Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Γουλιέλμος Α΄ | |
|---|---|
 | |
Βασιλιάς της Σικελίας | |
| Περίοδος | 1154 - 1166 |
| Προκάτοχος | Ρογήρος Β΄ |
| Διάδοχος | Γουλιέλμος Β΄ |
Δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας | |
| Περίοδος | 1149 - 1151 |
| Προκάτοχος | Ρογήρος Γ΄ |
| Διάδοχος | Ρογήρος Δ΄ |
Πρίγκιπας του Τάραντα | |
| Περίοδος | 1138 - 1144 |
| Προκάτοχος | Τανκρέδος |
| Διάδοχος | Σίμων |
Πρίγκιπας της Κάπουα | |
| Περίοδος | 1144 - 1154 |
| Προκάτοχος | Αλφόνσος |
| Διάδοχος | Ροβέρτος Γ΄ |
| Γέννηση | 1120 |
| Θάνατος | 7 Μαΐου 1166 (35 ετών) |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα Χιμένες |
| Επίγονοι | Γουλιέλμος Β΄ |
| Οίκος | Οίκος των Ωτβίλ |
| Πατέρας | Ρογήρος Β΄ |
| Μητέρα | Ελβίρα Χιμένες |
| Θρησκεία | Καθολικός Χριστιανός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Γουλιέλμος Α΄ της Σικελίας ή Γουλιέλμος ο Κακός (Guglielmo I di Sicilia, 1120 - 7 Μαΐου 1166) μέλος του Οίκου των Ωτβίλ ήταν Δούκας της Απουλίας και της Καλαβρίας (1148 - 1154), Βασιλιάς της Σικελίας (1154 - 1166) και Πρίγκιπας του Τάραντα (1138 - 1144). Ο Γουλιέλμος Α΄ ήταν τέταρτος γιος του Ρογήρου Β΄ της Σικελίας και της Ελβίρας Χιμένες νόθης κόρης του Αλφόνσου ΣΤ΄ της Καστίλης και Λεόν. Το προσωνύμιο "Κακός" δεν του άξιζε και του αποδόθηκε από τον ιστορικό Ούγο Φαλκάντους, εκφράζει την προκατάληψη εναντίον του από τους ευγενείς και κρατικούς λειτουργούς. Ο παππούς του Γουλιέλμου Α΄ ήταν ο Ρογήρος Α΄ της Σικελίας και ο προπάππους του ο Ταγκρέδος του Ωτβίλ.[1]
Ο Γουλιέλμος Α΄ δεν είχε στόχο να κυβερνήσει επειδή είχε τρεις μεγαλύτερους αδελφούς αλλά απεβίωσαν και οι τρεις πρόωρα πριν από τον πατέρα τους, ο Ρογήρος Γ΄ της Απουλίας το 1148, ο Ταγκρέδος του Μπάρι το 1138 και ο Αλφόνσος της Κάπουα το 1144. Ο Γουλιέλμος Α΄ διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ρογήρο Γ΄ στο Δουκάτο της Απουλίας και της Καλαβρίας που πέθανε πρόωρα χωρίς νόμιμα τέκνα (1148) και τον πατέρα του στο Βασίλειο της Σικελίας (1154) χωρίς να είναι έτοιμος να κυβερνήσει. Όταν ανέβηκε στον θρόνο της Σικελίας παρέδωσε το Δουκάτο της Απουλίας και της Καλαβρίας στον μεγαλύτερο ανήλικο γιο του Ρογήρο Δ΄.
Συνθήκη του Μπενεβέντο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την άνοδο του στον θρόνο ο Γουλιέλμος Α΄ συνέχισε την πολιτική που είχε ξεκινήσει ο πατέρας του τα τελευταία χρόνια, μονάχα ο Τόμας Μπρούν έπεσε από τη θέση του Καγκελάριου και αντικαταστάθηκε από τον Μάιο του Μπάρι. Ο Μάιο, ένας άνθρωπος χαμηλής καταγωγής είχε την απόλυτη εξουσία στο βασίλειο, συνέχισε την πολιτική του Ρογήρου Β΄, κράτησε μακριά από τη διοίκηση τους ευγενείς και περιόρισε τα προνόμια των πόλεων. Οι βαρόνοι προχώρησαν σε εξέγερση με την υποκίνηση του πάπα Αδριανού Δ΄ που δεν είχε αναγνωρίσει ακόμα τον Γουλιέλμο Α΄, την εξέγερση υποκίνησαν επίσης ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός και ο Φρειδερίκος Α΄ Βαρβαρόσσα.
