Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εμιλιάνο Μαρτίνες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εμιλιάνο Μαρτίνες
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Emiliano Martínez (Ισπανικά)
Γέννηση2  Σεπτεμβρίου 1992
Μαρ ντελ Πλάτα
Χώρα πολιτογράφησηςΑργεντινή
Ύψος195 cm Edit this on Wikidata
Βάρος85 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙσπανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποδοσφαιριστής
Περίοδος ακμής2012
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Νταμιάν Εμιλιάνο Μαρτίνες (ισπανικά: Damián Emiliano Martínez) (γενν. 2 Σεπτεμβρίου 1992), γνωστός και με το ψευδώνυμο «Ντίμπου» (Dibu),[1] είναι Αργεντινός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως τερματοφύλακας για την Άστον Βίλα. Είναι διεθνής με την Εθνική Αργεντινής.[2]

Ο Μαρτίνες υπήρξε διεθνής με τις «μικρές» εθνικές Αργεντινής, εκπροσωπώντας τη χώρα του σε επίπεδα Κ17 και Κ20 ετών. Κέρδισε την πρώτη του συμμετοχή για την εθνική ανδρών το 2021, βοηθώντας τη χώρα του να κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα 2021, κερδίζοντας το Χρυσό Γάντι και κρατώντας ανέπαφη την εστία του στον τελικό. Ο Μαρτίνες κέρδισε με την Αργεντινή το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ, όταν κέρδισε επίσης το Χρυσό Γάντι για την απόδοσή του στη διοργάνωση.

Σταδιοδρομία σε συλλόγους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιντεπεντιέντε

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στη Μαρ ντελ Πλάτα, ο Μαρτίνες ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες νέων της Κλουμπ Ατλέτικο Ιντεπεντιέντε. Στη συνέχεια, προσκλήθηκε να δοκιμαστεί στην Άρσεναλ λίγο μετά τα 17α γενέθλιά του και του προσφέρθηκε αρχικά συμβόλαιο νέων.[3]

Άρσεναλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

2012–2019: Δανεισμοί και σποραδικές εμφανίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαρτίνες (αριστερά) με την Άρσεναλ το 2018

Μετά τους τραυματισμούς των Ράιαν Κλαρκ και Γουέιν Μπράουν και τον τερματισμό του δανεισμού του Κόνορ Ρίπλεϊ, ο Μαρτίνες εντάχθηκε εκτάκτως με δανεισμό στην Όξφορντ Γιουνάιτεντ, κάνοντας το ντεμπούτο του στην Αγγλική Φούτμπολ Λιγκ στον τελευταίο τους αγώνα της σεζόν ενάντια στην Πορτ Βέιλ ΦΚ για τη Φούτμπολ Λιγκ Του στις 5 Μαΐου 2012.[4][5] Η Πορτ Βέιλ κέρδισε με 3–0.[6][7] Αργότερα εκείνη τη χρονιά, ο Μαρτίνες ονομάστηκε ως αναπληρωματικός στον πάγκο της Άρσεναλ για τους αγώνες εναντίον της Στόουκ Σίτι στις 26 Αυγούστου και εναντίον της Λίβερπουλ στις 2 Σεπτεμβρίου, ως κάλυψη για τους τραυματίες Βόιτσεχ Στσένσνι και Γούκας Φαμπιάνσκι, αντίστοιχα. Στις 26 Σεπτεμβρίου, έκανε το ντεμπούτο του για την Άρσεναλ σε μια εντός έδρας νίκη με 6–1 εναντίον της Κόβεντρι Σίτι στον τρίτο γύρο του Λιγκ Καπ Αγγλίας.[8] Έκανε τη δεύτερη εμφάνισή του για την Άρσεναλ στον επόμενο γύρο, σε μια νίκη με 7-5 επί της Ρέντινγκ ΦΚ. Ο Μαρτίνες εντάχθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2013 με δανεισμό 28 ημερών στην Σέφιλντ Γουένσντεϊ της Τσάμπιονσιπ.[9] Έκανε το ντεμπούτο του για τη Γουένσντεϊ στις 23 Νοεμβρίου, εναντίον της Χάντερσφιλντ Τάουν. Ο δανεισμός του τελικά παρατάθηκε μέχρι το τέλος της σεζόν.[10]

