Αβραάμ Λίνκολν
| Αβραάμ Λίνκολν Abraham Lincoln | |
|---|---|
 | |
| 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών | |
| Περίοδος 4 Μαρτίου 1861 – 15 Απριλίου 1865 | |
| Αντιπρόεδρος | Χάνιμπαλ Χάμλιν, Άντριου Τζόνσον |
| Προκάτοχος | Τζέιμς Μπιουκάναν |
| Διάδοχος | Άντριου Τζόνσον |
| Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ για την 7η περιφέρεια του Ιλινόι | |
| Περίοδος 4 Μαρτίου 1847 – 3 Μαρτίου 1849 | |
| Προκάτοχος | Τζον Χένρι |
| Διάδοχος | Τόμας Χάρις |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 12 Φεβρουαρίου 1809, Κεντάκι, ΗΠΑ |
| Θάνατος | 15 Απριλίου 1865 (56 ετών) Ουάσινγκτον Π.Κ., ΗΠΑ |
| Εθνότητα | Αμερικανός |
| Πολιτικό κόμμα | Ρεπουμπλικανικό Κόμμα |
| Σύζυγος | Μαίρη Τοντ Λίνκολν |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αβραάμ Λίνκολν (αγγλικά: Abraham Lincoln, 12 Φεβρουαρίου 1809 – 15 Απριλίου 1865) ήταν Αμερικανός πολιτικός και δικηγόρος, που υπηρέτησε ως 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1861 έως τη δολοφονία του τον Απρίλιο του 1865. Ήταν ο πρώτος Ρεπουμπλικανός πρόεδρος. Ο Λίνκολν, ένας μετριοπαθής πολιτικός, κατάφερε από το αξίωμα του Προέδρου να διατηρήσει την Ένωση και να υπερασπιστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1861–1865), νικώντας την εξεγερμένη Συνομοσπονδία και μέσω της Διακήρυξης Χειραφέτησης του 1863 να πολεμήσει τη δουλεία στις ΗΠΑ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αβραάμ "Έιμπι" Λίνκλον, γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1809 στο Χότζβιλ του Κεντάκι, σε μια φτωχική καλύβα και ήταν γιος του αγρότη Τόμας Λίνκολν και της βαθύτατα θρησκευόμενης Νάνσι Χανκς. Η μητέρα του πέθανε όταν αυτός ήταν 9 χρονών και γι' αυτό ο πατέρας του παντρεύτηκε τη Σάρα Μπους Τζόνστον, η οποία ουσιαστικά τον υιοθέτησε. Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως αγρότης, ενώ ταυτόχρονα διάβαζε εντατικά για να τελειοποιήσει τη μόρφωσή του. Το 1830 εγκαταστάθηκε στη Νέα Ορλεάνη και κατατάχθηκε στον στρατό όπου έφτασε μέχρι τον βαθμό του λοχαγού. Το 1834 εξελέγη μέλος της Βουλής του Ιλινόι, θέση στην οποία εκλεγόταν μέχρι το 1840. Από το 1837 ασχολήθηκε με τη δικηγορία και σε επαγγελματικό επίπεδο, ενώ το 1844 έγινε αρχηγός του κόμματος των Ουίγων. Δύο χρόνια αργότερα κατάφερε να εκλεγεί στο Κογκρέσο χωρίς όμως να διακριθεί. Επανήλθε στην πολιτική σκηνή το 1854, όταν ιδρύθηκε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τέθηκε επί τάπητος το θέμα της δουλείας. Με πύρινους λόγους κατά της δουλείας κατάφερε να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου και να αναδειχτεί σε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής.[1] Το 1858, ο Λίνκολν έβαλε υποψηφιότητα για γερουσιαστής, αλλά τη θέση κέρδισε ο Στίβεν Ντάγκλας του Δημοκρατικού Κόμματος.[1]
Προεδρία των ΗΠΑ (1861–1865)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προεδρικές εκλογές του 1860[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αβραάμ Λίνκολν, δικηγόρος και πρώην βουλευτής από την πολιτεία του Ιλινόι, αναδείχθηκε ως ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 1860 και επέλεξε ως συνυποψήφιό του και υποψήφιο αντιπρόεδρο τον γερουσιαστή από το Μέιν, Χάνιμπαλ Χάμλιν. Το νεοπαγές τότε, Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που ιδρύθηκε το 1854, ήταν ένα κόμμα κατά της δουλείας που αντιτάχθηκε στην επέκταση της δουλείας. Αυτή η στάση εκείνη την εποχή, ερχόταν σε άμεση σύγκρουση με τα συμφέροντα πολλών πολιτειών ειδικά στον Νότο που βασίζονταν στην εργασία των σκλάβων για την αγροτική τους οικονομία.
