Κάστρο του Νιασβίζ
Συντεταγμένες: 53°13′22.36″N 26°41′30.25″E / 53.2228778°N 26.6917361°E
| Κάστρο του Νιασβίζ | |
|---|---|
| Нясві́жскі замак | |
 | |
 | |
| Είδος | ανάκτορο, κάστρο και φρούριο |
| Αρχιτεκτονική | μπαρόκ αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 53°13′22″N 26°41′30″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Νιασβίζ |
| Τοποθεσία | Ευρώπη |
| Χώρα | Λευκορωσία |
| Έναρξη κατασκευής | 7 Μαΐου 1583 |
| Ιδιοκτήτης | Ραντζίβιουου |
| Αρχιτέκτονας | Τζοβάνι Μαρία Μπερναρντόνι |
| Χρηματοδότης | Μικόουαϊ Κσίστοφ Ραντζίβιουου |
| Προστασία | πολιτισμικό αγαθό της Λευκορωσίας και τμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 2005)[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Κάστρο του Νιασβίζ (λευκορωσικά: Нясьвіскі замак, Niasvižski zamak, πολωνικά: zamek w Nieświeżu, λιθουανικά: Nesvyžiaus pilis) είναι κάστρο της οικογένειας Ραντζίβιουου στο Νιασβίζ της Λευκορωσίας. Βρίσκεται 183 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.[2] Χτίστηκε τον 16ο και 17ο αιώνα και διατηρήθηκε από την οικογένεια Ραντζίβιουου μέχρι το 1939. Το κάστρο και η κοντινή Εκκλησία του Σώματος του Χριστού συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής της Κεντρικής Ευρώπης και της Ρωσίας.[3] Το 2005, το κάστρο, η εκκλησία και το περιβάλλον εγγράφηκαν στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτήμα ανήκε στην οικογένεια αρχόντων Ραντζίβιουου από το 1533, όταν απονεμήθηκε στον Μικόουαϊ Κσίστοφ Ραντζίβιουου και τον αδελφό του, Γιαν Ραντζίβιουου, μετά την εξαφάνιση της οικογένειας Κίσκα. Δεδομένου ότι οι Ραντζίβιουου ήταν μία από τις πιο σημαντικές και πλούσιες φατριές του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας και του Στέμματος του Βασιλείου της Πολωνίας, εκεί μεταφέρθηκε το Λιθουανικό Αρχείο το 1551.
Μετά την Ένωση του Λούμπλιν το κάστρο έγινε μια από τις πιο σημαντικές κατοικίες στο κεντρικό τμήμα της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας.
Το 1582, ο Μικόουαϊ Κσίστοφ Ραντζίβιουου, Στρατάρχης της Λιθουανίας, Βοεβόδας του Τρακάι και Καστελάνος του Σιαουλιάι, ξεκίνησε την κατασκευή ενός επιβλητικού τετράγωνου τριώροφου πύργου. Αν και τα έργα βασίστηκαν σε μια προϋπάρχουσα κατασκευή μεσαιωνικού κάστρου, οι πρώην οχυρώσεις μετατράπηκαν εξ ολοκλήρου σε αναγεννησιακό-μπαρόκ σπίτι. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε μέχρι το 1604 και πρόσθεσαν αρκετές εκθέσεις μισό αιώνα αργότερα. Οι γωνίες του κάστρου ήταν οχυρωμένες με τέσσερις οκταγωνικούς πύργους.
Το 1706, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου, ο στρατός του Κάρολου ΙΒ΄ της Σουηδίας λεηλάτησε το κάστρο και κατέστρεψε τις οχυρώσεις του. Αρκετές δεκαετίες αργότερα, οι Ραντζίβιουου κάλεσαν ορισμένους Γερμανούς και Ιταλούς αρχιτέκτονες να ανακαινίσουν και να μεγεθύνουν ουσιαστικά το κάστρο. Ο Αντόνι Ζαλέσκι διακόσμησε τις κίτρινες προσόψεις του με μπαρόκ γυψομάρμαρο. Οι πύλες του κάστρου του 16ου αιώνα ανακατασκευάστηκαν επίσης. Ήταν εκείνη την εποχή που τα τρία ξεχωριστά κτίρια που περιβάλλουν την κεντρική αυλή ενώθηκαν σε μια ενιαία δομή.