Μετά την επιστροφή στην Άρσεναλ, ο Μαρτίνες ήταν αχρησιμοποίητος αναπληρωματικός, καθώς η Άρσεναλ κέρδισε το Κομιούνιτι Σιλντ στις 10 Αυγούστου 2014, ύστερα από τη νίκη με 3-0 επί της Μάντσεστερ Σίτι στο Στάδιο Γουέμπλεϊ.[11] Έκανε το ντεμπούτο του στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ αμέσως μετά, βοηθώντας την Άρσεναλ να νικήσει την Άντερλεχτ με 2–1 στη φάση των ομίλων.[12] Στη συνέχεια έκανε το ντεμπούτο του στην Πρέμιερ Λιγκ, ως αλλαγή στο 2ο ημίχρονο, αντικαθιστώντας τον τραυματία Στσένσνι εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Emirates Stadium στις 22 Νοεμβρίου.[13] Με τον εφεδρικό τερματοφύλακα Νταβίντ Οσπίνα τραυματία, ο Μαρτίνες έπαιξε στον δεύτερο αγώνα του για το Τσάμπιονς Λιγκ στις 26 Νοεμβρίου, διατηρώντας το μηδέν στη νίκη με 2–0 επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ.[14] Η «άψογη» του εμφάνιση στον αγώνα οδήγησε στην ανάδειξη του στην Ομάδα της Εβδομάδας της UEFA.[15] Έπαιξε στον πρώτο του αγώνα ως βασικός στην Πρέμιερ Λιγκ στις 29 Νοεμβρίου εναντίον της Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον και έπαιξε επίσης βασικός εναντίον της Σαουθάμπτον τέσσερις ημέρες αργότερα, όπου κράτησε δύο ανέπαφες εστίες, καθώς η Άρσεναλ κέρδισε και τους δύο αγώνες με 1–0.[16][17]

Στις 20 Μαρτίου 2015, ο Μαρτίνες εντάχθηκε στη Ρόδεραμ Γιουνάιτεντ της Τσάμπιονσιπ με έκτακτο δανεισμό μέχρι το τέλος της σεζόν. [18] Έκανε το ντεμπούτο του την επόμενη μέρα εναντίον της Σέφιλντ Γουένσντεϊ, δεχόμενος δύο γκολ στις καθυστερήσεις σε μια εντός έδρας ήττα με 3–2.[19] Στις 2 Αυγούστου, ο Μαρτίνες ήταν αχρησιμοποίητος αναπληρωματικός, καθώς το νέο απόκτημα, Πετρ Τσεχ, έπαιξε για την Άρσεναλ στο Κομιούνιτι Σιλντ, σε μια νίκη με 1–0 επί της Τσέλσι.[20] Στις 11 Αυγούστου, εντάχθηκε στην Γουλβερχάμπτον Γουόντερερς της Τσάμπιονσιπ, με μονοετή δανεισμό.[21] Μετά από 15 εμφανίσεις στους πρώτους μήνες της σεζόν, υπέστη έναν τραυματισμό στον μηρό, που τον κράτησε εκτός δράσης για αρκετούς μήνες και δεν μπόρεσε να ανακτήσει τη θέση του στη συνέχεια.[22] Πέρασε τη σεζόν 2016–17 στη μητρική του ομάδα, για την οποία έπαιξε 5 παιχνίδια κατά τη διάρκεια της σεζόν, συμπεριλαμβανομένης μιας εμφάνισης στην Πρέμιερ Λιγκ εναντίον της Γουέστ Χαμ Γιουνάιτεντ.[23]

