Μετάβαση στο περιεχόμενο

Η λεωφόρος του μίσους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η λεωφόρος του μίσους
ΣκηνοθεσίαΝίκος Φώσκολος
ΠαραγωγήΦιλοποίμην Φίνος
ΣενάριοΝίκος Φώσκολος
ΠρωταγωνιστέςΚώστας Καζάκος, Μαίρη Χρονοπούλου, Μάνος Κατράκης, Νίκος Γαλανός, Νόνικα Γαληνέα, Αλέκος Τζανετάκος, Δημήτρης Μπισλάνης, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Σπύρος Καλογήρου, Ελένη Ζαφειρίου, Μιράντα Ζαφειροπούλου, Βάσος Ανδρονίδης, Θόδωρος Ντόβας, Έλλη Λοΐζου, Τζένη Ζαχαροπούλου, Χρίστος Πολίτης, Βάσω Βουλγαράκη και Νικόλαος Πασχαλίδης
ΜουσικήΝίκος Μαμαγκάκης
ΤραγούδιΤζένη Βάνου
ΣκηνογραφίαΜάρκος Ζέρβας
Πρώτη προβολή14  Οκτωβρίου 1968
ΠροέλευσηΕλλάδα
ΓλώσσαΕλληνική

Η λεωφόρος του μίσους είναι ασπρόμαυρη ελληνική αστυνομική δραματική ταινία του 1968 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκου Φώσκολου. Πρωταγωνιστούν οι Κώστας Καζάκος, Μαίρη Χρονοπούλου, Νίκος Γαλανός, Νόνικα Γαληνέα, Μάνος Κατράκης και ο Σπύρος Κωνσταντόπουλος.[1]

Στις 18 Φεβρουαρίου 1962, η Νατάσα Κυριαζή, σύζυγος του ανακριτή Κώστα Κυριαζή, σκοτώνεται σε τροχαίο. Ο ασυνείδητος οδηγός εγκαταλείπει το θύμα του και δεν συλλαμβάνεται ποτέ. Αποδεικνύεται ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν είναι άλλος από τον Πέλλο Γεωργίου, γιο της διάσημης τραγουδίστριας Σάσας Βενέτη, η οποία όμως τον έχει εγκαταλείψει για χάρη της καριέρας της. Αυτό το γεγονός έχει τραυματίσει βαθιά τον Πέλλο, ο οποίος τη μισεί κι έχει πάρει το «κακό δρόμο». Τελικά ο ανακριτής Κυριαζής μαζί με αστυνομικούς θα εντοπίσουν τον Πέλλο κυνηγώντας τον στην Ομόνοια. Η καταδίωξη θα συνεχιστεί υπογείως, όπου ο Πέλλος κατεβαίνοντας στις ράγες με σκοπό να διαφύγει στα τούνελ του ΗΣΑΠ παθαίνει ηλεκτροπληξία και συλλαμβάνεται. Το συμβάν αυτό βρίσκει φανερά απαρηγόρητο τον ανακριτή Κυριαζή, και καθώς δεν μπορεί να ξεπεράσει εύκολα την απώλεια της συζύγου του το ρίχνει στο πιοτό.

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Κυριαζής καλείται ξανά να διαλευκάνει ένα παρόμοιο τροχαίο δυστύχημα. Αυτή τη φορά το θύμα είναι η Ελένη Καρύπη, όταν πάλι ένας ασυνείδητος οδηγός την παρασύρει και την σκοτώνει με το ΙΧ του και μετά εξαφανίζεται. Το νέο τροχαίο συμβάν γίνεται στις 18 Φεβρουαρίου 1968, ακριβώς έξι χρόνια μετά το θάνατο της συζύγου του Κυριαζή. Εξαιτίας αυτής της «περίεργης σύμπτωσης», ο Κυριαζής αισθάνεται για πρώτη φορά ότι δεν θα μπορέσει να επιτελέσει ανεπηρέαστος το καθήκον του, χωρίς να έχει συναισθηματική εμπλοκή. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, όταν συνειδητοποιεί έντρομος πως είναι ο ίδιος ένοχος, έχοντας πιθανόν παρασύρει την Καρύπη με το αυτοκίνητο του ένα βράδυ που ήταν μεθυσμένος –και χωρίς ο ίδιος να θυμάται τίποτα.

Κάτω από αυτές τις εξελίξεις, η δαιμόνια γραμματέας του Κυριαζή, Σοφία κι ο βοηθός του Τσεβάς αναλαμβάνουν την έρευνα και καταφέρνουν να αποδείξουν τελικά την αθωότητα του Κυριαζή, όταν βρίσκουν «χώμα με βωξίτη» στα πεντάλ του αμαξιού. Αποδεικνύεται ότι το αυτοκίνητο του Κυριαζή το οδηγούσε ένας εργάτης των ορυχείων βωξίτη, ο οποίος ήταν και ο δράστης του τροχαίου της 18ης Φεβρουαρίου 1968. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Σωτήρη Καρύπη, τον σύζυγο του θύματος. Τη νύχτα του τροχαίου ο ανακριτής Κυριαζής είχε βγει από το αμάξι του μεθυσμένος και κοιμόταν σε ένα παρτέρι. Εκεί κοντά ήταν ο Καρύπης που κυνηγούσε πεζός τη γυναίκα του που τον είχε εγκαταλείψει νωρίτερα και, βρίσκοντας το αυτοκίνητο του Κυριαζή ξεκλείδωτο, το πήρε και με αυτό έπεσε πάνω στην άτυχη σύζυγό του, την οποία εγκατέλειψε στη συνέχεια.

"Η λεωφόρος του μίσους" έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αθήνας στις 14 Οκτωβρίου 1968, με ταυτόχρονη κυκλοφορία σε κινηματογράφους του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και των Σερρών.[2]

Η εφημερίδα Έθνος, έδωσε μια θετική κριτική στην ταινία επικεντρωμένη κυρίως στην ερμηνεία των ηθοποιών Καζάκου, Χρονοπούλου, Κατράκη, Ζαφειρίου, Καλογήρου, Ζαφειροπούλου, Γαλανού, Γαληνέας και Τζανετάκου, σημειώνοντας πως παίζουν μετρημένα και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κινηματογράφου. Η εφημερίδα δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην σκηνοθεσία του Φώσκολου, κάνοντας λόγο για τα ίδια λάθη του σκηνοθέτη, καθώς έχει παραγεμίσει το φιλμ με σκηνές πάθους που θα μπορούσαν να περικοπούν. Παρόλα αυτά όμως η ταινία προσεγγίζει την αρτιότητα στο είδος του.[3]

  1. «Η λεωφόρος του μίσους». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2024. 
  2. «ΓΡΑΜΜΑΤΑ-ΤΕΧΝΕΣ- ΘΕΑΤΡΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Εθνος. 14 Οκτωβρίου 1968. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2024. 
  3. «ΓΡΑΜΜΑΤΑ-ΤΕΧΝΕΣ- ΘΕΑΤΡΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Εθνος. 15 Οκτωβρίου 1968. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]