Δηλητηρίαση από υδράργυρο

Η χρόνια δηλητηρίαση από υδράργυρο, γνωστή και ως υδραργυρικός τρόμος, (παλαιότερα ονομαζόταν και «ασθένεια των καπελάδων») είναι νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει ολόκληρο το κεντρικό νευρικό σύστημα, καθώς και ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων, που προέρχεται από δηλητηρίαση από υδράργυρο. Τα συμπτώματα του ερεθισμού περιλαμβάνουν άγχος, ευερεθιστότητα, μανία, διαταραχές ύπνου, κατάθλιψη και γνωστικά ελλείμματα. Μπορεί επίσης να υπάρχουν οπτικές διαταραχές, απώλεια ακοής, παραισθησία και τρόμος. Ο υδράργυρος ερεθισμός χαρακτηρίζεται από αλλαγές συμπεριφοράς και προσωπικότητας, όπως ακραία ντροπαλότητα, ευερεθιστότητα, απώλεια μνήμης και αϋπνία.^[1]^[2]

Ο υδραργυρικός ερεθισμός παρατηρείται παραδοσιακά στη χρόνια φάση της τοξικότητας του ανόργανου υδραργύρου. Πρόσφατα, οι επιδράσεις της έκθεσης σε υδράργυρο σε επίπεδα περίπου 0,05 mg/m³ ή χαμηλότερα ήταν ανησυχητικές και μπορεί να περιλαμβάνουν ελαφρά νεφρική σωληναριακή βλάβη, αυξημένα παράπονα κούρασης, διαταραχή της μνήμης και άλλα συμπτώματα, υποκλινικό τρόμο των δακτύλων, μη φυσιολογικό ΗΕΓ^[3] με ηλεκτρονική ανάλυση και εξασθένιση απόδοση σε νευροσυμπεριφορικά ή νευροψυχολογικά τεστ.

Ο υδράργυρος

Ο υδράργυρος είναι το μόνο μέταλλο στη φύση που είναι βαρύ, ασημί-λευκό υγρό σε θερμοκρασία δωματίου. Οι αναθυμιάσεις του είναι εξαιρετικά δηλητηριώδεις. Από μόνος του, ο μεταλλικός υδράργυρος είναι λιγότερο επικίνδυνος, αλλά σταδιακά εξατμίζεται ακόμη και σε θερμοκρασία δωματίου. Ο υδράργυρος και οι ενώσεις του χρησιμοποιούνται σε πολλούς τομείς της εθνικής οικονομίας: στη μηχανική, στη χημική και φαρμακευτική βιομηχανία και στην ιατρική πρακτική.

Υπάρχουν διάφορες μορφές υδραργύρου, που ποικίλλουν σε βαθμό τοξικότητας:

Φυσικός υδράργυρος - στοιχειώδης, μεταλλικός.
Ανόργανες ενώσεις του υδραργύρου, για παράδειγμα, το χλωρίδιο του (χλωριούχος υδράργυρος) ή το σουλφίδιο (κιννάβαρη).
Οργανικός υδράργυρος - μεθυλυδράργυρος και αιθυλυδράργυρος.

Στην καθημερινή ζωή, ο υδράργυρος χρησιμοποιείται στα θερμόμετρα. Υψηλά τοξικές ενώσεις υδραργύρου χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία σπόρων και ως φυτοφάρμακα. Οι λαμπτήρες φθορισμού γεμίζουν με ατμό υδραργύρου, καθώς τέτοιοι ατμοί λάμπουν σε εκκένωση λάμψης. Υπάρχει πολλή υπεριώδης ακτινοβολία στο φάσμα εκπομπής ατμών υδραργύρου και για να μετατραπεί στο ορατό φάσμα, το γυαλί των λαμπτήρων επικαλύπτεται με φώσφορο στην εσωτερική του επιφάνεια. Χωρίς φώσφορο, οι λαμπτήρες υδραργύρου αποτελούν πηγή σκληρής υπεριώδους ακτινοβολίας και χρησιμοποιούνται για την απολύμανση χώρων. Σε ορισμένα σπίτια μπορούν να βρεθούν αντίκες καλυμμένες με αμάλγαμα υδραργύρου - επιχρυσωμένα κουτιά, καθρέφτες, ειδώλια. Στο παρελθόν, οι ενώσεις υδραργύρου χρησιμοποιήθηκαν στη βιομηχανία καπέλων για την κατασκευή τσόχας.

