Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εθνικός ύμνος της Δομινικανής Δημοκρατίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Himno Nacional
Εθνικός ύμνος
Εθνικός ύμνος Δομινικανή Δημοκρατία Δομινικανή Δημοκρατία
Μουσική Χοσέ Ρουφίνο Ρέγιες Σιάνκας
Στίχοι Εμμίλιο Πριντόμ
Υιοθετήθηκε 1934
Παρτιτούρα του εθνικού ύμνου της Δομινικανής Δημοκρατίας.

Himno Nacional είναι ο εθνικός ύμνος της Δομινικανής Δημοκρατίας. Η μουσική του είναι σύνθεση του Χοσέ Ρουφίνο Ρέγιες Σιάνκας (José Rufino Reyes Siancas, 1835-1905) κι οι στίχοι γράφτηκαν από τον Εμμίλιο Πριντόμ (Emilio Prud'homme, 1856-1932). Παίχτηκε για πρώτη φορά στις 17 Αυγούστου του 1883 στην Μασονική Στοά "Esperanza No.9" ("Esperanza" σημαίνει "Ελπίδα" στα ισπανικά).

Η μουσική σημείωσε αμέσως επιτυχία, ωστόσο οι αρχικοί στίχοι αμφισβητήθηκαν από πολλούς Δομινικανούς λογίους, εξαιτίας λαθών στις λέξεις. Το 1897 ο Πριντόμ παρέθεσε μία βελτιωμένη έκδοση, η οποία χρησιμοποιείται σήμερα.

Έπειτα από έντονες και μακρές συζητήσεις, ο ύμνος καθιερώθηκε ως εθνικός από το Κογκρέσο της χώρας στις 7 Ιουνίου του 1897. Ο πρόεδρος Οδυσσέας Ερό απέρριψε τον ύμνο εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Πριντόμ ήταν αντίπαλος της κυβέρνησής του. Ο Ερό δολοφονήθηκε το 1899 και οι πολιτικές αναταραχές που ακολούθησαν οδήγησαν στην επισημοποίηση του ύμνοΥ.

Στις 30 Μαΐου του 1934 έγινε η τελική καθιέρωση του τραγουδιού ως εθνικού ύμνου. Στον ύμνο δεν εμφανίζεται ποτέ ο όρος Δομινικανός, αλλά αντί αυτού ο Πριντόμ χρησιμοποιεί το ποιητικό Quisqueyano.

Στίχοι στα ισπανικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

I

Quisqueyanos valientes, alcemos
Nuestro canto con viva emoción,
Y del mundo a la faz ostentemos
Nuestro invicto glorioso pendón.

II

Salve el pueblo que intrépido y fuerte,
A la guerra a morir se lanzó
Cuando en bélico reto de muerte
Sus cadenas de esclavo rompió.

III

Ningún pueblo ser libre merece
Si es esclavo indolente y servil;
Si en su pecho la llama no crece
Que templó el heroismo viril.

IV

Más Quisqueya la indómita y brava
Siempre altiva la frente alzará:
Que si fuere mil veces esclava
Otras tantas ser libre sabrá.

V

Que si dolo y ardid la expusieron
de un intruso señor al desdén,
¡Las Carreras! ¡Beller!... campos fueron
que cubiertos de gloria se ven.

VI

Que en la cima de heroíco baluarte,
de los libres el verbo encarnó,
donde el genio de Sánchez y Duarte
a ser libre o morir enseñó.

VII

Y si pudo inconsulto caudillo
de esas glorias el brillo empañar,
de la guerra se vió en Capotillo
la bandera de fuego ondear.

VIII

Y el incendio que atónito deja
de Castilla al soberbio león,
de las playas gloriosas le aleja
donde flota el cruzado pendón.

IX

Compatriotas, mostremos erguida
nuestra frente, orgullosos de hoy más;
que Quisqueya será destruida
pero sierva de nuevo, jamás.

X

Que es santuario de amor cada pecho
do la patria se siente vivir;
Y es su escudo invencible, el derecho;
Y es su lema: ser libre o morir.