Κατά τη διάρκεια του Πολωνο-Ρωσικού Πολέμου του 1792, το κάστρο καταλήφθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις και η οικογένεια Ραντζίβιουου εκδιώχθηκε. Λίγο αργότερα το Λιθουανικό Αρχείο μεταφέρθηκε στην Αγία Πετρούπολη (όπου παραμένει μέχρι σήμερα), ενώ η πλειονότητα των έργων τέχνης που συγκεντρώθηκαν στο παλάτι διανεμήθηκαν σε διάφορους Ρώσους και Πολωνούς ευγενείς προς υποστήριξη της Μεγάλης Αικατερίνης. Λόγω του δεύτερου διαμελισμού της Πολωνίας το 1793, το κάστρο έγινε μέρος της Ρωσίας.
Εγκαταλελειμμένο τόσο από τους αρχικούς ιδιοκτήτες όσο και από τον ρωσικό στρατό, το παλάτι σταδιακά ερήμωσε. Ωστόσο, αποκαταστάθηκε από τους Ραντζίβιουου και μεταξύ 1881 και 1886 οι εσωτερικοί χώροι του κάστρου ανακαινίστηκαν από τον Πρίγκιπα Αντόνι Βίλχελμ Ραντζίβιουου και τη Γαλλίδα σύζυγό του, Μαρί ντε Καστελάν. Σχεδίασαν επίσης ένα πάρκο τοπίου σε αγγλικό στυλ. Με έκταση μεγαλύτερη από ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, το πάρκο είναι μια από τις μεγαλύτερες τέτοιες εγκαταστάσεις στην Ευρώπη.
Μετά τον Πολωνο-Σοβιετικό Πόλεμο το συγκρότημα του κάστρου και η γύρω περιοχή έγιναν μέρος της νεοσύστατης Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας το 1920. Εκείνη την περίοδο, το κάστρο θεωρούνταν ένα από τα ομορφότερα στην περιοχή Κρέσι. Κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Πολωνία το 1939, η οικογένεια Ραντζίβιουου εκδιώχθηκε από το κάστρο από τον Κόκκινο Στρατό. Στη σοβιετική εποχή, το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως σανατόριο, ενώ το πάρκο σταδιακά παραμελήθηκε.
Το συγκρότημα του κάστρου θεωρείται το πιο όμορφο στη Λευκορωσία. Το 2005 καταχωρήθηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.[4]
Το συγκρότημα του κάστρου ανακαινίστηκε εκτενώς από το 2004–2012. Το 2008, η λευκορωσική έκδοση της Komsomolskaya Pravda ανέφερε ότι μια τριώροφη έκθεση του κάστρου, που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα, είχε κατεδαφιστεί εξ ολοκλήρου λόγω «σάπιου τούβλου» (βλ. φωτογραφία Αρχειοθετήθηκε 2022-05-16 στο Wayback Machine.).
Άλλα κάστρα των Ραντζίβιουου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ whc
.unesco .org /en /list /1196. - ↑ «elevationmap.net». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2022.
- ↑ «Architectural, Residential and Cultural Complex of the Radziwill Family at Nesvizh». UNESCO World Heritage Convention. UNESCO. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Landmarks, historic and cultural, and natural sites of the Republic of Belarus on the UNESCO World Heritage List». Land of Ancestors. National Statistical Committee of the Republic of Belarus. 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2013.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος ιστότοπος των Μουσείων Νιασβίζ
- Κάστρο του Νιασβίζ Αρχειοθετήθηκε 2017-05-20 στο Wayback Machine. στον επίσημο ιστότοπο της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας Αρχειοθετήθηκε 2018-01-15 στο Wayback Machine.