Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δολοφονίες διακεκριμένων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δολοφονίες διακεκριμένων
ΣκηνοθεσίαΦραντσέσκο Ρόσι[1][2][3]
ΠαραγωγήΑλμπέρτο Γκριμάλντι
ΣενάριοΤονίνο Γκουέρα, Λίνο Γιανούτσι και Φραντσέσκο Ρόσι
ΠρωταγωνιστέςΛίνο Βεντούρα[2], Ρενάτο Σαλβατόρι, Μαξ φον Σίντοφ, Αλαίν Κυνί[3], Φερνάντο Ρέι[3], Σαρλ Βανέλ, Πάολο Μπονατσέλι, Τίνο Καράρο[3], Μαρσέλ Μποζουφί, Μαρία Κάρτα, Λουίτζι Πίστιλι, Τίνα Ομόν[3], Πάολο Γκρατσιόζι, Anna Proclemer, Αλφόνσο Γκάτο, Κάρλο Ταμπερλάνι, Κοράντο Γκάιπα, Σιλβέριο Μπλάζι, Φλορεστάνο Βαντσίνι, Κλαούντιο Νικάστρο[4], Ερνέστο Κόλι[4], Alexandre Mnouchkine[4] και Ακούρσιο Ντι Λέο[4]
ΜουσικήΠιέρο Πικιόνι
ΦωτογραφίαΠασκουαλίνο Ντε Σάντις
ΜοντάζΡουτζέρο Μαστρογιάννι
ΕνδυματολόγοςΕνρίκο Σαμπατίνι
ΔιανομήUnited Artists
Πρώτη προβολή13  Φεβρουαρίου 1976 (Ρώμη)[5], 20  Φεβρουαρίου 1976 (Ιταλία)[5], 26  Μαΐου 1976 (Γαλλία)[5], 28  Μαΐου 1976 (Γερμανία)[5], Ιουνίου 1976 (Sydney Film Festival)[5], 23  Σεπτεμβρίου 1976 (Γάνδη)[5], 6  Οκτωβρίου 1976 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης)[5], 19  Οκτωβρίου 1976 (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο του 1976)[5], 20  Δεκεμβρίου 1976 (Δανία)[5], 14  Ιανουαρίου 1977 (Φινλανδία)[5], 19  Μαρτίου 1977 (Ιαπωνία)[5], 1  Ιουνίου 1977 (Πολωνία)[5], 2  Ιουνίου 1977 (Ολλανδία)[5], 28  Σεπτεμβρίου 1977 (Σουηδία)[5], 28  Οκτωβρίου 1977 (Μαδρίτη)[5], 24  Νοεμβρίου 1977 (Ουγγαρία)[5], 25  Μαΐου 1978 (Πορτογαλία)[5] και 10  Ιουλίου 1981 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[5]
Διάρκεια120 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία και Ιταλία
ΓλώσσαΙταλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Δολοφονίες διακεκριμένων (ιταλικά:Cadaveri eccellenti) είναι αστυνομική δραματική ταινία ιταλικής παραγωγής του 1976 σε σκηνοθεσία του Φραντσέσκο Ρόσι, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Λεονάρντο Σάσια. Πρωταγωνιστούν οι Λίνο Βεντούρα και Μαξ φον Σίντοφ.

Σε μια περιοχή της νότιας Ιταλίας, ορισμένοι δικαστές σκοτώνονται. Την έρευνα θα την αναλάβει ο αστυνομικός επιθεωρητής Αμέριγκο Ρόχας (Λίνο Βεντούρα), ο οποίος αρχικά κατευθύνει τις έρευνές του σε κύκλους της μαφίας και στη συνέχεια σε τρεις ανθρώπους θεωρώντας την εκδίκηση ως πιθανό κίνητρο, αφού οι τρεις τους είχαν κριθεί και καταδικαστεί σε φυλάκιση από δολοφονηθέντες δικαστές και στη συνέχεια βρέθηκαν αθώοι.

Οι δολοφονίες όμως αρχίζουν να επεκτείνονται μέχρι τη Ρώμη και ο αρχηγός της αστυνομίας απαιτεί από τον Ρόχας να κατευθύνει τις έρευνες του προς τις ακροαριστερές ομάδες, κατ' εντολήν ενός επιτρόπου πολιτικού κόμματος.

Ο Ρόχας όμως αρχίζει και συνειδητοποιεί ότι από πίσω υπάρχει μια μεγάλη συνωμοσία με σκοπό την επιβολή φασιστικής δικτατορίας.

Μόλις είναι σίγουρος γι' αυτό, και ανακαλύψει ότι παρακολουθείται, προσπαθεί να ενημερώσει τον γραμματέα του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, στον οποίο κλείνει ένα ραντεβού σε ένα μουσείο για να του πει τι ακριβώς συμβαίνει. Εκεί θα τους περιμένει όμως ένας δολοφόνος και θα τους σκοτώσει και τους δύο.

Αργότερα σε ένα τηλεοπτικό του διάγγελμα, ο αρχηγός της αστυνομίας θα αποδώσει την δολοφονία του γραμματέα του κόμματος στον ίδιο τον Ρόχας, κατηγορώντας τον ότι είχε δείξει το τελευταίο διάστημα σημάδια διανοητικής ανισορροπίας.

Οι ηγέτες του κομμουνιστικού κόμματος, γνωρίζοντας την αλήθεια, δεν επωφελούνται από αυτήν, δεδομένου ότι θεωρούν πρόωρη την κατάκτηση της εξουσίας. Αντίθετα, προτιμούν να δεχτούν την επίσημη εκδοχή για να αποφύγουν τις συγκρούσεις, οι οποίες θα έδιναν την αφορμή για την επιβολή ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Η ταινία ασχολείται με πολλά θέματα που αντικατοπτρίζουν την ιταλική κατάσταση της δεκαετίας του '70, τα επονομαζόμενα χρόνια των απόκρυφων δυνάμεων και η σχέση τους με το ιταλικό κράτος, οι πειρασμοί για το πραξικόπημα, οι εξεγέρσεις της νεολαίας, η εσκεμμένη αδράνεια του PCI, που έδωσε επίσης πολλές αμφισβητήσεις, ειδικά για την φράση που είχε πει ο γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος « Η αλήθεια δεν είναι πάντα επαναστατική», που χρησιμοποιεί ο Ρόσι για να υποδηλώσει τη σιωπή της αντιπολίτευσης ενάντια στην επικρατούσα διαφθορά που συχνά ήταν ατιμώρητη.

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν κυρίως στην Ρώμη αλλά και ορισμένα στη Νάπολη, το Παλέρμο και το Λέτσε, όπου χρησιμοποιήθηκαν πλατείες και διάφορα μουσεία.

Το 1976 η ταινία πήρε δύο Βραβεία Νταβίντ ντι Ντονατέλο, ένα καλύτερης ταινίας και ένα καλύτερου σκηνοθέτη για τον Φρανσίσκο Ρόσι.

  1. www.imdb.com/title/tt0074262/. Ανακτήθηκε στις 7  Απριλίου 2016.
  2. 2,0 2,1 www.filmaffinity.com/en/film948277.html. Ανακτήθηκε στις 7  Απριλίου 2016.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=12486.html. Ανακτήθηκε στις 7  Απριλίου 2016.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  5. 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 www.imdb.com/title/tt0074262/releaseinfo.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]