Νινέτ ντε Βαλουά
| Νινέτ ντε Βαλουά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ninette de Valois (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 6 Ιουνίου 1898[1][2][3] Blessington |
| Θάνατος | 8 Μαρτίου 2001[1][2][3] Λονδίνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιρλανδία Ηνωμένο Βασίλειο |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | χορεύτρια μπαλέτου χορογράφος λιμπρετίστας ballet master συγγραφέας ballet teacher σκηνοθέτρια ταινιών κινηματογράφου[4] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Arthur Blackall Connell (από 1935)[5] |
| Γονείς | Thomas Robert Alexander Stannus[6] και Elizabeth Graydon Smith[6] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής Βραβεία Ολίβιε Ντάμα Ταξιάρχις του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας βραβείο Erasmus (1974)[7] Companion of Honour (31 Δεκεμβρίου 1981) Τάγμα της Αξίας του Ηνωμένου Βασιλείου (2 Ιανουαρίου 1992) Μετάλλιο Άλμπερτ (1964) Society of London Theatre Special Award Critics' Circle Award for Distinguished Service to the Arts Queen Elizabeth II Coronation Award |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Νινέτ ντε Βαλουά, (6 Ιουνίου 1898 - 8 Μαρτίου 2001) ήταν Ιρλανδικής καταγωγής Βρετανίδα χορεύτρια, δασκάλα, χορογράφος και σκηνοθέτης του κλασικού μπαλέτου. Πιο συγκεκριμένα, χόρεψε επαγγελματικά με τα Ρωσικά Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ και ίδρυσε αργότερα τα Βασιλικά Μπαλέτα έναν από τους κορυφαίους οργανισμούς μπαλέτου του 20ού αιώνα και παγκοσμίως έως σήμερα. Ίδρυσε επίσης τα Βασιλικά Μπαλέτα του Μπέρμιγχαμ (Birmingham Royal Ballet) και τη Βασιλική Σχολή Μπαλέτου. Θεωρείται ευρέως ένα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα στην ιστορία του μπαλέτου και «πνευματική μητέρα» του αγγλικού μπαλέτου της Αγγλίας[8][9][10].
Χορογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Νινέτ ντε Βαλουά καθιέρωσε πρώτα τον εαυτό της ως χορογράφο, χορογραφώντας αρκετά μικρά μπαλέτα στο Ολντ Βικ, στο Λονδίνο. Χορογραφούσε, επίσης, για θεατρικά έργα και όπερες στο θέατρο, παραστάσεις που πραγματοποιούσαν μαθητές της[11]. Μετά τον σχηματισμό του μπαλέτου Vic-Wells, η πρώτη μεγάλη παραγωγή της, Ιώβ (1931), ήταν το πρώτο μπαλέτο που καθόρισε το μέλλον του ρεπερτορίου του βρετανικού μπαλέτου. Αργότερα προσέλαβε τον Φρέντερικ Άστον (Frederick Ashton) ως πρώτο χορογράφο το 1935[11]. Με τη συνεργασία του παρήγαγε μια σειρά μπαλέτων, τα οποία αναγνωρίζονται ως ακρογωνιαίοι λίθοι του βρετανικού μπαλέτου. Σε αυτά περιλαμβάνονται έργα όπως το Rake’s Progress του (1935) και το Checkmate του (1937)[11].
Αναγνώριση και βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[12]
- Βραβεία Ολίβιε[13]
- Κυρία Ταξίαρχος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας[14]
- Βραβείο Erasmus[15]
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- De Valois, Ninette (1937). Invitation to the Ballet. London: Bodley Head. OCLC 59460167.
- De Valois, Ninette (1957). Come Dance with Me; A Memoir, 1898-1956. London: H. Hamilton. OCLC 4063947.. Reprint: Dublin: Lilliput Press, 1992, ISBN 0-946640-62-9.
- De Valois, Ninette (1977). Step by Step: The Formation of an Establishment. London: W. H. Allen. ISBN 0-491-01598-4.
Παραπομπές σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13622861x. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6639sn5. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ninette-de-Valois. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ p29621.htm#i296202. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ erasmusprijs
.org /prijswinnaars /dame-ninette-de-valois /. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2025. - ↑ Segal, Lewis (2001-03-09). «Dame Ninette de Valois; Influential Founder of Britain's Royal Ballet». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/2001/mar/09/local/me-35486. Ανακτήθηκε στις 2010-08-12.
- ↑ «The first wave of classical ballet in Australia». cultureandrecreation.gov.au. 4 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2010.
- ↑ Walsh, John (1998-06-06). «Interview: Dame Ninette de Valois: Doyenne of the dance — Life & Style». The Independent (London). http://www.independent.co.uk/life-style/interview-dame-ninette-de-valois-doyenne-of-the-dance-1163145.html. Ανακτήθηκε στις 2010-07-31.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 [https://web.archive.org/web/20120407002011/http://www.rohcollections.org.uk/CollectionPersDeValois.aspx Αρχειοθετήθηκε 2012-04-07 στο Wayback Machine. "Ninette de Valois Bequest and Papers". Royal Opera House Collections Online. rohcollections.org.uk. ανάκτηση 21 Noe 2015. Βιογραφίες και άλλα.
- ↑ "Ninette de Valois, CBE" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.
- ↑ Laurence Olivier Award" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.
- ↑ "Ninette de Valois, DBE" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.
- ↑ Erasmus Prize" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- https://web.archive.org/web/20120912035720/http://www.pcah.us/m/dance/julie-lincoln.pdf
- London Ballet Circle
- Νινέτ ντε Βαλουά στην IMDb
- The Ballerina Gallery - Ninette de Valois
- Ninette de Valois at Encarta Archived 2009-11-01
- Ninette de Valois Object History
- Dame Ninette de Valois Obituary at The Independent Αρχειοθετήθηκε 2010-10-27 στο Wayback Machine.
- Ninette de Valois, Royal Ballet Founder, Dies at 102
- Biography: Ninette de Valois
- Kathrine Sorley Walker, "The Festival and the Abbey: Ninette de Valois' Early Choreography, 1925-1934, Part One", Dance Chronicle, Vol. 7, No. 4 (1984 - 1985), pp. 379-412
- Ninette de Valois at Ricorso
- Call Her 'Madame'
- Dame Ninette de Valois' appearance on This Is Your Life
- Dame Ninette De Valois Memorial
- Ballet "Checkmate" (1982), χορογραφία ντε Βαλουά.
