του. Τελικά τα έργα του απαγορεύτηκαν και δεν του επιτράπηκε να επανεκδώσει, ιδιαίτερα μετά τη δημοσίευση του Εμείς σε ένα ρωσικό περιοδικό του εξωτερικού το 1927.
Εκτός από το Εμείς, ο Ζαμιάτιν έγραψε επίσης μια σειρά από σύντομες ιστορίες, με τη μορφή του παραμυθιού, που αποτελούσαν στην ουσία σατιρική κριτική του Κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία, όπως η ιστορία για μια πόλη όπου ο δήμαρχός της αποφασίζει ότι για να κάνει όλους του πολίτες ευτυχισμένους θα πρέπει να τους κάνει όλους ίσους. Τους εξαναγκάζει όλους, του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου, να ζουν σε έναν μεγάλο στρατώνα, μετά να ξυρίζουν τα κεφάλια τους για να είναι ίσοι με τους φαλακρούς, και τέλος να γίνουν νοητικά καθυστερημένοι προκειμένου να εξισώσει τη νοημοσύνη τους προς τα κάτω. Η πλοκή αυτή είναι πολύ όμοια με αυτήν του The New Utopia (1891) από τον Τζέρομ Κ. Τζέρομ[14], τα άπαντα του οποίου είχαν δημοσιευτεί τρεις φορές στη Ρωσία πριν το 1917.
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον Ζαμιάτιν δόθηκε τελικά η άδεια να εγκαταλείψει τη Ρωσία από τον Ιωσήφ Στάλιν το 1931, μετά από μεσολάβηση του Μαξίμ Γκόρκι. Εγκαταστάθηκε πάμφτωχος στο Παρίσι με τη γυναίκα του, όπου πέθανε από έμφραγμα του μυοκαρδίου το 1937. Στη διάρκεια την παραμονής του στη Γαλλία, εργάστηκε κυρίως με τον Ζαν Ρενουάρ, γράφοντας από κοινού το σενάριο της ταινίας του τελευταίου Les Bas-fonds[15].
Ετάφη στην Thiais της Γαλλίας, σε ένα κοιμητήριο στην οδό Στάλινγκραντ.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Το επίθετό του συχνά μεταφέρθηκε στα αγγλικά ως Zamiatin ή Zamjatin. Το μικρό του όνομα μερικές φορές μεταφράζεται και ως Ευγένιος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0759866. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век». (Ρωσικά) Writers of St. Petersburg. XX century.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Yevgeny-Ivanovich-Zamyatin. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 7,0 7,1 www
.rbth .com /arts /2014 /09 /22 /yevgeny _zamyatin _the _writer _who _inspired _orwell _and _huxley _38469. - ↑ CONOR.SI. 13714531.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /123599. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ doi
.org /10 .1098 /rsbm .2022 .0003. σελ. 254. - ↑ 12,0 12,1 «Zamyatin, Yevgeny, 1884-1937». Βιβλιονέτ. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2016.
- ↑ Zamyatin, Yevgeny (2006). We
. Translated by Natasha Randall, Foreword by Bruce Sterling. Modern Library. ISBN 9780812974621.
- ↑ Jerome, Jerome K. (1987). «The New Utopia» (PDF). Libertarian Alliance. ISBN 0 948317 39 6. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 30 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2016.
- ↑ Renoir, Jean (1936). «Les bas-fonds». Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2016.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Fischer, Peter A. (Autumn 1971). «Review of The Life and Works of Evgenij Zamjatin by Alex M. Shane». Slavic and East European Journal 15 (3): 388–390. http://links.jstor.org/sici?sici=0037-6752(197123)1%3A15%3A3%3C388%3ATLAWOE%3E2.0.CO%3B2-9.
- Myers, Alan (1993). «Zamiatin in Newcastle: The Green Wall and The Pink Ticket». The Slavonic and East European review 71 (3): 417–427. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-05-23. https://web.archive.org/web/20090523093721/http://www.seaham.i12.com/myers/zamyatin.html. Ανακτήθηκε στις 2009-05-30.
- Shane, Alex M. (1968). The life and works of Evgenij Zamjatin. University of California Press.
- Zamiatin, Evgenii Ivanovich (1988). Selections. sostaviteli T.V. Gromova, M.O. Chudakova, avtor stati M.O. Chudakova, kommentarii Evg. Barabanova. Moskva: Kniga. ISBN 5-212-00084-X. (bibrec)[νεκρός σύνδεσμος] (bibrec)
- We was first published in the USSR in this collection of Zamyatin's works.
- Zamyatin, Yevgeny (1994). A Soviet heretic : essays. Mirra Ginsburg (editor and translator). Quartet Books Ltd.
- Zamyatin, Yevgeny (2006). We. Natasha Randall (trans.). Modern Library. ISBN 0-8129-7462-X.
- Zamyatin, Yevgeny. We
- Zamyatin, Yevgeny. Άπαντα περιλαμβανόμενης της αυτοβιογραφίας του (1929) και ένα γράμμα προς τον Στάλιν (1931)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βιογραφία του Γιεβγκένι Ζαμιάτιν
- Βιογραφία από ιστοσελίδα για τον Τζορτζ Όργουελ.
- Εγκυκλοπαίδεια Σοβιετικών συγγραφέων βιογραφία του Ζαμιάτιν
- Το Λιοντάρι πλήρες κείμενο από μια σύντομη ιστορία του Ζαμιάτιν. (1935)
- Ο Ζαμιάτιν στο Νιουκάστλ ενημερωμένα άρθρα από τον Alan Myers δημοσιευμένα στο Slavonic and East European Review.
- Τα "σκαμπανευάσματα" στη ζωή του Ζαμιάτιν σύντομη, εικονογραφημένη βιογραφία από την Tatyana Kukushkina
- Γιεβγκένι Ζαμιάτιν Spartacus εκπαιδευτική ιστοσελίδα από τον John Simkin