Στις 2 Αυγούστου 2017, δόθηκε δανεικός στην Χετάφε της Πριμέρα Ντιβισιόν με μονοετή δανεισμό[24] και στις 23 Ιανουαρίου 2019, δόθηκε δανεικός στην Ρέντινγκ της Τσάμπιονσιπ μέχρι το τέλος της σεζόν.[25] Στη Ρέντινγκ, ο Μαρτίνες έκανε το ντεμπούτο του στις 29 Ιανουαρίου εναντίον της Μπόλτον Γουόντερερς και κέρδισε το βραβείο του Παίκτη του Αγώνα εναντίον της Άστον Βίλα λίγες μέρες αργότερα.

2019–2020: Καθιέρωση και αποχώρηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον Μπερντ Λένο να είναι αποχωρέι με τραυματισμό κατά το πρώτο μισό της ήττας της Άρσεναλ από την Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον στις 20 Ιουνίου 2020, ο Μαρτίνες ήρθε από τον πάγκο για να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην Πρέμιερ Λιγκ τη σεζόν 2016-17.[26] Αυτό οδήγησε τον Μαρτίνες να περάσει τη σεζόν ως τερματοφύλακας πρώτης επιλογής στο σύλλογο και να επαινεθεί ιδιαίτερα για μια σειρά από εκπληκτικές εμφανίσεις,[27][28] με τον πρώην επιθετικό της Άρσεναλ, Ίαν Ράιτ, να τον περιγράφει ως «ηγετικό» και ότι έπαιξε έξοχα κατά τη διάρκεια της παρατεταμένης περιόδου του στην ομάδα.[29] Την 1η Αυγούστου, ο Μαρτίνες επιλέχθηκε για να ξεκινήσει στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας εναντίον της Τσέλσι, όπου έκανε κάποιες κρίσιμες αποκρούσεις για να βοηθήσει την Άρσεναλ να κερδίσει το 14ο Κύπελλο Αγγλίας της. Μετά την άρση του τροπαίου ήταν εμφανώς συγκινημένος και ξέσπασε σε δάκρια.[30]

Ο Μαρτίνες ξεκίνησε στιν αγώνα του Κομιούνιτι Σιλντ εναντίον της Λίβερπουλ στις 29 Αυγούστου, τον οποίο κέρδισε η Άρσεναλ στα πέναλτι.[31] Μετά τον αγώνα, υπήρχαν πολλές εικασίες ότι ο Μαρτίνες θα έφευγε από τον σύλλογο, με τον Μπερντ Λένο να επιστρέφει και ο ίδιος ο παίκτης δήλωσε ότι είτε ήθελε να μείνει στο σύλλογο και να είναι πρώτος τερματοφύλακας είτε να φύγει σε μόνιμη βάση.[32] Με το ενδιαφέρον πολλών ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ και ξένων συλλόγων, συμπεριλαμβανομένων των Άστον Βίλα και Μπράιτον εντ Χόουβ Άλμπιον, ο Μαρτίνες έμεινε εκτός αποστολής εναντίον της Φούλαμ την πρώτη ημέρα της σεζόν του πρωταθλήματος.[33]

Άστον Βίλα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2020, ο Μαρτίνες μεταγράφηκε στην Άστον Βίλα, σε μια συμφωνία αξίας έως 20 εκατομμυρίων λιρών.[34][35] Υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο.[36] Στις 21 Σεπτεμβρίου, ο Μαρτίνες έκανε το ντεμπούτο του για τη ομάδα, αποκρούοντας ένα πέναλτι σε μια εντός έδρας νίκη με 1–0 εναντίον της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ.[37][38] Στην πρώτη του σεζόν στην Άστον Βίλα, ο Μαρτίνες ισοφάρισε το ρεκόρ του συλλόγου του Μπραντ Φρίντελ για ανέπαφες εστίες σε μια σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ, με 15.[39] Αναδείχθηκε επίσης Παίκτης της Σεζόν από τους οπαδούς της Άστον Βίλα.[40]

