Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γιοβάννα (τραγουδίστρια)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιοβάννα
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γιοβάννα (Ελληνικά)
ΓέννησηΙωάννα Φάσσου - Καλπαξή
14  Νοεμβρίου 1938[1]
Αμαλιάδα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλληνική
ΣπουδέςΩδείο Αθηνών
Ιδιότητατραγουδιστής και συγγραφέας
Εν ενεργεία1958–σήμερα
ΓονείςKōnstantinos Phassos
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςποπ μουσική
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Ιωάννα Φάσσου-Καλπαξή (Αμαλιάδα, 14 Νοεμβρίου 1938[2]), γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Γιοβάννα, είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Ασχολείται με το τραγούδι, την πεζογραφία και την ποίηση. Έργα της έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που εμφανίστηκε στην πειραματική ελληνική τηλεόραση (1966) και η τρίτη ελληνικής καταγωγής καλλιτέχνης που συμμετείχε στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision Τζίμης Μακούλης, πρώτος (για την Αυστρία), Νάνα Μούσχουρη, δεύτερη (για το Λουξεμβούργο), εκπροσωπώντας την Ελβετία το 1965.

Είναι κόρη του ζωγράφου Κωνσταντίνου Φάσσου από την Αροανία Καλαβρύτων και ήταν παντρεμένη με τον εκλιπόντα νομικό και επιχειρηματία Δημήτρη Καλπαξή. Στα οκτώ της χρόνια άρχισε πιάνο και μπαλέτο και έγινε μέλος παιδικής χορωδίας. Το 1952 σε ηλικία 14 ετών άρχισε να παίρνει μαθήματα φωνητικής για τη όπερα στο Ωδείο Αθηνών. Παράλληλα, με το ψευδώνυμο Γιοβάννα, άρχισε να συμμετέχει κάνοντας σιγόντο σε δίσκους του τότε γνωστού τραγουδιστή Τζώνη Κατσούρη. Μαθήτρια γυμνασίου ακόμα, έκανε, αφού πέρασε στις εξετάσεις του ΕΙΡ, εκπομπές στο ελληνικό ραδιόφωνο με τη μεγάλη Ορχήστρα Ελαφράς Μουσικής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας.

Ως κλασική τραγουδίστρια και κατά τη διάρκεια των σπουδών της τραγουδούσε στις ετήσιες εμφανίσεις της σχολής της. Πριν ακόμα πάρει το δίπλωμά της εμφανίστηκε ως πρωταγωνίστρια στην οπερέτα Κορυδαλλός του Φραντς Λέχαρ. Τον επόμενο χρόνο πήρε το δίπλωμά της με άριστα και βραβείο, κερδίζοντας παράλληλα την κρατική υποτροφία για ανώτερες σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Santa Cecilia στη Ρώμη, που όμως δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, καθώς η υποτροφία αυτή λίγες μέρες αργότερα και κατά τρόπο αδιευκρίνιστο δόθηκε τελικά στον τρίτο επιτυχόντα του διαγωνισμού. Έτσι εγκατέλειψε την όπερα και επικεντρώθηκε επαγγελματικά στο ελαφρό τραγούδι.

Ελληνικά φεστιβάλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έλαβε μέρος σε όλα σχεδόν τα ελληνικά φεστιβάλ του είδους μέχρι το 1969 (σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη). Πρώτη της εμφάνιση ενώπιον κοινού (δίσκους και ραδιόφωνο έκανε και πιο νωρίς, μαθήτρια ακόμα του γυμνασίου), ήταν τον Οκτώβριο του 1959 στο πρώτο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης. Στο δεύτερο φεστιβάλ, το 1960, κέρδισε το δεύτερο βραβείο με το τραγούδι του Σπήλιου Μεντή Καλοκαιράκι. Έλαβε πολλές φορές μέρος στα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αποσπώντας κάθε φορά και βραβείο.[3]

