Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δημήτρης Χορν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Δημήτριος Χορν)
Δημήτρης Χορν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση9  Μαρτίου 1921
Αθήνα
Θάνατος16 Ιανουαρίου 1998 (76 ετών)
Αθήνα
Αιτία θανάτουκαρκίνος[1]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[1]
Τόπος ταφήςΠρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Αγγλικά
ΣπουδέςΔραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (έως 1940)[2][3]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητατραγουδιστής[4]
μεταφραστής
ηθοποιός ταινιών[4]
ηθοποιός θεάτρου[4]
Οικογένεια
Σύζυγος
  • Ρίτα Φιλίππου (ν. 1942; δ. 1952)
  • Άννα Γουλανδρή (ν. 1967; πέθανε 1988)
ΣύντροφοςΈλλη Λαμπέτη (1952–1959)[5][6]
ΓονείςΠαντελής Χορν
ΑδέλφιαΓιάννης Χορν
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΧρυσός Σταυρός του Τάγματος του Γεωργίου Α΄‎[7]
δεδομένα

Ο Δημήτρης Χορν (Δημήτριος-Ελευθέριος Χορν[8], Αθήνα, 9 Μαρτίου 1921 – 16 Ιανουαρίου 1998) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1921 στην Αθήνα. Γονείς του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χορν [9] και η Ευτέρπη Αποστολίδη. Η οικογένεια του Παντελή Χορν είχε τρία παιδιά, τον Γιάννη, τη Νανά, που πέθανε σε ηλικία 7 ετών, και τελευταίο τον Δημήτρη Χορν. Νονά του ήταν η διάσημη ηθοποιός Κυβέλη.

Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο Γειτόνισσες του πατέρα του. Η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών, όταν έπαιξε και πάλι με τη νονά του στη Νόρα του Ίψεν, κάνοντας ένα από τα μικρά παιδιά της ηρωίδας. Με τη νονά του θα ξαναπαίξει ενήλικας πλέον, σε ηλικία 31 ετών, το 1954, στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ Μια γυναίκα χωρίς σημασία.[10] Την τρίτη εμφάνισή του στο θέατρο την έκανε σε ηλικία 14 ετών, όταν εμφανίστηκε στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο «Παρκ», στο έργο Μαμά Κολιμπρί του Μπατάιγ.[11] Το 1937 εισήχθη στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη «Οι μοιραίοι». Αποφοίτησε το 1940 και συμμετείχε, για πρώτη φορά επαγγελματικά, στη Νυχτερίδα του Γιόχαν Στράους με τον θίασο του Εθνικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη.[12]

Το 1942 και σε ηλικία μόλις 21 ετών έκανε τον πρώτο του γάμο, με τη Ρίτα Φιλίππου. Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1943 θα πάρει μέρος στην πρώτη του κινηματογραφική ταινία, Η φωνή της καρδιάς σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου. Ήταν η πρώτη ταινία που γυρίστηκε μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και, επίσης, η πρώτη παραγωγή της Φίνος Φιλμ. Τον αμέσως επόμενο χρόνο, το 1944, πήρε μέρος στην ταινία Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα.
Το 1945 συνεργάστηκε με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου στο έργο Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι του Όσκαρ Ουάιλντ. Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο. Το 1950 έπαιξε στην τρίτη του ταινία, τον Μεθύστακα του Γιώργου Τζαβέλλα, ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Ορέστης Μακρής.

