Γκέρχαρτ Άισλερ
| Γκέρχαρτ Άισλερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 20 Φεβρουαρίου 1897[1][2][3] Λειψία[4] |
| Θάνατος | 21 Μαρτίου 1968[1][2][3] Γερεβάν |
| Τόπος ταφής | Μνημείο των Σοσιαλιστών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δημοσιογράφος |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Λειψίας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας, Κομουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Hede Massing (1920–1923) |
| Γονείς | Ρούντολφ Άισλερ |
| Αδέλφια | Χανς Άισλερ Ρουθ Φίσερ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Φολκσκάμμερ (1949–1950) |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Καρλ Μαρξ (1962)[5] Patriotic Order of Merit in Gold (1964)[5] Λάβαρο της Εργασίας (1959)[5] Πατριωτικό Τάγμα της Αξίας σε ασήμι (1957)[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκέρχαρτ Άισλερ (γερμ.:Gerhart Eisler, 20 Φεβρουαρίου 1897 – 21 Μαρτίου 1968) ήταν Γερμανός κομμουνιστής πολιτικός και συντάκτης-επιμελητής εκδόσεων. Μαζί με την αδελφή του, τη Ρουτ Φίσερ, ήταν από τα πρώτα χρονικά μέλη του Αυστρογερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος (KPDÖ) και κατόπιν εξέχον μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Γεννημένος στη Λειψία, ο Γκέρχαρτ είχε αυστριακή και εβραϊκή καταγωγή από την πλευρά του πατέρα του, που ήταν ο αξιόλογος φιλόσοφος Ρούντολφ Άισλερ.[6]. Επίπλέον, αδελφός του Γκέρχαρτ ήταν ο συνθέτης Χανς Άισλερ, που συνεργάσθηκε με τον Μπρεχτ και μετέπειτα συνέθεσε τον εθνικό ύμνο της Ανατολικής Γερμανίας. Τον Νοέμβριο του 1918 ο Γκέρχαρτ Άισλερ επέστρεψε από το πολεμικό μέτωπο και εντάχθηκε στο Αυστρογερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα υπό την επίδραση της αδελφής του.[6] Το 1919 πήρε ως σύζυγό του την ηθοποιό Χέντε Μάσιν (Hede Massing, 1900-1981) και το επόμενο έτος ακολούθησε την αδελφή του στο Βερολίνο, όπου τον Ιανουάριο του 1921 έγινε συντάκτης της Die Rote Fahne, που ήταν τότε η κυριότερη εφημερίδα της αριστεράς στη Γερμανία.[6]
Ο Γκέρχαρτ εγκατέλειψε τη Χέντε το 1923 για χάρη της αδελφής της Έλλι, αλλά και η Έλλι με τη σειρά της τον εγκατέλειψε με το μωρό τους Νατάσα το 1933, καθώς δεν μπορούσε πλέον να συμβιβάσει τη ζωή τους με τις απαιτήσεις που είχε η Κομιντέρν από τον Άισλερ. Π.χ. από το 1929 έως το 1931 ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ της Κομιντέρν και των κομμουνιστών στην Κίνα. Εξαιτίας και της εβραϊκής καταγωγής του, ο Άισλερ εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ, όπου το 1937 γνώρισε τη Χίλντε Φόγκελ-Ρότστάιν και παντρεύτηκαν στη Νέα Υόρκη το 1942. Ωστόσο η πρώτη του σύζυγος Χέντε και ο τρίτος της σύζυγος Πάουλ Μάσιν κατασκόπευαν στις ΗΠΑ για λογαριασμό της Σοβιετικής Ενώσεως και διατηρούσαν επαφή με τον Άισλερ.[7] Ο Άισλερ δικάσθηκε δυο φορές το 1947, επειδή είχε αρνηθεί να απαντήσει στην Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων και επειδή είχε αποκρύψει στην αίτησή του για μετανάστευση στις ΗΠΑ το γεγονός ότι ήταν μέλος του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Καταδικάσθηκε σε 1+3 έτη φυλάκιση, αλλά αφέθηκε με αναστολή. Συνεκδοχικά, όταν αναμίχθηκε και σε υπόθεση συνδικαλισμού, επιβιβάσθηκε κρυφά στο πολωνικό πλοίο «Μπάτορυ» με προορισμό που σαλπάρισε για το Λονδίνο στις αρχές Μαΐου του 1949. Τον ανεκάλυψαν στα μέσα του ταξιδιού και «τον έσυραν από τα χέρια και τα πόδια» έξω από το πλοίο στην Αγγλία, όμως οι βρετανικές αρχές τού επέτρεψαν να φύγει για την (κομμουνιστική) Ανατολική Γερμανία.
Εκεί ο Άισλερ διορίσθηκε ως υπάλληλος στο Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας. Μέχρι το 1953 ήταν υπεύθυνος στην κυβέρνηση της χώρας για τη διαχείριση των ΜΜΕ. Επειδή συντάχθηκε με την εσωκομματική αντιπολίτευση πριν και κατά την Εξέγερση της 17ης Ιουνίου 1953, παύθηκε από τη θέση του, αλλά αποκαταστάθηκε το 1955. Από το 1956 έως το 1962 ήταν αντιπρόεδρος, και μετά μέχρι τον θάνατό του πρόεδρος, της Κρατικής Επιτροπής Ραδιοφώνου της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, και από το 1967 μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.[8] Απεβίωσε σε ηλικία 71 ετών κατά τη διάρκεια μιας επίσημης επισκέψεως στο Γερεβάν της Αρμενίας. Μετά τον θάνατό του σε αρκετά σχολεία και οδούς στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας δόθηκε το όνομά του Άισλερ προς τιμή του. Η σορός του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες αποτέθηκαν στο Κεντρικό Νεκροταφείο (Zentralfriedhof Friedrichsfelde) του Βερολίνου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6h439wc. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 filmportal.de. 9901e04b905d4e369dc399fed3884ea4. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 books
.google .se /books?id=2CpHD7n0gjkC&pg=PA154&lpg=PA154&dq=Karl+Marx+Orden+gerhart+eisler&source=bl&ots=iI2VfZwFxN&sig=ACfU3U0GZv0piopLCQseTDCKQ3DCNEOZQA&hl=sv&sa=X&ved=2ahUKEwiZwPul5N71AhVVSPEDHYPGBvcQ6AF6BAgVEAM #v=onepage&q=Karl%20Marx%20Orden%20gerhart%20eisler&f=false. - ↑ 6,0 6,1 6,2 Bentley, Eric (1971). Thirty Years of Treason. Ν. Υόρκη: Viking Press. σελίδες 57–109. ISBN 9780670701650.
- ↑ «Woman with a Past», Time, 19 December 1949
- ↑ Friedmann, Ronald (2007). Ulbrichts Rundfunkmann. Βερολίνο: edition ost. ISBN 978-3-360-01083-4.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το λήμμα «Άισλερ, Γεράρδος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 3, σελ. 87
- Schebera, Jürgen: Hans Eisler, Eine Biographie in Texten, Bildern und Dokumenten, εκδ. Schott, Mainz 1998