Ρούντολφ Άισλερ
| Ρούντολφ Άισλερ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7 Ιανουαρίου 1873[1][2][3] Βιέννη[4][5] |
| Θάνατος | 13 Δεκεμβρίου 1926[1] Βιέννη[6] |
| Τόπος ταφής | Feuerhalle Simmering |
| Κατοικία | Praha II (από 1881)[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[7] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος κοινωνιολόγος συγγραφέας[8] |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Χανς Άισλερ Γκέρχαρτ Άισλερ Ρουθ Φίσερ |
| Γονείς | Φέρντιναντ Άισλερ[5] και Ρόζα Άισλερ[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ρούντολφ Άισλερ (γερμ.:Rudolf Eisler, 7 Ιανουαρίου 1873 – 14 Δεκεμβρίου 1926) ήταν Αυστριακός φιλόσοφος.
Γεννήθηκε στη Βιέννη και οι γονείς του ήταν πλούσιοι έμποροι εβραϊκής καταγωγής.[9] Ο Ρούντολφ σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, όπου είχε καθηγητή τον Βίλχελμ Βουντ, και πήρε διδακτορικό από το ίδιο πανεπιστήμιο.[10] Το φιλοσοφικό του έργο επηρεάσθηκε εξ αρχής από τον Καντ και τον Βουντ, αλλά και από τους Χέρμαν Κόχεν και Έντμουντ Χούσερλ.[11]
Επιστρέφοντας στη Βιέννη το 1901 έγγαμος και με παιδιά (δείτε παρακάτω), ο Ρούντολφ Άισλερ εγκαταστάθηκε στην εργατική συνοικία Matzos. Εξαιτίας της αθεΐας του, του αρνήθηκαν μια θέση διδασκαλίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.[9] Εργάσθηκε ως επιμελητής μιας σειράς φιλοσοφικών και κοινωνιολογικών βιβλίων του εκδότη Werner Klinkhardt. Το δικό του έργο Grundlagen der Philosophie des Geisteslebens (= «Θεμέλια της φιλοσοφίας της πνευματικής ζωής», 1908) ήταν μέρος αυτής της σειράς. Το 1907, μαζί με τον μαρξιστή Μαξ Άντλερ, ίδρυσε την «Κοινωνιολογική Εταιρεία της Βιέννης».[10]
Ο ίδιος ο Άισλερ περιέγραψε τις φιλοσοφικές ιδέες του ως «αντικειμενικό φαινομεναλισμό», τον οποίο προσδιόρισε ως έναν συνδυασμό «εμπειρικού ρεαλισμού και υπερβατικού ιδεαλισμού». Οι αναζητήσεις του, βασισμένες σε μια στέρεα κατανόηση των έργων του Καντ, αφορούσαν γενικώς την προέλευση και την κατασκευή της πραγματικότητας και της αλήθειας.[11] Μεταγενέστερα ανέπτυξε ένα ενδιαφέρον για τον συγκρητισμό και οι εργασίες του στράφηκαν σε προβλήματα της συνειδήσεως.[10]
Οι απόψεις του επέδρασαν στη μόρφωση και στην πολιτική ταυτότητα των τέκνων και των εγγονών του.[12] Ο Ρούντολφ Άισλερ πέθανε σε ηλικία 53 ετών στη Βιέννη και το σώμα του αποτεφρώθηκε στο Κρεματόριο του Ζίμερινχ (Feuerhalle Simmering), όπου είναι θαμμένη και η στάχτη του.
Σύζυγος και τέκνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σπουδάζοντας στη Λειψία ο Άισλερ αρχισε να συζεί με την Ίντα Μαρία Φίσερ, κόρη ενός Λουθηρανού χασάπη και φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, που έγινε γνωστή στην πόλη ως ποιήτρια και δημοσιογράφος.[9] Μετέπειτα παντρεύτηκαν και απέκτησαν τα εξής τρία εγκυκλοπαιδικώς αξιόλογα τέκνα:
- Ρουθ Φίσερ (1895-1961), πολιτικός, συνιδρύτρια του Αυστρογερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος
- Γκέρχαρτ Άισλερ (1897-1968), πολιτικός, εξέχον μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας
- Χανς Άισλερ (1898-1962), συνθέτης του εθνικού ύμνου της Ανατολικής Γερμανίας και συνεργάτης του Μπέρτολντ Μπρεχτ
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Wörterbuch der philosophichen Begriffe und Ausdrücke (= «Λεξικό φιλοσοφικών όρων και εκφράσεων»), 3 τόμοι, εκδ. 1899, 1927 και 1930
- Nietzsche's Erkenntnistheorie und Metaphysik. Darstellung und Kritik (= «Η θεωρία της συνειδήσεως και η μεταφυσική του Νίτσε - Ερμηνεία και κριτική»), 1902
- Wilhelm Wundts Philosophie und Psychologie. In ihren Grundlehren dargestellt (= «Η φιλοσοφία και η ψυχολογία του Wilhelm Wundt: Περίγραμμα των βασικών διδαχών του»), 1902
- Leib und Seele. Darstellung und Kritik der neueren Theorien des Verhältnisses zwischen physischem und psychischem Dasein (= «Σώμα και ψυχή: Ερμηνεία και κριτική νέων θεωριών των σχέσεων μεταξύ φυσικής και πνευματικής οντότητας»), 1906
- Einführung in die Erkenntnistheorie (= «Εισαγωγή στη θεωρία της συνειδήσεως»), 1907
- Geschichte des Monismus (= «Ιστορία του μονισμού»), 1910
- Grundlagen der Philosophie des Geisteslebens (= «Θεμέλια της φιλοσοφίας της πνευματικής ζωής»), 1908
- Philosophen-Lexikon: Leben, Werke, und Lehren der Denker (= «Λεξικό των φιλοσόφων: Ζωή, έργο και μαθήματα διανοητών»), 1912
- Kant-Lexicon: Nachschlagewerke zu Kants sämtlichen Schriften, Briefen, und handschriftlichem Nachlass (= «Καντιανό λεξικό»), 1930
- Allgemeine Kulturgeschichte (= «Γενική Ιστορία του Πολιτισμού»), Weber Verlag, Λειψία 1905
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 63432. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. eisler-rudolf.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Digitalizované pobytové přihlášky pražského policejního ředitelství (konskripce) 1850-1914». Digitized residence applications of the Prague Police Directorate (conscription) 1850–1914. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 123510069. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2019.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Michael Haas: Forbidden Music: The Jewish Composers Banned by the Nazis, Yale University Press, 2013
- ↑ 10,0 10,1 10,2 Eberhardt Klemm: «"I Don't Give a Damn About This Spring" - Hanns Eisler's Move to Berlin», στο Hanns Eisler: A Miscellany, επιμ. David Blake, Harwood Academic Publishers, Νέα Υόρκη 1995
- ↑ 11,0 11,1 Manfred Kuehn: το λήμμα «Eisler, Rudolf» στο Biographical Dictionary of Twentieth-Century Philosophers, επιμ. Stuart C. Brown, Diané Collinson και Robert Wilkinson, εκδ. Routledge, Νέα Υόρκη 1996
- ↑ Georg Eisler: «My Father» στο Hanns Eisler: A Miscellany, σελ. 75
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το λήμμα «Άισλερ, Ροδόλφος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 3, σελ. 87