Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1952
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 | |||
| Διοργανώτρια |  Ελσίνκι, Φινλανδία | ||
|---|---|---|---|
| Χώρες | 69 | ||
| Τελετή έναρξης | 19 Ιουλίου 1952 | ||
| Τελετή λήξης | 3 Αυγούστου 1952 | ||
| Κήρυξη έναρξης | Πρόεδρος Γιούχο Κούστι Παασικίβι | ||
| Κήρυξη λήξης |  Πρόεδρος της ΔΟΕ Σίγκφριντ Έντστρομ | ||
| Όρκος αθλητών | Χέικι Σαβολάινεν | ||
| Θερινοί | |||
| |||
| Χειμερινοί | |||
| |||
Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1952, οι Αγώνες της 15ης Ολυμπιάδας της σύγχρονης εποχής, διοργανώθηκαν στο Ελσίνκι της Φινλανδίας από τις 19 Ιουλίου έως και τις 3 Αυγούστου 1952.
Επιλογή διοργανώτριας πόλης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επειδή η Ιαπωνία ανακοίνωσε ήδη από το 1938 ότι δεν θα μπορούσε να φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1940 στο Τόκιο, που τους είχε αναλάβει το 1936, λόγω της εμπλοκής της στον Δεύτερο Σινοϊαπωνικό Πόλεμο, μόλις 4 ημέρες μετά η ΔΟΕ προσέφερε τους Αγώνες του 1940 στο Ελσίνκι, το οποίο είχε προηγουμένως υποβάλει υποψηφιότητα για τους Αγώνες αυτούς. Το Ελσίνκι τότε συμφώνησε να τους αναλάβει, αν και είχε μείνει πλέον λίγος χρόνος για να προετοιμαστεί για τους Αγώνες.[1]
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ξέσπασε την 1η Σεπτεμβρίου 1939, με τη γερμανοσοβιετική εισβολή στην Πολωνία, η οποία οδήγησε επίσης τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία σε κήρυξη πολέμου κατά της Γερμανίας, χωρίς όμως να ξεκινήσουν εχθροπραξίες. Παρά την επιθετικότητα, η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων συνέχισε να είναι αισιόδοξη για την προετοιμασία των Αγώνων. Ωστόσο, η σοβιετική εισβολή στη Φινλανδία (γνωστή και ως Χειμερινός Πόλεμος), που ξεκίνησε στις 30 Νοεμβρίου 1939 και έληξε με την υπογραφή της Συνθήκης της Μόσχας στις 12 Μαρτίου 1940, σταμάτησε τον προγραμματισμό των αγώνων. Μετά τον Χειμερινό Πόλεμο, η Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων αποφάσισε να ακυρώσει τους Αγώνες στις 20 Μαρτίου 1940 λόγω των εχθροπραξιών σε όλη την Ευρώπη, της αναστολής των προετοιμασιών που προκλήθηκαν από τον Χειμερινό Πόλεμο και της γενικότερης αξιοθρήνητης οικονομικής κατάστασης. Στη συνεδρίαση της Φινλανδικής Ολυμπιακής Επιτροπής στις 20 Απριλίου 1940, οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Φινλανδία ακυρώθηκαν επίσημα. Εν τω μεταξύ, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ήδη επεκταθεί, με τη Γερμανία να καταλαμβάνει τη Δανία και να ξεκινάει την κατάληψη της Νορβηγίας. Αντί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Φινλανδία διοργάνωσε διαγωνισμούς μνήμης για πεσόντες αθλητές που πέθαναν στον Χειμερινό Πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, κατά την έναρξη των οποίων ο ηθοποιός Eino Kaipainen απήγγειλε το ποίημα Silent Winners γραμμένο από τον Yrjö Jylhä. Οι αγώνες μνήμης πραγματοποιήθηκαν με πρωτοβουλία του αθλητικού δημοσιογράφου Sulo Kolkka.[2]
Τον Ιούνιο του 1946, έναν χρόνο μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Λονδίνο κέρδισε τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1948, αφού η πόλη είχε λάβει αρχικά (τον Ιούνιο του 1939) τους Αγώνες του 1944, οι οποίοι όμως ακυρώθηκαν, επίσης λόγω του πολέμου. Το Ελσίνκι συνέχισε την προσπάθειά του να οργανώσει τους Αγώνες και να εγγραφεί ως υποψήφιος για τους Αγώνες του 1952. Στο συνέδριο της ΔΟΕ στη Στοκχόλμη στις 21 Ιουνίου 1947, σε σχετική ψηφοφορία, το Ελσίνκι επιλέχθηκε ως διοργανώτρια πόλη, αφήνοντας πίσω τις υποψηφιότητες του Άμστερνταμ, του Λος Άντζελες, της Μινεάπολης, του Ντιτρόιτ, του Σικάγο και της Φιλαδέλφειας. Τα δυνατά σημεία του Ελσίνκι περιελάμβαναν τις αρκετά ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις που είχαν χτιστεί πρόσφατα, για τους Αγώνες του 1940, με αποτέλεσμα να έχει τότε ήδη έτοιμες τις σχετικές αθλητικές υποδομές. Για την ιστορία, το Τόκιο (που αρχικά επρόκειτο να διοργανώσει τους Αγώνες του 1940) φιλοξένησε τελικώς τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964.