XI

Libertad que aún se yergue serena
La victoria en su carro triunfal.
Y el clarín de la guerra aún resuena
Pregonando su gloria inmortal.

XII

¡Libertad! Que los ecos se agiten
Mientras llenos de noble ansiedad
Nuestros campos de gloria repiten
¡Libertad! ¡Libertad! ¡Libertad!

Ελληνική μετάφραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

I

Γενναίοι Κισκενιανοί (Δομινικανοί), ας τραγουδήσουμε
Πιο δυνατά με ζωηρή συγκίνηση
Και ας δείξουμε κατά πρόσωπο στον κόσμο
Την αήττητη, δοξασμένη μας σημαία.

II

Χαιρετήστε, τους ανθρώπους που είναι δυνατοί και ατρόμητοι,
Ρίχτηκε στον πόλεμο μέχρι θανάτου!
Στον πόλεμο αψήφισε το θάνατο ,
Έσπασε τις αλυσίδες της σκλαβιάς της.

III

Κανένας λαός δεν αξίζει την ελευθεριά
Αν είναι σκλάβοι, ράθυμοι και δουλικοί
Εάν δεν καίει στο στήθος του η φλόγα της ελευθερίας,
Η οποία ανάβει μόνο από την ανδρεία.

IV

Όμως η Κισκέγια, αδάμαστη και γενναία,
Δε θα σκύψει ποτέ της το κεφάλι,
Γιατί κι αν ακόμα χίλιες φορές υποδουλωθεί
Πολύ περισσότερες φορές ξέρει τον τρόπο για να ελευθερωθεί.

V

Αν εκτεθεί στην πανουργία και στο δόλο
Στην περιφρόνηση ενός πραγματικού εκμεταλλευτή ,
Εμπρός στη Λας Καρέρας! Στην Μπελέρ! ...ήταν τόποι
Όπου βρέθηκαν τα ίχνη της δόξας.

VI

Εκεί όπου στην κορυφή των ηρωικών επάλξεων ,
Τα λόγια των απελυθερωμένων έγιναν σάρκα,
Εκεί όπου η ευφυία των Σάντσες και Ντουάρτε
Τους δίδαξαν να είναι ελεύθεροι ή να πεθάνουν.

VII

Και αν ένας παραμελημένος ηγέτης τη λάμψη
Αυτών των δοξασμένων γεγονότων αγνοήσει,
Κάποιος είδε στο Καποτίγιο σε περίοδο πολέμου
Τη σημαία της φωτιάς να κυματίζει.

VIII

Και η φωτιά που καθιστά το περήφανο λιοντάρι
της Καστίλλης να μείνει άναυδο,
Τον απομακρύνει από τις δοξασμένες ακτές
Εκεί όπου κυματίζει σταυρωτά το δοξασμένο μας λάβαρο.

IX

Συμπατριώτες, περήφανα
Ας δείξουμε το πρόσωπό μας, από τώρα πιο περήφανα από ποτέ
Η Κισκέγια μπορεί να καταστραφεί
Αλλά ποτέ δεν πρόκειται να σκλαβωθεί!

X

Αποτελεί καταφύγιο για την αγάπη κάθε χαρακτήρα
Της πατρίδας που αισθάνεται ζωντανός!
Και είναι το δικό του εθνόσημο, το σωστό
Και είναι το έμβλημά του: ελευθερία ή θάνατος.

XI

Ελευθερία η οποία σηκώνει ψηλά και εν ψυχρώ
Τη νίκη στο όχημα του θριάμβου της.
Και το εγερτήριο του πολέμου αντηχεί ξανά
Φανερώνοντας την αθάνατή του δόξα.

XII

Ελευθερία! Αυτό είναι που αντηχεί και μας συγκινεί
Ενώ είναι γεμάτα από ένδοξη ένταση
Τα πεδία της δόξας επαναλαμβάνουν
Ελευθερία! Ελευθερία! Ελευθερία!

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]