Στις 21 Ιανουαρίου 2022, ο Μαρτίνες υπέγραψε τριετή επέκταση συμβολαίου, με ισχύ μέχρι το τέλος της σεζόν 2026-2027.[41] Στις 27 Ιουλίου, ενόψει της νέας σεζόν, ο Μαρτίνες ονομάστηκε ένας από τους δύο υπαρχηγούς της Άστον Βίλα, μαζί με τον Ντιέγκο Κάρλος.[42][43]

Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μαρτίνες κλήθηκε στην Εθνική Αργεντινής ανδρών για να αντικαταστήσει τον Όσκαρ Ούσταρι για τον φιλικό αγώνα εναντίον της Νιγηρίας τον Ιούνιο του 2011.[44] Έλαβε τη δεύτερη κλήση του εναντίον της Γερμανίας και του Ισημερινού στις 9 και 13 Οκτωβρίου 2019, αντίστοιχα.[45] Ήταν αχρησιμοποίητος αναπληρωματικός και στους δύο φιλικούς αγώνες.[46]

Ο Μαρτίνες έκανε το ντεμπούτο του στις 3 Ιουνίου 2021, σε μια ισοπαλία με 1–1 εναντίον της Χιλής, σε έναν αγώνα για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2022.[47] Στη συνέχεια, έκανε το ντεμπούτο του σε μεγάλη διοργάνωση στις 14 Ιουνίου, σε ισοπαλία με 1–1 εναντίον της Χιλής στον εναρκτήριο αγώνα της ομάδας του στο Κόπα Αμέρικα 2021 στο Ολυμπιακό Στάδιο Νίλτον Σάντος στη Βραζιλία.[48] Στο 57ο λεπτό απέκρουσε πέναλτι του Αρτούρο Βιδάλ, αλλά δεν κατάφερε να αποτρέψει το γκολ του Εδουάρδο Βάργας στο ερχόμενο σουτ.[49] Στις 6 Ιουλίου, ο Μαρτίνες απέκρουσε τρία χτυπήματα πέναλτι σε μια νίκη με 3-2 στη διαδικασία των πέναλτι επί της Κολομβίας στον ημιτελικό της διοργάνωσης.[50] Ολοκλήρωσε τη διοργάνωση με ανέπαφη εστία στη νίκη με 1–0 επί της Βραζιλίας στον τελικό.[51] Ο Μαρτίνες βραβεύτηκε επίσης με το Χρυσό Γάντι του Κόπα Αμέρικα 2021 ως ο καλύτερος τερματοφύλακας της διοργάνωσεις για τις εμφανίσεις του.[52]

Την 1η Ιουνίου 2022, ο Μαρτίνες κράτησε ανέπαφη την εστία του, καθώς η Αργεντινή κέρδισε με 3–0 την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιταλία στο Στάδιο Γουέμπλεϊ στο Κύπελλο Πρωταθλητών Ευρώπης-Νοτίου Αμερικής του 2022.[53]

Ο Μαρτίνες συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Αργεντινής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 και έπαιξε σε κάθε παιχνίδι της ομάδας του.[54] Απέκρουσε δύο πέναλτι σε μία διαδικασία των πέναλτι εναντίον της Ολλανδίας στον προημιτελικό, βοηθώντας την ομάδα του να περάσει στους ημιτελικούς.[55][56]

