Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πετοσφαίρισης γυναικών
Το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πετοσφαίρισης γυναικών είναι η σημαντικότερη διοργάνωση πετοσφαίρισης στην Ευρώπη σε επίπεδο εθνικών ομάδων γυναικών. Διεξάγεται κάθε δύο χρόνια και διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πετοσφαίρισης (CEV: Confédération Européenne de Volley-ball).[1]
Ιστορικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη διοργάνωση έλαβε χώρα το 1949 στην Τσεχοσλοβακία και σε αυτήν πρώτευσε η Σοβιετική Ένωση, η οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητη, επικρατώντας με 3-0 σετ των αντιπάλων της και στους έξι αγώνες που έδωσε.[2]
Από τότε και μέχρι το 1975 το Πρωτάθλημα δεν είχε σταθερή συχνότητα διεξαγωγής αλλά ούτε και σταθερό αριθμό ομάδων συμμετοχής στην τελική φάση. Από το 1975 καθιερώθηκε η διεξαγωγή του πρωταθλήματος κάθε δύο χρόνια στα μονά έτη.
Ο τρόπος διεξαγωγής της τελικής φάσης του πρωταθλήματος πέρασε από πολλές διακυμάνσεις μέχρι τη σημερινή του μορφή (2023). Σε γενικές γραμμές οι τρόποι διεξαγωγής του πρωταθλήματος ήταν οι ακόλουθοι:
- 1949 – 1955: Συμμετείχαν 6 ομάδες (εκτός του 1949, που συμμετείχαν 7) σε σε έναν όμιλο, με μονούς αγώνες και βαθμολογία.
- 1958 – 1985: Αυξήθηκε ο αριθμός των ομάδων της τελικής φάσης και έτσι αυξήθηκε και ο αριθμός των ομίλων, αλλά ο αριθμός των ομάδων δεν ήταν σταθερός.
Μετά τους αγώνες των αρχικών ομίλων (Α΄ γύρος) οι δύο ή οι τρεις πρώτες ομάδες κάθε ομίλου δημιουργούσαν ένα νέο όμιλο για την ανάδειξη της πρωταθλήτριας και οι υπόλοιπες ομάδες δημιουργούσαν όμιλο για την κατάταξη των υπόλοιπων θέσεων (Β΄ γύρος), χωρίς νοκ-άουτ αγώνες. Μικρή εξαίρεση υπήρξε στη διοργάνωση του 1977, οπότε μετά τους αγώνες των ομάδων του Β΄ γύρου διεξήχθησαν νοκ-άουτ ημιτελικοί, αγώνας 3ης θέσης και τελικός. - 1987 – 2009: Καθιερώνονται οι νοκ-αουτ αγώνες, με τις ομάδες να έχουν σταθεροποιηθεί στις δώδεκα. Αρχικά δημιουργούνταν δύο όμιλοι των έξι ομάδων. Ακολουθούσαν χιαστί αγώνες μεταξύ των ομάδων της 1ης και 2ης θέσης των ομίλων για τις θέσεις 1 έως 4, και αντίστοιχα μεταξύ των επόμενων δυάδων για την τελική κατάταξη των επόμενων θέσεων. (Από το 1995 έως το 2005 δεν υπήρξαν αγώνες για κατάταξη μετά την 8η θέση.)
- 2011 – 2017: Οι ομάδες αυξάνονται σε 16, και δημιουργούνται πλέον τέσσερις όμιλοι. Οι ομάδες που καταλαμβάνουν την 1η θέση του ομίλου τους προκρίνονται στους ημιτελικούς. Οι 8 ομάδες των θέσεων 2 και 3 των ομίλων αγωνίζονται μεταξύ τους χιαστί για να προκύψουν οι υπόλοιπες 4 ομάδες των ημιτελικών. Οι αγώνες συνεχίζονται με νοκ-άουτ αγώνες για τον τελικό νικητή και για την κατάταξη στις θέσεις 3 έως 12. Οι ομάδες της 4ης θέσης κάθε ομίλου αγωνίζονται για τις θέσεις 13 έως 16.
- 2019 – : Οι ομάδες αυξάνονται σε 24, και δημιουργούνται τέσσερις όμιλοι των έξι ομάδων. Οι τέσσερις πρώτες ομάδες κάθε ομίλου συνεχίζουν στη φάση των 16. Οι δύο τελευταίες ομάδες κάθε ομίλου κατατάσσονται στις θέσεις 17 έως 24, ανάλογα με τα αποτελέσματά τους στον όμιλο που συμμετείχαν. Οι 4 πρώτες ομάδες των ομίλων αγωνίζονται μεταξύ τους στους προημιτελικούς με τον γνωστό χιαστί τρόπο (1–4, 2–3) σε νοκ-άουτ αγώνες. Οι ηττημένες δεν συνεχίζουν τους αγώνες, αλλά κατατάσσονται στις θέσεις 9 έως 16, με βάση τα αποτελέσματα που έχουν φέρει. Οι νοκ-άουτ αγώνες συνεχίζονται με τον ίδιο τρόπο έως την τελική νικήτρια χωρίς αγώνες κατάταξης, παρά μόνο για την 3η θέση.