Το 1951 έφυγε για την Αγγλία με υποτροφία ενός έτους του Βρετανικού Ινστιτούτου. Μετά την Αγγλία έφυγε για την Αμερική, όπου ενημερώθηκε για την παγκόσμια θεατρική κίνηση.[13]

Επιστρέφοντας το 1952 συγκρότησε θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη. Από τότε χρονολογείται ο έρωτας και η σχέση του με την Έλλη Λαμπέτη, που κράτησε για τα επόμενα 7 χρόνια. Η επαγγελματική συνεργασία του με τη Λαμπέτη περιλαμβάνει τη δημιουργία δικού τους θιάσου, αλλά και την κοινή τους εμφάνιση σε ταινίες που άφησαν εποχή: Κυριακάτικο ξύπνημα του Μιχάλη Κακογιάννη το 1954, Κάλπικη λίρα του Γιώργου Τζαβέλλα το 1955 και Το κορίτσι με τα μαύρα και πάλι του Μιχάλη Κακογιάννη το 1956.

Δημοφιλής ήταν και η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο «Ο ταχυδρόμος έφτασε». Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Συμμετείχε και σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα.

Το 1958 γυρίζει την επόμενη μεγάλη επιτυχία του στον κινηματογράφο, την ταινία Μια ζωή την έχουμε σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα. Το 1959 χωρίζει από την Έλλη Λαμπέτη και συνεχίζει τη θεατρική του πορεία μόνος. Το 1960 γυρίζει την ταινία Μια του κλέφτη σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου και με συμπρωταγωνίστρια την Κάκια Αναλυτή. Με την ερμηνεία του στην ταινία αποσπά το βραβείο Α' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά.[14] Το 1961 κερδίζει και το δεύτερο βραβείο του – Α' ανδρικού ρόλου— στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία Αλίμονο στους νέους του Αλέκου Σακελλάριου, ενώ το 1962 συμμετέχει στην ταινία (ένα είδος ντοκιμαντέρ) Η Αθήνα τη νύχτα.[15]

Το 1967 νυμφεύθηκε την Άννα Γουλανδρή, η οποία μόλις είχε χωρίσει από τον πρώτο σύζυγό της, τον Λεωνίδα Παπάγο. Έζησαν μαζί μέχρι τον θάνατό της το 1988. Με τη σύζυγό του ίδρυσαν το Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.

Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του ΕΙΡΤ από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο του 1974. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με το μετάλλιο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α΄.

Ο Δημήτρης Χορν τα τελευταία τέσσερα χρόνια της ζωής του (από το 1994) έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998, από καρκίνο. Κηδεύθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς.

Θεατρογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • 1939 - 1941 Θίασος Βασιλικού θεάτρου
«Πέρσαι» του Αισχύλου (συμμετοχή σαν φοιτητής της σχολής)
«Η νυχτερίδα» οπερέτα του Γιόχαν Στράους
«Φοιτητές» του Γρηγόριου Ξενόπουλου
«Ο πρωτευουσιάνος» του Γεωργίου Ρούσσου
«Αργυροί γάμοι» του Σπύρου Μελά
«Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά
«Οθέλλος» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
«Το φάντασμα του Μετροπόλ» του Ρενέ Μορέλο
«Σύζυγοι με δοκιμή» του Φρέντερικ Λόνσντεϊλ
«Παράξενο ιντερμέτζο» του Ευγένιου Ο'Νηλ
«Ρομάντζο» του Έντουαρτ Σέλντον
«Τα τρία βαλς» (;)
«Δικτατορία των γυναικών» των Φ. Χέλλερ-Α. Σουτς.
«Μπροστά στον καθρέφτη» του Λαντισλάους Φοντόρ
«Η πινακοθήκη των ηλιθίων» του Νίκου Τσιφόρου
«Η θυσία» του Πωλ Κλωντέλ
«Δωδεκάτη νύχτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
«Σκωτσέζικα ακρογιάλια» της Ντόντι Σμιθ [16]
«Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» του Όσκαρ Ουάιλντ [17]
«Ο κύριος ντε Φαλεντόρ» των Ζωρζ Ντασάρ και Αρμάν Βελχίλ
«Πολύ κακό για το τίποτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
«Ρουί Μπλας» του Βίκτωρα Ουγκώ
«Άνθρωπος και υπεράνθρωπος» του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω
«Παπαφλέσσας» του Σπύρου Μελά
«Ριχάρδος ο Β΄» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
«Αγαμέμνων» του Μολιέρου
«Μια πόρτα πρέπει να είναι ανοιχτή ή κλειστή» του Αλφρέ ντε Μυσέ
«Φοιτηταί» του Γρηγορίου Ξενόπουλου
«Ο κουρέας της Σεβίλης» ντε Μπωμαρσαί
«Βολπόνε» του Μπεν Τζόνσον
«Παιχνίδι του έρωτα και της τύχης» του ντε Μαριβώ
«Στέλλα Βιολάντη» του Γρηγορίου Ξενόπουλου
«Ριχάρδος ο Β'» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ
«Ανυπόμονη καρδιά» του Τζων Πάτρικ [18]
1952-1953 «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράτιγκαν
1952-1953 «Ξενοδοχείον η ευτυχία» του Μαρκ Ζιλμπέρ Σωβαζόν
1952-1953 «Νόρα ή Το σπίτι της κούκλας» του Χένρικ Ίψεν
1952-1953 «Αγαπούλα» του Άρθουρ Σνίτσλερ
1953-1954 «Μια γυναίκα χωρίς σημασία» του Όσκαρ Ουάιλντ (Κυβέλη, Παππάς, Χορν)
1953-1954 «Τρεις άγγελοι» του Αλμπέρ Ουσόν
1953-1954 «Γαλάζιο φεγγάρι» του Χιού Χέρμπερτ
1953-1954 «Ο άνθρωπος με την ομπρέλα» των Ντάινερ - Μόρουμ
1954-1955 «Έγκλημα και τιμωρία» από το μυθιστόρημα του Ντοστογέφσκι, διασκευή Φιόντορ Μιχαήλοβιτς (θέατρο Μοχάμεντ Άλι, Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος, Ιανουάριος 1955 και Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης)[19]
«Πρόσκληση στον πύργο» του Ζαν Ανούιγ
«Το τελευταίο βαλς» του Σόμερσετ Μομ
