Το Ισλαμαμπάντ (ούρντου: اسلام آباد, χίντι: इस्लामाबाद) είναι η σημερινή πρωτεύουσα του Πακιστάν. Βρίσκεται στα βορειοανατολικά της χώρας, στην ομώνυμη περιφέρεια και σε υψόμετρο μεταξύ 610μ. και 457μ. στο οροπέδιο Πότβαρ. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1960, για να αντικαταστήσει το Καράτσι ως πρωτεύουσα και παράλληλα να τονωθεί η οικονομία στα βόρεια του Πακιστάν. Το 1958, συγκροτήθηκε μια επιτροπή για την επιλογή ενός κατάλληλου χώρου για το εθνικό κεφάλαιο του Πακιστάν, με ιδιαίτερη έμφαση στις απαιτήσεις της θέσης, του κλίματος, της εφοδιαστικής γραμμής και της άμυνας τις πόλης, μαζί με άλλα χαρακτηριστικά. Μετά από εκτεταμένη μελέτη, έρευνα και ενδελεχή ανασκόπηση των πιθανών περιοχών, η επιτροπή πρότεινε την περιοχή βορειοανατολικά του Ραβαλπίντι το 1959. Το κτίσιμο της πόλης στηρίχτηκε σε ένα σχέδιο της ελληνικής εταιρείας Αρχιτεκτόνων «Δοξιάδης και Συνεργάτες», το οποίο εκπονήθηκε το 1959 και εγκρίθηκε από ειδική επιτροπή, βάσει ενός σχεδίου πλέγματος, τριγωνικού σχήματος, με την κορυφή του προς τους λόφους Μαργκάλλα (Πρόποδες των Ιμαλαΐων). Σημειώνεται ότι συνεργάτες του Κ. Δοξιάδη στην οικοδόμηση της πόλης ήταν οι διεθνούς φήμης αρχιτέκτονες Έντουαρντ Ντάρελ Στόουν και ο Τζίο Πόντι.
Κατά την Απογραφή του 1998 ο πληθυσμός της πόλης ανερχόταν σε 805.000 κατοίκους, ενώ η πυκνότητα του πληθυσμού έφτανε τους 880 κατ./τ.χλμ. Τον Απρίλιο του 2011 , σύμφωνα με εκτίμηση της Ομοσπονδιακής Διεύθυνσης Παιδείας και των τοπικών αρχών, ο αριθμός των κατοίκων έφτανε τα 1,7 εκατομμύρια.[2]
Σύμφωνα με την απογραφή του 1998, η πλειοψηφία του πληθυσμού (65%) ανήκει στη φυλή Παντζάμπ, ενώ υπάρχουν και μειονότητες Ούρντου, Παστούν, Σίντι κ.ά.[3] Οι περισσότεροι κάτοικοι μιλούν ούρντου, παντζάμπι, σίντι, πάστο και αγγλικά (ως δεύτερη γλώσσα).