Η Εθνική Ελλάδας Γυναικών συμμετείχε για πρώτη φορά σε τελική φάση το 1985, οπότε κατέλαβε τη 12η (τελευταία) θέση.[3] Η καλύτερη θέση που έχει καταλάβει είναι η 8η το 1991.[4]
Πολυνίκης του θεσμού είναι η Σοβιετική Ένωση με 13 κατακτήσεις επί 33 διοργανώσεων έως και το 2023.
Μετάλλια και 4η θέση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Έτος | Διοργανώτρια χώρα / πόλη | Τελικός | Αγώνας για τις θέσεις 3–4 | Χώρες | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
Σκορ | ![]() |
![]() |
Σκορ | 4η θέση | |||
1949 | ![]() Πράγα |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
7 |
1950 | ![]() Σόφια |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
6 |
1951 | ![]() Παρίσι |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
6 |
1955 | ![]() Βουκουρέστι |
![]() |
Όμιλος (3–2) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–2) |
![]() |
6 |
1958 | ![]() Πράγα, Λίμπερετς, Τσέσκε Μπουντεγιόβιτσε |
![]() |
Όμιλος (3–2) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–1) |
![]() |
12 |
1963 | ![]() Βουκουρέστι, Κραϊόβα, Κωνστάντζα, Μπρασόβ |
![]() |
Όμιλος (3–2) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–1) |
![]() |
13 |
1967 | ![]() Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Άδανα, Σμύρνη |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
15 |
1971 | ![]() Ρέτζο, Γκορίτσια, Ίμολα, Μόντενα |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–2) |
![]() |
18 |
1975 | ![]() Βελιγράδι, Ριέκα, Μπάνια Λούκα, Νεγκοτίν |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (1–3) * |
![]() |
12 |
1977 | ![]() Τάμπερε, Τούρκου, Κότκα, Λάχτι |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–2 | ![]() |
12 |
1979 | ![]() Λυών, Ορλεάνη, Κάννες, Εβρέ |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–2) |
![]() |
12 |
1981 | ![]() Σόφια, Πέρνικ |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
12 |
1983 | ![]() Ρόστοκ, Σβερίν, Κότμπους |
![]() |
Όμιλος (3–2) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
12 |
1985 | ![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
![]() |
Όμιλος (3–0) |
![]() |
12 |
1987 | ![]() Γάνδη, Όιπεν, Άουντεργκεμ |
![]() |
3–2 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
12 |
1989 | ![]() Στουτγκάρδη, Ζίντελφιγκεν, Καρλσρούη, Αμβούργο |
![]() |
3–1 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
12 |
1991 | ![]() Ρώμη, Ραβένα, Μπάρι |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–1 | ![]() |
12 |
1993 | ![]() Μπρνο, Ζλιν |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–1 | ![]() |
12 |
1995 | ![]() Άρνεμ, Γκρόνινγκεν |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
12 |
1997 | ![]() Μπρνο, Ζλιν |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
12 |
1999 | ![]() Ρώμη, Περούτζια |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
8 |
2001 | ![]() Σόφια, Βάρνα |
![]() |
3–2 | ![]() |
![]() |
3–1 | ![]() |
12 |
2003 | ![]() Άγκυρα, Αττάλεια |
![]() |
3–0' | ![]() |
![]() |
3–2 | ![]() |
12 |
2005 | ![]() Ζάγκρεμπ, Πούλα |
![]() |
3–1 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
12 |
2007 | ![]() ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–1 | ![]() |
16 |
2009 | ![]() Λοτζ, Μπίντγκοστς, Κατοβίτσε, Βρότσλαβ |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
16 |
2011 | ![]() ![]() |
![]() |
3–2 | ![]() |
![]() |
3–2 | ![]() |
16 |
2013 | ![]() ![]() |
![]() |
3–1 | ![]() |
![]() |
3–2 | ![]() |
16 |
2015 | ![]() ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
16 |
2017 | ![]() ![]() |
![]() |
3–1 | ![]() |
![]() |
3–1 | ![]() |
16 |
2019 | ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
3–2' | ![]() |
![]() |
3–0 | ![]() |
24 |
2021 | ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
3–1 [6] | ![]() |
![]() |
3–0 [6] | ![]() |
24 |
2023 | ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
3–2 [7] | ![]() |
![]() |
3–0 [7] | ![]() |
24 |
- Το 1975 η Ανατολική Γερμανία παρότι ηττήθηκε στον μεταξύ τους αγώνα από τη Βουλγαρία, κατέκτησε τελικά την 3η θέση, λόγω καλύτερου συντελεστή πόντων, όπως ίσχυε τότε.
