Ιουλία Περσάκη
| Ιουλία Περσάκη | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιουλία Περσάκη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1895[1] Αθήνα |
| Θάνατος | 1980[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας |
Η Ιουλία Περσάκη (1895 - 1980) ήταν Ελληνίδα συγγραφέας.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν μέλος της οικογένειας Σκαραμαγκά. Λόγω του γάμου της εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου σπούδασε νεοελληνική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης δίπλα στον Γάλλο ελληνιστή Ουμπέρ Περνό, τον Γιάννη Ψυχάρη και τον Ανρί Μπερξόν.[3] Συμφοιτήτριά της ήταν η ποιήτρια Δώρα Μοάτσου, μετέπειτα σύζυγος του Κώστα Βάρναλη. Το 1920 επέστρεψε στην Αθήνα και ήδη από την δεκαετία του 1950 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην εξοχική κατοικία της στην Αίγινα.
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1916, όταν και δημοσιεύθηκαν διηγήματά της στην εφημερίδα "Εσπερινή". Το 1927 δημοσιεύθηκε συλλογή διηγημάτων της με τίτλο "Διηγήματα" από τον εκδοτικό οίκο Αγών του Σωτήρη Σκίπη. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Παρίσι συνεργάστηκε με τα περιοδικό "Νουμάς" και "Πυρσός", στα οποία δημοσίευσε αριθμό διηγημάτων της. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδας συνεργάστηκε σχεδόν σε αποκλειστική βάση με το περιοδικό "Νέα Εστία".[4] Μέρος του έργου της έχει μεταφραστεί στη σουηδική γλώσσα.
Υπήρξε υπέρμαχος της δημοτικής γλώσσας και μέλος της ομάδας των λογοτεχνών που υπέγραψαν το 1919 το Μανιφέστο Διαμαρτυρίας κατά της στάσης του Νικολάου Πολίτη απέναντι στην καθιέρωση της δημοτικής.[4]
Τα διηγήματά της, γραμμένα κυρίως σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και στην δημοτική, λαμβάνουν χώρα στην Αίγινα και σε αυτά πρωταγωνιστούν κυρίως οι κάτοικοι του νησιού, τις κοινωνικής συνήθειες και τον τρόπο ζωής των οποίων παρακολουθεί.[5][3]
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διηγήματα (εκδόσεις Αγών, 1927)
- Ιστορίες της κάθε μέρας (εκδόσεις Εστία, 1959)
- Άνθρωποι του Σαρωνικού (εκδόσεις Alvin Redman Hellas, 1965)
- Άνθρωποι (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1976)
- Κατοχή και πείνα (εκδόσεις Εστία, 2016, επιμέλεια: Karen Van Dyck, Φαίη Ζήκα)
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 data
.nlg .gr /resource /authority /record27623. - ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Το ζοφερό κλίμα της Κατοχής και του Εμφυλίου, από την εφημερίδα Το Βήμα
- ↑ 4,0 4,1 Βιογραφικό Ιουλίας Περσάκη[νεκρός σύνδεσμος], από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
- ↑ Μάνος Κοντολέων, Πρωτοπρόσωπα και διαχρονικά, από την ιστοσελίδα fractalart.gr