Τα στρατεύματα από τη Βυζαντινή αυτοκρατορία επιτέθηκαν στη νότια Ιταλία στα τέλη του 1155 και κατέλαβαν το Μπάρι, το Τράνι, το Τζιοβινάτζο, την Άντρια, τον Τάραντα και ξεκίνησε την πολιορκία του Μπρίντιζι. Το επόμενο έτος ο Γουλιέλμος Α' αποβιβάσθηκε με το στρατό του στην Απουλία, κατέστρεψε τα τέσσερα πλοία του Ρωμαϊκού στόλου στο Μπρίντιζι και ανακατέλαβε το Μπάρι. Ο Γουλιέλμος Α΄ στο Μπενεβέντο υπέγραψε με τον πάπα Αδριανό Δ΄ τη "Συνθήκη του Μπενεβέντο" (18 Ιουνίου 1856) με την οποία συγχωρούσε τους στασιαστές και αναγνωριζόταν ως βασιλιάς της Σικελίας. Το 1157 έστειλε 164 πλοία με 10.000 άνδρες που λεηλάτησαν την Εύβοια και τον Αλμυρό, το επόμενο έτος έκλεισε ειρήνη με τους Ρωμαίους.
Απώλεια της Αφρικής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι διπλωματικές αυτές επιτυχίες μάλλον οφειλόταν στο Μάιο, από την άλλη όμως χάθηκαν οι κτήσεις στην Αφρική από τους Αλμοάδες, πιθανότατα ο ίδιος τις εγκατέλειψε σκόπιμα χάρη στους κινδύνους που είχε συναντήσει από τον βορά. Η πόλης Σφαξ επαναστάτησε και σύντομα η εξέγερση εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Τυνησία αλλά ο Γουλιέλμος Α΄ δεν έκανε τίποτα για να την καταστείλει. Το 1159 ο Βέρβερος ναύαρχος του που βαπτίστηκε Πέτρος επέδραμε με 160 πλοία εναντίον των Σαρακηνών των Βαλεαρίδων. Στη συνέχεια έστειλε στόλο με τον Πέτρο να υπερασπιστεί την Αλ-Μαχντίγια μια πόλη ανάμεσα στην Τύνιδα και τη Σφάξ που την πολιορκούσαν οι εξεγερμένοι. Έπειτα από εμπλοκή σε μάχη ο Πέτρος επέστρεψε στη Σικελία και η Αλ-Μαχντίγια παραδόθηκε στους Μουσουλμάνους τον Ιανουάριο του 1160, έτος που σηματοδοτεί το τέλος της κυριαρχίας στην περιοχή της Τύνιδας και της "Αφρικάνικης αυτοκρατορίας".
Εξεγέρσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πολιτική του Μάιο οδήγησε σε μια γενική εξέγερση των ευγενών, τον Νοέμβριο του 1160 ο Μάιο δολοφονήθηκε από τον Ματθαίο Μπονέλο, ηγέτη των Σικελών βαρόνων. Οι ευγενείς είχαν απώτερο σκοπό την αντικατάσταση του Γουλιέλμου Α΄ από τον πρωτότοκο υιό του Ρογήρο Δ΄, δούκα της Απούλιας που θα ήταν λιγότερο δυνατός. Μετά τη δολοφονία του Μάιο ο Σίμων του Τάραντα νόθος υιός του Ρογήρου Β΄ και ο Τανκρέδος της Σικελίας νόθος υιός του Ρογήρου Γ΄ της Απουλίας, πρωτότοκου υιού του Ρογήρου Β΄ επιτέθηκαν και λεηλάτησαν τα ανάκτορα. Ο βασιλιάς συνελήφθη με ολόκληρη την οικογένειας του και η ζωή του σώθηκε χάρη στην επέμβαση του Ριχάρδου της Μάνδρας, ο Ρογήρος έκανε περιοδεία στους δρόμους και ανακοίνωσε ότι θα γίνει η στέψη του στον Καθεδρικό ναό σε τρεις μέρες. Ο βασιλιάς έμεινε για λίγο καιρό στα χέρια των συνωμοτών αλλά ο λαός και ο στρατός αντιδρώντας συνέτριψαν τους επαναστάτες, πολιόρκησαν τα ανάκτορα και ελευθέρωσαν τον βασιλιά. Στην επιχείρηση σκοτώθηκε και ο αντάρτης γιος του Ρογήρος με ένα βέλος στα μάτια, σύμφωνα με κάποιον ιστορικό ο ίδιος ο Γουλιέλμος Α΄ "σκότωσε τον γιο του για την απιστία του".
