Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας
Ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Αγγλική συντ.EFDD
Γαλλική συντ.ELDD
ΙδεολογίαΕυρωσκεπτικισμός[1][2]
Εθνικός συντηρητισμός[2][1]
Πανευρωπαϊκά κόμματαΣυμμαχία για την Άμεση Δημοκρατία στην Ευρώπη
Από1 Ιουλίου 2009 (EFD)
24 Ιουνίου 2014 (EFDD)
ΠροκάτοχοςΑνεξαρτησία/Δημοκρατία
Πρόεδρος Νάιτζελ Φάρατζ (UKIP)
Ευρωβουλευτές
23 / 751
[3]
Ιστοσελίδαefdgroup.eu/
Το λογότυπο της κοινοβουλευτικής ομάδας μέχρι το 2014.

Η Ευρώπη της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας (αγγλ. Europe of Freedom and Direct Democracy, γαλλ. Europe de la liberté et de la démocratie directe) ήταν μία δεξιά ευρωσκεπτικιστική πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.[4][5] Η πολιτική ομάδα ιδρύθηκε ύστερα από τις Ευρωεκλογές του 2009, ενώ αποτελούταν από κόμματα που συμμετείχαν στις παλαιότερες πολιτικές ομάδες Ανεξαρτησία/Δημοκρατία και Ένωση για μια Ευρώπη των Εθνών, οι οποίες υπήρχαν στο Κοινοβούλιο που συντέθηκε ύστερα από τις Ευρωεκλογές του 2004.

Η ομάδα αποτελείται από 10 κόμματα, με τα μεγαλύτερα από αυτά να είναι το Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου με 11 έδρες και η ιταλική Λέγκα του Βορρά με 9 έδρες, ενώ συμμετέχει σε αυτή και ένας ανεξάρτητος ευρωβουλευτής. Η Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας είναι η πιο εχθρική από όλες τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ιδεολογικά, θεωρείται ότι ανήκει στα δεξιά[6][7][8] προς ακροδεξιά[9][10][11] του πολιτικού φάσματος.

Η ομάδα διαλύθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2014, όταν η Λετονή ευρωβουλευτής Ιβέτα Γκριγκούλε του κόμματος Ένωση Πρασίνων και Αγροτών αποχώρησε από αυτή, λόγω του κανονισμού ότι στην ομάδα θα πρέπει να συμμετέχουν ευρωβουλευτές που εκπροσωπούν τουλάχιστον το ένα τέταρτο των κρατών-μελών.[12] Ωστόσο, η ομάδα αναγνωρίστηκε εκ νέου από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 20 Οκτωβρίου όταν προσχώρησε σε αυτή ο Πολωνός ευρωβουλευτής Ρόμπερτ Ιβάσκεβιτς του κόμματος Κογκρέσο για τη Νέα Δεξιά, παρόλο που ήταν ο μόνος ευρωβουλευτής του κόμματος που προσχώρησε στην ομάδα, καθώς το κόμμα εντάσσεται στους μη εγγεγραμμένους.[13][14] Πολωνικά δημοσιεύματα έκαναν λόγο για συμφωνία μεταξύ του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Κογκρέσου για τη Νέα Δεξιά προκειμένου να διατηρηθεί η κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ έχει ασκηθεί και κριτική στο Κόμμα Ανεξαρτησίας δεδομένου ότι ο αρχηγός του Κογκρέσου για τη Νέα Δεξιά Γιάνους Κόρβιν-Μίκε είχε εκφράσει στο παρελθόν διάφορες ακροδεξιές απόψεις.[15][16]

Μέλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανάλογα με τον αριθμό των ευρωβουλευτών που συμμετέχουν στην Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Με ανοικτό πορτοκαλί είναι οι χώρες με έναν ευρωβουλευτή που ανήκει στην Ευρώπη της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και με σκούρο πορτοκαλί οι χώρες με περισσότερους από έναν ευρωβουλευτή.
Κράτος Κόμμα Ευρωβουλευτές
Τσεχία Κόμμα Ελεύθερων Πολιτών 1
Γαλλία Ζοέλ Μπερζερόν (Ανεξάρτητη) 1
Γερμανία Μπέατριξ φον Στορχ (Εναλλακτική για τη Γερμανία) 1
Ιταλία Κίνημα Πέντε Αστέρων 15
Λιθουανία Τάξη και Δικαιοσύνη 2
Πολωνία Συνασπισμός για την Ανανέωση της Δημοκρατίας-Ελευθερία και Ελπίδα 1
Σουηδία Σουηδοί Δημοκράτες 2
Ελλάδα Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός 0

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Staab, Andreas (2011). The European Union Explained, Second Edition: Institutions, Actors, Global Impact (2 έκδοση). Indiana University Press. σελ. 67. ISBN 978-0-253-22303-6. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Parties and Elections in Europe: The database about parliamentary elections and political parties in Europe, by Wolfram Nordsieck
  3. ↑ «By Member States». efdgroup.eu. 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2013. [νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ John Peterson· Michael Shackleton (22 Μαρτίου 2012). The Institutions of the European Union. Oxford University Press. σελίδες 341–. ISBN 978-0-19-957498-8. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2013. 
  5. ↑ Christophe Gillissen (2010). Ireland: Looking East. Peter Lang. σελίδες 158–. ISBN 978-90-5201-652-8. 
  6. ↑ Ivaldi, Gilles (2011), The Populist Radical Right in European Elections 1979–2009, Vandenhoeck & Ruprect, σελ. 19 
  7. ↑ Jansen, Thomas; Van Hecke, Steven (2011), At Europe's Service: The Origins and Evolution of the European People's Party, Springer, σελ. 229 
  8. ↑ Considère-Charon, Marie-Claire (2010), Irish MEPs in an enlarged Europe, Peter Lang, σελ. 158 
  9. ↑ Far-right MEPs form group in European Parliament, euractiv.com
  10. ↑ Roy H. Ginsberg, Demystifying the European Union: The Enduring Logic of Regional Integration, p. 170, Rowman & Littlefield, 2010, ISBN 0742566927
  11. ↑ Rob Ford, Matthew J. Goodwin, Voting for Extremists, passim, Taylor & Francis, ISBN 041569051X
  12. ↑ http://www.europeanvoice.com/article/efdd-group-collapses/
  13. ↑ http://www.efdgroup.eu/news/press-releases/item/efdd-group-back-with-a-bang-normal-transmission-resumed
  14. ↑ UKIP's alliance in Europe rescued by Polish MEP, BBC News, 20 October 2014
  15. ↑ http://www.theguardian.com/politics/2014/oct/20/ukip-does-deal-with-far-right-to-save-european-grouping
  16. ↑ http://www.ilfattoquotidiano.it/2014/10/20/ue-eurodeputato-polacco-si-unisce-a-farage-rinasce-gruppo-efdd/1161916/


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ευρώπη_της_Ελευθερίας_και_της_Άμεσης_Δημοκρατίας&oldid=10697418"