«Νυχτερινή επίσκεψη» του Ζίγκφριντ Γκέγιερ
1956-1957 «Αριστοκρατικός δρόμος» του Τζέημς Μπάρρυ
1956-1957 «Βροχοποιός» του Ρίτσαρντ Νας
1956-1957 «Ζιζή» της Αννίτα Λους
1957-1958 «Το νυφικό κρεβάτι» του Γιαν ντε Νάρτογκ
1957-1958 «Ένα ζευγάρι παπούτσια» του Κλωντ Μανιέ
1958-1959 «Το παιχνίδι της μοναξιάς» του Γουίλιαμ Γκίμπσον
1958-1959 «Ο Βαβάς» του Αντρέ Ρουσσέν
1958-1959 «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά
1958-1959 «Εραστής από χαρτόνι» του Ζακ Ντεβάλ
  • 1959-1965 Θίασος Δημήτρη Χορν
1959-1960 «Μαθήματα γάμου» του Λέσλι Στήβενς 1959-1960 «Εταιρεία θαυμάτων» του Δημήτρη Ψαθά 1959-1960 «Ρομανσέρο» του Ζακ Ντεβάλ
1960-1961 «Ο δειλός κι ο τολμηρός» των Μακ Ντούγκαλ και Άλλαν
1960-1961 «Αλίμονο στους νέους» των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου
1961-1962 «Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές» του Ζαν Ανούιγ
1961-1962 «Θωμάς ο δίψυχος» του Άγγελου Τερζάκη
1962 (θερινή) «Οδός ονείρων» κείμενα των Αλέξη Σολωμού και Μίνωα Αργυράκη, θέατρο "Μετροπόλιταν"
1962-63 «Κορίτσια στον αέρα» του Αιμίλιου Κοέν
1961-1962 «Ο ανθρωπάκος» του Δημήτρη Χορν με το ψευδώνυμο "Ελευθέριος Άγνωστος"
1962-1963 «Ένα φιλί μπροστά στον καθρέφτη» του Λαντισλάους Φοντόρ
1962-1963 «Τι είναι ο Ζαμόρ;» του Ζακ Νεβέ
1962-1963 «Κορίτσια στον αέρα» του Μαρκ Καμολετί
1963-1964 «Το ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκόγκολ
1963-1964 «Δικέφαλος Αετός» του Ζαν Κοκτώ
1963-1964 «Ένας έρωτας που δεν τελειώνει ποτέ» του Α. Ρουσσέν
1963-1964 «Ο Κοζάκος» του Φ. Μολνάρ
1965-1966 «Το αυγό» του Φελισιάν Μαρσώ
  • 1965-1967 Εθνικό θέατρο
«Λορεντζάτσιο» του Αλφρέ ντε Μυσσέ
«Ταξίδι μακριάς μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο'Νηλ
«Ιβάνωφ» του Άντον Τσέχωφ
«Ερρίκος Δ΄» του Λουίτζι Πιραντέλλο [20]
  • 1967-1984 Θίασος Δημήτρη Χορν
1968 «Δον Ζουάν» του Μολιέρου
1968-1969 «Η καλή καρδιά της Ελεωνόρας» του Τζον Κρομστάιλ - παγκόσμια πρεμιέρα
1970-1971 «Σλουθ» του Άντονι Σάφερ - Αλέκος Αλεξανδράκης - Δ. Χορν (σύμφωνα με άλλες πηγές 1971-72[21])
1972 «Ριχάρδος Γ'» του Σαίξπηρ
1976-1977 «Ο δικός μας» του Πήτερ Μπαρνς
1978-1979 «Ερρίκος Δ'» του Σαίξπηρ
1979-1980 «Χιτ» της Φρανσουάζ Ντορέν, θέατρο Κάππα
1980 «Τίμων ο Αθηναίος» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, θέατρο Ηρώδου Αττικού
1981 «Άρχουσα τάξη»
1983-1984 «Αρχιμάστορας Σόλνες» του Ερρίκου Ίψεν - η τελευταία εμφάνιση στο θέατρο [22]
1993 Εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Αφηγητής του παραμυθιού του Σεργκέι Προκόφιεφ Ο Πέτρος και ο λύκος