Ενδιαφέροντα στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τη διοργάνωση αυτή, το Ελσίνκι παραμένει μέχρι σήμερα η βορειότερη πόλη που έχει φιλοξενήσει ποτέ Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης, ήταν τότε και για ένα εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα η Ολυμπιάδα όπου είχαν καταρριφθεί τα περισσότερα παγκόσμια ρεκόρ σε μία μόνο τέτοια διοργάνωση, ώσπου τελικώς ο αριθμός αυτός ξεπεράστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο.[3]
Καθώς μάλιστα είχε προηγηθεί η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1948 στο Λονδίνο, η Ολυμπιάδα στο Ελσίνκι το 1952 παραμένει μέχρι σήμερα η πιο πρόσφατη φορά που δύο συνεχόμενοι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες διοργανώθηκαν στην Ευρώπη, καθώς στη συνέχεια επικράτησε μια τάση αποφυγής ανάθεσης δεύτερης συνεχόμενης Ολυμπιάδας στην ίδια ήπειρο. Αν και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έχει, επανειλημμένα και διαχρονικά, τονίσει σε συχνές ανακοινώσεις της ότι επιλέγει πόλεις και όχι ηπείρους, στην πράξη, ωστόσο, πολλά μέλη της ΔΟΕ έχουν κατά καιρούς αναφέρει δημόσια ότι επίτηδες αρνήθηκαν να ψηφίσουν κάποια υποψήφια πόλη επειδή δεν τους άρεσε η προοπτική να λάβει χώρα δεύτερη συνεχόμενη Ολυμπιάδα στην ίδια ήπειρο (φαινόμενο που συμβαίνει ακόμα και όταν η προηγούμενη Ολυμπιάδα που είχε τύχει να ανατεθεί σε πόλη στην ίδια ήπειρο ήταν Χειμερινή αντί για Θερινή).
Το 1952 έλαβαν μέρος για πρώτη φορά σε Ολυμπιάδα η Σοβιετική Ένωση, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, το Χονγκ Κονγκ, η Ινδονησία, το Ισραήλ και η Ταϊλάνδη. Ειδικότερα όμως η Κίνα μετά τη διοργάνωση αυτή αποσύρθηκε μετά από μέλος της ΔΟΕ και επανεντάχθηκε σε αυτήν μόλις τον Νοέμβριο του 1979. Ως αποτέλεσμα, η Κίνα έλαβε πάλι μέρος για πρώτη φορά σε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 και σε Θερινή Ολυμπιάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες.
Πίνακας Μεταλλίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Θέση | Χώρα | 
|
|
|
Σύνολο |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  ΗΠΑ |
40 | 19 | 17 | 76 |
| 2 |  Σοβιετική Ένωση |
22 | 30 | 19 | 71 |
| 3 |  Ουγγαρία |
16 | 10 | 16 | 42 |
| 4 | Σουηδία |
12 | 13 | 10 | 35 |
| 5 |  Ιταλία |
8 | 9 | 4 | 21 |
| 6 |  Τσεχοσλοβακία |
7 | 3 | 3 | 13 |
| 7 |  Γαλλία |
6 | 6 | 6 | 18 |
| 8 | Φινλανδία (διοργανώτρια) |
6 | 3 | 13 | 22 |
| 9 |  Αυστραλία |
6 | 2 | 3 | 11 |
| 10 |  Νορβηγία |
3 | 2 | 0 | 5 |
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «SUOMEN HAAVE OLYMPIAISÄNNYYDESTÄ JA SEN TOTEUTUMINEN» [Finland 's dream of hosting an Olympics and its realization] (στα Finnish). City of Helsinki. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2018.
- ↑ Antero Raevuori (24 Απριλίου 2013). «Winter War and Olympic Games». Seura.fi (στα Finnish). Otavamedia. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2017.
- ↑ Bascomb, Neal (2005). The Perfect Mile: Three Athletes, One Goal, and Less Than Four Minutes to Achieve It
. Mariner Books. ISBN 9780618562091.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Arponen, Antti O. (1996). Olympiakisat Ateenasta Atlantaan [Olympic Games from Athens to Atlanta] (στα Finnish). Porvoo: WSOY. ISBN 951-0-21072-2.
- Kolkka, Sulo, επιμ. (1955). Official Report of the Organising Committee for the Games of the XV Olympiad, Helsinki, 1952. Purvoo: Serner Söderström Osakeyhitö.
- Pukkila, Hanna· Linnilä, Kai (2012). Hyvä Suomi! 1952 [Good Finland 1952] (στα Finnish) (2. painos έκδοση). Somerniemi: Amanita. ISBN 978-952-5330-48-9.
- Raevuori, Antero (2002). Viimeiset oikeat olympialaiset: Helsinki 1952 [The Last Real Olympics: Helsinki 1952] (στα Finnish). Helsingissä: Ajatus. ISBN 951-20-6108-2.
- Wickström, Mika (2002). Helsinki 1952 (στα Finnish). Helsinki: Suomen urheilumuseosäätiö. ISBN 951-97773-8-5.
- Volker Kluge: Olympische Sommerspiele. Die Chronik II. London 1948 – Tokio 1964. Sportverlag, Berlin 1998, ISBN 3-328-00740-7.
