Ιέρων Β΄ των Συρακουσών
| Ιέρων Β΄ ο Συρακούσιος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ἱέρων Β΄ (Αρχαία Ελληνικά) |
| Γέννηση | 308 π.Χ. Συρακούσες |
| Θάνατος | 215 π.Χ.[1][2] Συρακούσες |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός ηγέτης[3] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Philistis |
| Τέκνα | Γέλων Β΄ των Συρακουσών Demarata Heraclea of Syracuse |
| Γονείς | Hierocles |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ιέρων Β΄ (308 π.Χ. - 215 π.Χ.) ήταν Έλληνας τύραννος των Συρακουσών (270 π.Χ. - 215 π.Χ.), νόθος γιος του ευγενούς Ιεροκλή και απόγονος του τυράννου Γέλωνα. Υπηρέτησε ως στρατηγός τον βασιλιά της Ηπείρου Πύρρο και ήταν σημαντική στρατιωτική μορφή όταν ξέσπασε ο Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος.[4] Μετά την αναχώρηση του Πύρρου από τη Σικελία (275 π.Χ.) ο στρατός των Συρακουσών διόρισε διοικητή τον Ιέρωνα, ενίσχυσε σημαντικά τη θέση του με τον γάμο του με την κόρη του Λεπτίνου Φιλίστιδα.
Άνοδος στον θρόνο των Συρακουσών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Μαμερτίνοι, σώμα μισθοφόρων από την Καμπανία που είχαν υπηρετήσει τον τύραννο Αγαθοκλή, κατέλαβαν τη Μεσσήνη και άρχισαν να λεηλατούν τις Συρακούσες. Οι Μαμερτίνοι συνετρίβησαν τελικά από τον Ιέρωνα σε μάχη κατά μήκος του ποταμού Λογγανού αλλά δεν μπόρεσε να ανακαταλάβει τη Μεσσήνη επειδή η Καρχηδόνα παρενέβη υπέρ των Μαμερτίνων, οι δε κάτοικοι των Συρακουσών ενθουσιασμένοι τον ανακήρυξαν βασιλιά τους (270 π.Χ.). Ακολούθησε νέα επίθεση του Ιέρωνος Β΄ εναντίον των Μαμερτίνων, οι οποίοι ζήτησαν βοήθεια από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία.[5] Ο Ιέρων Β΄ συμμάχησε με τον Καρχηδόνιο στρατηγό Άννο που είχε στρατοπεδεύσει στη Σικελία, αλλά ο Ρωμαίος Ύπατος Άππιος Κλαύδιος Κάουντεξ τον ανάγκασε να οπισθοχωρήσει στις Συρακούσες.[6] Με την ισχυρή πίεση των Ρωμαϊκών δυνάμεων ο Ιέρων Β΄ αναγκάστηκε να κλείσει ειρήνη με τη Ρώμη, του παραχωρήθηκε η βασιλεία στο νοτιοανατολικό τμήμα της Σικελίας και στις ακτές του νησιού μέχρι την Ταορμίνα (263 π.χ.).[6] Ο Ιέρων από τότε ήταν σύμμαχος με τη Ρώμη και τη βοήθησε σε όλους τους πολέμους της με την Καρχηδόνα.[7] Ο διάσημος μαθηματικός και εφευρέτης Αρχιμήδης κατασκεύασε πολιορκητικές μηχανές για την άμυνα της πόλης, τις ίδιες μηχανές θα χρησιμοποιήσει αργότερα ο Αρχιμήδης για την άμυνα των Συρακουσών στη Ρωμαϊκή πολιορκία.
Η μεγάλη ανακάλυψη του Αρχιμήδη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε γνωστή ιστορία που περιγράφει ο Βιτρούβιος, ο Ιέρων Β΄ παρήγγειλε να του φτιάξουν ένα αναθηματικό στέμμα από ατόφιο χρυσάφι και επειδή δεν είχε εμπιστοσύνη στον χρυσοχόο ζήτησε από τον Αρχιμήδη να εξετάσει αν ο χρυσός είχε νοθευτεί με ασήμι.[8][9] Ο Αρχιμήδης έπρεπε να λύσει το πρόβλημα χωρίς να καταστρέψει το στέμμα και δεν μπορούσε να το λιώσει για να υπολογίσει την πυκνότητα του και την προέλευση του. Καθώς έκανε μπάνιο, ο Αρχιμήδης παρατήρησε ότι η στάθμη του νερού στην μπανιέρα ανέβηκε όταν μπήκε ο ίδιος μέσα και συνειδητοποίησε ότι αυτή η επίδραση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του όγκου του στέμματος.