Διεθνή Φεστιβάλ και συναυλίες στην ΕΣΣΔ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκπροσωπώντας την Ελλάδα, έλαβε μέρος και σε διεθνή φεστιβάλ. Η αρχή έγινε το 1962, με το φεστιβάλ στο Sopot της Πολωνίας. Αφού επέλεξε να ερμηνεύσει το αδισκογράφητο τραγούδι των Μίμη Πλέσσα - Κώστα Κινδύνη "Τι κρίμα", που ανάμεσα σε 24 κράτη κέρδισε το πρώτο βραβείο, ανοίγοντας τον δρόμο της για διεθνή καριέρα. Μετά τη βράβευση δεν γύρισε στην Ελλάδα. Πήγε στη Σοβιετική Ένωση, όπου με τριακονταπενταμελή ορχήστρα και διευθυντή τον Μίμη Πλέσσα, έκανε πενήντα κοντσέρτα σε Μόσχα, Λένινγκραντ, Τιφλίδα, Κριμαία κ.α. Στη Σοβιετική Ένωση[4] κλήθηκε να δώσει κοντσέρτα άλλες δύο χρονιές: Πενήντα κοντσέρτα το 1963 και άλλα πενήντα το 1966 με μαέστρο τον Κώστα Καπνίση αυτή τη φορά. Η επιτυχία της στην ΕΣΣΔ υπήρξε τεράστια. Η προσέλευση του κοινού ήταν κατά χιλιάδες (12.000 κάθε βράδυ στο Palais des Sports της Τιφλίδας, 2.000 και 3.000 στα θέατρα της Μόσχας και του Λένινγκραντ). Τα κοντσέρτα της, με τηλεοπτική κάλυψη, μεταδόθηκαν ζωντανά σ' όλη τη Σοβιετική Ένωση. Οι δίσκοι της (ηχογραφημένοι στα σοβιετικά στούντιο) πουλήθηκαν κατά εκατομμύρια. Το 2010 σε επίσημη τελετή στην Τιφλίδα αναγορεύτηκε επίτιμη πολίτης και της δόθηκε το κλειδί της πόλης, αφού ανεξίτηλη παραμένει στη μνήμη του Γεωργιανού λαού η ερμηνεία της στο τραγούδι "Tbiliso", που αποτελεί ύμνο στην ομορφιά της πόλης της Τιφλίδας. Στις 30 Μαΐου 2017 στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης της Πρεσβείας της Γεωργίας για τον εορτασμό της επετείου της Ημέρας Ανεξαρτησίας της Γεωργίας και των 25 χρόνων από τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Γεωργίας και Ελλάδος, η Γιοβάννα αναγορεύθηκα επίτιμη Πολίτιδα της Πρωτεύουσας για την εξαιρετική συνεισφορά της στην ενδυνάμωση των ιστορικών δεσμών των λαών των δύο χωρών.

Συμμετοχή στο φεστιβάλ της Eurovision

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη βράβευσή της στην Πολωνία ξεκίνησε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό της Γενεύης. Ως εκπρόσωπός του έλαβε μέρος σε πολλές συναυλίες στην Ευρώπη, σε Γαλλία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία και Βέλγιο. Το 1965 προκρίθηκε μέσω εθνικού διαγωνισμού να εκπροσωπήσει με το γαλλόφωνο τραγούδι "Non, à jamais sans toi" την Ελβετία στο διαγωνισμό της Eurovision, που έγινε εκείνη τη χρονιά στη Νάπολη της Ιταλίας, παίρνοντας την 8η θέση. Έγινε έτσι η δεύτερη Ελληνίδα που έλαβε μέρος στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, μετά τη Νάνα Μούσχουρη που είχε συμμετάσχει το 1963 για λογαριασμό του Λουξεμβούργου, σε μια εποχή που η Ελλάδα δεν λάμβανε ακόμα μέρος (πρώτη συμμετοχή το 1974 με τη Μαρινέλλα).

Εμφανίσεις έκανε και σε άλλες χώρες: Κύπρο, Τουρκία, Ισραήλ και στη Βραζιλία, όπου εκπροσώπησε στο εκεί διεθνές φεστιβάλ την Ελλάδα με το τραγούδι των Κώστα Καπνίση - Τάσου Μαστοράκη "Τα χέρια".
Έκανε δίσκους στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία, όπου το τραγούδι "Tiritombabalou" πραγματοποίησε πωλήσεις που έφτασαν τους 500.000 δίσκους. Στη Γερμανία πραγματοποίησε και πολλές τουρνέ για τη διαφήμιση των δίσκων της.

