Ιωάννης Ζ΄ του Αρκούρ
| Ιωάννης Ζ΄ του Αρκούρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean VII d'Harcourt (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1369 |
| Θάνατος | 18 Δεκεμβρίου 1452 Σατελερώ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία του Αλανσόν (από 1389)[1] |
| Τέκνα | Ιωάννης Η΄ του Αρκούρ Μαρία, κόμισσα του Αρκούρ Ιωάννα του Αρκούρ |
| Γονείς | Ιωάννης ΣΤ΄ του Αρκούρ και Catherine de Bourbon[2] |
| Οικογένεια | οίκος του Αρκούρ |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Ιωάννης Ζ΄, γαλλ.: Jean VII d'Harcourt, Aumale, Châtellerault (1369 – 18 Δεκεμβρίου 1452, Σατελερώ) από τον Οίκο του Aρκούρ, ήταν Γάλλος ευγενής. Ήταν κόμης του Αρκούρ, κόμης του Ωμάλ, υποκόμης του Σατελερώ και κύριος των Μεζιερέ, Ελμπέφ, Λιλεμπόν, του Λα Σωσαί, κ.λπ.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν γιος του Ιωάννη ΣΤ΄ κόμη του Αρκούρ, και της Αικατερίνης των Βουρβόνων, κόρης του Πέτρου Α΄ δούκα του Μπουρμπόν [3]. Η αδελφή της Ιωάννα των Βουρβόνων παντρεύτηκε τον βασιλιά Κάρολο Ε΄ της Γαλλίας.
Συμμετείχε στην πολιορκία του Tαγιεμπούρ, όπου έγινε ιππότης από τον θείο του Λουδοβίκο Β' δούκα του Μπουρμπόν, και στην πολιορκία της Τύνιδας και του Χαρφλέρ. Διακρίθηκε στη μάχη του Αζενκούρ το 1415, όπου αιχμαλωτίστηκε.
Το 1418 το κάστρο του στο Αρκούρ καταλήφθηκε από τους Άγγλους. Λόγω του φόβου του βασιλιά Ερρίκου της Αγγλίας, ο κόμης του Αρκούρ είχε αποσυρθεί στο κάστρο του Ωμάλ, μαζί με όλα τα εξαρτώμενα μέλη του. Εκεί μία ημέρα, σαν μια επίσκεψη για να τον χαιρετίσει, ήρθε ο εξάδελφός του, ο σερ Ιάκωβος του Αρκούρ, με ακολουθία περίπου εξήντα μαχητές. Αφίππευσε επίτηδες στην πύλη του κάστρου, όπου, μόλις αναγνωρίστηκε, η είσοδος άνοιξε αμέσως, και του δόθηκε κάθε τιμή από τους αξιωματικούς του κόμη. Μαζί του μπήκε και μέρος των ανδρών του, και πήγε στον κόμη, ο οποίος τους δέχτηκε με χαρά, λέγοντας «ευγενικέ εξάδελφε, καλώς ήρθες». Ο σερ Ιάκωβος είχε διατάξει τους υπόλοιπους άνδρες του να έρθουν στο κάστρο, όταν είχαν αφήσει τα άλογά τους στην πόλη. Και λίγο μετά από κάποια συζήτηση για τους πολέμους που γίνονταν τότε στη Γαλλία, βλέποντας ότι η ευκαιρία ήταν κατάλληλη, ο σερ Ιάκωβος πήρε τον κόμη από το χέρι και είπε «Κύριέ μου, σε κάνω αιχμάλωτο στο όνομα του βασιλιά». [4]
Ο κόμης, πολύ έκπληκτος, απάντησε: "ευγενικέ εξάδελφε, τι εννοείς; Είμαι ο άνθρωπος του βασιλιά, όπως ξέρεις, και δεν έχω ενεργήσει ποτέ παρακούοντάς τον." Ωστόσο, παρά τις διαμαρτυρίες του και τους ισχυρισμούς του για συγγένεια ή οποιεσδήποτε άλλες δικαιολογίες, έγινε κρατούμενος και τέθηκε από τον σερ Ιάκωβο υπό ασφαλή φρουρό. Την επόμενη, αφού ο σερ Ιάκωβος είχε καταλάβει όλα τα κινητά μέσα στο κάστρο και διόρισε ένα μέρος των ανδρών του για την υπεράσπισή του, έφυγε και μετέφερε τον κόμη μαζί του στο κάστρο του Κροτοΰ. [4]