Ο υδράργυρος βρίσκεται φυσικά στο φλοιό της γης. Επί του παρόντος, περίπου οι μισές από τις εκπομπές υδραργύρου στην ατμόσφαιρα προέρχονται από φυσικές πηγές: ηφαίστεια και πυρκαγιές. Άλλες πηγές είναι οι συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Μόλις βρεθεί στο περιβάλλον, ο στοιχειακός υδράργυρος μετατρέπεται φυσικά σε μεθυλυδράργυρο, ο οποίος συσσωρεύεται στα ψάρια και τα οστρακοειδή. Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ μεθυλυδραργύρου και αιθυλυδράργυρου. Ο αιθυλυδράργυρος είναι μέρος της θειομερσάλης (μερθιολικός υδράργυρος), ενός συντηρητικού που χρησιμοποιείται για την πρόληψη της ανάπτυξης βακτηρίων και μυκήτων σε φιαλίδια πολλαπλών δόσεων ορισμένων εμβολίων. Ο αιθυλυδράργυρος δεν ενέχει κίνδυνο για την υγεία ούτε προκαλεί αυτισμό στα παιδιά, όπως συχνά ισχυρίζονται οι αντίπαλοι των εμβολίων.

Τα συμπτώματα

Ο υδράργυρος είναι τοξικός για το νευρικό, το πεπτικό και το ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς και για τους πνεύμονες, τα νεφρά, το δέρμα και τα μάτια. Κατά την εισπνοή αέρα που περιέχει ατμό υδραργύρου, παραμένει και συσσωρεύεται στους πνεύμονες. Στην περίπτωση υψηλότερων συγκεντρώσεων, ο υδράργυρος απορροφάται ακόμη και από άθικτο δέρμα. Ιδιαίτερα αρνητική είναι η επίδρασή του στην ενδομήτρια ανάπτυξη του εμβρύου και στην υγεία των παιδιών. Ο ΠΟΥ εκτιμά ότι μεταξύ του αλιευτικού πληθυσμού, μεταξύ 1,5 και 17 παιδιών ανά 1.000 άτομα υποφέρουν από χρόνια δηλητηρίαση που προκαλείται από την κατανάλωση ψαριών που περιέχουν υδράργυρο.

Ο υδράργυρος σε οποιαδήποτε μορφή είναι δηλητηριώδης, με την τοξικότητα του υδραργύρου να επηρεάζει συχνότερα το νευρολογικό, το γαστρεντερικό και το νεφρικό σύστημα οργάνων. Η δηλητηρίαση μπορεί να προκληθεί από εισπνοή ατμού υδραργύρου, κατάποση υδραργύρου, έγχυση υδραργύρου και απορρόφηση υδραργύρου μέσω του δέρματος.

Το μη φυσιολογικό βάδισμα, η δυσαρθρία, η αταξία, η κώφωση και η συστολή του οπτικού πεδίου είναι τυπικά των συμπτωμάτων δηλητηρίασης από μεθυλυδράργυρο που παρατηρούνται στον κόλπο Μιναμάτα στην Ιαπωνία και στο Ιράκ, καθώς και σε επαγγελματικές περιπτώσεις δηλητηρίασης από μεθυλυδράργυρο. Επιπλέον, ένα βρέφος που γεννήθηκε από μητέρα με υπερβολική κατανάλωση μεθυλυδραργύρου, εμφάνισε διάφορες νευρολογικές διαταραχές και καθυστερημένη ανάπτυξη.

Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης από υδράργυρο εξαρτώνται από τη μορφή του υδραργύρου που ήταν η πηγή της έκθεσης. Τα πρώιμα συμπτώματα της δηλητηρίασης από υδράργυρο μπορεί να περιλαμβάνουν μεταλλική γεύση στο στόμα, μούδιασμα και μυρμήγκιασμα στα χέρια, τα πόδια και το πρόσωπο.

