Η Πρώτη (εφημερίδα)
 | |
| Τύπος | Ημερήσια εφημερίδα |
|---|---|
| Εκδότης | Χρήστος Καλογρίτσας |
| Ίδρυση | 8 Απριλίου 1986 |
| Γλώσσα | Ελληνική |
| Διακοπή έκδοσης | 19 Σεπτεμβρίου 1990 |
| Έδρα | Αθήνα, Ελλάδα |
| δεδομένα | |
Η Πρώτη ήταν ημερήσια απογευματινή ελληνική πολιτική εφημερίδα της Αριστεράς. Κυκλοφορούσε από τον Απρίλιο του 1986 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1990.[1]
Εκδότης της εφημερίδας ήταν ο Χρήστος Καλογρίτσας, πολιτικός μηχανικός και εργολάβος, που είχε φιλικές σχέσεις με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη (ήταν και συντοπίτης του από την Καρδίτσα).[1]
Πρώτος διευθυντής της εφημερίδας ανέλαβε ο Λυκούργος Κομίνης, ο οποίος σύντομα παραιτήθηκε και διευθυντής ορίστηκε (με τη συναίνεση των εργαζομένων) ο μέχρι τότε διευθυντής σύνταξης Νίκος Τσαγκρής. Στο δυναμικό της ανήκαν πολλοί μετέπειτα γνωστοί δημοσιογράφοι, όπως, μεταξύ άλλων, ο Παύλος Τσίμας, ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο Σταύρος Λυγερός, ο Νίκος Ευαγγελάτος, ο Τάσος Τέλλογλου, ο αθλητικογράφος Αλέξης Σπυρόπουλος, οι σκιτσογράφοι Γιάννης Ιωάννου και Στάθης Σταυρόπουλος κ.ά. Αρθρογράφος της ήταν και ο Μιχάλης Ζούβελος, απόστρατος αξιωματικός της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, ο οποίος είχε διατελέσει επίτροπος (στρατιωτικός εισαγγελέας) στο στρατοδικείο που καταδίκασε τους βασανιστές της χούντας.
Οργανωτικός και πολιτικοϊδεολογικός εγκέφαλος της Πρώτης θεωρούνταν ο Μίμης Ανδρουλάκης, στενός συνεργάτης και λογογράφος του Χαρίλαου Φλωράκη, που είχε τη φήμη του «μεταρρυθμιστή» και του «γκορμπατσωφικού» μέσα στο ΚΚΕ.[2] Η εφημερίδα χαρακτηρίστηκε ως η «γέφυρα» του ΚΚΕ για να φτιαχτεί ο ενιαίος Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου, κάτι που τελικά επιτεύχθηκε λίγο πριν από τις εκλογές του 1989.[2] Σε γενικές γραμμές, η εφημερίδα προσπάθησε να εμφανιστεί ως φορέας της εκσυγχρονιστικής Αριστεράς, υιοθετώντας στρατηγική προσέγγισης με «πεφωτισμένες» αστικές δυνάμεις (ακόμα και της Δεξιάς) καθώς και με τα νέα κοινωνικά κινήματα (οικολογία κτλ.).
Παρέμεινε όμως πιστή στη Σοβιετική Ένωση στα θέματα διεθνούς πολιτικής, και χαρακτηριστικό ήταν το πρωτοσέλιδό της μετά την καταστροφή του Τσερνόμπιλ, όπου ανέφερε ότι οι βλαβερές συνέπειες από τη ραδιενέργεια δεν ξεπερνούσαν σε κίνδυνο την κατανάλωση ενός τσιγάρου.
Ίσως το κυριότερο χαρακτηριστικό της εφημερίδας ήταν οι επιθέσεις της στο ΠΑΣΟΚ και προσωπικά στον Ανδρέα Παπανδρέου, γεγονός που σηματοδότησε την απόρριψη της στρατηγικής της αντιδεξιάς ενότητας ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ που είχε ακολουθηθεί την οκταετία 1977-1985, και την οποία υποστήριζε με ενθουσιασμό μεγάλο μέρος της κομματικής βάσης τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΚΚΕ, ιδίως στην επαρχία. Το φθινόπωρο του 1987 η Πρώτη ξεκίνησε τις καταγγελίες για τον πανίσχυρο διοικητή του ΟΤΕ Θεοφάνη Τόμπρα, τον οποίο κατηγορούσε για μαζικές τηλεφωνικές υποκλοπές καθώς και για τις προνομιακές σχέσεις του με τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη. Επίσης επιτέθηκε στην «κατάμαυρη νεοφασιστική κλίκα Κουτσόγιωργα-Αυριανής», αλλά από την άλλη μιλούσε θετικά για στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο Γεώργιος Γεννηματάς και ο Κώστας Λαλιώτης.
Η Πρώτη στήριξε τόσο τη συγκυβέρνηση Αριστεράς-Δεξιάς υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη (Ιούλιος-Νοέμβριος 1989), όσο και την οικουμενική κυβέρνηση Αριστεράς-ΠΑΣΟΚ-Δεξιάς υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα (Νοέμβριος 1989-Απρίλιος 1990).
Τον Σεπτέμβριο του 1990, η εφημερίδα έκλεισε με απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ, η οποία πλέον ήθελε να απεμπλακεί από το εγχείρημα του ενιαίου Συνασπισμού.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 «Χ. Καλογρίτσας. Οι φιλίες (Παππάς) και οι έχθρες (Φλαμπουράρης)». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Ζαούσης, Αλέξης· Στράτος, Κωνσταντίνος (1993). Οι εφημερίδες 1974-92: Η αθέατη όψη μιας κρίσιμης πορείας. Αθήνα: Γνώση.
