Ελισάβετ του Βιντ

Ελισάβετ του Βιντ
Βασίλισσα της Ρουμανίας
Περίοδος	1 Μαρτίου 1881 – 10 Οκτωβρίου 1914
Γέννηση	29 Δεκεμβρίου 1843 Παλάτι Μονρεπό του Νοϊβίντ, Νοϊβίντ, (Δουκάτο του Νάσσαου, σημ. Γερμανία)
Θάνατος	2 Μαρτίου 1916 (72 ετών) Βουκουρέστι (Βασίλειο της Ρουμανίας)
Τόπος ταφής	Καθεδρικός Ναός της Κουρτέα ντε Άργκες
Σύζυγος	Κάρολος Α΄ της Ρουμανίας
Επίγονοι	Μαρία της Ρουμανίας
Οίκος	Οίκος του Βιντ-Νοϊβίντ Οίκος του Χοεντσόλερν-Ζίγκμαρινγκεν
Πατέρας	Χέρμαν του Βιντ
Μητέρα	Μαρία του Νάσσαου
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Η Ελισάβετ του Βηντ (γερμ. Elisabeth zu Wied, 29 Δεκεμβρίου 1843 – 2 Μαρτίου 1916) ήταν σύζυγος του Καρόλου Α΄ της Ρουμανίας, γνωστή ευρέως με το φιλολογικό ψευδώνυμο Κάρμεν Σίλβα. Υπήρξε η πρώτη που έφερε τον τίτλο της Βασίλισσας της Ρουμανίας.

Βιογραφικά στοιχεία

Η Ελισάβετ Παυλίνα Οττιλία Λουίζα γεννήθηκε στο Παλάτι του Μονρεπό στο Νοϊβίντ. Ήταν η κόρη του Χέρμαν του Βηντ και της Μαρίας του Νάσσαου, αδελφής του Αδόλφου του Λουξεμβούργου. Από μικρή ηλικία είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες, που φάνηκε αργότερα και με την ενασχόλησή της με τη λογοτεχνία. Ήταν επίσης ανιψιά της Σοφίας, Βασίλισσας της Σουηδίας, ενώ η ίδια είχε ανιψιό τον Γουλιέλμο του Βηντ, μετέπειτα Πρίγκιπα της Αλβανίας, από τον αδελφό της Γουλιέλμο Αδόλφο του Βηντ. Στην ηλικία μόλις των 16 ετών, εθεωρείτο πιθανή σύζυγος του Αλβέρτου Εδουάρδου, Πρίγκηπα της Ουαλίας, μετέπειτα Βασιλιά του Ηνωμένου Βασιλείου και Αυτοκράτορα της Ινδίας. Εθεωρείτο μάλιστα ιδανική νύφη από τη Βικτωρία του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία ενθάρρυνε την μεγαλύτερη κόρη της, Βικτωρία, Πριγκίπισσα Διαδόχου της Πρωσίας, να συναναστρέφεται την Ελισάβετ. Αργότερα, ο διάδοχος του βρετανικού θρόνου νυμφεύθηκε την Αλεξάνδρα της Δανίας.

Η πριγκίπισσα Ελισάβετ σε νεαρή ηλικία (περ. 1867-72).

Γνωρίστηκε πρώτη φορά με τον μέλλοντα σύζυγό της, Κάρολο του Οίκου Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν στο Βερολίνο το 1861, όταν η οικογένειά της βρισκόταν στην Αυλή του Βερολίνου προς επίτευξη ενός βέλτιστου γάμου. Αργότερα το 1869, όταν ο Κάρολος έλαβε τον τίτλο του Πρίγκιπα της Ρουμανίας, επέστρεψε στη Γερμανία προς αναζήτηση της μέλλουσας συζύγου του. Επανασυνδέθηκε με την Ελισάβετ και τελικώς παντρεύτηκαν στο Νοϊβίντ τον ίδιο χρόνο. Το μοναδικό παιδί του, η Μαρία, απεβίωσε το 1874 στην ηλικία των 3 ετών, γεγονός που δεν μπορούσε να ξεπεράσει η μητέρα της. Στέφθηκε Βασίλισσα της Ρουμανίας το 1881, όταν η Ρουμανία ανακηρύχθηκε βασίλειο. Οι σχέσεις του βασιλικού ζεύγους αναφερόταν ως παγωμένες σε όλη την διάρκεια του γάμου τους, ενώ ο βασιλιάς Κάρολος ασχολείτο αποκλειστικά με τα τεκταινόμενα της βασιλείας του. Η ίδια η Ελισάβετ είχε αναφέρει, ότι ήταν τέτοια η προσήλωση του συζύγου της στην πολιτική, που «κοιμόταν με το στέμμα». Ο θάνατος της κόρης τους επέτεινε το ψυχρό κλίμα, αλλά προς το τέλος της ζωής τους υπήρξε μια επαναπροσέγγιση.

Κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1877-1878 αφοσιώθηκε στη φροντίδα των τραυματιών και ίδρυσε το Τάγμα της Ελισάβετ, που απέδιδε παράσημα με χρυσό σταυρό πλαισιωμένο με μπλε κορδέλα σε διακεκριμένα πρόσωπα. Προσπάθησε να ενθαρρύνει τις γυναίκες να συνεχίζουν τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ίδρυσε συλλόγους αρωγής για την επίτευξη κοινωφελών σκοπών. Ήταν καλλιτεχνική φύση, αφού διακρινόταν για την έφεσή της στο πιάνο, καθώς και σε άλλα μουσικά όργανα, στο τραγούδι, στη ζωγραφική και στη λογοτεχνία και ειδικότερα την ποίηση, στη λαογραφία και στις νουβέλες. Εκτός από τα πολυάριθμα πρωτότυπα έργα της διέδωσε σε λογοτεχνική μορφή πολλούς από τους θρύλους της ρουμανικής επαρχίας.