Η δηλητηρίαση από υδράργυρο μπορεί να εμφανιστεί με χαρακτηριστικά νευροψυχολογικά σημεία και συμπτώματα. Το αυξανόμενο άγχος, η κατάθλιψη, ο τρόμος, η ευερεθιστότητα και η δυσκολία συγκέντρωσης σε συνδυασμό με επίπεδα υδραργύρου στο αίμα υψηλότερα από 100 μg/L και επίπεδα υδραργύρου στα ούρα 477 μg/g οδήγησαν στη διάγνωση νευροψυχολογικώνσυμπτωμάτων συμπεριλαμβανομένης της ανησυχίας, ευερεθιστότητας, αϋπνίας, συναισθηματικής αστάθειας, δυσκολία συγκέντρωσης και εξασθενημένης μνήμης. Οι δερματικές αντιδράσεις που σχετίζονται με την επαφή με στοιχειακό υδράργυρο είναι σπάνιες. Ωστόσο, παρουσιάστηκε μια περίπτωση με κοκκίωμα υδραργύρου. Κνίδωση και δερματίτιδα έχουν παρατηρηθεί μετά από τυχαία επαφή με ανόργανες ενώσεις υδραργύρου.

Δεν υπάρχει θεραπεία για τη δηλητηρίαση από υδράργυρο. Ο καλύτερος τρόπος για τη θεραπεία της δηλητηρίασης από υδράργυρο είναι να σταματήσετε την έκθεσή σας στο μέταλλο.

«Ο άνθρωπος που επηρεάζεται αναστατώνεται και ντρέπεται εύκολα, χάνει κάθε χαρά στη ζωή και ζει με διαρκή φόβο μήπως απολυθεί από τη δουλειά του. Έχει μια αίσθηση δειλίας και μπορεί να χάσει τον αυτοέλεγχό του μπροστά στους επισκέπτες. Έτσι, αν κάποιος σταματήσει να παρακολουθήσει έναν τέτοιο άνθρωπο σε ένα εργοστάσιο, μερικές φορές θα πετάξει κάτω τα εργαλεία του και θα στραφεί με θυμό στον εισβολέα, λέγοντας ότι δεν μπορεί να εργαστεί αν τον παρακολουθήσουν. Περιστασιακά ένας άνδρας αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη δουλειά επειδή δεν μπορεί πλέον να δεχτεί εντολές χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του ή, αν είναι εργοδηγός, επειδή δεν έχει υπομονή με τους άντρες κάτω από αυτόν. Υπνηλία, κατάθλιψη, απώλεια μνήμης και αϋπνία μπορεί να εμφανιστούν, αλλά οι ψευδαισθήσεις, οι αυταπάτες και η μανία είναι σπάνια. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα, αν και σπάνια εμφανίζεται το πρώτο, είναι το υδραργυρικό τρέμουλο. Δεν είναι ούτε τόσο καλό ούτε τόσο κακό όσο αυτό του υπερθυρεοειδισμού. Μπορεί να διακόπτεται κάθε λίγα λεπτά από χονδροειδείς σπασμωδικές κινήσεις. Συνήθως ξεκινά από τα δάχτυλα, αλλά τα βλέφαρα, τα χείλη και η γλώσσα επηρεάζονται νωρίς. Καθώς προχωρά, περνά στα χέρια και τα πόδια, έτσι ώστε να είναι πολύ δύσκολο για έναν άνδρα να περπατήσει στο εργαστήριο και ίσως χρειαστεί να οδηγηθεί στον πάγκο του. Σε αυτό το στάδιο η κατάσταση είναι τόσο προφανής που είναι γνωστή στον λαϊκό ως "το τρέμουλο του Καπελά".»

"Τρελός σαν Καπελάς"