Οι εκλογές του 1860, συνέπεσαν σε σημείο καμπής στην ιστορία των ΗΠΑ, εξαιτίας των συνεχώς κλιμακούμενων εντάσεων και διαιρέσεων μεταξύ Βορρά και Νότου στις Ηνωμένες Πολιτείες και ιδιαίτερα με το φλέγον ζήτημα της δουλείας.[2] Εν μέσω εσωκομματικών διενέξεων στο Δημοκρατικό Κόμμα, ο Αβραάμ Λίνκολν κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές της 6ης Νοεμβρίου 1860, συγκεντρώνοντας 180 εκλεκτορικές ψήφους (από τις 303 τότε συνολικά) και το 39,8% των ψήφων, έναντι των αντιπάλων του. Ορκίστηκε ως 16ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών στις 4 Μαρτίου 1861.[3]
Η εκλογή του Λίνκολν, χωρίς εκλογικές ψήφους του Νότου, πυροδότησε φόβους στις νότιες πολιτείες ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα μπορούσε να λάβει μέτρα για τον περιορισμό ή την κατάργηση της δουλείας. Στο μήνυμα προς τον αμερικανικό λαό, τον Μάρτιο του 1861, ο Λίνκολν διακήρυξε πως προσωρινά η δουλεία θα συνεχιζόταν αλλά δεν θα επεκτεινόταν. Οι νότιες πολιτείες όμως είχαν ήδη αποφασίσει για τις επόμενες κινήσεις τους και ως απάντηση σε αυτές τις ανησυχίες, αρκετές νότιες πολιτείες αποσχίστηκαν από την Ένωση, οδηγώντας στον σχηματισμό των Συνομόσπονδων Πολιτειών της Αμερικής με δική τους κυβέρνηση και πρωτεύουσα το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνιας, πυροδοτώντας τελικά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο οποίος ξέσπασε τον Απρίλιο του 1861.
Προεδρικές εκλογές του 1864[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καιρό πριν από τις εκλογές, ο Λίνκολν είχε να αντιμετωπίσει σημαντικές προκλήσεις απέναντι στο πρόσωπό του για την επανεκλογή του στο αξίωμα του Προέδρου, εξαιτίας της συνεχιζόμενης κούρασης του στρατού της Ένωσης και της γενικότερης δυσαρέσκειας για τον Πόλεμο και την έκβαση των συγκρούσεων. Ύστερα μία σειρά από συνεχείς νίκες του στρατού της Ένωσης, το κλίμα αντιστράφηκε και ο Λίνκολν με συνυποψήφιό του και υποψήφιο αντιπρόεδρο τον Άντριου Τζόνσον από το Τενεσί, κατάφερε να κερδίσει με άνετη επικράτηση τις προεδρικές εκλογές του 1864 έχοντας αντίπαλό του, τον υποψήφιο των Δημοκρατικών στρατηγό Τζορτζ ΜακΚλέναν, λαμβάνοντας 212 εκλεκτορικές ψήφους (επί συνόλου 234) και το 55% των ψήφων έναντι 22 εκλεκτορικών ψήφων και 44.9% του ΜακΚλέναν.[4]
Προεδρία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η προεδρία του Αβραάμ Λίνκολν, σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1861–1865), μια σύγκρουση που ξέσπασε λίγο μετά την ορκωμοσία του. Αντιμέτωπος με την απόσχιση των νότιων πολιτειών μετά την εκλογή του το 1860, ο Λίνκολν, ένθερμος αντίπαλος της επέκτασης της δουλείας, ήταν αποφασισμένος να διατηρήσει την Ένωση. Η ηγεσία του κατά τη διάρκεια αυτής της ταραχώδους περιόδου άφησε μια διαρκή κληρονομιά και ένα ιστορικό προηγούμενο ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από την ανάληψη των καθηκόντων του, τον Μάρτιο του 1861, ο Λίνκολν είχε να αντιμετωπίσει μια άνευ προηγουμένου πρόκληση της διαχείρισης ενός κατακερματισμένου κράτους και έθνους.