Στον τελικό, ο Μαρτίνες απέκρουσε ένα πέναλτι από τον Κινγκσλέι Κομάν στη διαδικασία των πέναλτι, βοηθώντας την Αργεντινή να κερδίσει τη διοργάνωση μέσω μιας νίκης με 4-2 στα πέναλτι, αφού ο αγώνας έληξες ισόπαλος με 3-3 μετά την παράταση.[57] Κέρδισε το βραβείο Χρυσό Γάντι για τις εμφανίσεις του στη διοργάνωση.[58] Ο Μαρτίνες προκάλεσε διαμάχη μετά την απονομή του βραβείου, όταν έκανε μια πρόστυχη χειρονομία με το τρόπαιο σε σχήμα χεριού, κρατώντας το μπροστά από τη βουβωνική χώρα του ενώ έκανε μία γκριμάτσα.[59] Αυτή η χειρονομία έγινε ενώπιον των αξιωματούχων της FIFA και του Κατάρ, ενώ οι σχολιαστές εξέφρασαν την αποδοκιμασία τους για τη συμπεριφορά του.[60] Διαδικτυακά, η χειρονομία του Μαρτίνες προκάλεσε διχασμένες αντιδράσεις, που κυμαίνονταν από έκκληση να του αφαιρεθεί το βραβείο, μέχρι να πει ότι ήταν η καλύτερη στιγμή του Παγκοσμίου Κυπέλλου.[61]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει το ψευδώνυμο «Ντίμπου» (Dibu, συντομογραφία του Dibujo, ισπανικά για Σχέδιο), από έναν χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων στην αργεντίνικη τηλενουβέλα Mi familia es un dibujo. Του έδωσαν το παρατσούκλι όταν ήταν νεαρός παίκτης στην Κλουμπ Ατλέτικο Ιντεπεντιέντε, όταν η σειρά ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής.[1] Ο Μαρτίνες υπέγραψε συμφωνία χορηγίας με την Puma το 2018.[62]

Ο Μαρτίνες είναι παντρεμένος με την Αμάντα «Μαντίνια» (το γένος Γκάμα) από το 2017. Το ζευγάρι έχει έναν γιο, τον Σάντι και μια κόρη, την Άβα.[63][64]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άρσεναλ

