Γκαμπριέλ Μαρσέλ
| Γκαμπριέλ Μαρσέλ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gabriel Marcel (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 7 Δεκεμβρίου 1889[1][2][3] 8ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4] |
| Θάνατος | 8 Οκτωβρίου 1973[1][2][3] 7ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[5] |
| Υπηκοότητα | Γαλλία |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
| Γνωστός για | d:Q20670892 |
| Γονείς | Ανρί Μαρσέλ |
| Βραβεύσεις | βραβείο Erasmus (1969), βραβείο ειρήνης των γερμανικών εκδοτικών οίκων (20 Σεπτεμβρίου 1964), Μεγάλο βραβείο λογοτεχνίας της Γαλλικής Ακαδημίας (1948), Prix Brieux (1937), Grand prix national des Lettres (1958), Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής και Grand Prix littéraire de la Ville de Paris (1968) |
| Επιστημονική σταδιοδρομία | |
| Ερευνητικός τομέας | φιλοσοφία |
| Αξίωμα | πρόεδρος (1955, 1973) |
| Ιδιότητα | θεατρικός συγγραφέας, φιλόσοφος, κριτικός λογοτεχνίας, μουσικός και συγγραφέας |
| Ακαδημαϊκός τίτλος | αγκρεγκασιόν |
| Φοιτητές του | Πωλ Ρικέρ |
| Υπογραφή | |
 | |
| δεδομένα () | |
Ο Γκαμπριέλ Ονορέ Μαρσέλ (Gabriel Honoré Marcel, 7 Δεκεμβρίου 1889 - 8 Οκτωβρίου 1973)[6] ήταν Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας, κριτικός μουσικής και Χριστιανός υπαρξιστής. Συγγραφέας αρκετών βιβλίων τουλάχιστον τριάντα θεατρικών έργων, ο Μαρσέλ επικεντρώθηκε στον αγώνα του σύγχρονου ατόμου σε μια τεχνολογικά απάνθρωπη κοινωνία. Συχνά θεωρείται ως ο πρώτος Γάλλος υπαρξιστής, που αποστασιοποιήθηκε και άσκησε κριτική σε προσωπικότητες όπως ο Ζαν-Πολ Σαρτρ, προτιμώντας τον όρο «Φιλοσοφία της Ύπαρξης»[7].
Βίος και εκπαίδευση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μαρσέλ γεννήθηκε και πέθανε στο Παρίσι. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν νέος και ανατράφηκε από τη θεία και τον πατέρα του. Όταν ήταν οκτώ μετακόμισε στη Στοκχόλμη για ένα χρόνο όπου ο πατέρας του υπηρέτησε ως πληρεξούσιος υπουργός[8].
Ο Μαρσέλ έλαβε το πτυχίο του στη φιλοσοφία το 1910, στην ασυνήθιστα νεαρή ηλικία των 21 ετών. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε ως επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών, που διοργανώθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό για να μεταφέρει τα νέα των τραυματιών στρατιωτών στις οικογένειές τους[8]. Ο ίδιος δίδασκε στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ήταν κριτικός θεάτρου για διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και εργάστηκε ως συντάκτης για την Plon, τη μεγάλη γαλλική καθολική εκδοτική εταιρεία[6].
Μαρσέλ ήταν γιος αγνωστικιστή[8], και ο ίδιος ήταν άθεος μέχρι τη μεταστροφή του στον καθολικισμό το 1929. Ο Μαρσέλ ήταν αντίθετος προς τον αντισημιτισμό και υποστήριζε το επικοινωνιακό άνοιγμα προς τους μη Καθολικούς.
Κύρια έργα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μείζονα έργα του είναι το Μυστήριο της Ύπαρξης (1951), Οι Διαλέξεις Gifford στην περίοδο 1949–50 στο πανεπιστήμιο του Αμπερντίν στη Σκοτία και το Ο Άνθρωπος Ενάντια στη Μαζική Κοινωνία (1955). Έδωσε επίσης τις Διαλέξεις William James πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στην περίοδο 1961–62[7], που εκδόθηκαν αργότερα ως Το Υπαρξιακό Υπόβαθρο της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.
Έχοντας μεταστραφεί στον Καθολικισμό το 1929 έγραψε σημαντικά δραματικά έργα επηρεασμένα πιθανώς από τον Ίψεν και τον Πιραντέλλο, στα οποία διερεύνησε τη μυστική ζωή της συνείδησης, όπως τα Η χάρις, Η δίψα, Ο απεσταλμένος, Ένας άνθρωπος του Θεού και Η Ρώμη δεν βρίσκεται πια στη Ρώμη[9].
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Φιλοσοφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Existence et objectivité (1914).
- Journal métaphysique (1914-1923), Paris, Gallimard, 1927.
- Être et avoir (1918-1933), Paris, Aubier, 1935.