Ο πρωταρχικός του στόχος ήταν να διατηρήσει την Ένωση και τόνιζε σταθερά ότι η σύγκρουση αφορούσε τη διατήρηση των δημοκρατικών και συνταγματικών αρχών πάνω στις οποίες βασίστηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά την ίδρυσή τους. Το 1862, διατύπωσε αυτό το όραμα σε μια από τις πιο διάσημες ομιλίες του, τη Διακήρυξη Χειραφέτησης. Την Πρωτοχρονιά του 1863, ο Λίνκολν υπέγραψε το περίφημο εκτελεστικό διάταγμα, τη Διακήρυξη της Χειραφέτησης (Emancipation Proclamation), η οποία κήρυξε ελεύθερους όλους τους σκλάβους στην επικράτεια που κατείχε η Συνομοσπονδία.[5] Αν και δεν απελευθέρωσε αμέσως όλους τους σκλάβους, άλλαξε την εστίαση του πολέμου προς την κατάργηση της δουλείας και ενίσχυσε την ηθική υπόθεση της Ένωσης. Η συγκεκριμένη διακήρυξη, μπήκε ως τροπολογία στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών το 1865.[1]
Η ηγεσία του Λίνκολν ως Πρόεδρος της χώρας, επεκτάθηκε και πέρα από τη στρατιωτική στρατηγική. Κατάφερε παρά τον αντιφατικά ήρεμο, μελαγχολικό και τον καταθλιπτικό χαρακτήρα του[6], να διαχειριστεί επιδέξια τις επιθέσεις από πολιτικούς αντιπάλους και την κοινή γνώμη. Ο Αβραάμ Λίνκολν, όντας δικηγόρος, ήταν γνωστός για την ευγλωττία και την ικανότητά του να επικοινωνεί με σαφήνεια και πεποίθηση. Αυτό αποδεικνύεται μεταξύ άλλων και με την ιστορική Ομιλία στο Γκέτισμπεργκ της Πενσυλβάνιας, τον Νοέμβριο του 1863. Σε αυτή τη σύντομη αλλά ισχυρή και καθηλωτική ομιλία, επιβεβαίωσε τις αρχές της ισότητας και της δημοκρατίας, δηλώνοντας ρητά ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι».[7][8] Ένα ακόμα σημαντικό επίτευγμα της προεδρίας του Αβραάμ Λίνκολν ήταν ο νόμος Homestead "Homestead Act of 1862" μέσω του οποίου ενθαρρύνθηκε η επέκταση της χώρας προς τα δυτικά[9], καθώς επίσης και οι ενέργειές του για την κατασκευή του πρώτου διηπειρωτικού σιδηροδρόμου, του Σιδηροδρόμου του Ειρηνικού, ο οποίος συνέδεε πρώτη φορά τις δυτικές με τις ανατολικές ακτές της χώρας.[10]
Καθ' όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, ο Λίνκολν αντιμετώπισε κριτική για τον χειρισμό στις στρατιωτικές διοικήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αμφιλεγόμενης απομάκρυνσης του στρατηγού Τζορτζ ΜακΚλέλαν.[11] Ωστόσο, επέμενε και οι νίκες της Ένωσης σε βασικές μάχες, όπως τη Μάχη του Γκέτισμπεργκ το 1863 και η Πορεία προς τη Θάλασσα του Σέρμαν το 1864, ενίσχυσαν την ηγεσία του. Σημείο καμπής για τη στρατιωτική ηγεσία του Λίνκολν, προς τα τέλη του πολέμου, ήταν η επιλογή του στρατηγού Οδυσσέα Γκραντ, ο οποίος μέσω των επιτευγμάτων του, όπως την Πολιορκία του Πήτερσμπεργκ και την τελική κατάληψη του Ρίτσμοντ το 1865, οδήγησαν στην ήττα του Συνομόσπονδου Στρατού, αναδεικνύοντας τον Γκραντ ως βασικό διοικητή και νικητή του Πολέμου.[12][13] Κορυφαία στιγμή και τελική στιγμή ήταν η Μάχη και η Παράδοση του δικαστηρίου του Απόματοξ στις 9 Απριλίου 1865.[14]
Γνώριζε τους αντιπάλους και τους εχθρούς του. Είχε κάποτε εκμυστηρευθεί ότι είχε δύο εχθρούς - στο εξωτερικό τον στρατό των Νοτίων και στο εσωτερικό τους τραπεζίτες δανειστές του κράτους. Και όμως στην ομιλία του μετά την ορκωμοσία της επανεκλογής του, στις 4 Μαρτίου 1865, ο Αβραάμ Λίνκολν διακήρυξε ότι δεν τρέφει «κακίες για κανέναν», ότι ζητεί «ευσπλαχνία για όλους» και ότι επιθυμεί πάνω απ' όλα «ειρήνη ανάμεσά μας».