Ηχογραφήσεις στην Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δίσκους έκανε πολλούς και στην Ελλάδα, οι οποίοι ως επί το πλείστον ήταν δίσκοι 45 στροφών. Τραγούδησε συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη (σε πρώτη εκτέλεση τα τραγούδια "Αν θυμηθείς το όνειρό μου" και "Μυρτιά"), Σταύρου Ξαρχάκου, Σπήλιου Μεντή, Μίμη Πλέσσα, Νίκου Μαμαγκάκη, καθώς και τραγούδια του Γιάννη Σπανού στη Γαλλία. Ηχογράφησε επίσης σε σύμπραξη με τους αδελφούς Τζαβάρα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι.

To 1980 κυκλοφόρησε ο προσωπικός της δίσκος LP "Ο δικός μου κόσμος" που περιλαμβάνει τραγούδια σε στίχους και μουσική της ίδιας της Γιοβάννας.

Μετά από σαρανταπεντάχρονη απουσία από τη δισκογραφία επανήλθε στο τραγούδι με ρεσιτάλ κατά καιρούς, σε επιλεγμένους χώρους. Το 2015, μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το τραγούδι "Έλα κόρη μου, έλα μάτια μου", που ο συνθέτης Γιώργος Καγιαλίκος συνέθεσε για εκείνη, μελοποιώντας δικούς της στίχους.

Η δισκογραφία της Γιοβάννας αποτελείται κυρίως από δίσκους 45 στροφών, καθώς και επανακυκλοφορίες μεμονωμένων τραγουδιών σε μορφή συλλογών LP/CD.

Μεταξύ των ελληνικών τραγουδιών που έχει ερμηνεύσει, συμπεριλαμβάνονται τα ακόλουθα:
"Μπάγιο θα πει χορός", "Πάντα στα κλεφτά", "Ψεύτικη καρδιά", "Καλοκαιράκι", "Μια σταγόνα", "Γαρύφαλλα σκορπώ", "Η βάρκα", "Κράτα το χέρι μου", "Τι κρίμα", "Στην αμμουδιά", "Κι όμως υπάρχει χαρά", "Προδομένη μου αγάπη", "Τα χέρια", "Με ρωτάς", "Χόρεψαν τ' άσπρα πουλιά", "Απαγωγή", "Θαλασσινό αγέρι", "Καστανούλα μου", "Σαν όνειρο επέρασες", "Η μπόρα", "Μια μικρούλα πίκρα", "Σερενάτα χωρίς φεγγάρι", "Το παλιό μεράκι", "Ω, μη με βλέπετε που κλαίω", "Την πρώτη φορά που σε είδα", "Το τραγούδι μας", "Μια τέτοια αγάπη" (È più forte di me), "Το άπειρον" (L'immensità), "Ήταν" (Luglio), "Σαν φύλλο" (Come una foglia), "Η μικρή μας πολιτεία", "Σιγοψιχαλίζει", "Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου", "Μυρτιά", "Ανέβηκα πολύ ψηλά", "Θέλω γι' αγάπη να μιλάς", "Όμορφο τρεχαντήρι μου", "Φύγετε σύννεφα βαριά", "Είναι βαρύς ο ουρανός", "Στου σπιτιού μου τ' ανηφόρι", "Άγριο πουλί", "Ανοιξιάτικο βραδάκι", "Απόψε" (Quanto l'amore diventa poesia), "Ας γύριζες στο μικρό μας σπιτάκι", "Για την αγάπη μου", "Εγώ θα σ’ αγαπώ και μη σε νοιάζει", "Είν' αλήθεια", "Έκανα βάρκα τον καημό", "Έλα μαζί μου", "Ερήνη", "Ζήτησα απ' τον άνεμο", "Ήρθες αγάπη μου", "Θα 'θελα απόψε", "Θεέ μου", "Θυμήσου τον Σεπτέμβρη", "Κίτρινο φθινόπωρο", "Κύματα", "Λιόγερμα", "Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες", "Μη με κοιτάς", "Ο Λιναρντό", "Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς", "Ο ξένος", "Ο τυμπανιστής", "Πάρε το κύμα του γιαλού", "Περπατώ μοναχή", "Πες του, τον καρτερώ", "Ποιος να σφυρίζει κάθε βράδυ", "Πόσα τριαντάφυλλα", "Πόσα χρόνια πριν", "Ρώτησα", "Σ' αγαπώ τόσο πολύ", "Σ' ονειρεύτηκα", "Σαν και τώρα", "Σαν κι απόψε", "Σε περιμένω" (Un homme est venu), "Στα κουπιά", "Στάχτη", "Τάχα ποιος", "Της φαντασίας το καράβι", "Τι να πω", "Το καφενεδάκι", "Το τραγούδι της θάλασσας", "Το τρένο" (Il treno), "Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα", "Κι όμως υπάρχει χαρά", "Αν σ' αρνηθώ αγάπη μου", "Η αγάπη μας" (Αυτό το βράδυ), "Ξέρω κάποιο αστέρι", "Από σένα αρχίζουν όλα", "Απόψε βρέχει", "Καπετάν Φαφαλιός", "Ο έρωτας που μ' άκουσε", "Πήρες πια τα μάτια σου", "Σ' το λένε σ' το λένε", "Το παραθύρι", "Ιλισός", "Πάρε το δρόμο μας", "Νερατζιά", "Ο παγωτατζής", "Μπορεί", "Ο Γιάννης", "Όλα τ' άλλαξες", "Το φεγγαράκι της χλωμής αυγής", "Ζήλεψε το φεγγάρι απόψε", "Πες μου αγάπη μου", "Αγάπη μου, αγάπη", "Αστέρια δυο" κ.ά.