Η βιομηχανία καπέλων από τσόχα έχει εντοπιστεί στα μέσα του 17ου αιώνα στη Γαλλία και πιθανότατα εισήχθη στην Αγγλία κάποια στιγμή γύρω στο 1830 . Μια ιστορία που μεταδόθηκε στη βιομηχανία καπέλων δίνει αυτή την εξήγηση για το πώς χρησιμοποιήθηκε ο υδράργυρος στη διαδικασία: Στην Τουρκία χρησιμοποιούσαν τρίχες καμήλας για υλικό από τσόχα και ανακαλύφθηκε ότι η διαδικασία του πιλήματος επιταχύνθηκε εάν οι ίνες βρέχονταν με ούρα καμήλας. Λέγεται ότι στη Γαλλία οι εργάτες χρησιμοποιούσαν τα δικά τους ούρα, αλλά ένας συγκεκριμένος εργάτης φαινόταν σταθερά να παράγει μια ανώτερη τσόχα. Αυτό το άτομο υποβλήθηκε σε θεραπεία με μια ένωση υδραργύρου για σύφιλη, και έγινε συσχέτιση μεταξύ της επεξεργασίας των ινών με υδράργυρο και μιας βελτιωμένης τσόχας. Τελικά η χρήση διαλυμάτων νιτρικού υδραργύρου ήταν ευρέως διαδεδομένη στη βιομηχανία τσόχας και η δηλητηρίαση από υδράργυρο έγινε ενδημική. Η άνοια και ο ερεθισμός ήταν μια κοινή πάθηση μεταξύ των καπελάδων του 19ου αιώνα .

Η παλαιότερη αναφορά ενός «Τρελοκαπελά» φαίνεται να αναφέρεται σε έναν Ρόμπερτ Κράμπ, που ζούσε τον 17ου αιώνα στο Τσεσάμ της Αγγλίας. Έδινε όλα του τα αγαθά στους φτωχούς και ζούσε σε φύλλα αποβάθρας και γρασίδι. Στο παραμύθι του Λιούις Κάρολ, ωστώσο, φαίνεται ότι στήριξε τον Τρελοκαπελά του όχι στον Ρόμπερτ Καπέλα, αλλά στον Θεόφιλο Κάρτερ, όχι καπελά, αλλά έμπορο επίπλων, ο οποίος ήταν γνωστός στην περιοχή ως Τρελοκαπελάς, εν μέρει επειδή φορούσε πάντα καπέλο και επειδή ήταν αρκετά εκκεντρικός και παρήγαγε μερικές ασυνήθιστες εφευρέσεις. Οι κατασκευαστές καπέλων από τσόχα συχνά έτρεμαν, μιλούσαν στον εαυτό τους και είχαν κρίσεις βαριάς παράνοιας, για λόγους που έγιναν σαφείς αργότερα.

Οι ερευνητές έχουν προτείνει ότι ο Μπόστον Κόρμπετ, ένας εργαζόμενος στη βιομηχανία καπέλων που σκότωσε τον Τζον Γουίλκς Μπουθ, τον δολοφόνο του προέδρου Αβραάμ Λίνκολν, μπορεί να υπέφερε από κακή ψυχική υγεία λόγω δηλητηρίασης από υδράργυρο. Ο Κόρμπετ, ο οποίος εργαζόταν ως κατασκευαστής καπέλων από νεαρή ηλικία, έγινε θρησκευτικός ζηλωτής και το 1858 ευνουχίστηκε με ένα ψαλίδι για να περιορίσει τη λίμπιντο του. Συνέχισε να υπηρετεί στον στρατό της Ένωσης κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και μετά τον πυροβολισμό του Λίνκολν από τον Μπουθ στις 14 Απριλίου 1865, στο Θέατρο Φόρντ στην Ουάσιγκτον, ο Κόρμπετ και το σύνταγμά του, το 16ο Ιππικό της Νέας Υόρκης^[4], στάλθηκαν για παρακολούθηση του δολοφόνου. Στις 26 Απριλίου, οι στρατιώτες περικύκλωσαν τον Μπουθ σε έναν αχυρώνα της Βιρτζίνια. Ωστόσο, ο Κόρμπετ δεν υπάκουσε στις εντολές να συλλάβει τον δραπέτη ζωντανό και αντ' αυτού πυροβόλησε και τον σκότωσε. Ο Κόρμπετ απαλλάχθηκε από την ευθύνη από τον στρατό και επαινέθηκε από πολλούς στο κοινό ως ήρωας για τον ρόλο του στην εκδίκηση του θανάτου του προέδρου. Τελικά, συνέχισε να εργάζεται στη βιομηχανία καπέλων στα βορειοανατολικά προτού μετακομίσει στο Κάνσας το 1878, όπου έζησε μοναχικά ως οικοδεσπότης. Το 1887, μεταφέρθηκε σε ψυχιατρείο αφού απείλησε με όπλο μια ομάδα ανθρώπων στο Στέιτχαους του Κάνσας. Την επόμενη χρονιά, αυτός ο πιθανός «Τρελοκαπελάς», που ήταν τότε στα 50 του, δραπέτευσε από την εγκατάσταση και σύντομα εξαφανίστηκε οριστικά.