Δολοφονία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 14 Απριλίου 1865, ενώ βρισκόταν σε θεωρείο στο Θέατρο Φορντ της Ουάσιγκτον, ο Τζον Γουίλκς Μπουθ, ηθοποιός και φανατικός υποστηρικτής των Νοτίων, τον πυροβόλησε με μια σφαίρα στο κεφάλι, ενώ αμέσως μετά φώναξε στα λατινικά «Sic semper tyrannis!», δηλαδή «Έτσι πάντα στους τυράννους!».[15] Ο Λίνκολν μεταφέρθηκε σε γειτονικό σπίτι σε κωματώδη κατάσταση, όπου και εξέπνευσε νωρίς το πρωί της 15ης Απριλίου. Ο δολοφόνος του κυνηγήθηκε από τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες και πολιορκήθηκε σε έναν αχυρώνα στη Βιρτζίνια μετά από 12 μέρες, όπου και τραυματίστηκε από πυροβολισμό των διωκτών του, πεθαίνοντας λίγο αργότερα. Όπως αποδείχθηκε, ήταν μέλος σπείρας.[16][εκκρεμεί παραπομπή]
Ο Λίνκολν ήταν παντρεμένος με τη Μαίρη Τοντ και είχαν αποκτήσει 4 παιδιά.
Απεικονίσεις στην τέχνη και τη λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αγάλματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αγάλματα του Αβραάμ Λίνκολν βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες. Στο Σιουδάδ Χουάρες, στην Τσιουάουα του Μεξικού, υπάρχει ένα χάλκινο άγαλμα ύψους 4 μέτρων, δώρο από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1966 μέσω του προέδρου Λίντον Τζόνσον.[17] Οι ΗΠΑ έλαβαν ως αντάλλαγμα ένα άγαλμα του Μπενίτο Χουάρες, το οποίο βρίσκεται στην Ουάσιγκτον. Ο Χουάρες και ο Λίνκολν αντάλλασσαν φιλικά γράμματα στη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου. Το Μεξικό θυμάται την αντίθεση του Λίνκολν στον αμερικανομεξικανικό πόλεμο. (Από την πλευρά του, ο Χουάρες αρνήθηκε να βοηθήσει τη Συνομοσπονδία και φυλάκισε εκείνους τους Συνομοσπονδιακούς που ζήτησαν τη βοήθειά του).
- Υπάρχει επίσης ένα άγαλμα στην Τιχουάνα του Μεξικού, που δείχνει τον Λίνκολν να καταστρέφει τις αλυσίδες της δουλείας.[18]
- Υπάρχουν τουλάχιστον τρία αγάλματα του Λίνκολν στο Ηνωμένο Βασίλειο — ένα στην πλατεία του Κοινοβουλίου στο Λονδίνο από τον Ογκάστους Σεντ-Γκόντενς,[19] ένα στο Μάντσεστερ από τον Τζορτζ Γκρέι Μπάρναρντ[20] και ένα άλλο στο Εδιμβούργο από τον Τζορτζ Μπίσελ.[21]
- Στην Αβάνα της Κούβας, υπάρχει μια προτομή του Αβραάμ Λίνκολν στο Μουσείο της Επανάστασης,[22] ένα μικρό άγαλμά του μπροστά από τη Σχολή Αβραάμ Λίνκολν και μια προτομή του κοντά στο Καπιτώλιο.
- Στο Κίτο του Ισημερινού, ένα άγαλμα του Λίνκολν βρίσκεται στην πλατεία που φέρει το όνομά του.
- Η λεωφόρος Αβραάμ Λίνκολν, στον Σάντο Ντομίνγκο της Δομινικανής Δημοκρατίας είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δρόμους της πρωτεύουσας.[23]
- Στην επαρχία Μπουένος Άιρες, στην Αργεντινή, υπάρχει μια πόλη με το όνομα Λίνκολν.
Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η προσωπικότητα του Λίνκολν είχε συνεπάρει τον Αμερικανό ποιητή Ουόλτ Ουίτμαν, ο οποίος έγραψε αρκετά ποιήματα για αυτόν.[24] Ένα από αυτά είναι και το περίφημο "O Captain! My Captain!" που έγινε ευρύτερα γνωστό μέσω της ταινίας Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (1989) του Πίτερ Γουέαρ, αφού λόγω αυτού του ποιήματος οι μαθητές του Τζον Κίτινγκ (Ρόμπιν Ουίλιαμς) άρχισαν να αποκαλούν τον καθηγητή τους "καπετάνιο".[25]
- Στο μυθιστόρημα του Ιουλίου Βερν 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα (1870), μια φανταστική φρεγάτα με το όνομα Αβραάμ Λίνκολν στέλνεται να κυνηγήσει το «τέρας» που επιτίθεται σε πλοία και δέχεται επίθεση και η ίδια. Επίσης, ο πλοίαρχος Νέμο έχει ένα πορτρέτο του Λίνκολν κρεμασμένο στο γραφείο του στον Ναυτίλο. Στη συνέχειά του, με τίτλο Η μυστηριώδης νήσος (1874), οι πέντε ναυαγοί κρατούμενοι της Ένωσης ονομάζουν το νησί που ανακαλύπτουν "Νήσο Λίνκολν".[26]
- Το μυθιστόρημα We Can Build You του Φίλιπ Κ. Ντικ πρωτοκυκλοφόρησε το 1969 με τον τίτλο A. Lincoln, Simulacrum.[27]
- Ο Αβραάμ Λίνκολν αναφέρεται στο ποίημα του Νίκου Εγγονόπουλου "Όρθρου βαθέος" από την ποιητική συλλογή του 1977 Ποιήματα, B'.[28]
Κόμικς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Αβραάμ Λίνκολν κάνει την εμφάνισή του στο 28ο τεύχος του βελγικού κόμικς Λούκυ Λουκ που έχει τίτλο Το σύρμα που τραγουδάει (Le Fil qui chante) σε κείμενο του Ρενέ Γκοσινί και εικονογράφηση του Μορίς.[29]
Ραδιόφωνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τον Αβραάμ Λίνκολν υποδύθηκε ο Όρσον Γουέλς το 1938, στη ραδιοφωνική μεταφορά του θεατρικού ιστορικού δράματος "Drinkwater", που προβλήθηκε ως το έκτο επεισόδιο της εκπομπτής The Mercury Theatre on the Air.[30]
Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η βωβή ταινία παραγωγής 1915 Η γέννηση ενός έθνους σε σκηνοθεσία Ντ. Γ. Γκρίφιθ αναφέρεται στα γεγονότα που προκάλεσαν τον αμερικανικό εμφύλιο, τη δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν (Τζόζεφ Χεναμπέρι) και τη δημιουργία της Κου Κλουξ Κλαν.[31][32]
- Ο Καναδός Γουόλτερ Χιούστον ενσάρκωσε τον Λίνκολν στην ταινία του 1930 Αβραάμ Λίνκολν σκηνοθεσίας Ντ. Γ. Γκρίφιθ.[33]
- Στην ταινία του 1939 Ο νεαρός κύριος Λίνκολν (Young Mr. Lincoln) σε σκηνοθεσία του Τζον Φορντ, τον ομώνυμο ρόλο έπαιξε ο Χένρι Φόντα.[34]
- Ο Ρέιμοντ Μάσεϊ επίσης ενσάρκωσε τον Αμερικανό πρόεδρο στην ταινία του 1940 Ο δημοκράτης (Abe Lincoln in Illinois) σκηνοθεσίας Τζον Κρόμγουελ.[35]
- Το 1962, στο σπονδυλωτό επικό γουέστερν των Τζον Φορντ, Χένρι Χάθαγουεϊ, Τζορτζ Μάρσαλ και Ρίτσαρντ Θορπ Η κατάκτηση της Δύσης, στον ρόλο του Λίνκολν εμφανίζεται ο 66χρονος Ρέιμοντ Μάσεϊ στην τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση.[36]
- Στην κωμωδία επιστημονικής φαντασίας Τρελοί και εξωγήινοι (Coneheads) του 1993 σε σκηνοθεσία Στιβ Μπάρον, ο χαρακτήρας του Νταν Ακρόιντ ντύνεται Λίνκολν για ένα πάρτι μασκέ, με σκοπό να καλύψει το κωνικό του κεφάλι με το ημίψηλο καπέλο του προέδρου.[37]
