Γιόχαν Κρίστιαν Γκύντερ
| Γιόχαν Κρίστιαν Γκύντερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 8 Απριλίου 1695[1][2][3] Στσέγκομ[4] |
| Θάνατος | 15 Μαρτίου 1723[1][2][3] Ιένα[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[5][6][7] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Λειψίας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής συγγραφέας[8][4][9] |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q24037686 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιόχαν Κρίστιαν Γκύντερ (γερμανικά: Johann Christian Günther, 8 Απριλίου 1695 - 15 Μαρτίου 1723) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς λυρικούς ποιητές των αρχών του 18ου αιώνα. [10]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γκύντερ γεννήθηκε το 1695 στην πόλη Στρίγκαου στο βοεβοδάτο Κάτω Σιλεσίας, σήμερα στην Πολωνία και ήταν γιος επαρχιακού γιατρού. Αρχικά εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του επειδή οι ιδιωτικοί παιδαγωγοί ήταν πολύ ακριβοί. Από το 1710 έως το 1715 φοίτησε στο γυμνάσιο στη Σφιντνίτσα, όπου ο διευθυντής αναγνώρισε και ενθάρρυνε το λογοτεχνικό του ταλέντο. Το καλοκαίρι του 1714 ξεκίνησε η σχέση του με την Μαγκνταλένα Ελεονώρα Γιάχμαν με την οποία αρραβωνιάστηκε τον Απρίλιο του 1715, είναι η Λεονώρα των μεταγενέστερων ερωτικών ποιημάτων του. [11]Το 1715, ακολουθώντας την επιθυμία του πατέρα του, σπούδασε ιατρική στη Βιτεμβέργη αλλά έκανε έκλυτη ζωή και δεν είχε κλίση για το επάγγελμα που είχε επιλέξει. Ήρθε σε πλήρη ρήξη με την οικογένειά του όταν ο πατέρας του απέρριψε αυστηρά την πρόθεσή του να ζήσει ως ποιητής. Κέρδιζε τα προς το ζην γράφοντας ποιήματα κατά καιρούς. Το 1716 στέφθηκε «Poeta laureatus» αλλά αυτή η διάκριση δεν του εξασφάλισε έσοδα και δεν τον προστάτευσε από τα χρέη, το 1717 φυλακίσθηκε για χρέη και ο πατέρας του τον αποκήρυξε.[12]
Το ίδιο έτος, 1717, γράφτηκε στο πανεπιστήμιο της Λειψίας. Υποστηρίχτηκε από τον συγγραφέα και ιστορικό Γιόχαν Μπούρκχαρντ Μένκε, ο οποίος αναγνώρισε το ταλέντο του νεαρού. Στη Λειψία, διάβασε κείμενα των φιλοσόφων του Διαφωτισμού Κρίστιαν Τομάσιους, Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς και Κρίστιαν Βολφ που διαμόρφωσαν τις απόψεις του για την εξουσία και τη θρησκεία και βυθίστηκε στη μελέτη των αρχαίων ερωτικών στίχων.
Στη Λειψία δημοσίευσε την Ωδή για την Ειρήνη του Πασάροβιτς, για τη συνθήκη του Πασάροβιτς του 1718, με την οποία απέκτησε κάποια φήμη. Μια σύσταση του Μένκε στο περιβάλλον του Αυγούστου Β΄ στη Δρέσδη το 1719 να του εξασφαλίσει τη θέση του αυλικού ποιητή αποδείχτηκε χειρότερη από άχρηστη, καθώς ο Γκύντερ εμφανίστηκε στο κοινό μεθυσμένος. Ένας νέος αρραβώνας του και μια απόπειρα να εγκατασταθεί ως γιατρός στη Σιλεσία το 1720 απέτυχαν, όπως και η προσπάθεια να συμφιλιωθεί με τον πατέρα του. Από εκείνη την εποχή, η ζωή του πέρασε σε ανήσυχες περιπλανήσεις, φτώχεια και αρρώστιες. Κατά καιρούς έζησε φιλοξενούμενος στις οικογένειες διαφόρων φίλων συμφοιτητών του και σε μερικούς προστάτες, με τους οποίους ερχόταν πάντα σε σύγκρουση. Μετά από μια άστατη και άσωτη ζωή και βυθιζόμενος όλο και πιο βαθιά στη δυστυχία, τελευταίος τόπος διαμονής του ήταν η Ιένα, όπου, εντελώς συντετριμμένος, πέθανε το 1723 σε ηλικία 28 ετών από φυματίωση. [13]
Αποτίμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκύντερ θεωρείται ο σημαντικότερος Γερμανός ποιητής των αρχών του 18ου αιώνα. Χρονολογικά τοποθετείται στην εποχή του ύστερου μπαρόκ αλλά δεν χρησιμοποίησε το πομπώδες μπαρόκ ύφος. Η απλή γλώσσα, η έντονη έκφραση των συναισθημάτων και ο προσωπικός τόνος της γραφής του τον κατατάσσουν στην περίοδο του Συναισθηματισμού και στους προδρόμους του προ-ρομαντικού λογοτεχνικού κινήματος Στουρμ ουντ Ντρανγκ. Ο Γκαίτε τον θαύμαζε και τον χαρακτήρισε «ποιητή με την πλήρη έννοια του όρου». Τα λυρικά του ποιήματα στο σύνολό τους κυριαρχούνται από βαθιά και ζωηρή ευαισθησία, λεπτή φαντασία, έξυπνο πνεύμα, μελωδία και ρυθμό, θλίψη και φυγή στην ονειρική πραγματικότητα, όπου βρίσκει τη γαλήνη που λαχταράει. Συγχρόνως, ένας αέρας κυνισμού είναι διάχυτος δίπλα στις πιο αγνές εμπνεύσεις της ιδιοφυΐας του. [14]
Η αληθινή του ποιητική του φλέβα αναδεικνύεται όταν γράφει για τα προσωπικά του βάσανα σε ποιήματα όπως το Τραγούδι της Λεονώρας (Leonorenlieder) και στα εξομολογητικά ποιήματα στα οποία παρακαλεί τον πατέρα του να τον συγχωρήσει.[15]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12346948q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w65x2gww. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Johann-Christian-Gunther. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2018.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12346948q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn20000700650. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 75188323.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2015.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Gunther,_Johann_Christian».
- ↑ . «gutenberg.org/Leonorenlieder by Johann Christian Günther».
- ↑ . «allpoetry.com/Johann-Christian-Gunther».
- ↑ . «poemhunter.com/johann-christian-gunther/».
- ↑ . «deutsche-biographie.de/Günther , Johann Christian».
- ↑ . «britannica.com/biography/Johann-Christian-Gunther».