Πίνακας μεταλλίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Kυρίαρχη είναι η Σοβιετική Ένωση με 13 τίτλους και ακολουθεί η Ρωσία με έξι.
Θέση | Χώρα | Χρυσά | Αργυρά | Χάλκινα | Σύνολο |
---|---|---|---|---|---|
1 | ![]() |
13 | 4 | 0 | 17 |
2 | ![]() |
6 | 0 | 3 | 9 |
3 | ![]() |
3 | 3 | 1 | 7 |
4 | ![]() |
3 | 2 | 3 | 8 |
5 | ![]() |
2 | 4 | 5 | 11 |
6 | ![]() |
2 | 4 | 1 | 7 |
7 | ![]() |
1 | 4 | 3 | 8 |
8 | ![]() |
1 | 4 | 2 | 7 |
11 | ![]() |
1 | 2 | 3 | 6 |
10 | ![]() |
1 | 0 | 2 | 3 |
11 | ![]() |
0 | 3 | 0 | 3 |
12 | ![]() |
0 | 2 | 2 | 4 |
13 | ![]() |
0 | 1 | 3 | 4 |
14 | ![]() |
0 | 0 | 1 | 1 |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
![]() |
0 | 0 | 1 | 1 | |
Σύνολο (18 χώρες) | 33 | 33 | 33 | 99 |
- 1949 – 1983 : Δεν απονεμήθηκε
- 1985 –
Ίνγκριτ Πίρσμα
- 1987 –
Λούτσιε Βατσλαβίκοβα
- 1989 –
Βαλεντίνα Ογκιγιένκο
- 1991 –
Αϊρίνα Ιλτσένκο
- 1993 –
Λούτσιε Βατσλαβίκοβα
- 1995 –
Έλες Λέφερινκ
- 1997 –
Νπάρμπαρα Γιέλιτς
- 1999 –
Γιεβγιενίγια Αρταμόνοβα
- 2001 –
Αντονίνα Ζέτοβα
- 2003 –
Μαλγκορζάτα Γλίνκα
- 2005 –
Ντορότα Σβιενιέβιτς
- 2007 –
Ταϊσμέρι Αγκουέρο
- 2009 –
Μανόν Φλίερ
- 2011 –
Γιοβάνα Μπρακότσεβιτς
- 2013 –
Τατιάνα Κοσέλεβα
- 2015 –
Τατιάνα Κοσέλεβα
- 2017 –
Τιάνα Μπόσκοβιτς
- 2019 –
Τιάνα Μπόσκοβιτς
- 2021 –
Πάολα Εγκόνου
- 2023 –
Μελίσα Βάργκας
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πετοσφαίρισης ανδρών
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών - Ιστορία eurovolley.cev.eu Αρχειοθετήθηκε 2023-08-22 στο Wayback Machine.
- ↑ 1ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Γυναικών www-old.cev.eu
- ↑ Πρώτη συμμετοχή της Εθνικής Γυναικών (1985) www.todor66.com Αρχειοθετήθηκε 2022-10-20 στο Wayback Machine.
- ↑ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1991 http://www.todor66.com Αρχειοθετήθηκε 2022-10-20 στο Wayback Machine.
- ↑ Διοργανώτριες πόλεις του πρωταθλήματος 2021 eurovolley.cev.eu Αρχειοθετήθηκε 2022-01-23 στο Wayback Machine.
- ↑ 6,0 6,1 Ιταλικός θρίαμβος: Οι νέες πρωταθλήτριες Ευρώπης eurovolley.cev.eu Αρχειοθετήθηκε 2022-11-28 στο Wayback Machine.
- ↑ 7,0 7,1 Φανταστική η Τουρκία σφραγίζει το πρωτάθλημα με απίστευτο καμ-μπακ eurovolley.cev.eu Αρχειοθετήθηκε 2023-09-03 στο Wayback Machine.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι - Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- CEV - Επίσημος ιστότοπος www.cev.eu
- Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Πετοσφαίρισης Γυναικών www-old.cev.eu
- «Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πετοσφαίρισης Γυναικών 1949 - 2009». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2007. sports123.com
- Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα Πετοσφαίρισης Αμδρών - Γυναικών / Πλήρη αποτελέσματα www.todor66.com