Στις ξενόγλωσσες ερμηνείες της συγκαταλέγονται τα εξής τραγούδια:
"Du bist ein Don Juan", "Tiritombabalou", "Du, du, oh du, my darling", "Es ist schön, verliebt zu sein", "Amour", "Aranjuez, mon amour", "C'est magnifique", "Cosa importa", "Darling, sag, bist du mir treu" (Κι όμως υπάρχει χαρά), "Demain on verra ca" (Μαγγανοπήγαδο), "Domino-Domino", "J’ attendrai", "Je reviens te chercher", "Jolie Milady", "Kalinka", "La mer", "La vie en rose", "Les feuilles mortes", "Les parapluies de Cherbourg", "Lili Marleen", "Michael", "Natalie", "Ne t'en va pas", "Non, à jamais sans toi", "Padam", "Rien de rien", "Se te ne andrai", "Tbiliso", "This is my song", "Une belle histoire", "Viens, viens, viens", "You don't have to say you love me" κ.ά.

Τηλεοπτικές εκπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γιοβάννα απέκτησε μια ακόμα τηλεοπτική πρωτιά, κατά την πρώτη ημέρα επίσημης πανελλήνιας τηλεοπτικής μετάδοσης, στις 23 Φεβρουαρίου του 1966 από το ΕΙΡ (Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας). Η Ελένη Κυπραίου, η πρώτη παρουσιάστρια στην επίσημη ελληνική τηλεόραση, προλόγισε το νέο τηλεπικοινωνιακό μέσο και στη συνέχεια η Γιοβάννα τραγούδησε ζωντανά δύο τραγούδια, αποτελώντας έτσι την πρώτη ερμηνεύτρια που τραγούδησε στην πρώτη μετάδοση της ελληνικής τηλεόρασης.