- Στη ρομαντική κομεντί του 2000 7 ευχές (Bedazzled) του Χάρολντ Ράμις, ο Λίνκολν ενσαρκώνεται από τον Μπρένταν Φρέιζερ.[38]
Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο ρόλος του Λίνκολν ερμηνεύτηκε από τον Χαλ Χόλμπρουκ στη μίνι σειρά του 1974 Sandburg's Lincoln και χάρισε στον ηθοποιό ένα από τα πέντε του Βραβεία Έμμυ.[39]
- Στο πιλοτικό επεισόδιο της εκπομπής The Muppet Show με τίτλο Sex and Violence (1976), εμφανίστηκε μια μαριονέτα του Αβραάμ Λίνκολν.[40]
- Στη μίνι σειρά Βόρειοι και Νότιοι (The Blue and the Gray) του 1982, τον ρόλο του Αμερικανού προέδρου έπαιξε ο Γκρέγκορι Πεκ.[41]
- Σε μία ακόμη μίνι σειρά με τίτλο Dream West (1986), τον ίδιο ρόλο ερμήνευσε ο Φ. Μάρεϊ Έιμπραχαμ.[42]
- O Σαμ Γουότερστον είναι ο πρωταγωνιστής της μίνι σειράς Lincoln (1988), που βασίστηκε στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γκορ Βιντάλ.[43]
- Ο Γουότερστον επανέλαβε αυτόν τον ρόλο σε μία ακόμη μίνι σειρά του 1990 με τίτλο Βόρειοι και Νότιοι (The Civil War).[44]
- Στο επεισόδιο "Four Score and Seven Migraines Ago" (1993) της σειράς κινουμένων σχεδίων Animaniacs εμφανίζεται ο Αβραάμ Λίνκολν με τη φωνή του Πίτερ Ράναντεϊ.[45]
- Στην τηλεταινία Ταντ, ο γιος του Αβραάμ Λίνκολν (Tad, 1995) του Ρομπ Τόμσον, τον ρόλο του Αβραάμ Λίνκολν έπαιζε ο Κρις Κριστόφερσον.[46]
- Στο επεισόδιο του 2006 "Lincoln Lover" της σειράς κινουμένων σχεδίων American Dad! ο χαρακτήρας Σταν Σμιθ αποφασίζει να γράψει ένα μονόπρακτο για να δείξει τον θαυμασμό του για τον Λίνκολν τον οποίο, άθελά του, απεικονίζει ως ομοφυλόφιλο.[47]
- Ο Λίνκολν έχει αποτυπωθεί σε τρία διαφορετικά επεισόδια της σειράς κινουμένων σχεδίων Futurama ως κακό ολόγραμμα,[48] ως ρομπότ[49] και ως κεφαλή σε μουσείο.[50]
Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Περισσότερα από 1.000 μουσικά κομμάτια διαφόρων εποχών έχουν γραφτεί για τον Αβραάμ Λίνκολν.[51]
- Ο Αμερικανός συνθέτης και μαέστρος Άρον Κόουπλαντ έγραψε το 1942 το ορχηστρικό έργο κλασικής μουσικής Lincoln Portrait. Το έργο συνοδεύεται από ανάγνωση αποσπασμάτων σημαντικών εγγράφων του Λίνκολν, συμπεριλαμβανομένης της Ομιλίας στο Γκέτισμπεργκ. Η ορχήστρα συνήθως καλεί ένα εξέχον πρόσωπο να είναι ο αφηγητής.[52] Μεταξύ άλλων, αφηγητές έχουν διατελέσει οι Μάγια Αγγέλου (2014), Μάριαν Άντερσον (1966 και 1977) Νιλ Άρμστρονγκ (1984 και 2009), Γκορ Βιντάλ (2007), Ντάνι Γκλόβερ (2002), Αλ Γκορ, Τζον Γκούντμαν (2013), Μάργκαρετ Θάτσερ,[53] Τσάρλτον Ίστον,[54] Μπιλ Κλίντον (2003), Πίτερ Κογιότ (2015), Άλεκ Μπάλντουιν (2009),[55] Πολ Νιούμαν (2005),[56] Μπαράκ Ομπάμα,[57] Γκρέγκορι Πεκ (1996),[58] Βίνσεντ Πράις, Τζορτζ Τακέι (2004 και 2017),[59][60] Σάμιουελ Τζάκσον, Ρεξ Τίλερσον (2019), Χένρι Φόντα (1968),[61] Τομ Χανκς (2009),[62] Κάθριν Χέπμπορν (1988), καθώς και ο ίδιος ο Άρον Κόουπλαντ (1980).
