Εκλογές στο Μπαχρέιν
Εκλογές στο Μπαχρέιν διεξάγονται από το 1972. Το κοινοβούλιο αποτελείται από δύο σώματα: το Συμβουλευτικό Συμβούλιο, με 40 μέλη, που διορίζονται από τον βασιλιά και το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων ή Αίθουσα των Αντιπροσώπων (Majlis an-nuwab), που είναι η Κάτω Βουλή, επίσης με 40 μέλη, τα οποία εκλέγονται άμεσα για τετραετή θητεία.
Πρόσφατες εκλογές (2022)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1972-2018
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι πρώτες εκλογές για Συντακτική Συνέλευση διεξήχθησαν την 1η Δεκεμβρίου 1972. Ακολούθησε η διεξαγωγή των πρώτων γενικών εκλογών, στις 12 Δεκεμβρίου 1973.[1] Η Συνέλευση που εξελέγη το 1973 διαλύθηκε και εκλογές έγιναν ξανά στις 24 Οκτωβρίου 2002.[2] Οι επόμενες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο του 2006. Οι έδρες ανά κοινότητα κατανεμήθηκαν ως εξής - al Wifaq (Σιίτες) 17, al Asala (Σουνίτες Σαλάφι) 5, al Minbar (Αδερφότητα Σουνιτών Μουσουλμάνων) 7, ανεξάρτητοι 11. Οι έδρες τον Φεβρουάριο του 2007 κατανέμονταν ως εξής al Wifaq 17, al Asala 8, al Minbar 7, al Mustaqbal (μετριοπαθείς Σουνίτες, φιλοκυβερνητικοί) 4, αδέσμευτοι ανεξάρτητοι (όλοι Σουνίτες) 3, ανεξάρτητοι προσκείμενοι στο al Wifaq (Σουνιτική αντιπολίτευση) 1.[3]
2010
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκλογές διεξήχθησαν στις 23 Οκτωβρίου (αποφασίστηκαν 40 έδρες) και στις 30 Οκτωβρίου 2010 (για άλλες 9 έδρες). Τις έδρες διεκδίκησαν συνολικά 127 υποψήφιοι, ανάμεσα στους οποίους ήταν και 8 γυναίκες. Καθώς τα πολιτικά κόμματα είναι απαγορευμένα, στις εκλογές έλαβαν μέρος πολιτικές ενώσεις.[4] Στις εκλογές δεν επιτράπηκε η παρουσία διεθνών παρατηρητών, παρά μόνο 292 παρατηρητών από το Μπαχρέιν, με την προσέλευση στις κάλπες να διαμορφώνεται στο 67,7%.[5] Η αντιπολίτευση (Αλ Γουεφάκ) κέρδισε 18 έδρες επί συνόλου 40 εδρών στον πρώτο γύρο και για πρώτη φορά οι Σιίτες και οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι κατέλαβαν τις περισσότερες έδρες. Το κόμμα Αλ Ασαλάχ κέρδισε 3 έδρες, το Αλ Μενμπάρ άλλες 2, ενώ εξελέγησαν και 17 ανεξάρτητοι. Στις 31 Οκτωβρίου ο πρωθυπουργός Σεΐχης Χαλίφα ιμπν Σουλμάν αλ Χαλίφα παραιτήθηκε και την ίδια ημέρα έλαβε εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης.[6]
| Υποψήφιοι/Κόμματα | Ψήφοι | % | Έδρες |
|---|---|---|---|
| Ένωση Εθνικής Ισλαμικής Ενότητας Αλ Γουεφάκ (Jam'iyyat al-Wifaq al-watani al-islamiyya)) | 18 | ||
| Αλ Ασαλάχ | 3 | ||
| Ισλαμική Κοινότητα Al-Menbar | 2 | ||
| ανεξάρτητοι | 17 | ||
| Σύνολο | 40 |
2014
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2018
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δημοψηφίσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1970
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]2001
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Εθνικός Χάρτης Δράσης του Μπαχρέιν είναι ένα έγγραφο που υποβλήθηκε από τον βασιλιά Χαμάντ ιμπν Ισά Αλ Χαλίφα του Μπαχρέιν το 2001, προκειμένου να τερματιστεί η λαϊκή εξέγερση της δεκαετίας του 1990 και να επιστρέψει η χώρα στη συνταγματική εξουσία. Εγκρίθηκε σε εθνικό δημοψήφισμα στις 14-15 Φεβρουαρίου 2001, στο οποίο το 98,4% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ του εγγράφου. Το ποσοστό συμμετοχής στο δημοψήφισμα ήταν 90,2%.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Nohlen, D, Grotz, F & Hartmann, C (2001) Elections in Asia: A data handbook, Volume I, p53 ISBN 0-19-924958-X
- ↑ Bahrain Schedules Second Round for Parliamentary Elections Αρχειοθετήθηκε 2016-03-25 στο Wayback Machine., IFES Election Guide, 28 Οκτωβρίου 2002
- ↑ IPU
- ↑ Al Jazeera,Parliament polls close in Bahrain, 23 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ Al- Manar[νεκρός σύνδεσμος],Bahrain’s Opposition INAA Wins 18 Seats in Parliament, 24 Οκτωβρίου 2010.
- ↑ Rulers, Οκτώβριος 2010, ανακτήθηκε 4 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ Bahrain: Referendum on Government Structure Elections Today, Spring 2001, p26