Ο σερ Ιάκωβος, με αυτά τα μέσα, πήρε από τον κόμη ένα όμορφο καστανό άλογο με κοντή ουρά, το οποίο στη συνέχεια έγινε διάσημο ως πολεμικό άλογο. Μετά από εκείνη την ημέρα, ο κόμης παρέμεινε φυλακισμένος του εξαδέλφου του, αλλά συχνά μεταφερόταν από το ένα κάστρο στο άλλο, και κοινώς αναφέρθηκε ότι έτσι κρατήθηκε αιχμάλωτος με τη συγκατάθεση τού γιου του, Ιωάννη κόμη του Ωμάλ. Οι τίτλοι του κόμης του Ωμάλ και του κόμη του Αρκούρ σφετερίστηκαν και δόθηκαν στον Ρίτσαρντ ντε Μποσάμπ, 13ο κόμη του Γουόργουικ και στον Τόμας Μπωφόρ, δούκα του Έξετερ. [4]
Ο εξάδελφός του, βασιλιάς Κάρολος ΣΤ' της Γαλλίας, λοιπόν, τον υποστήριξε και τον ονόμασε στρατηγό της Νορμανδίας και του έδωσε δώρο 1000 βιβλία. Μετά το τέλος του το 1452, τάφηκε στο μοναστήρι των Φραγκισκανών στο Σατελερώ, το οποίο είχε ιδρύσει. Μαζί του εξαφανίστηκε ο παλαιότερος κλάδος του Αρκούρ.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 17 Μαρτίου 1390 νυμφεύτηκε τη Μαρία των Βαλουά (29 Μαρτίου 1373 – 1417), πριγκίπισσα του αίματος, κόρη του Πέτρου Β' κόμη του Αλανσόν και της Μαρί Σαμαγιάρ ντ' Ανεναίζ, υποκόμισσας του Μπωμόν. [3] Είχαν:
- Ιωάννης Η΄ κόμης του Ωμάλ, υπολοχαγός και λοχαγός της Νορμανδίας, σκοτώθηκε στη μάχη του Βερνέιγ.
- Mαρία (1398–1476), κόμισσα του Αρκούρ, παντρεύτηκε τον Aντώνιο των Λωρραίνης κόμη του Βωντεμόν, ο οποίος έγινε ο αρχηγέτης του κλάδου Λωρραίνης-Αρκούρ.
- Ιωάννα (1399–1456).
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p477.htm#i4770. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 3,0 3,1 Hirschbiegel 2003, σελ. 679.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Cokayne, Gibbs & Doubleday 1926, σελ. ?.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Cokayne, George Edward, επιμ. (1926). Complete peerage of England, Scotland, Ireland, Great Britain and the United Kingdom, extant, extinct or dormant (Eardley of Spalding to Goojerat). 5 (2nd έκδοση). London: The St. Catherine Press, Ltd. σελ. 203. This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
- Hirschbiegel, Jan (2003). Étrennes: Untersuchungen zum höfischen Geschenkverkehr im spatmittelalterlichen Frankreich der Zeit Kong Karls VI (1380-1422) (στα Γερμανικά). R. Oldenbourg Verlag.
- (in γαλλική) Gilles-André de La Roque, Histoire généalogique de la maison de Harcourt, 1662
- (in γαλλική) Dom Lenoir, Preuves généalogiques et historiques de la Maison d'Harcourt, 1907
- (in γαλλική) Georges Martin, Histoire et Généalogie de la Maison d'Harcourt, 1994
- (in γαλλική) Dictionnaire de biographie française, 1989