- Du refus à l'invocation, Paris, Gallimard, 1940. (επανέκδοση το 1967 με τίτλο Essai de philosophie concrète, Paris, NRF/Gallimard, 1967)
- Homo viator, Paris, Aubier, 1945
- La Métaphysique de Josiah Royce, Paris, Aubier, 1945
- Position et approches concrètes du mystère ontologique, introduction par Marcel de Corte. Louvain, E. Nauwelaerts; Paris, Librairie philosophique J. Vrin, 1949
- Le Mystère de l'être. Paris, Aubier, 1951, 2 volumes
- Les Hommes contre l'humain, Paris, La Colombe, 1951, réédition: Fayard, 1968
- Le Déclin de la sagesse, Paris, Plon, 1954
- L'homme problématique, Paris, Aubier, 1955
- Théâtre et religion, Lyon, Éditions E. Vitte, 1958
- Présence et immortalité, Paris, Flammarion, 1959
- La Dignité humaine et ses assises existentielles, Paris, Aubier, 1964
- Entretiens Paul Ricœur, Gabriel Marcel, Paris, Aubier, 1968, réédition : présence de Gabriel Marcel, 1999
- Pour une sagesse tragique et son au-delà, Paris, Plon, 1968
- En chemin, vers quel éveil ? Paris, Gallimard, 1971
- Coleridge et Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling. Paris, Aubier, 1971
- Plus décisif que la violence, Paris, Plon, 1971
- Percées vers un ailleurs, Fayard, 1973
- Gabriel Marcel interrogé par Pierre Boutang suivi de Position et approches concrètes du mystère ontologique, Paris, J.-M. Place Éditeur, 1977
- Tu ne mourras pas, textes choisis et présentés par Anne Marcel, préface du P. Xavier Tilliette, éditions Arfuyen, 2005
Θέατρο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Le Cœur des autres, Paris, Éditions Grasset & Fasquelle, 1921
- L'Iconoclaste, Paris, Stock, 1923
- Un Homme de Dieu, Paris, Grasset, 1925
- 1925: La Chapelle ardente, mise en scène Gaston Baty, théâtre du Vieux-Colombier
- Le Monde cassé suivi de Position et approches concrètes du mystère ontologique, Paris, Desclée de Brouwer, 1933
- Le Chemin de crête, Paris, Grasset, 1936
- Le Dard, Paris, Plon, 1936
- Le Fanal', Paris, Stock, 1936
- La Soif, Paris, Desclée de Brouwer, 1938, réédité sous le titre Les cœurs avides, La Table Ronde, 1952
- Théâtre comique : Colombyre ou le brasier de la paix - La double expertise - Les points sur les i - Le divertissement posthume, Paris, Albin Michel, 1947
- Vers un autre Royaume : L'émissaire - Le signe de la croix. Paris, Plon, 1949
- Rome n'est plus dans Rome, Paris, La Table Ronde, 1951
- Croissez et multipliez, Paris, Plon, 1955
- Mon temps n'est pas le vôtre, Paris, Plon, 1955
- La dimension Florestan suivi de la conférence Le crépuscule du sens commun, Paris, Plon, 1958
Φιλολογική κριτική
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Gabriel Marcel et François Mauriac.[νεκρός σύνδεσμος] Στο François Bréda, La critique littéraire et dramatique de Gabriel Marcel, Les Éditions Grinta, Cluj-Napoca, 2004.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmanuel Levinas, Paul Ricœur and Xavier Tilliette, Jean Wahl et Gabriel Marcel, Beauchesne, 1976, 96 p., ISBN 2-7010-0240-0
- Paul Marcus, In Search of the Spiritual: Gabriel Marcel, Psychoanalysis, and the Sacred (London: Karnac), 2012. ISBN 1780490542
Παραπομπές σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119143941. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Gabriel-Honore-Marcel. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w63v2mw7. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ birth certificate. archives
.paris .fr /arkotheque /visionneuse /visionneuse .php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjQtMDQtMjciO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjMxMzg4O3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D #uielem _move=-10%2C20&uielem _islocked=0&uielem _zoom=155&uielem _brightness=0&uielem _contrast=0&uielem _isinverted=0&uielem _rotate=F. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2024. σελ. 11. - ↑ death certificate. archives
.paris .fr /arkotheque /visionneuse /visionneuse .php?arko=YTo2OntzOjQ6ImRhdGUiO3M6MTA6IjIwMjQtMDQtMjciO3M6MTA6InR5cGVfZm9uZHMiO3M6MTE6ImFya29fc2VyaWVsIjtzOjQ6InJlZjEiO2k6NDtzOjQ6InJlZjIiO2k6MjcwNjczO3M6MTY6InZpc2lvbm5ldXNlX2h0bWwiO2I6MTtzOjIxOiJ2aXNpb25uZXVzZV9odG1sX21vZGUiO3M6NDoicHJvZCI7fQ%3D%3D #uielem _move=-1544%2C-1406&uielem _islocked=0&uielem _zoom=180&uielem _brightness=0&uielem _contrast=0&uielem _isinverted=0&uielem _rotate=F. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2024. σελ. 27. - ↑ 6,0 6,1 Gabriel (-Honoré) Marcel, Εγκυκλοπαίδεια Φιλοσοφίας του Στάνφορντ
- ↑ 7,0 7,1 «Μαρσέλ, Γκαμπριέλ». ygeiaonline.gr. 29 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Marcel, Gabriel (1947). The Philosophy of Existentialism. Manya Harari. Paris: Citadel Press. ISBN 0-8065-0901-5.
- ↑ Ηλιάδη, Αμαλία Κ. (7 Δεκεμβρίου 2006). «Στοιχεία και παρατηρήσεις για τον Υπαρξισμό». eΠεριοδικό: Μνήμη & Καταγραφές (my.aegean.gr). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304192421/http://my.aegean.gr/web/article2470.html. Ανακτήθηκε στις 2015-11-16.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διαδικτυακή Εγκυκλοπαίδεια Φιλοσοφίας: Gabriel Marcel – από Jill Graper Hernandez.
- Εγκυκλοπαίδεια Φιλοσοφίας του Στάνφορντ: Gabriel (-Honoré) Marcel – από Brian Treanor.
- The Gabriel Marcel Society
- Gabriel Marcel's Collection Αρχειοθετήθηκε 2012-02-18 στο Wayback Machine. at the Harry Ransom Center στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν
- Homage to Gabriel Marcel (Article from the "Revue Métapsychique" (no. 14, June 1969, pp. 41–52)
