Ιωσήφ Αμπάτης
| Ιωσήφ Αμπάτης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Giuseppe Abbati (Ιταλικά) και Ιωσήφ Αμπάτης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1780 Μπονιφάτσο |
| Θάνατος | 15 Απριλίου 1850[1] Αίγινα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | συνταγματάρχης/Όπλο Μηχανικού και πεζικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος Αργυρό αριστείο του Αγώνα Χρυσός Σταυρός του Σωτήρος |
Ο Ιωσήφ Αμπάτης ή Αββατής (κορσικανικά: Giuseppe Abbatis, Τζουζέππε Αμπατίς· γαλλικά: Joseph Abbatis, Ζοζέφ Αμπατίς· Μπονιφάτσιο, 1780 - Αίγινα, 15 Απριλίου 1850)[2] ήταν Γάλλος, Κορσικανός, αξιωματικός και φιλέλληνας, που συμμετείχε στην Ελληνική Επανάσταση 1821-1829, συνταγματάρχης του στρατού του ελληνικού βασιλείου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ιωσήφ Αμπάτης γεννήθηκε το 1780 στο Μπονιφάτσιο, στο νησί της Κορσικής, το οποίο από το 1768 τελούσε υπό γαλλικό έλεγχο. Δεν έχουμε πληροφορίες σχετικά με τη συμμετοχή του Αμπατί στους Ναπολεόντειους Πολέμους, αλλά έφτασε στην Κεφαλλονιά με την τάξη του αρχηγού των μηχανικών δυνάμεων του γαλλικού στρατού.
Αμέσως μετά την άφιξή του την 1η Ιουνίου 1821[3], ο Αμπάτης εντάχθηκε στο πρώτο τακτικό σύνταγμα (στην πραγματικότητα τάγμα) του ελληνικού στρατού και συμμετείχε στη μάχη του Πέτα . Οι πληροφορίες που εμφανίζονται σήμερα περιστασιακά ότι κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης ο Αμπάτης κατέλαβε το τουρκικό έμβλημα είναι αμφίβολες, τόσο επειδή δεν επιβεβαιώνεται από ιστορικά έγγραφα όσο και από Έλληνες ιστορικούς, και επειδή κατά τη διάρκεια αυτής της μάχης το κανονικό σύνταγμα ηττήθηκε και τα 2/3 της σύνθεσής του, Έλληνες εθελοντές και φιλέλληνα, σκοτώθηκαν[4] . Μετά την ανασύσταση του συντάγματος και την ηγεσία του Γάλλου συνταγματάρχη Φαβιέρου, ο Αμπάτης πολέμησε υπό τη διοίκηση του ως στρατηγός.
Ως αξιωματικός του μηχανικού σώματος, στις αρχές του 1826 ο Αμπάτης συμμετείχε στην κατασκευή μιας οχύρωσης στον ισθμό της χερσονήσου των Μεθάνων, τα ερείπια του οποίου σήμερα ονομάζονται Κάστρο του Φαβιέρου. Τον Νοέμβριο του 1826, υπό τη διοίκηση του Φαβιέρου, ο Αμπάτης συμμετείχε στις μάχες στην Ακρόπολη της Αθήνας. [5] Ως αξιωματικός των μηχανικών δυνάμεων, ο Αμπάτης συμμετείχε στην κατασκευή οχυρώσεων στο Ναύπλιο, την Τρίπολη και τη Μονεμβασιά . Στο τέλος του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, ο Αμπάτης συμμετείχε στην αντιπαράθεση μεταξύ του Ναύαρχου Μιαούλη και του πρώτου κυβερνήτη της χώρας, Ιωάννη Καποδίστρια .
Όταν οι κυβερνητικές δυνάμεις και τα πλοία μπλόκαραν τα επαναστατικά πλοία του Μιαούλη στη βάση του στόλου του Πόρου, ο Μιαούλης διέπραξε το «Μεγάλο Έγκλημα» [6], ανατινάζοντας τη ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου, τη φρεγάτα « Ελλάς ». Ταυτόχρονα, ο Αμπάτης ο οποίος στην τάξη των μεγάλων ήταν επικεφαλής της φρουράς του ναυτικού φρουρίου στο κοντινό νησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, ανατίναξε εκεί τις οχυρώσεις. Αφού οι κυβερνητικές δυνάμεις ανέλαβαν τον Πόρο, ο Αμπάτης βρέθηκε στο βρετανικό προξενείο, συνελήφθη και στάλθηκε στο Ναύπλιο.
Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια και την ίδρυση της μοναρχίας του Όθωνα στη χώρα, ο Αμπάτης απελευθερώθηκε. Το 1834 διορίσθηκε Φρούραρχος Μεθώνης. Τιμήθηκε με τον Αργυρούν Σταυρόν τον Ιπποτών το 1838, ενώ ήταν Φρούραρχος Μεθώνης με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη[7], ενώ είχε επίσης τιμηθεί με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος και το Αργυρό μετάλλιο του Ελληνικού Αγώνα[8].
Συνταξιοδοτήθηκε το 1839 με το βαθμό του Συνταγματάρχη.[9] Για τις υπηρεσίες του στην Ελλάδα, έλαβε μια αρκετά μεγάλη έκταση στην επαρχία της Καλλονής, στην Τροιζηνία [10] .
Ο συνταγματάρχης Αμπάτης πέθανε στο κτήμα του στην Αίγινα το 1850.[11][12]
Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ el
.wikisource .org /wiki /%CE%A3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1:Oi _Filellines _Errikou _Fornezi .pdf /1. - ↑ «Αμπάτης Ιωσήφ». Πανδέκτης. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Καταγραφή των αξιωματικών ενός Συντάγματος πεζικού εκ δυω Ταγμάτων τόμος 1». Τα αρχεία της Ελληνικής Παλιγεννεσίας. 1971 [1857]. σελ. 272.
- ↑ Φωτιάδης, Δημήτρης (2018). Η Επανάσταση του 1821. Β. Εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος. σελ. 214. ISBN 9789602088722.
- ↑ Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαίδεια, T. 2, σελ. 108
- ↑ Ραγκάβης, Απομνημονεύματα, τ.Α, σ.280
- ↑ Βασίλειο της Ελλάδος (1838). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. σελ. 10.
- ↑ Φορνέζης, Ερρίκος (1884). «Οι Φιλέλληνες. Πλήρης καταγραφή των εν Ελλάδι αγωνισθέντων φιλελλήνων». el.wikisource.org. Εφημερίδα Εβδομάς, τόμος 1. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2021.
- ↑ Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Αθήνα. 1839. σελ. 22.
- ↑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 1821
- ↑ Χάρης Πάτσης (1967). «Αββάτης Ιωσήφ». Βασική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια. Α. Οργανισμός Εγκυκλοπαιδικών Εκδόσεων. σελ. 35.
- ↑ Αμπάτι (Abbati), Τζιουζέπε (1780 - 1850) - Εκδοτική Αθηνών Α.Ε