Αργεντίνη

Ατομικές

  • Χρυσό Γάντι του Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2022[58]
  • Παίκτης της Σεζόν της Άστον Βίλα: 2020–21[70]
  • Χρυσό Γάντι του Κόπα Αμέρικα: 2021[52]
  • Ομάδα της Διοργάνωσης του Κόπα Αμέρικα: 2021[71]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «"Dibu", la serie que inspiró el apodo de Emiliano Martínez» ["Dibu", the series that inspired the nickname of Emiliano Martínez]. Pasen y Vean (στα Spanish). 7 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2022. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  2. ↑ «Villa sign Emiliano Martinez ✍️». Aston Villa Official Site. 16 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020. 
  3. ↑ «Emiliano Martínez seizes chance at Arsenal to make sacrifices worthwhile». The Guardian. 30 Ιουλίου 2020. 
  4. ↑ «Oxford United sign Arsenal keeper Damian Martinez on loan». BBC Sport. 4 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2019. 
  5. ↑ «Martinez joins Oxford on emergency loan». Arsenal FC. 4 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2012. 
  6. ↑ «Port Vale 3 Oxford Utd 0». BBC Sport. 5 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2012. 
  7. ↑ «Loan Watch: Wellington scores for Alcoyano». Arsenal FC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2012. 
  8. ↑ «Arsenal 6–1 Coventry». BBC Sport. 26 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2013. 
  9. ↑ «Arsenal talent joins Owls». Sheffield Wednesday F.C. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2013. 
  10. ↑ «Martinez extends loan deal with Owls | News Archive». Arsenal F.C. 14 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015. 
  11. ↑ Sanghera, Mandeep (10 August 2014). «Arsenal 3–0 Man City». BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/28647186. Ανακτήθηκε στις 10 August 2014. 
  12. ↑ «RSC Anderlecht 1–2 Arsenal». BBC Sport. 22 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2020. 
  13. ↑ «Wilshere & Szczesny forced out of Manchester United clash as injury strikes Arsenal». Goal.com. 22 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015. 
  14. ↑ Chowdhury, Saj. «Arsenal 2–0 Borussia Dortmund». BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/29363037. Ανακτήθηκε στις 27 March 2015. 
  15. ↑ «UEFA.com's team of the week – UEFA Champions League». UEFA. 27 Νοεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015. 
  16. ↑ Reddy, Luke (29 Νοεμβρίου 2014). «West Bromwich Albion 0–1 Arsenal». BBC Sport. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015. 
  17. ↑ McNulty, Phil. «Arsenal 1–0 Southampton». BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/30204434. Ανακτήθηκε στις 27 March 2015. 
  18. ↑ «Emiliano Martinez and Lawrie Wilson join Rotherham on loan». BBC Sport. 20 March 2015. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/31985338. Ανακτήθηκε στις 27 March 2015. 
  19. ↑ «Rotherham 2–3 Sheff Wed». BBC Sport. 21 March 2015. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/31882514. Ανακτήθηκε στις 27 March 2015. 
  20. ↑ Cryer, Andy (2 August 2015). «Arsenal 1–0 Chelsea». BBC Sport. https://www.bbc.co.uk/sport/0/football/33667216. Ανακτήθηκε στις 2 August 2015. 
  21. ↑ «Martinez Deal Completed». Wolverhampton Wanderers F.C. 11 August 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 October 2015. https://web.archive.org/web/20151001084853/http://www.wolves.co.uk/news/article/martinez-deal-completed-2610385.aspx. Ανακτήθηκε στις 11 August 2015. 
  22. ↑ «Emiliano Martinez: Wolves goalkeeper out until January». BBC Sport. 8 December 2015. https://www.bbc.com/sport/football/35044752. Ανακτήθηκε στις 8 December 2015. 
  23. ↑ «Arsenal 3–0 West Ham United». BBC Sport. 5 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2020. 
  24. ↑ «Emiliano Martínez cedido al Getafe» [Emiliano Martínez loaned to Getafe] (στα Ισπανικά). Getafe CF. 2 Αυγούστου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2017. 
  25. ↑ «Emi Martinez joins Reading on loan». arsenal.com. Arsenal FC. 23 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2020. 
  26. ↑ «Brighton 2-1 Arsenal: Maupay stuns Gunners with late winner». BBC Sport. 20 June 2020. https://www.bbc.co.uk/sport/football/51779565. 
  27. ↑ Meade, Sam (14 Ιουλίου 2020). «Mikel Arteta hails Emiliano Martinez with warning to Bernd Leno over No.1 spot». mirror. 