- Ο Κουρτ Βάιλ μελοποίησε το ποίημα του Γουόλτ Γουίτμαν "O Captain! My Captain!" για φωνή και πιάνο.[63]
- Ο Γερμανός Πάουλ Χίντεμιτ μελοποίησε ένα ακόμη ποίημα του Γουίτμαν για τον Λίνκολν, με τίτλο "When Lilacs Last in the Dooryard Bloom'd".[64]
- Ο Αβραάμ Λίνκολν αναφέρεται ως σύμβολο του αμερικανικού δολαρίου στο τραγούδι του Βασίλη Νικολαΐδη "Παραχαράκτης" (2011).[65]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδοτικός οργανισμός Τεγόπουλου - Μανιατέα, λήμμα Λίνκολν Αβραάμ, τόμος 20, σελ. 146
- ↑ «The Election of 1860 [ushistory.org]». www.ushistory.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Drexler, Ken. «Research Guides: Presidential Election of 1860: A Resource Guide: Introduction». guides.loc.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «The Election of 1864». American Battlefield Trust (στα Αγγλικά). 17 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «The Emancipation Proclamation». National Archives (στα Αγγλικά). 6 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ https://www.npr.org/2005/10/26/4976127/exploring-abraham-lincolns-melancholy
- ↑ «Gettysburg Address». education.nationalgeographic.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Gettysburg address delivered at Gettysburg Pa. Nov. 19th, 1863. [n. p. n. d.].». Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Homestead Act (1862)». National Archives (στα Αγγλικά). 29 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ Drexler, Ken. «Research Guides: Pacific Railway Act: Primary Documents in American History: Introduction». guides.loc.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Lincoln removes General McClellan from Army of the Potomac | November 5, 1862». HISTORY (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «1862 | Time Line of the Civil War | Articles and Essays | Civil War Glass Negatives and Related Prints | Digital Collections | Library of Congress». Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «7 Major Civil War Battles». HISTORY (στα Αγγλικά). 1 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Appomattox Court House». American Battlefield Trust (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Αβραάμ Λίνκολν». Το Βήμα. 22 Φεβρουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «John Wilkes Booth - Theater Actor, Murderer». Biography.com. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2017.
- ↑ «Benito Juárez Sculpture (U.S. National Park Service)». www.nps.gov (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Abraham Lincoln Statue in Tijuana, Mexico». GPSmyCity (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Abraham Lincoln Statue in London, England». www.abrahamlincolnonline.org. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Why Manchester has an Abraham Lincoln statue and square». I Love Manchester (στα Αγγλικά). 10 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Mr. Lincoln Goes to Edinburgh». Wee Walking Tours (στα Αγγλικά). 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Bust of Abraham Lincoln in Havana, Cuba». www.alamy.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Lincoln statues around the world». rogerjnorton.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ David S. Reynolds, Lincoln and Whitman History Now (2013) online
- ↑ Buckmaster, Luke (July 16, 2019). «Dead Poets Society: 30 years on Robin Williams' stirring call to 'seize the day' endures» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/film/2019/jul/16/dead-poets-society-30-years-on-robin-williams-stirring-call-to-seize-the-day-endures. Ανακτήθηκε στις October 12, 2020.
- ↑ Dehs, Volker; Jean-Michel Margot; Zvi Har'El, The Complete Jules Verne Bibliography: I. Voyages Extraordinaires, Zvi Har’El, http://jv.gilead.org.il/biblio/voyages.html, ανακτήθηκε στις 2012-09-06
- ↑ «A. LINCOLN, SIMULACRUM». philipdick.com. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Εγγονόπουλος Nίκος - Engonopoulos». Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Lucky Luke, Tome 46 : Le fil qui chante». booknode.com.
- ↑ Mercury Theatre On The Air - Abraham Lincoln - Orson Welles Aug. 15, 1938 Historical Drama, https://soundcloud.com/user-693593010/mercury-theatre-on-the-air-abraham-lincoln-orson-welles-aug-15-1938-historical-drama, ανακτήθηκε στις 2024-06-11
- ↑ «MJ Movie Reviews - Birth of a Nation, The (1915) by Dan DeVore». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Armstrong, Eric M. (26 Φεβρουαρίου 2010). «Revered and Reviled: D.W. Griffith's 'The Birth of a Nation'». The Moving Arts Film Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2010.
- ↑ Hall, Mordaunt (26 Αυγούστου 1930). «The Screen; Mr. Griffith's First Talker». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015.
- ↑ «Ο ΝΕΑΡΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΛΙΝΚΟΛΝ (1939)». www.clickatlife.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ Higham, Charles· Greenberg, Joel (1968). Hollywood in the Forties. London: A. Zwemmer Limited. σελ. 108. ISBN 978-0-498-06928-4.
