Ελένη δούκισσα στη Βαυαρία
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Ελένη (γερμ. Helene in Bayern, 4 Απριλίου 1834 - 16 Μαΐου 1890) από τον Οίκο του Βίττελσμπαχ ήταν κόρη του Δούκα εν Βαυαρία και με τον γάμο της έγινε πριγκίπισσα του Τουρν & Τάξις.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ελένη Καρολίνα Θηρεσία, γνωστή στην οικογένειά της ως "Νενέ" ή "Λένζα", ήταν η πρώτη κόρη του Μαξιμιλιανού Ιωσήφ, Δούκα εν Βαυαρία, και της Λουδοβίκας, κόρης του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας. Η μητέρα της κυοφορούσε δίδυμα, αλλά έχασε το ένα. Γεννήθηκε στο Παλάτι του Δούκα Μαξιμιλιανού στο Μόναχο, όπου διέμενε η οικογένεια το χειμώνα. Τα καλοκαίρια διέμεναν στο Κάστρο του Ποσσενχόφεν όπου τα αδέλφια συναντιούνταν συχνά στο μέλλον. Είχε μια χαρούμενη παιδική ηλικία μακριά από το αυλικό πρωτόκολλο.
Ήταν γνωστή για το δύσκολο χαρακτήρα της, όπως επεσήμανε η ανιψιά της, Αμαλία.
Γάμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1853 ταξίδεψε με τη μητέρα της και τη νεότερη αδελφή της, Ελισάβετ, στο Μπαντ Ισλ της Αυστρίας για να συναντήσει τον εξάδελφό της, Φραγκίσκο Ιωσήφ της Αυστρίας. Η μητέρα της, Λουδοβίκα, και η εκ μητρός θεία της, Σοφία, ήλπιζαν σε γάμο μεταξύ της Ελένης και του Φραγκίσκου Ιωσήφ. Εκείνος, όμως, ερωτεύτηκε την Ελισάβετ και σύντομα αρραβωνιάστηκαν. Η Ελένη έπεσε σε βαριά κατάθλιψη και η μητέρα της ανησυχούσε μήπως αποφασίσει να μην παντρευτεί και να επιλέξει να γίνει μοναχή.
Το 1857 η Λουδοβίκα κανόνισε συνάντηση μεταξύ της Ελένης και του Μαξιμιλιανού Αντωνίου του Τουρν & Τάξις. Ο Πρίγκηπας εντυπωσιάστηκε από την Ελένη και τη ζήτησε σε γάμο. Αρχικά, υπήρχαν ενστάσεις εκ μέρους του Μαξιμιλιανού Β΄ της Βαυαρίας, εξαδέλφου της Ελένης και αρχηγού του Οίκου των Βίττελσμπαχ, λόγω της κατώτερης θέσης του Πρίγκηπα. Με την βοήθεια της Ελισάβετ, πλέον Αυτοκράτειρας της Αυστρίας, οι ενστάσεις καταρρίφθηκαν και το ζεύγος παντρεύτηκε στο Ποσσενχόφεν στις 24 Αυγούστου 1858. Θεωρείται ότι η Ελένη είχε το μοναδικό ευτυχισμένο γάμο μεταξύ των αδελφών της.
Το ζεύγος απέκτησε τέσσερα παιδιά. Λίγο μετά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού, η Ελένη ταξίδεψε στην Κέρκυρα για να δει την Ελισάβετ, η οποία ήταν πολύ άρρωστη, και στην επιστροφή ενημέρωσε τον Φραγκίσκο Ιωσήφ για την σοβαρή κατάσταση της συζύγου του.
Ο γάμος της Ελένης και του Μαξιμιλιανού ήταν ευτυχισμένος, αλλά επισκιαζόταν από τη σοβαρή νόσο του Μαξιμιλιανού που έπασχε από χρόνια ηπατική ανεπάρκεια, την οποία δεν μπορούσαν να θεραπεύσουν οι γιατροί ούτε και τα ιαματικά νερά του Κάρλσμπαντ.
Χηρεία και απώλειες των παιδιών της
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μαξιμιλιανός πέθανε σε ηλικία 35 ετών. Ο Αυτοκράτορας της Αυστρίας την όρισε κηδεμόνα των παιδιών της και ο πεθερός της την εμπιστεύτηκε με τις υποθέσεις της οικογένειας. Η Ελένη ήταν αρχηγός του Οίκου έως την ενηλικίωση του γιού της Μαξιμιλιανού, ενώ παράλληλα ασχολούνταν με φιλανθρωπικές δράσεις.