  28. ↑ Jacob, Gary. «From Argentina to Wembley via six loan spells – how Emiliano Martínez took his chance as Arsenal No 1». https://www.thetimes.co.uk/article/from-argentina-to-wembley-via-six-loan-spells-how-emiliano-martinez-took-his-chance-as-arsenal-no1-95dcdks7v. 
  29. ↑ «'Martinez is better than Kepa, Chelsea could get him' – Wright fears goalkeeper raid on Arsenal». www.goal.com. 
  30. ↑ «Arsenal goalkeeper Emiliano Martinez breaks down in tears after FA Cup final». talksport.com. 1 Αυγούστου 2020. 
  31. ↑ Wilson, Amie (29 August 2020). «Arsenal fans make Ainsley Maitland-Niles transfer plea after Community Shield win vs Liverpool». Football London. https://www.football.london/arsenal-fc/transfer-news/arsenal-fans-ainsley-maitland-niles-18850471. Ανακτήθηκε στις 29 August 2020. 
  32. ↑ «Martinez: I'll leave Arsenal if I don't get more games». Goal. 10 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  33. ↑ «Emiliano Martínez not in Arsenal squad and Brighton join race to sign him». The Guardian. 11 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 
  34. ↑ Dutton, Tom (16 September 2020). «Arsenal confirm £20m Emiliano Martinez transfer as goalkeeper joins Aston Villa». Evening Standard. https://www.standard.co.uk/sport/football/arsenal-20m-emiliano-martinez-transfer-goalkeeper-aston-villa-a4548496.html. Ανακτήθηκε στις 22 September 2020. 
  35. ↑ Taylor, Ryan (16 September 2020). «Arsenal receive £20m cash injection towards Thomas Partey and Houssem Aouar transfers». Daily Express. https://www.express.co.uk/sport/football/1336233/Arsenal-transfer-news-Emiliano-Martinez-Aston-Villa-Thomas-Partey-Houssem-Aouar. Ανακτήθηκε στις 22 September 2020. 
  36. ↑ Smith, Emma (16 September 2020). «Martinez completes £20m transfer to Aston Villa from Arsenal». Goal. https://www.goal.com/en/news/martinez-departs-arsenal-goalkeeper-joins-aston-villa-20m/14ds7i6bu0ova140bu8bge4a3n. Ανακτήθηκε στις 16 September 2020. 
  37. ↑ Fordham, John (21 September 2020). «Emiliano Martinez has dream debut after leaving Arsenal saving penalty in Aston Villa's win against Sheffield United». TalkSport. https://talksport.com/football/762954/emiliano-martinez-aston-villa-save-penalty-sheffield-united-arsenal-move/#:~:text=Emiliano%20Martinez%20made%20an%20instant,but%20his%20blushes%20were%20spared.. Ανακτήθηκε στις 21 September 2020. 
  38. ↑ Hafez, Shamoon (21 September 2020). «Aston Villa vs. Sheffield United». BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/live/football/53958650. Ανακτήθηκε στις 21 September 2020. 
  39. ↑ Preece, Ashley (13 Μαΐου 2021). «Aston Villa 0 Everton 0 recap and ratings from Villa Park». BirminghamLive (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2021. 
  40. ↑ «Martinez voted Supporters' Player of the Season 🏆». Aston Villa Football Club. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2021. 
  41. ↑ «Martinez signs contract extension at Aston Villa». Aston Villa Football Club. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2022. 
  42. ↑ «John McGinn named Aston Villa Captain». Aston Villa Football Club. 27 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022. 
  43. ↑ «Steven Gerrard: We need to push as hard as we can». Aston Villa Football Club. 29 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2022. 
  44. ↑ «Martinez called up to full Argentina squad | News Archive». Arsenal F.C. 2 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2015. 
  45. ↑ «Internationals: Martinez named in Argentina squad». arsenal.com. Arsenal FC. 8 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2020. 
  46. ↑ «Internationals: Pepe scores for Ivory Coast». arsenal.com. Arsenal FC. 14 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2020. 
  47. ↑ «Messi scores as Argentina held by Chile» (στα αγγλικά). BBC Sport. 4 June 2021. https://www.bbc.co.uk/sport/football/57355282. Ανακτήθηκε στις 2021-06-04. 
  48. ↑ Nemer, Roy. «Lionel Messi, Emiliano Martinez comment on Argentina's Copa America opener | Mundo Albiceleste». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2021. 
  49. ↑ «Argentina vs Chile, Copa America 2021 LIVE: Final score, goals and reactions». MARCA. 14 June 2021. https://www.marca.com/en/football/copa-america/2021/06/14/60c7a723268e3eba208b45f0.html. Ανακτήθηκε στις 11 July 2021. 
