Θεοβάλδος του Λουξεμβούργου
| Θεοβάλδος του Λουξεμβούργου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1410[1] Γαλλία |
| Θάνατος | 1 Σεπτεμβρίου 1477[1] Ρώμη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Χριστιανισμός Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιεράρχης καθολικός επίσκοπος[3] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Philippe de Melun, Lady of Sottegem (από 1441)[4] |
| Τέκνα | Φραγκίσκος του Λουξεμβούργου (πατέρας) Φίλιππος του Λουξεμβούργου Ιάκωβος Α΄ του Φιέν[5] Madeleine de Luxembourg[6] Guillemette de Luxembourg[6] |
| Γονείς | Πέτρος Α΄ του Σαιν-Πολ[5] και Μαργαρίτα του Μπω[5] |
| Αδέλφια | Λουδοβίκος του Σαιν-Πολ Ιάκωβος του Ρισεμπούρ Ισαβέλλα του Λουξεμβούργου Αικατερίνη του Λουξεμβούργου - Σαιν-Πολ Ιακωβίνα του Λουξεμβούργου |
| Οικογένεια | Οίκος του Λουξεμβούργου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επιχώριος επίσκοπος (1465–1476)[3][7] |
Ο Θεοβάλδος, γαλλ.: Thibault de Luxembourg (π. 1410 - 1 Σεπτεμβρίου 1477) από τον Οίκο του Λουξεμβούργου ήταν κόμης του Μπριέν και κύριος του Φιέν. Ήταν γιος του Πέτρου Α΄ κόμη των Σαιν-Πολ και της Mαργαρίτας των Μπω, κόρης του Φραγκίσκου δούκα της Άντρια.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε στις 11 Ιουνίου 1441 τη Φιλιππίνη του Μελύν, κυρία του Ζόττεγκεμ, κόρη του Ιωάννη του Μελύν, κυρίου του Αντουάνγκ και του Eπινουά, και είχε:
- Γκυγιεμέτ, παντρεύτηκε πρώτα τον Αμέ Β΄ του Σάρεμπρουκ-Κομερσύ, κύριο του Κομερσύ, και μετά το 1478 τον Ζιλ Αρπεντάν ντε Μπελβίλ, κύριο του Κονάκ.
- Μαντλέν, παντρεύτηκε πρώτα το 1457 με τον Σαρλ ντε Σαιν-Μωρ ντε Moνγκωζέ, κόμη του Nεσλ, μετά στις 15 Σεπτεμβρίου 1485 με τον Ζακ Σαμπό, κύριο των Ζαρνάκ, Aσπρεμόν και Μπριόν:
- Φιλίπ Σαμπό, ναύαρχος.
- Ιάκωβος Α΄ (1445-1487) κύριος του Φιέν, νυμφεύτηκε τη Mαρία ντε Μπερλαιμόν:
- Ιάκωβος Β΄ (1480-1517) κύριος του Φιέν, και κόμης του Γκαβρ με αγορά το 1515. Νυμφεύτηκε τη Mαργαρίτα του Μπρυζ ντε Λα Γκούουτουζε, κυρία του Ωξί, κόρη του Ιωάννη Ε΄:
- Ιάκωβος Γ΄ (απεβ. 1530), ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος.
- Φρανσουάζ ντε Φιέν (1496-1557), κόμισσα του Γκαβρ. Παντρεύτηκε τον Ιωάννη Δ΄ κύριο του Έχμοντ και έγινε μητέρα των:
- Λάμοραλ κόμη του Έχμοντ.
- Mαργαρίτας των Έχμοντ, παντρεύτηκε τον Νικόλαο των Λωρραίνης δούκα του Μερκέρ.
- Ιάκωβος Β΄ (1480-1517) κύριος του Φιέν, και κόμης του Γκαβρ με αγορά το 1515. Νυμφεύτηκε τη Mαργαρίτα του Μπρυζ ντε Λα Γκούουτουζε, κυρία του Ωξί, κόρη του Ιωάννη Ε΄:
- Ιωάννης, κύριος του Ζόττεγκεμ.
- Φρανσουά, υποκόμης του Μαρτίγκ. Είχε γιο τον:
- Φρανσουά, πατέρα του:
- Σεμπαστιάν.
- Φρανσουά, πατέρα του:
- Φίλιππος 1445-1519, επίσκοπος του Λε Μαν, του Tερουάν, και καρδινάλιος, αποστολικός νούνσιος (πρεσβευτής του πάπα).
Ήταν κουνιάδος του Καρόλου των Βαλουά-Ανζού κόμη του Mαιν, που νυμφεύτηκε για 2η φορά την Iσαβέλλα του Λουξεμβούργου, κόρη του Πέτρου Α΄ κόμη του Σαιν-Πολ, ιππότη του Χρυσόμαλλου Δέρατος και της Mαργαρίτας των Μπω. Ο Tιμπώ του Φιέν ήταν επίσης νεότερος αδελφός του Λουδοβίκου, αστυφύλακα (connétable) της Γαλλίας. Ήταν απόγονος 7ης γενιάς του Ερρίκου κόμη του Λουξεμβούργου, και ανήκει στον γαλλικό κλάδο του Οίκου του Λουξεμβούργου.
Ηγούμενος, μετά καρδινάλιος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το τέλος της συζύγου του το 1448 [8], ο Τιμπώ εισήλθε σε μοναχικό τάγμα, έγινε ηγούμενος του Iνύ, ενός κιστερκιανού μοναστηριού της επισκοπής του Ρεν, και μετά ηγούμενος του αβαείου Nοτρ-Νταμ ντ'Ουρσκάμ.
Εξελέγη επίσκοπος του Λε Μαν, μετά τον Μαρτίν Μπερυγιέρ, το 1465. Το 1466 ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας τον έστειλε στον πάπα Παύλο Β΄ ως πρέσβη, μαζί με τον Κάρολο των Βουρβόνων αρχιεπίσκοπο της Λυών:
... και ο πολύ φίλος και αγαπητός εξάδελφος Tιμπώ του Λουξεμβούργου, επίσκοπος του Λε Μαν, αδελφός του πολύ φίλου και αγαπητού αδελφού και εξαδέλφου κόμη του Σαιν Πολ, αστυφύλακα της Γαλλίας, και άλλοι πρεσβευτές μας, για να αποδώσουν σεβασμό στον εν λόγω Άγιο Πατέρα μας και να του αποδώσουμε την υπακοή που καλούμαστε να κάνουμε σε αυτόν και στην Ιερά Αποστολική Έδρα. ... Να δοθεί στο Mεύν συρ Λουάρ. 15η του Οκτωβρίου [1466]. LOYS. TOUSTAIN. Στον πολύ φίλο και πολύ αγαπητό αδελφό και εξάδελφό μας τον Δούκα του Μιλάνου. [Αρχεία Μιλάνου, σελ. 107-108.]
Ονομάστηκε επίσης καρδινάλιος από τον πάπα Σίξτο Δ΄ το 1474, και ήταν έτοιμος να λάβει αυτή τη διάκριση, αλλά απεβίωσε κατά τη διάρκεια τού ταξιδιού του προς τη Ρώμη στις 11 Σεπτεμβρίου 1477. Έχει ταφεί στο Λε Μαν, και η επιτάφιος πλάκα του βρίσκεται στα δεξιά της χορωδίας στον καθεδρικό ναό του Σαιν-Ζυλιέν.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Dom Paul Piolin, Ιστορία της εκκλησίας του Λε Μαν, ιστορία του οίκου του Λουξεμβούργου
- Joseph Vaesen και Étienne Charavay, Lettres Louis XI, tome III, σ. 107 και το σημείωμά του no 1, Γαλλική Ιστορική Εταιρεία και Βιβλιοθήκη Renouard, Παρίσι 1887 ; κατά Gallia christiana, tome XIV, σ. 411
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 p60459.htm#i604588.
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. dluxt. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 dluxt.
- ↑ p60459.htm#i604588. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 6,0 6,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ lema.
- ↑ σ. 107