Με την παραδοχή ότι το νερό πρακτικά είναι ασυμπίεστο το αποτέλεσμα της βύθισης θα ήταν το στέμμα να εκτοπίσει μια ποσότητα νερού ίση με τον δικό του όγκο.[10] Διαιρώντας τη μάζα του στέμματος με τον όγκο του νερού που εκτοπίζεται προκύπτει η πυκνότητα του στέμματος, η πυκνότητα θα είναι μικρότερη από εκείνη του χρυσού εάν είχαν προστεθεί κάποια φθηνότερα και λιγότερο πυκνά μέταλλα. Ο Αρχιμήδης ενθουσιάστηκε τόσο από την ανακάλυψή του ώστε βγήκε στο δρόμο γυμνός φωνάζοντας «Εύρηκα! Εύρηκα!». Ο χρυσός του βασιλιά Ιέρωνα είχε πραγματικά νοθευτεί με ασήμι σύμφωνα με την πασίγνωστη ανακάλυψη του Αρχιμήδη.
Θρύλοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μία ιδανική εικόνα για τη μεγάλη ευημερία που υπήρχε στις Συρακούσες την εποχή τού Ιέρωνος Β΄, παρουσιάζει ο Θεόκριτος στον 16ο του "Έπαινο".[11] Ο Νικολό Μακιαβέλι, στον 6ο τόμο τού έργου του Ο Ηγεμόνας, εξυμνεί τον Ιέρωνα Β΄ ως διάσημη προσωπικότητα και σπουδαίο ηγεμόνα, τον υμνεί και τον συγκρίνει με άλλες μεγάλες ιστορικές μορφές, όπως ο Μωυσής, ο Κύρος Β΄ της Περσίας, ο Θησέας και ο Ρωμύλος. Ο διάσημος Γερμανός ιστορικός Αλεξάντερ βον Στάουφενμπεργκ (1905 - 1964) έκανε διδακτορική διατριβή σχετικά με τον Ιέρωνα Β΄ στο Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ (1931).
Γενεαλογία της δυναστείας τού Ιέρωνα Β΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Αγαθοκλής βασ. των Συρακουσών | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Λάνασσα σύζ. Πύρρος Α΄ βασ. της Ηπείρου | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ιεροκλής | Αλέξανδρος Β΄ βασ. της Ηπείρου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| προηγούμενη δυναστεία: Αγαθοκλέους | (κόρη Λεπτίνη) | Ιέρων Β΄ τύραννος των Συρακουσών | Πύρρος Β΄ βασ. της Ηπείρου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| κόρη σύζ. Ανδανόδωρος | κόρη σύζ. Ζόιππος | Γέλων πρίγκιπας | Νηρηΐς ΔΥΝ. ΑΙΑΚΙΔΩΝ | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ιερώνυμος τύραννος των Συρακουσών | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Гиерон» (Ρωσικά)
- ↑ «Hiero» (Ρωσικά)
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo2015882172. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Πολύβιος, "Ιστορίαι", "Η άνοδος του Ιέρων"
- ↑ Πολύβιος, "Ιστορίαι", "Ιέρων και Ρώμη"
- ↑ 6,0 6,1 Ιωάννης Ζωναράς, Επιτομή Ιστοριών, Κεφάλαιο 9.
- ↑ Τίτος Λίβιος, "Από την ίδρυση της πόλης", Βιβλίο 21, Παρ. 49-51, Βιβλίο 22, Παρ.37, Βιβλίο 23 Παρ. 21
- ↑ Βιτρούβιος. «De Architectura, Book IX, παράγραφοι 9–12, κείμενο στα Αγγλικά και Λατινικά». University of Chicago. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2007.
- ↑ Βιτρούβιος, "Περί Αρχιτεκτονικής", Βιβλίο Θ΄, Παρ. 9-12
- ↑ «Incompressibility of Water». Harvard University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2008.
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΚΒ", Παρ. 13 και *Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΚΣΤ", Παρ.15
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολύβιος, "Ιστορίαι", "Η άνοδος του Ιέρων"
- Πολύβιος, "Ιστορίαι", "Ιέρων και Ρώμη"
- Ιωάννης Ζωναράς, Επιτομή Ιστοριών, Κεφάλαιο 9.
- Τίτος Λίβιος, "Από την ίδρυση της πόλης"
- Βιτρούβιος, "Περί Αρχιτεκτονικής", Βιβλίο Θ΄
- Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΚΒ"
- Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη/ΚΣΤ"