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κινηματογράφος
Έτος Τίτλος Ρόλος Πηγή
1943 Η φωνή της καρδιάς Πέτρος [23]
1944 Χειροκροτήματα Στέφανος [24]
1950 Ο μεθύστακας Άλεκ Μπάκας [25]
1954 Κυριακάτικο ξύπνημα Αλέξης Λορεντζάτος [26]
1955 Κάλπικη λίρα Παύλος [27]
1956 Το κορίτσι με τα μαύρα Παύλος [28]
1958 Μια ζωή την έχουμε Κλέων [29]
1960 Μια του κλέφτη... Παύλος Λιγνός [30]
1961 Αλίμονο στους νέους Ανδρέας [31]
1962 Η Αθήνα τη νύχτα Δημήτρης Χορν [32]
Η παράσταση τελείωσε αφηγητής (φωνή) [33]

Έχει τραγουδήσει

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Ποιος το ξέρει» σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους του Κώστα Πρετεντέρη. Το πρωτοτραγούδησε στο θεατρικό έργο «Ρομανσέρο» (1959)
  • «Μιας πεντάρας χαρά» των Πλέσσα - Πρετεντέρη. Από το μουσικό άλμπουμ Η Αθήνα του '60 τραγουδά (1959)
  • «Ξέρω κάποιο αστέρι» ή «Αστέρι, αστεράκι». Μουσική Μίμης Πλέσσας, στίχοι Κώστας Πρετεντέρης, φωνητικά Τζένη Βάνου (1959)
  • «Ας είν' καλά το γινάτι σου» σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Αλέκου Σακελλάριου. Το τραγούδησε στην ταινία Αλίμονο στους νέους (1961)
  • «Πες μου μια λέξη» των Χατζιδάκη - Σακελλάριου, από την ταινία Αλίμονο στους νέους (1961)
  • «Οι θαλασσιές οι χάντρες» σε μουσική του Μίμη Πλέσσα και στίχους του Κώστα Πρετεντέρη. Το πρωτοτραγούδησε στην κινηματογραφική ταινία Η Αθήνα τη νύχτα (1962)
  • «Ηθοποιός σημαίνει φως» σε στίχους και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Το τραγούδι το πρωτοτραγούδησε στο θεατρικό έργο Οδός ονείρων (1962)
  • «Το πάρτυ» στίχοι και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Από την Οδό ονείρων (1962).


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Δημήτρης Χορν: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τον θρυλικό ηθοποιό». News 24/7. 9  Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2022.
  2. ↑ www.n-t.gr/el/educ/dramaschool. Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2022.
  3. ↑ «Δημήτρης Χορν – 16 Ιανουαρίου 1998». Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση. Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2022.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 www.kathimerini.gr/k/100yk/1057492/thanatos-dimitri-chorn/#pages-3.
  5. ↑ «Λαμπέτη – Χορν. Από την αντιπάθεια στον θυελλώδη έρωτα. Ο Κακογιάννης όταν είχαν γύρισμα προσπαθούσε να τους κρατήσει χωριστά τις νύχτες». Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2022.
  6. ↑ «Έλλη Λαμπέτη: 38 χρόνια από τον θάνατό της - 11 «χρυσές» στιγμές της μεγάλης ηθοποιού». (Ελληνικά) Έθνος. 3  Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2022.
  7. ↑ «Δημήτρης Χορν». Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2022.
  8. ↑ Βιογραφίες : Δημήτρης Χορν 9/3/1921 - 16/1/1998 Αρχειοθετήθηκε 2009-04-12 στο Wayback Machine. «Δημήτρης-Ελευθέριος Χορν», ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2009
  9. ↑ Μπορδόκας, Κωνσταντίνος (21 Νοεμβρίου 2022). «Το οικογενειακό «δέντρο» των Ελλήνων καλλιτεχνών». eleftherostypos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2023. 
  10. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2016. 
  11. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2016. 
  12. ↑ http://penseur1.blogspot.gr/2016/03/blog-post_10.html[νεκρός σύνδεσμος]
  13. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2016. 
  14. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2016. 
  15. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2016. 
  16. ↑ http://www.theatrikaprogrammata.gr/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%BD-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9/
  17. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2016. 
  18. ↑ http://www.nt-archive.gr/peopleDetails.aspx?personID=3522
  19. ↑ «Ελιά». Ανακτήθηκε στις 14/3/2024.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)[νεκρός σύνδεσμος]
  20. ↑ http://www.nt-archive.gr/playDetails.aspx?playID=668
  21. ↑ «Ελιά». Ανακτήθηκε στις 14/3/2024.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |accessdate= (βοήθεια)
  22. ↑ http://www.theatrikaprogrammata.gr/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%8C%CE%BB%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%B1/
  23. ↑ Η φωνή της καρδιάς στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  24. ↑ Χειροκροτήματα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  25. ↑ Ο μεθύστακας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  26. ↑ Κυριακάτικο ξύπνημα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  27. ↑ Ιστορία μιας κάλπικης λίρας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  28. ↑ Το κορίτσι με τα μαύρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  29. ↑ Μια ζωή την έχουμε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  30. ↑ Μια του κλέφτη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2023.
  31. ↑ Αλίμονο στους νέους στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  32. ↑ Η Αθήνα τη νύχτα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
  33. ↑ Η παράσταση τελείωσε στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Who's Who 1979, σελ. 756

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημήτρης_Χορν&oldid=10824404"