Το 1881 λόγω έλλειψης διαδόχου στο ρουμανικό θρόνο, ο Κάρολος Α΄ υιοθέτησε τον ανιψιό του, Φερδινάνδο. Ο Φερδινάνδος, σε μια ξένη βασιλική Αυλή και μακριά από την πατρίδα του, συνδέθηκε με μία από τις γυναίκες της Αυλής της Ελισάβετ, τη συγγραφέα Ελένα Βακαρέσκου. Η Ελισάβετ, στενή φίλη της Ελένα, ενθάρρυνε τη σχέση μεταξύ τους, παρόλο που το Σύνταγμα απαγόρευε την τέλεση του γάμου μεταξύ του διαδόχου του θρόνου και μιας γυναίκας ρουμανικής καταγωγής. Αυτό οδήγησε στην αυτοεξορία της Ελισάβετ στη πόλη που μεγάλωσε και της Ελένα στο Παρίσι, ενώ ο Φερδινάνδος αναζήτησε στην Ευρώπη μία σύζυγο. Τελικώς νυμφεύθηκε την Μαρία του Εδιμβούργου, εγγονή της Βασίλισσας Βικτωρίας από τον γιο της Αλφρέδο.

Η υπόθεση συνέβαλε στην ενίσχυση της αντίληψης, ότι η Ελισάβετ ήταν ονειροπόλα και εκκεντρική. Αρκετά ασυνήθιστη για μια βασίλισσα ήταν η προσωπική της άποψη, όπως έγραψε σε κάποιο ημερολόγιό της, ότι θεωρούσε μια δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης προτιμότερη από τη μοναρχία. Η άποψή της δεν δημοσιεύτηκε παρά μετά τον θάνατό της.

Η βασίλισσα Ελισάβετ της Ρουμανίας με την κόρη της, Μαρία (περ. 1873).

Απεβίωσε στο Βουκουρέστι σε ηλικία 72 ετών και ο τόπος ταφής της βρίσκεται στον καθεδρικό ναό της πόλης Κούρτεα ντε Άρτζες.

Εργογραφία

Ατομικά έργα

Χρησιμοποίησε το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Κάρμεν Σίλβα για να γράψει διάφορα έργα σε πολλές γλώσσες, όπως στα γερμανικά, τα ρουμανικά, τα γαλλικά και τα αγγλικά. Μερικά από τα έργα της, που περιλαμβάνουν ποιήματα, θεατρικά έργα, νουβέλες, δοκίμια, μελέτες, συλλογές στοχασμών και άλλα, αξίζουν αναφοράς:

• (Γερμανικά) "Sappho" και "Hammerstein", 1880, δύο ποιήματα που εκδόθηκαν στη Λειψία.
• (Γαλλικά) "Les Pensées d'une reine", 1882 (γερμανικά: "Vom Amboss", 1890), αποφθέγματα που εκδόθηκαν στο Παρίσι.

Βραβείο "Prix Botta" της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών.

• (Ρουμανικά) "Cuvinte Sufletesci", 1888 (γερμανικά: "Seelen-Gespräche"), θρησκευτικοί στοχασμοί που εκδόθηκαν στο Βουκουρέστι.

Συλλογικά έργα

Μαζί με τη Μίτε Κρέμνιτς, κυρία επί των τιμών και συγγραφέα, εξέδωσαν κάποια έργα, ενώ ορισμένες φορές χρησιμοποίησαν το ψευδώνυμο Dito et Idem. Μερικά από αυτά είναι:

• (Γερμανικά) "Aus zwei Welten", 1884, νουβέλα που εκδόθηκε στη Λειψία.
• (Γερμανικά) "Anna Boleyn", 1886, τραγωδία που εκδόθηκε στη Βόννη.
• (Γερμανικά) "In der Irre", 1888, συλλογή από πεζά που εκδοθηκε στη Βόννη
• (Γερμανικά) "Edleen Vaughan", 1894 (αγγλικά: "Paths of Peril") νουβέλα που εκδόθηκε στο Λονδίνο.
• (Αγγλικά) "Sweet Hours", 1904, ποιήματα που εκδόθηκαν στο Λονδίνο.

Μεταφράσεις στα γερμανικά

• (Γαλλικά) "Pecheur d'Islande", (Ο ψαράς της Ισλανδίας), μυθιστόρημα του Πιέρ Λοτί.
• (Γαλλικά) " Les Deux Masques", δραματικές επικρίσεις του Πωλ ντε Σαιν Βικτόρ.

Μεταφράσεις στα αγγλικά

• (Γερμανικά) "Lieder aus dem Dimbovitzathal", λαογραφική μελέτη της Ελένα Βακαρέσκου που εκδόθηκε το 1889 σε μετάφραση της ιδίας και της Άλμα Στρέττελ με συμπληρώσεις το 1891. Ορισμένα από τα έργα της μεταφράστηκαν μεταγενέστερα σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.