Στα τέλη της δεκαετίας του '70 παρουσίασε δύο κύκλους εκπομπών με τίτλο "Καλησπέρα με τη Γιοβάννα", σε σκηνοθεσία Σταμάτη Χονδρογιάννη, και το 1981 την εκπομπή "Μουσικές Περιπλανήσεις". Ως καλεσμένη έχει κάνει πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις, με χαρακτηριστικές εκείνες στις εκπομπές "Οι παλιοί μας φίλοι", "Τραγούδια στο συρτάρι" και "Με αγάπη" το 1977.
Επίσης παρουσίασε και τραγούδησε στο ελληνικό ντοκιμαντέρ "Τσαριτσάνη: Η γενέτειρα του Κωνσταντίνου Οικονόμου" σε σκηνοθεσία Γιάννη Προκόβα.

Τραγούδια ερμήνευσε και σε κινηματογραφικές ταινίες και ειδικότερα το "Τι κρίμα" στην ταινία "Πονεμένη μητέρα" (1962), το "Γαρύφαλλα σκορπώ" στην ταινία "Η Ελληνίδα και ο Έρωτας" (1962), το "Ποιος" (Μείνε αγαπημένε) στην ταινία "Ο Δρόμος με τα Κόκκινα Φώτα" (1963) και το "Le ciel est une plage" στην ταινία "Εκλαψα πικρά για σένα" (1964). Το 1966 ερμήνευσε το τραγουδι "Tbiliso" σε μουσική του γεωργιανού Revaz Lagidze και στίχους Petre Bagration - Gruzinski στη Γεωργιανή κινηματογραφική ταινία "Συνάντηση στο βουνό".

Μαθήτρια του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου, εξέδωσε εννέα ποιητικές συλλογές: «Να προλάβω» (1976), «Θα σου μιλήσω» (1980), «Ψηλαφίζοντας» (1982), τα άπαντα μέχρι τότε "Ο μεγάλος Ωκεανός" [1999], «Κατάσαρκα» (2008), «Άχρονος καιρός» (2016), «Όνειρο είδα» (2018), «Φως...φως...φως....» (2022), και «Πέτρα» (2023). Παράλληλα έγραψε στίχους που μελοποιήθηκαν από τον Κώστα Χατζή. Επίσης συνέθεσε η ίδια πάνω στους στίχους της. Έτσι το 1981 κυκλοφόρησε ο δίσκος της «Ο δικός μου ο κόσμος» με δώδεκα τραγούδια σε δικούς της στίχους και μουσική. Έπειτα από επίτιμη πρόσκληση, τα βιβλία της Γιοβάννας βρίσκονται [τρεις ποιητικές συλλογές] στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και δεκατρία συγγραφικά της στη βιβλιοθήκη του Χάρβαρντ. Το 2022 έλαβε πρώτο βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών [ΠΕΛ] για το ποίημά της «Κορδόνια».

Το 1986 έγραψε το μυθιστόρημα "Άντε γεια", το οποίο έστειλε να διαγωνιστεί μαζί με άλλα εκατό στον προκηρυγμένο διαγωνισμό των εκδόσεων "Bell" και πήρε το πρώτο βραβείο. Το μυθιστόρημά της αυτό ζητήθηκε από πολλούς σκηνοθέτες. Μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Γιώργο Τσεμπερόπουλο, στον οποίο τελικά το εμπιστεύθηκε, γνωρίζοντας μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία. Η ταινία απέσπασε πέντε κρατικά πρώτα βραβεία: Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας καθώς και πρώτων και δεύτερων ρόλων, και στο θέατρο από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Θανάση Παπαγεωργίου που το διασκεύασε και το ανέβασε στο θέατρο "Στοά" Με τη Λήδα Πρωτοψάλτη στο πρωταγωνιστικό ρόλο τη σεζόν 1991-1992.
Αντίστοιχη πορεία είχε και το τρίτο μυθιστόρημά της, ο "Βαμμένος ήλιος". Έγινε ευπώλητο μυθιστόρημα και σήριαλ που μεταδόθηκε το χειμώνα 1996-97 από το κανάλι ΑΝΤ1 με πρωταγωνιστές τον Γιάννη Φέρτη, την Πέμυ Ζούνη και τη Μπέτυ Λιβανού, σε σκηνοθεσία της Ρέινας Εσκενάζυ.
Πιο πρόσφατο συγγραφικό έργο της είναι το μυθιστόρημα "Η Συμφωνία της Χαράς", που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2020.