Το 1877 η νεότερη κόρη της, Ελισάβετ, παντρεύτηκε τον Μιχαήλ, Δούκα της Μπραγκάνσα. Μετά τη γέννηση του πρώτου της παιδιού, η υγεία της Ελισάβετ επιδεινώθηκε και το 1881 απεβίωσε σε ηλικία 20 ετών μετά τη γέννηση του τρίτου της παιδιού. Η Ελένη αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή μετά το θάνατο της κόρης της.
Το 1883 ο Μαξιμιλιανός, διάδοχος του Οίκου, ανέλαβε τα καθήκοντά του αλλά επίσης υπέφερε από προβλήματα υγείας. Έχοντας περάσει οστρακιά σε μικρή ηλικία είχε εύθραυστη υγεία και υπέστη καρδιακά επεισόδια. Απεβίωσε σε ηλικία 23 χρονών έπειτα από πνευμονική εμβολή. Τη θέση του στην οικογένεια ανέλαβε ο μικρότερος γιος, Αλβέρτος, ενώ η Ελένη κατέφυγε στην πίστη της.
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1890 αρρώστησε σοβαρά στο στομάχι. Ο γιος της ενημέρωσε την αδελφή της, Ελισάβετ, η οποία κατέφθασε το συντομότερο δυνατόν και έμεινε μαζί της έως τη στιγμή του θανάτου της. Η Ελένη απεβίωσε σε ηλικία 56 ετών.
Ενταφιάστηκε στο Παρεκκλήσιο του Αββαείου του Αγίου Εμμεράμου στο Κάστρο Τουρν και Τάξις στο Ρέγκενσμπουργκ. Πριν πεθάνει, διέταξε την καταστροφή της αλληλογραφίας της. Ο γιος της, Αλβέρτος, μετέτρεψε το δωμάτιο όπου πέθανε σε παρεκκλήσι, στο οποίο παντρεύτηκε δύο μήνες αργότερα.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παντρεύτηκε το 1858 τον Μαξιμιλιανό Αντώνιο του Τουρν & Τάξις και είχε τέκνα:
- Λουίζα (1859 - 1948), παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο του Χοεντσόλλερν-Ζιγκμαρίνγκεν (αδελφό του Καρόλου Α΄ της Ρουμανίας).
- Ελισάβετ (1860 - 1881), παντρεύτηκε τον Μιχαήλ, Δούκα της Μπραγκάνσα, διεκδικητή της Πορτογαλίας (εξάδελφο της Μαρίας Β΄ και του Πέτρου Β΄).
- Μαξιμιλιανός Μαρία (1862 - 1885), 7ος Πρίγκιπας του Τουρν & Τάξις.
- Αλβέρτος (1867 - 1952), 8ος Πρίγκιπας του Τουρν & Τάξις.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Γουλιέλμος στη Βαυαρία | ||||||||||||||||
| Πίος Αύγουστος στη Βαυαρία | ||||||||||||||||
| Μαρία Άννα του Παλατινάτου-Τσβάιμπρυκεν-Μπίρκενφελντ | ||||||||||||||||
| Μαξιμιλιανός Ιωσήφ στη Βαυαρία | ||||||||||||||||
| Λουδοβίκος Μαρία του Άρενμπεργκ | ||||||||||||||||
| Αμαλία Λουίζα του Άρενμπεργκ | ||||||||||||||||
| Μαρία Αδελαΐδα Ιουλία ντε Μαγύ-Νελ | ||||||||||||||||
| Ελένη των Βίττελσμπαχ στη Βαυαρία | ||||||||||||||||
| Φρειδερίκος Μιχαήλ του Παλατινάτου-Τσβάιμπρυκεν | ||||||||||||||||
| Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας | ||||||||||||||||
| Μαρία Φραγκίσκη του Παλατινάτου-Ζούλτσμπαχ | ||||||||||||||||
| Λουδοβίκα της Βαυαρίας | ||||||||||||||||
| Κάρολος Λουδοβίκος της Βάδης | ||||||||||||||||
| Καρολίνα της Βάδης | ||||||||||||||||
| Αμαλία της Έσσης-Ντάρμστατ | ||||||||||||||||
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Brigitte Hamann: Kaiserin wider Willen, 1981. ISBN 3-492-22990-5
- Conte Corti: Elisabeth. Die seltsame Frau, 1934. ISBN 3-222-10897-8
- Erika Bestenreiter: Sisi und ihre Geschwister, München 2004. ISBN 3-492-24006-2
- Sigrid-Maria Größing: Sisi und ihre Familie, Wien 2005. ISBN 3-8000-3857-9
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10184.htm#i101838. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ p10184.htm#i101838. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.