  50. ↑ «Emi Martinez the Copa America hero for Argentina with THREE penalty saves in semi-final win over Colombia». Evening Standard. 7 July 2021. https://www.standard.co.uk/sport/football/emi-martinez-copa-america-argentina-three-penalty-saves-b944500.html. Ανακτήθηκε στις 7 July 2021. 
  51. ↑ 51,0 51,1 Graham, Bryan Armen (11 July 2021). «Argentina 1-0 Brazil: Copa América final – live!». The Guardian. https://www.theguardian.com/football/live/2021/jul/10/argentina-v-brazil-copa-america-final-live. Ανακτήθηκε στις 11 July 2021. 
  52. ↑ 52,0 52,1 Muralidharan, Ashwin (11 July 2021). «'Lionel Messi and Neymar best players' - All awards at the 2021 Copa America». Goal.com. https://www.goal.com/en/news/lionel-messi-and-neymar-best-players-all-awards-at-the-2021-copa-/1h3ou80it43zd1b57w5wrplbev. Ανακτήθηκε στις 11 July 2021. 
  53. ↑ «Italy 0-3 Argentina: South American champions cruise to Finalissima glory». UEFA. 1 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022. 
  54. ↑ Lea, Greg· Mazur, Martin· Mackenzie, Alasdair· Pope, Conor· Hancock, Tom (30 Νοεμβρίου 2022). «Argentina World Cup 2022 squad: Lionel Scaloni announces final 26-man team». FourFourTwo. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2022. 
  55. ↑ «World Cup: Argentina reach semi-finals after dramatic penalty-shootout win» (στα αγγλικά). BBC Sport. 2022-12-07. https://www.bbc.com/sport/live/football/61047818. Ανακτήθηκε στις 2022-12-09. 
  56. ↑ «A moment in football history that delivered the emotions that make life worth living». The 42. 17 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022. 
  57. ↑ 57,0 57,1 Murray, Scott (18 Δεκεμβρίου 2022). «Argentina beat France on penalties after thrilling World Cup final – live reaction». the Guardian. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. 
  58. ↑ 58,0 58,1 «Messi makes Golden Ball history». FIFA. 18 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2022. 
  59. ↑ https://uk.sports.yahoo.com/news/emi-martinez-makes-lewd-gesture-203659040.html/
  60. ↑ «Emiliano Martínez makes 'obscene' gesture after winning Golden Glove trophy at Qatar 2022». MARCA (στα Αγγλικά). 18 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2022. 
  61. ↑ https://www.news.com.au/sport/football/world-cup/world-cup-heros-xrated-gesture-divides-in-wild-argentinian-celebrations/news-story/fff31959b5322884b575ab634a9b2b6a?amp/
  62. ↑ «Delighted to have signed a new contract with @pumafootball». Twitter. 
  63. ↑ «Quién es Mandinha, la mujer de Dibu Martínez, el nuevo héroe de la Selección». Clarín (στα Ισπανικά). 7 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2022. 
  64. ↑ Gatti, Lucas (15 Ιουλίου 2021). «La historia de amor de Emiliano Martínez y su esposa Mandinha: cómo se conocieron y los famosos que fueron al casamiento». Infobae (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2022. 
  65. ↑ McNulty, Phil (1 August 2020). «Arsenal 2–1 Chelsea». BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/53546100. Ανακτήθηκε στις 1 August 2020. 
  66. ↑ Sanghera, Mandeep (10 August 2014). «Arsenal 3–0 Manchester City». BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/28647186. Ανακτήθηκε στις 30 August 2020. 
  67. ↑ Cryer, Andy (2 August 2015). «Arsenal 1–0 Chelsea». BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/33667216. Ανακτήθηκε στις 30 August 2020. 
  68. ↑ Sanders, Emma (29 August 2020). «Arsenal 1–1 Liverpool». BBC Sport. https://www.bbc.com/sport/football/53871874. Ανακτήθηκε στις 30 August 2020. 
  69. ↑ «Italy 0–3 Argentina: Messi and Di Maria shine in impressive Finalissima win». BBC Sport. 1 June 2022. https://www.bbc.com/sport/football/61653337. Ανακτήθηκε στις 2 June 2022. 
  70. ↑ «Martinez voted Supporters' Player of the Season 🏆». Aston Villa F.C. 23 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2021. 
  71. ↑ «Uno por uno, el equipo ideal de la CONMEBOL Copa América 2021 elegido por el GET» (στα es). Copa América. 13 July 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-07-14. https://web.archive.org/web/20210714034039/https://copaamerica.com/es/noticias/equipo-ideal-get-conmebol-copa-america-2021/. Ανακτήθηκε στις 13 July 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εμιλιάνο_Μαρτίνες&oldid=10637661"