- ↑ «How The West Was Won». Stanley Livingston (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ The Sound of Despair, 2011-10-29, https://www.youtube.com/watch?v=25zPloIekWI, ανακτήθηκε στις 2024-06-11
- ↑ Deming, Mark. «Bedazzled (2000) – Harold Ramis». AllMovie. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ «Sandburg's Lincoln | American television miniseries». Encyclopædia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ Schulman, Michael (July 25, 2017). «Touring Jim Henson's Restless Creative Spirit, at the Museum of the Moving Image». The New Yorker. https://www.newyorker.com/culture/culture-desk/touring-jim-hensons-restless-creative-spirit-at-the-museum-of-the-moving-image. Ανακτήθηκε στις December 7, 2017.
- ↑ «The Blue and the Gray». Rotten Tomatoes (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ Holston, Noel (11 April 1986). Cbs' 'Dream West' Spirited Miniseries, Orlando Sentinel
- ↑ Holzer, Harold (1988-03-20). «TELEVISION; A Filtered Portrait of Lincoln Comes to the Small Screen» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1988/03/20/arts/television-a-filtered-portrait-of-lincoln-comes-to-the-small-screen.html. Ανακτήθηκε στις 2024-06-11.
- ↑ Merritt, Keri Leigh. «Why We Need a New Civil War Documentary» (στα αγγλικά). https://www.smithsonianmag.com/history/why-we-need-new-civil-war-documentary-180971996/. Ανακτήθηκε στις 2020-05-04.
- ↑ «Peter Renaday (visual voices guide)». Behind The Voice Actors. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. A green check mark indicates that a role has been confirmed using a screenshot (or collage of screenshots) of a title's list of voice actors and their respective characters found in its opening and/or closing credits and/or other reliable sources of information.
- ↑ «Tad». TV Guide (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
- ↑ «American Dad! Episode Guide 2006 Season 3 - Lincoln Lover, Episode 4». TVGuide.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2014.
- ↑ Cohen, David X. (2003). Futurama season 4 DVD commentary for the episode "Kif Gets Knocked Up a Notch" (DVD). 20th Century Fox.
- ↑ «Futurama: "Insane in the Mainframe" / "I Dated a Robot"». 2015-04-16. http://www.avclub.com/tvclub/futurama-insane-mainframe-i-dated-robot-218132. Ανακτήθηκε στις 2016-12-26.
- ↑ «National Nielsen Viewership (Feb. 7-13)». The Los Angeles Times. February 16, 2000. https://www.newspapers.com/article/41381880/the-los-angeles-times/. Ανακτήθηκε στις May 31, 2022.
- ↑ McCall, Matt (15 Φεβρουαρίου 2016). «In music, Abraham Lincoln's image evolves for each new generation». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «Lincoln Portrait». Boosey & Hawkes. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
- ↑ Ross, Alex (February 16, 1993). «Classical Music in Review». The New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F0CE3DA173BF935A25751C0A965958260.
- ↑ «Copland, Gould: Heston [RB]: Classical CD Reviews – May 2001 MusicWeb(UK)». Musicweb-international.com. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
- ↑ «The Philadelphia Orchestra». Philorch.org. 11 Αυγούστου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
- ↑ «Paul Newman Narrates 'Lincoln Portrait'». NPR. 9 Αυγούστου 2005. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
- ↑ For Immediate Release: Αρχειοθετήθηκε December 15, 2005, στο Wayback Machine.
- ↑ N. Paglinauan. «Performance Today – 'A Lincoln Portrait'». NPR. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
- ↑ Joyce, DeFrancesco. «Star Trek Star George Takei to Host Pittsburgh Symphony Orchestra's 'Sci-Fi Spectacular' PNC Pops Concert in November». PSO Blog. Pittsburgh Symphony Orchestra. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2017.
- ↑ «Opening Night with George Takei». Oregon Symphony. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2017.
- ↑ «Lincoln Portrait; Other Voices». The New York Times. August 8, 1993. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F0CEFDF1E3EF93BA3575BC0A965958260.
- ↑ «The Field: Isn't This a Time: Live-Blogging Sunday's Inaugural Concert». Narcosphere.narconews.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2011.
- ↑ Four Walt Whitman Songs
- ↑ Kowalke, Kim H. (1997). «For Those We Love: Hindemith, Whitman, and "An American Requiem"». Journal of the American Musicological Society 50 (1): 133–174. doi:. ISSN 0003-0139. https://www.jstor.org/stable/832064.
- ↑ «Παραχαράκτης». stixoi.info. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία πολιτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |