Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1924
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 | |||
| Διοργανώτρια |  Σαμονί, Γαλλία | ||
|---|---|---|---|
| Χώρες | 16 | ||
| Αθλητές | 258 | ||
| Αγωνίσματα | 16 σε 6 αθλήματα | ||
| Τελετή έναρξης | 25 Ιανουαρίου 1924 | ||
| Τελετή λήξης | 5 Φεβρουαρίου 1924 | ||
| Κήρυξη έναρξης |  Γκαστόν Βιντάλ | ||
| Κήρυξη λήξης | Πρόεδρος της ΔΟΕ Πιέρ ντε Κουμπερτέν | ||
| Όρκος αθλητών | Καμίλ Μαντριγιόν | ||
| Στάδιο | Ολυμπιακό Στάδιο Σαμονί | ||
| Χειμερινοί | |||
| |||
| Θερινοί | |||
| |||
Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1924, γνωστοί και ως 1οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, ήταν η πρώτη διεθνής αθλητική διοργάνωση Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην ιστορία. Διοργανώθηκαν από τη Γαλλική Ολυμπιακή Επιτροπή στο Σαμονί της Γαλλίας από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 5 Φεβρουαρίου 1924.
Συμμετείχαν συνολικά 258 αθλητές από 16 χώρες σε 16 αγωνίσματα. Δέκα από τις δεκαέξι χώρες που έλαβαν μέρος, κατέκτησαν έστω ένα μετάλλιο. Η ομάδα της Νορβηγίας κέρδισε τα περισσότερα στο σύνολο (17) και τερμάτισε στην κορυφή του πίνακα μεταλλίων. Πιο επιτυχημένος αθλητής των Αγώνων αναδείχθηκε ο Φινλανδός Κλας Τούνμπεργκ, ο οποίος κέρδισε συνολικά πέντε μετάλλια, εκ των οποίων τα τρία χρυσά.
Η διοργάνωση ονομάστηκε αρχικά "Διεθνής Εβδομάδα Χειμερινών Αθλημάτων", όμως η επιτυχία της την καθιέρωσε επίσημα αργότερα από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ως τους 1ους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Με εξαίρεση τα καταστροφικά οικονομικά αποτελέσματα που άφησε πίσω της, η οργάνωση και η ομαλή διεξαγωγή της επαινέθηκαν από όλους και είχε σημαντική επίδραση στην ανάπτυξη πολλών χειμερινών αθλημάτων σε διεθνές επίπεδο.
Γέννηση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο πρώτο Ολυμπιακό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι το 1894 από τον βαρόνο Πιερ ντε Κουμπερτέν, με στόχο την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, αποφασίστηκε ότι η παγοδρομία θα έπρεπε να εκπροσωπηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο στους Αγώνες. Από τότε, διοργανώθηκαν εκδηλώσεις καλλιτεχνικής παγοδρομίας στους Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο και του 1920 στην Αμβέρσα, ενώ τέσσερις μήνες πριν την έναρξη των τελευταίων, διοργανώθηκε και ένα τουρνουά χόκεϊ επί πάγου στη βελγική πόλη. Ωστόσο, η ένταξη των χειμερινών αθλημάτων στο πρόγραμμα των Αγώνων ερχόταν αντιμέτωπη με πολλά εμπόδια, καθώς οι διοργανώτριες πόλεις δεν διέθεταν τις απαραίτητες υποδομές για τη διεξαγωγή τους. Για τον λόγο αυτό, τα χειμερινά αθλήματα απουσίαζαν από το πρόγραμμα των Αγώνων του 1896 στην Αθήνα και του 1912 στη Στοκχόλμη, καθώς οι δύο πόλεις δεν είχαν παγοδρόμια.
Ταυτόχρονα, η εξάσκηση των χειμερινών αθλημάτων συνέχισε να αναπτύσσεται στην Ευρώπη: οι σκανδιναβικές χώρες διοργάνωναν τους Βόρειους Αγώνες στη Στοκχόλμη από το 1901, ενώ μία διεθνής εβδομάδα χειμερινών αθλημάτων πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο από το 1907 στη Γαλλία από μία τοπική λέσχη. Μάλιστα, το Σαμονί φιλοξένησε τις εν λόγω διοργανώσεις για το 1920 και το 1921. Η ιδέα της ενσωμάτωσης χειμερινών αγωνισμάτων στο Ολυμπιακό πρόγραμμα συνέχισε να κερδίζει έδαφος. Ο Πιερ ντε Κουμπερτεν τάχθηκε υπέρ αυτής της ιδέας δηλώνοντας ότι "οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι οι αγώνες όλων των αθλημάτων". Ο τύπος και η γαλλική λέσχη υποστήριξαν ενεργά αυτή την άποψη, σε αντίθεση με τις σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες φοβόντουσαν ότι μία διοργάνωση Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων θα έβλαπτε τους Βόρειους Αγώνες.
Τον Ιούνιο του 1921, ο κόμης Ζουστινιέν Κλαρί και ο μαρκήσιος του Πολινιάκ, και οι δύο Γάλλοι εκπρόσωποι στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, παρουσίασαν την υποψηφιότητα της πόλης του Παρισιού για τους Αγώνες του 1924 στο συνέδριο της ΔΟΕ στη Λωζάνη. Με την ευκαιρία αυτή, πρότειναν επίσης τη διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων, μία ιδέα που έλαβε την υποστήριξη Καναδών και Ελβετών εκπροσώπων, όπως ο βαρόνος Γκοντεφρόι ντε Μπλοναί. Στις 5 Ιουνίου, τα μέλη της ΔΟΕ ψήφισαν υπέρ της αποδοχής των χειμερινών αθλημάτων στην Ολυμπιακή οικογένεια. Μάλιστα, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας επέτρεπε τη διεξαγωγή χειμερινών αθλημάτων σε κατάλληλη τοποθεσία και όχι απαραίτητα στην πόλη που έχει οριστεί να φιλοξενήσει τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Σκανδιναβοί παρέμειναν εχθρικοί απέναντι σε αυτή την ιδέα, αλλά χάρη στην επιρροή του Σουηδού Σίγκφριντ Έντστρομ, προέδρου της Διεθνούς Ομοσπονδίας Στίβου, συμφώνησαν να λάβουν μέρος, με την προϋπόθεση ότι οι Αγώνες δεν θα ονομάζονταν "Ολυμπιακοί". Ως εκ τούτου, η διοργάνωση τελέστηκε υπό την αιγίδα της ΔΟΕ και έλαβε το όνομα "Διεθνής Εβδομάδα Χειμερινών Αθλημάτων".
Οργάνωση και προετοιμασία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρκετές πόλεις υπέβαλαν αίτηση για την ανάληψη της διοργάνωσης: το Ζεραρμέ στα Βόσγια όρη, το Λουσόν-Σουπερμπανιέρ στα Πυρηναία και το Σαμονί στις Άλπεις. Το διάστημα 12-14 Ιουνίου 1922, η Γαλλική Ολυμπιακή Επιτροπή (COF) οργάνωσε ένα συνέδριο χειμερινών αθλημάτων στο Παρίσι, με τη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων ομοσπονδιών και των διεθνών επιτροπών, προκειμένου να καταρτίσουν το πρόγραμμα των Αγώνων. Το Σαμονί ορίστηκε ως η διοργανώτρια πόλη, καθώς οι ανταγωνιστές του δεν μπορούσαν να εγγυηθούν επαρκή αριθμό καταλυμάτων και καλές πιθανότητες χιονόπτωσης κατά την περίοδο των Αγώνων. Μετά από μία πρώτη συνάντηση τον Ιανουάριο του 1923, η σύμβαση που όριζε ως διοργανωτές το Παρίσι για τους Θερινούς Αγώνες και το Σαμονί για τους Χειμερινούς υπογράφηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1923, ανάμεσα στον Φραντζ Ρέιτσελ (γενικό γραμματέα της COF) και τον Ζαν Λαβέβρ (δήμαρχο του Σαμονί).
Με την ανάληψη της διοργάνωσης, το Σαμονί στόχευε σε μία οικονομική και τουριστική ώθηση προκειμένου να εκσυγχρονίσει τις εγκαταστάσεις του και να ανταγωνιστεί άλλα θέρετρα των Άλπεων, όπως το Σανκτ Μόριτς και το Νταβός στην Ελβετία. Η οργάνωση της "Διεθνούς Εβδομάδας Χειμερινών Αθλημάτων" απαιτούσε την ανέγερση μίας πίστας ελκήθρου, ενός παγοδρομίου και ενός λόφου για άλματα, η μελέτη και διαχείριση των οποίων ανατέθηκε σε τμήμα της τοπικής νομαρχίας της Άνω Σαβοΐας. Η Γαλλική Ολυμπιακή Επιτροπή (COF) υποσχέθηκε να βοηθήσει στη χρηματοδότηση του έργου με ένα ποσό ύψους 500.000 γαλλικών φράγκων. Ο δήμος του Σαμονί έλαβε επίσης δάνειο 300.000 φράγκων από ιδιοκτήτες παλατιών και μεγάλων ξενοδοχείων της περιοχής, καθώς και δάνειο 500.000 φράγκων από τράπεζες. Τα έργα ξεκίνησαν στις 31 Μαΐου 1923, μόλις οκτώ μήνες πριν από την έναρξη των Αγώνων και ο δήμος του Σαμονί είχε πολύ λίγο χρόνο για να αντιμετωπίσει τα διάφορα τεχνικά προβλήματα που προέκυπταν. Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1923, η COF διόρισε εμπειρογνώμονα, ο οποίος συνέταξε έκθεση σχετικά με την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση των εγκαταστάσεων. Η πόλη έλαβε επίσημη προειδοποίηση για να τηρήσει την προθεσμία που έχει οριστεί (1η Νοεμβρίου), με κίνδυνο την απόσυρση της χρηματοδότησης που είχε υποσχεθεί η COF, ακόμα και την οριστική αφαίρεση των χειμερινών αθλημάτων από το Ολυμπιακό πρόγραμμα.
Η επιτάχυνση για την ολοκλήρωση των έργων σήμανε επιπλέον κόστος στον συνολικό λογαριασμό των Αγώνων. Η ανέγερση του παγοδρομίου και του Ολυμπιακού Σταδίου αποτέλεσε το μεγαλύτερο έξοδο για τους διοργανωτές με συνολικό κόστος 1.100.000 φράγκα. Η κατασκευή της πίστας ελκήθρου κόστισε 115.822,57 φράγκα και ο λόφος για άλματα 58.565,22 φράγκα. Λόγω σοβαρών προβλημάτων στις ταμειακές ροές της, η COF συνεισέφερε μόνο 250.000 φράγκα, ενώ ο δήμος του Σαμονί πλήρωσε μόνος τα 2 από τα 3,5 εκατομμύρια φράγκα που δαπανήθηκαν συνολικά για τη διοργάνωση. Από την άλλη, οι κύριες πηγές εισοδήματος προέρχονταν από τις πωλήσεις εισιτηρίων. Με ένα συνολικό αριθμό 10.044 θεατών, οι διοργανωτές εισέπραξαν το ποσό των 107.880,80 φράγκων. Τα συνολικά έσοδα της διοργάνωσης κατά τη διάρκεια των Αγώνων ανήλθαν σε μόλις 120.000 φράγκα.
Παρά τα οικονομικά προβλήματα και τις ιδιοτροπίες του καιρού, οι εγκαταστάσεις ήταν έτοιμες εγκαίρως. Στα τέλη Δεκεμβρίου του 1923, ισχυρές χιονοπτώσεις επικράτησαν στην περιοχή και ζητήθηκε η βοήθεια του στρατού στις εργασίες απομάκρυνσης του χιονιού, οι οποίες ξεκίνησαν στο τέλος του έτους και συνεχίστηκαν κατά τις τρεις πρώτες εβδομάδες του Ιανουαρίου. Μετά από αυτό, ο καιρός ζέστανε και δυνατή βροχή έπεσε στο Σαμονί. Οι πρώτοι αθλητές που ήταν ήδη στην περιοχή, δεν μπορούσαν να προπονηθούν κατάλληλα, ενώ το παγοδρόμιο στο Ολυμπιακό Στάδιο μετατράπηκε σε λίμνη την παραμονή της τελετής έναρξης. Υπήρξε η πιθανότητα ακύρωσης αρκετών αγωνισμάτων, αλλά η πτώση της θερμοκρασίας στη συνέχεια επέτρεψε να διεξαχθούν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Αθλητικές εγκαταστάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι εγκαταστάσεις των Αγώνων περιελάμβαναν τρεις χώρους που φιλοξένησαν τα αθλήματα της 1ης Χειμερινής Ολυμπιάδας στο Σαμονί. Το Ολυμπιακό Στάδιο του Σαμονί ήταν ο κύριος χώρος διεξαγωγής, μιας και εκεί φιλοξενήθηκαν τα επτά από τα εννέα αθλήματα των Αγώνων, καθώς και οι τελετές έναρξης και λήξης.
| Εγκαταστάσεις | Αθλήματα |
|---|---|
| Ολυμπιακό Στάδιο του Σαμονί | Βόρειο σύνθετο (χιονοδρομία αντοχής), Καλλιτεχνική παγοδρομία, Κέρλινγκ, Παγοδρομία ταχύτητας, Στρατιωτική περίπολος, Χιονοδρομία αντοχής, Χόκεϊ επί πάγου |
| Ολυμπιακός λόφος άλματος του Λε Μοντ | Άλμα με σκι, Βόρειο σύνθετο (άλμα με σκι) |
| Πίστα ελκήθρου του Πελερίν | Έλκηθρο |
Τελετή έναρξης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τελετή έναρξης πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 24ης Ιανουαρίου 1924. Μια πομπή αποτελούμενη από τις διάφορες ξένες αντιπροσωπείες και τοπικούς φορείς του Σαμονί κατέφθασε στο δημαρχείο της πόλης, όπου ο δήμαρχος Ζαν Λαβέβρ απηύθυνε χαιρετισμό. Στη συνέχεια, η πομπή διέσχισε τους δρόμους της πόλης, συνοδευόμενη από μπάντες που έπαιζαν μουσική.
Οι δεκαέξι χώρες παρέλασαν με αλφαβητική σειρά στα λατινικά: πρώτη η Αυστρία και στο τέλος η Γιουγκοσλαβία. Σε κάθε αντιπροσωπεία, οι αθλητές περπατούσαν με τη σειρά των αθλημάτων που θα λάμβαναν μέρος: πρώτα οι αθλητές της παγοδρομίας ταχύτητας, μετά οι αντίστοιχοι της καλλιτεχνικής παγοδρομίας, ακολουθούσαν οι σκιέρ της χιονοδρομίας αντοχής, οι αθλητές της στρατιωτικής περιπόλου μαζί με τους αξιωματικούς τους, οι παίκτες χόκεϊ επί πάγου και κέρλινγκ και στο τέλος οι αθλητές του ελκήθρου.
Όταν έφτασαν στο Ολυμπιακό Στάδιο, μόνο οι αντιπροσωπείες των αθλητών μπήκαν στο παγοδρόμιο για να σταθούν μπροστά από τους επισήμους. Ο κόμης Ζουστινιέν Κλαρί, πρόεδρος της Γαλλικής Ολυμπιακής Επιτροπής (COF), συνοδευόμενος από μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, άνοιξε την τελετή με χαιρετισμό. Στη συνέχεια, ο υφυπουργός Τεχνικής Εκπαίδευσης της Γαλλίας, Γκαστόν Βιντάλ, κήρυξε την έναρξη των Αγώνων. Οι σημαιοφόροι των αποστολών συγκεντρώθηκαν γύρω από τον Καμίλ Μαντριγιόν, αθλητή της στρατιωτικής περιπόλου και σημαιοφόρο της Γαλλίας, ο οποίος έδωσε τον Ολυμπιακό όρκο για λογαριασμό όλων των αθλητών. Η τελετή ολοκληρώθηκε με μία νέα παρέλαση των χωρών γύρω από το παγοδρόμιο.
Οι Αγώνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συμμετέχουσες χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεκαέξι χώρες συμμετείχαν στους Αγώνες στο Σαμονί, με τον συνολικό αριθμό των αθλητών να φτάνει τους 258 (245 άνδρες και 13 γυναίκες). Σύμφωνα με απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, μόνο τα κράτη-μέλη της Κοινωνίας των Εθνών είχαν το δικαίωμα να λάβουν μέρος στους Αγώνες του Παρισιού και κατ' επέκταση και στην εβδομάδα χειμερινών αθλημάτων του Σαμονί. Συνεπώς, η Γερμανία δεν έλαβε άδεια για να συμμετάσχει στους Αγώνες. Ακολουθεί αναλυτική λίστα των χωρών που έλαβαν μέρος (σε παρένθεση ο αριθμός αθλητών ανά χώρα):
|
|
|
|
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Αθλήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Απονεμήθηκαν μετάλλια σε 16 αγωνίσματα που υπάγονται σε 9 αθλήματα και με τη σειρά τους σε 6 κατηγορίες. Αρχικά, πολλές πηγές είτε δεν περιελάμβαναν το κέρλινγκ και τη στρατιωτική περίπολο στις λίστες τους είτε τα κατέγραφαν ως αθλήματα επίδειξης. Ωστόσο, τον Φεβρουάριο του 2006, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) αποφάσισε ότι το κέρλινγκ ήταν μέρος του Ολυμπιακού προγράμματος και συμπεριέλαβε τα μετάλλιά του στην επίσημη καταμέτρηση. Ακολουθεί η λίστα των αθλημάτων (σε παρένθεση ο αριθμός των αγωνισμάτων):
- Βορινή χιονοδρομία
Άλμα με σκι (1)
Βόρειο σύνθετο (1)
Χιονοδρομία αντοχής (2)
- Δίαθλο
Έλκηθρο (1)
Κέρλινγκ (1)- Παγοδρομία
Χόκεϊ επί πάγου (1)
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατάταξη των χωρών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τη διάρκεια των Αγώνων, η κατάταξη των χωρών καθορίστηκε με βάση τα αποτελέσματα στις έξι πρώτες θέσεις κάθε αγωνίσματος. Ο αθλητής που έπαιρνε τη νίκη, έφερνε 10 βαθμούς στη χώρα του, ο δεύτερος 5 βαθμούς, ο τρίτος 4 βαθμούς, ο τέταρτος 3 βαθμούς, ο πέμπτος 2 βαθμούς και ο έκτος 1 βαθμό. Σε περίπτωση ισοπαλίας σε κάποιο αγώνισμα, οι χώρες έπαιρναν 0,5 λιγότερους βαθμούς. Η Νορβηγία, με 32 πλασαρίσματα στην εξάδα (συμπεριλαμβανομένων 18 βάθρων), κυριάρχησε στην κατάταξη μπροστά από τη Φινλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία.
| Κατάταξη |
Χώρα |
Αποτελέσματα ανά θέση | Σύνολο | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1η | 2η | 3η | 4η | 5η | 6η | ||||||||||
| Πλασαρίσματα | Βαθμοί | Πλασαρίσματα | Βαθμοί | Πλασαρίσματα | Βαθμοί | Πλασαρίσματα | Βαθμοί | Πλασαρίσματα | Βαθμοί | Πλασαρίσματα | Βαθμοί | Πλασαρίσματα | Βαθμοί | ||
| 1 |  Νορβηγία
|
4 | 40 | 7 | 35 | 7 | 27,5 | 6 | 18 | 6 | 12 | 2 | 2 | 32 | 134,5 |
| 2 |  Φινλανδία
|
4 | 40 | 4 | 20 | 3 | 11,5 | 1 | 3 | 1 | 2 | - | - | 13 | 76,5 |
| 3 |  Μεγάλη Βρετανία
|
1 | 10 | 1 | 5 | 2 | 8 | 1 | 3 | 2 | 4 | - | - | 7 | 30 |
| 4 |  Ηνωμένες Πολιτείες
|
1 | 10 | 2 | 10 | - | - | 2 | 6 | - | - | 3 | 3 | 8 | 29 |
| 5 |  Σουηδία
|
1 | 10 | 1 | 5 | - | - | 1 | 3 | 2 | 4 | 4 | 4 | 9 | 26 |
| 6 |  Αυστρία
|
2 | 20 | 1 | 5 | - | - | - | - | - | - | - | - | 3 | 25 |
| 7 |  Ελβετία
|
2 | 20 | - | - | 1 | 4 | - | - | - | - | - | - | 3 | 24 |
| 8 | Γαλλία
|
- | - | - | - | 3 | 12 | 1 | 3 | 2 | 3,5 | 1 | 1 | 7 | 19,5 |
| 9 | .svg){kind=small} Καναδάς
|
1 | 10 | - | - | - | - | - | - | - | - | 1 | 1 | 2 | 11 |
| 10 |  Τσεχοσλοβακία
|
- | - | - | - | - | - | 2 | 6 | 1 | 1,5 | 1 | 1 | 4 | 8,5 |
| 11 |  Βέλγιο
|
- | - | - | - | 1 | 4 | - | - | 1 | 2 | - | - | 2 | 6 |
| 12 | .svg){kind=small} Ιταλία
|
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 1 | 1 | 1 | 1 |
Πίνακας μεταλλίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπόμνημα:
Χώρες που κέρδισαν τουλάχιστον ένα χρυσό μετάλλιο.
Χώρες που κέρδισαν τουλάχιστον ένα χάλκινο μετάλλιο.
Χώρες που δεν κέρδισαν κανένα μετάλλιο.
Χώρες που δεν έλαβαν μέρος στους Αγώνες.
Παρακάτω είναι ο πίνακας μεταλλίων, που κατατάσσει τις χώρες με βάση τα μετάλλια που απονεμήθηκαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή στη διάρκεια των Αγώνων. Η κατάταξη δεν γίνεται με βάση το συνολικό αριθμό των μεταλλίων, αλλά πρώτα με βάση τον αριθμό των χρυσών, στη συνέχεια τον αριθμό των ασημένιων και τέλος, με βάση τον αριθμό των χάλκινων μεταλλίων. Αν μετά από αυτά υπάρχουν ισοπαλίες μεταξύ των χωρών, τότε οι χώρες κατατάσσονται στην ίδια θέση και μπαίνουν στη λίστα αλφαβητικά, σύμφωνα με τους κωδικούς χωρών της ΔΟΕ.
Από τις 16 συμμετέχουσες χώρες, οι 10 κέρδισαν μετάλλιο στους Αγώνες, ενώ 8 από αυτές πανηγύρισαν την κατάκτηση έστω ενός χρυσού. Στην κορυφή της κατάταξης βρέθηκε η Νορβηγία, στη δεύτερη θέση η Φινλανδία και στην τρίτη η Αυστρία.[1]
Δύο χάλκινα μετάλλια δόθηκαν στα 500 μέτρα της παγοδρομίας ταχύτητας, ως αποτέλεσμα ισοπαλιών στην τρίτη θέση.
Διοργανώτρια Χώρα
| Θέση | Χώρα | Χρυσά | Αργυρά | Χάλκινα | Σύνολο |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Νορβηγία (NOR) |
4 | 7 | 6 | 17 |
| 2 | Φινλανδία (FIN) |
4 | 4 | 3 | 11 |
| 3 | Αυστρία (AUT) |
2 | 1 | 0 | 3 |
| 4 | Ελβετία (SUI) |
2 | 0 | 1 | 3 |
| 5 | Ηνωμένες Πολιτείες (USA) |
1 | 2 | 1 | 4 |
| 6 | Μεγάλη Βρετανία (GBR) |
1 | 1 | 2 | 4 |
| 7 | Σουηδία (SWE) |
1 | 1 | 0 | 2 |
| 8 | Καναδάς (CAN) |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 9 | Γαλλία (FRA) |
0 | 0 | 3 | 3 |
| 10 | Βέλγιο (BEL) |
0 | 0 | 1 | 1 |
| Σύνολο (10 χώρες) | 16 | 16 | 17 | 49 | |
Αθλητές με τα περισσότερα μετάλλια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με την κατάκτηση πέντε μεταλλίων στην παγοδρομία ταχύτητας, μεταξύ των οποίων τρία χρυσά, ο Φινλανδός Κλας Τούνμπεργκ ήταν ο πιο επιτυχημένος αθλητής αυτών των Αγώνων. Την επίδοση των τριών χρυσών μεταλλίων ισοφάρισε το 1936 ο Νορβηγός Ιβάρ Μπάλανγκρουντ, ενώ χρειάστηκε να περάσουν 56 χρόνια μέχρι ο Αμερικανός Έρικ Χέιντεν να γίνει ο δεύτερος αθλητής στην ιστορία που κατακτά συνολικά πέντε μετάλλια σε μία Χειμερινή Ολυμπιάδα.
| Κατάταξη | Αθλητής | Χώρα | Άθλημα | 
|
|
|
Σύνολο |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Κλας Τούνμπεργκ | Φινλανδία
|
Παγοδρομία ταχύτητας | 3 | 1 | 1 | 5 |
| 2 | Ρόαλντ Λάρσεν | Νορβηγία
|
Παγοδρομία ταχύτητας | 0 | 2 | 3 | 5 |
| 3 | Θόρλαϊφ Χάουγκ | Νορβηγία
|
Βόρειο σύνθετο/Χιονοδρομία αντοχής | 3 | 0 | 0 | 3 |
| 4 | Τζούλιους Σκούτναμπ | Φινλανδία
|
Παγοδρομία ταχύτητας | 1 | 1 | 1 | 3 |
| 5 | Γιοχάν Γκρατουμσμπρότεν | Νορβηγία
|
Βόρειο σύνθετο/Χιονοδρομία αντοχής | 0 | 1 | 2 | 3 |
| 6 | Θόραλφ Στρέμσταντ | Νορβηγία
|
Βόρειο σύνθετο/Χιονοδρομία αντοχής | 0 | 2 | 0 | 2 |
Τελετή λήξης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τελετή λήξης πραγματοποιήθηκε στις 11 το πρωί της 5ης Φεβρουαρίου 1924 στο Ολυμπιακό Στάδιο του Σαμονί, με πολύ καλό καιρό και παρουσία πλήθους κόσμου. Ο βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν έδωσε ομιλία, στην οποία έκανε έναν απολογισμό αυτής της διεθνούς εβδομάδας, πριν ο γενικός γραμματέας της Γαλλικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Φραντζ Ρέιτσελ, διαβάσει τη λίστα των γεγονότων. Στη συνέχεια, κήρυξε τη λήξη των Αγώνων.
Ακολούθησε η απονομή των μεταλλίων για κάθε άθλημα. Κάποιοι αθλητές είχαν ήδη επιστρέψει στη χώρα τους και ο Ρέιτσελ έδωσε τα μετάλλια σε άλλα μέλη της αντιπροσωπείας τους. Στο τέλος της τελετής, απένειμε ένα Ολυμπιακό βραβείο ορειβασίας στον Άγγλο συνταγματάρχη Έντουαρντ Στρατ, προς τιμήν των δεκατριών μελών της αποστολής του 1922 στο Έβερεστ, οι οποίοι ήταν οι πρώτοι άνθρωποι έως τότε που κατάφεραν να φτάσουν σε υψόμετρο 8.320 μέτρων. Ο Πιερ ντε Κουμπερτέν εξήρε με τη σειρά του το επίτευγμά τους και απένειμε από ένα επιχρυσωμένο ασημένιο μετάλλιο σε κάθε ένα από τα δεκατρία μέλη. Τέλος, απονεμήθηκε στη Σουηδία το ετήσιο βραβείο για το καλύτερο έθνος στα χειμερινά αθλήματα για το 1923.
Αντιδράσεις και επακόλουθα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η οργάνωση και η ομαλή διεξαγωγή της "Διεθνούς Εβδομάδας Χειμερινών Αθλημάτων" στο Σαμονί επαινέθηκαν από τον γαλλικό και τον διεθνή τύπο. Η βρετανική εφημερίδα The Times ανέφερε ότι «οι συνθήκες ήταν γενικά ευνοϊκές, ο καιρός ήταν υπέροχος και οι επιδόσεις έφτασαν σε ένα εξαιρετικά υψηλό επίπεδο», ενώ υπογράμμισε πως «πρέπει να δοθούν συγχαρητήρια στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για την επιτυχία της διοργάνωσης των χειμερινών αθλημάτων στο Σαμονί». Αρκετοί δημοσιογράφοι, όπως ο Γκάμπριελ Χάνοτ, εντυπωσιάστηκαν από τις επιτυχίες των Σκανδιναβών και διαπίστωσαν το τεχνικό και τεχνολογικό χάσμα που τους χωρίζει από τους Γάλλους αθλητές.
Η επιτυχία των Αγώνων αντισταθμίστηκε από τα καταστροφικά οικονομικά αποτελέσματα που προέκυψαν. Τα έξοδα της διοργάνωσης ανέρχονταν σε 3.500.000 γαλλικά φράγκα, ενώ τα έσοδα σε μόλις 120.000 φράγκα. Ωστόσο, ο εξοπλισμός που απέκτησε η πόλη του Σαμονί για να φιλοξενήσει τη διοργάνωση επιβεβαίωσε την υπεροχή της ενάντια στα υπόλοιπα χειμερινά θέρετρα της Γαλλίας. Η διαδικασία εκσυγχρονισμού του θερέτρου συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, με την ανάπτυξη του δεύτερου τμήματος του τελεφερίκ το 1927 και την κατασκευή ενός ακόμα το 1928.
Η διοργάνωση είχε σημαντική επίδραση και στην ανάπτυξη πολλών χειμερινών αθλημάτων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Σε συνέδριο που διοργανώθηκε στο Σαμονί στις 2 Φεβρουαρίου, κατά τη διάρκεια των Αγώνων, δημιουργήθηκε η Διεθνής Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (γαλλικά: Fédération internationale de ski), με στόχο την ανάπτυξη του αθλήματος σε παγκόσμια κλίμακα. Ο Σουηδός Ιβάρ Χόλμκβιστ έγινε ο πρώτος πρόεδρός της. Λίγους μήνες αργότερα, στις 15 Οκτωβρίου 1924, δημιουργήθηκε και η Γαλλική Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (γαλλικά: Fédération française de ski). Ταυτόχρονα, πολλά γαλλικά χειμερινά θέρετρα ξεκίνησαν τη διοργάνωση αγώνων και συναντήσεων καλώντας μεγάλους Νορβηγούς πρωταθλητές προκειμένου να προσελκύσουν πελάτες, ενώ αναπτύχθηκαν διαφημιστικές εκστρατείες υπέρ του χειμερινού τουρισμού στη χώρα.
| « | Οι Χειμερινοί Αγώνες ήταν μία απόλυτη νίκη. Ήμουν χαρούμενος για αυτό, καθώς είχα πάντα την επιθυμία να δω αυτό το χειμερινό παράρτημα να νομιμοποιείται με τον κατάλληλο τρόπο [...] | » |
—Πιερ ντε Κουμπερτέν, Ολυμπιακές Αναμνήσεις | ||
Λαμβάνοντας υπόψη την επιτυχία που σημειώθηκε στο Σαμονί, η ΔΟΕ επισημοποίησε στο συνέδριο της Πράγας στις 27 Μαΐου 1925 τη "Διεθνή Εβδομάδα Χειμερινών Αθλημάτων" ως τους πρώτους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Από τότε και για τις επόμενες δεκαετίες, οι Χειμερινοί Αγώνες αποτέλεσαν πλέον ξεχωριστή διοργάνωση από τους Θερινούς, αν και πραγματοποιούνταν την ίδια χρονιά. Το 1986, η ΔΟΕ αποφάσισε να τοποθετήσει τους Θερινούς και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες σε ξεχωριστούς τετραετείς κύκλους και σε εναλλασσόμενα ζυγά έτη. Έτσι, μετά το 1992, οι Χειμερινοί Αγώνες διεξήχθησαν εκ νέου το 1994 ώστε να μη συμπέσουν ποτέ ξανά με τους Θερινούς.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «1924 Medal Tally». Topend Sports. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1924 - Σαμονί (Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή)
- «1924 Winter Olympics». Olympedia.com. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021.
- «Olympic Analytics/1924». olympanalyt.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2021.
| Αθλήματα | | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Συμμετέχουσες χώρες | |||||
| Εγκαταστάσεις | |||||
| Πρόσωπα |
| ||||