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γουλιέλμος Α΄ ελεύθερος από επαναστάσεις μπόρεσε να ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του με τη διακυβέρνηση του βασιλείου του, εμπιστεύθηκε τη διακυβέρνηση σε άνδρες από τη σχολή του Μάιο όπως ο Ματθαίος του Έτζελο, ο Σιλβέστερ του Μαρσίκο και τον Πάλμερ των Συρακουσών. Έγινε ένθερμος υποστηρικτής του πάπα εναντίον του αυτοκράτορα της Γερμανίας και ο νεοεκλεγείς Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ εγκαταστάθηκε τον Νοέμβριο του 1165 στο Ανάκτορο του Λατερανού με Νορμανδική φρουρά. Ο Γουλιέλμος Α΄ απεβίωσε την επόμενη χρονιά (7 Μαΐου 1166), αφήνοντας ως διάδοχό τον νεαρό γιο του, Γουλιέλμο Β΄, και τάφηκε στον Καθεδρικό Ναό του Παλέρμο.[2] Όταν ολοκληρώθηκε ο Καθεδρικός ναός του Μονρεάλε ο γιος του Γουλιέλμος Β΄ μετέφερε εκεί τη σορό του.[3]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τη σύζυγό του Μαργαρίτα της Ναβάρρας, κόρη του Γκαρθία Ραμίρεθ της Ναβάρρας απέκτησε:[1]
- Ρογήρος Δ΄, δούκας της Απουλίας και Καλαβρίας[4]
- Ροβέρτος Γ΄, πρίγκιπας της Κάπουα[4]
- Γουλιέλμος Β΄, διαδέχθηκε τον πατέρα του[1]
- Ερρίκος, πρίγκιπας της Κάπουα[4]
Ο Βοκάκιος γράφει πως όταν γεννήθηκε η πριγκίπισσα Κωνσταντία του Ωτβίλ, ένας μοναχός από την Καλαβρία, ο Ιωακείμ, έκανε την πρόβλεψη ότι "ο γάμος της κόρης του θα καταστρέψει τη Σικελία". Ο Γουλιέλμος Α΄ πίστεψε την προφητεία και ανάγκασε την Κωνσταντία να αποσυρθεί ως μοναχή για να αποφύγει τον γάμο και συνεπώς την καταστροφή. Η πληροφορία του Βοκάκιου έρχεται σε αντίθεση με τις ιστορικές πηγές, που καταγράφουν την Κωνσταντία σαν μικρότερη, ετεροθαλή αδελφή του Γουλιέλμου Α΄ και όχι σαν κόρη του. Ο Τζιοβάννι Βιλλάνι γράφει ότι ύστερα από την πληροφορία αυτή, ο Γουλιέλμος Α΄ ήθελε να θανατώσει την Κωνσταντία, αλλά ο νόθος εξάδελφος του Ταγκρέδος της Σικελίας τον έπεισε να την κλείσει μονάχα σε μοναστήρι.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Luscombe & Riley-Smith 2004, σ. 760.
- ↑ Angold, Michael (2008). "Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 1025 έως το 1204. Μια Πολιτική Ιστορία". Αθήνα: Παπαδήμας. σελ. 342. ISBN 978-960-206-379-8.
- ↑ Herbermann, Charles, ed. (1913). "Archdiocese of Monreale". Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Loud & Metcalfe 2002, σ. xxi.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Alio, Jacqueline (2017). Margaret, Queen of Sicily. Trinacria.
- Loud, Graham A.; Metcalfe, Alex, eds. (2002). The Society of Norman Italy. Brill.
- Luscombe, David; Riley-Smith, Jonathan, eds. (2004). The New Cambridge Medieval History: Volume 4, C.1024-c.1198, Part II. Cambridge University Press.
- Norwich, John Julius. The Kingdom in the Sun 1130-1194. Longman: London, 1970.
- History of the Tyrants of Sicily at Patrologia Latina.
.svg)