Το Ντάνμπουρυ Κονέκτικατ ήταν πάντα γνωστό ως "Η πόλη των καπέλων". Ήταν η "παγκόσμια πρωτεύουσα των καπέλων" τον 19ο αιώνα. Στην ακμή της βιομηχανίας, πέντε εκατομμύρια καπέλα παράγονταν ετησίως σε 56 διαφορετικά εργοστάσια στο Ντάνμπουρυ. Στην παραγωγή χρησιμοποιήθηκε μια διαδικασία που ονομάζεται «καροτοποίηση». Αυτή η διαδικασία περιλάμβανε το πλύσιμο της γούνας ζώων με ένα πορτοκαλί διάλυμα που περιέχει μια ένωση υδραργύρου, το νιτρικό υδράργυρο. Το πολύχρωμο διάλυμα διευκόλυνε τον διαχωρισμό της γούνας από το πελτέ και το έκανε να ταιριάξει ομαλά. Οι εργαζόμενοι συχνά εκτίθενται σε ατμούς υδραργύρου στον ατμό αέρα.

Πολλοί καπελάδες με μακροχρόνια έκθεση, ιδιαίτερα εκείνοι που ασχολούνται με το καρότο, έπαθαν δηλητηρίαση από υδράργυρο. Η δηλητηρίαση από υδράργυρο επιτίθεται στο νευρικό σύστημα, προκαλώντας σιελόρροια, απώλεια μαλλιών, ανεξέλεγκτη μυϊκή σύσπαση, δυσκολία στο βάδισμα και δυσκολίες στην καθαρή ομιλία και σκέψη. Σκοντάφτοντας σε μπερδεμένη κατάσταση με μπερδεμένη ομιλία και τρέμουλο χεριών, οι επηρεασμένοι καπελάδες μερικές φορές παρερμηνεύονταν ως μεθυσμένοι. Η πάθηση έγινε γνωστή ως "Το τρέμουλο του Ντάνμπουρυ^[5]". Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, παρουσίασαν παραισθήσεις.

Ο Τρελοκαπελάς του Λιούις Κάρολ

Ο Τρελοκαπελάς της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων του Λιούις Κάρολ συνδέεται ευρέως με τις επιπτώσεις του υδραργύρου στη συμπεριφορά καθώς και στη φυσιολογία. Ο υδράργυρος χρησιμοποιήθηκε για την επεξεργασία των καπέλων από τσόχα που χρησιμοποιούσαν στην Αγγλία την εποχή του συγγραφέα. Αλλά ο Κάρολ δεν επινόησε τη φράση, αν και δημιούργησε τον χαρακτήρα. Οι φράσεις «Τρελός σαν Καπελάς» και «Τρελός σαν Λαγός του Μάρτη», ήταν κοινές την εποχή που έγραφε ο Κάρολ (το 1865 ήταν η πρώτη ημερομηνία δημοσίευσης της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων). Η φράση ήταν σε κοινή χρήση από το 1837, σχεδόν 30 χρόνια νωρίτερα.

Δείτε επίσης

Πηγές

Παραπομπές

↑ WHO (1976) Environmental Health Criteria 1: Mercury, Geneva, Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, 131 pp.
↑ WHO. Inorganic mercury. Environmental Health Criteria 118. Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Geneva, 1991.
↑ «Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ)». www.iatropoli.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022.
↑ «16th New York Cavalry Regiment» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-05-28. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=16th_New_York_Cavalry_Regiment&oldid=1025537221.
↑ «Loewe v. Lawlor» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-07-26. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Loewe_v._Lawlor&oldid=1035525409.

[1] WHO (1976) Environmental Health Criteria 1: Mercury, Geneva, Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, 131 pp.

[2] WHO. Inorganic mercury. Environmental Health Criteria 118. Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Geneva, 1991.

[3] «Ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ)». www.iatropoli.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022.

[4] «16th New York Cavalry Regiment» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-05-28. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=16th_New_York_Cavalry_Regiment&oldid=1025537221.

[5] «Loewe v. Lawlor» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-07-26. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Loewe_v._Lawlor&oldid=1035525409.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]