Ως συγγραφέας έγραψε και θεατρικά έργα. Το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο "Ο προθάλαμος" απέσπασε το τρίτο βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού στο διαγωνισμό για νέους συγγραφείς. Μαζί με το δεύτερο θεατρικό της έργο, το "Εξ αδιαιρέτου", έχουν θετική εισήγηση από τους δραματολόγους του Εθνικού Θεάτρου προκειμένου να ανέβουν. Επίσης η συγγραφέας έγραψε τα "Γενέθλια", δυο γυναικείους μονόλογους, η γραφή των οποίων κινείται ανάμεσα στην αφήγηση και το θέατρο (πρώτη έκδοση από τις Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή" 1990 - δεύτερη έκδοση από τις εκδόσεις "Πατάκης" 2003). Τα "Γενέθλια" ανέβηκαν στο θέατρο δύο φορές από την ηθοποιό Άντα Χριστίδου, με πιο πρόσφατη το 2014, σε σκηνοθεσία της Μαριλένας Κολέττα.

Βράβευση από την Unesco

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 12 Φεβρουαρίου 2015 βραβεύτηκε από τον όμιλο για την Unesco Τ.Λ.Ε.Ε, για τη συνολική της προσφορά στον πολιτισμό, σε τελετή που έλαβε χώρα στο ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη.

  • "Γενέθλια", Σύγχρονη Εποχή 1990, Πατάκης 2003
  • "Ο Προθάλαμος", Δελφίνι 1995
  • "Η Συμφωνία της Χαράς", Κέδρος 2020
  • "Ο κόμπος", Άγκυρα 2014
  • "Ένα καράβι στο μπαλκόνι μας", Κέδρος 2011
  • "Φεύγω, αγάπησα", Κέδρος 2007
  • "Έλα κόρη μου... Έλα μάτια μου...", Πατάκης 2005
  • "Εξ αδιαιρέτου", Κέδρος 2003, 2004
  • "Η άλλη, της απωλείας", Πατάκης 2002, Πατάκης 2003
  • "Μάγδα", Κέδρος 2000, Κέδρος 2001
  • "Ο δρόμος για το νότο" (και σε αγγλική έκδοση Pathway to the South), Κέδρος 1998, Κέδρος 2005
  • "Βαμμένος ήλιος", Δελφίνι 1993, Κέδρος 1999
  • "Το παράθυρο στον άλλο τοίχο", Δελφίνι 1991, Κέδρος 2001, Κέδρος 2010
  • "Άντε γεια", Bell 1986, Σύγχρονη Εποχή 1991, Πατάκης 2003
  • "Το λιμάνι της ζωής μου", συλλογή διηγημάτων δέκα συγγραφέων, Εμπειρία Εκδοτική 2007
  • "Ατμός με λέξεις", διηγήματα, Κέδρος 1997, Κέδρος 2000
  • "Πέτρα", 24γράμματα, 2023
  • "Φως...φως...φως...", Μετρονόμος 2022
  • "Όνειρο είδα", Βακχικόν 2018 (ειδική έκδοση με βιβλίο και CD με απαγγελία των ποιημάτων από την ίδια τη Γιοβάννα και μουσική της Άννας Στερεοπούλου)
  • "Άχρονος καιρός", Κέδρος 2016 (ειδική έκδοση με βιβλίο και CD με απαγγελία των ποιημάτων από την ίδια τη Γιοβάννα και μουσική του συνθέτη Γιώργου Καγιαλίκου)
  • "Κατάσαρκα", Κέδρος 2008
  • "Ο Μεγάλος Ωκεανός", άπαντα ποιημάτων της, Κέδρος 1999
  • "Ψηλαφίζοντας", Ζαχαρόπουλος 1982
  • "Θα σου μιλήσω", 1980
  • "Να προλάβω", Κάκτος 1976

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προκάτοχος
Ανίτα Τραβέρσι
I miei pensieri
Συμμετοχή της Ελβετίας στη Eurovision
1965
Διάδοχος
Μαντλέν Πασκάλ
Ne vois-tu pas?