Καλλιφώνι Καρδίτσας
Συντεταγμένες: 39°16′38.3″N 21°57′42.1″E / 39.277306°N 21.961694°E
| Καλλιφώνι | |
|---|---|
Χάρτης  | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφέρεια | Θεσσαλίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Καρδίτσας |
| Δημοτική Ενότητα | Καλλιφώνου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Θεσσαλία |
| Νομός | Καρδίτσας |
| Υψόμετρο | 145 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 823 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 43100 |
| Τηλ. κωδικός | 2441 |
Το Καλλιφώνι ή Καλλιφώνιο είναι χωριό του δήμου Καρδίτσας, της περιφερειακής ενότητας (πρώην νομού) Καρδίτσας, Θεσσαλία. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 1.017 κατοίκους. Απέχει 13 χιλιόμετρα από την Καρδίτσα.[1]
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Καλλιφώνι στα μέσα του 19ου αιώνα αποτελούσε τσιφλίκι του Τούρκου Μουχεδίν Βέη, ενώ παλαιότερα ήταν τσιφλίκι του Αλή Πασά. Το κονάκι του Μπέη βρισκόταν μέσα στο χωριό, κοντά στο Κεφαλόρεμα. Το τσιφλίκι κληρονόμησε ο γιος του Πετριδίν Βέης και μετά τον πρόωρο θάνατό του, η χήρα του, Ναδιρέ, εγκαταστάθηκε στη Λάρισα το 1882. Μετά την αποχώρηση των μουσουλμάνων από τη Θεσσαλία, μέρος του τσιφλικιού αγόρασε ο Δημήτριος Γιαννακόπουλος. Το τσιφλίκι απαλλοτριώθηκε το 1923.[1]
Μετά το 1881, το Καλλιφώνι έγινε έδρα δήμου και δημιουργήθηκε σε αυτό αστυνομικός σταθμός. Κατά τη διάρκεια του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, στο χωριό κατέφυγε ο Νικόλαος Πλαστήρας, καθώς ξυλοκόπησε ένα τουρκόπουλο ως εκδίκηση στη συμπεριφορά του γιου του Τούρκου διοικητή, σύμφωνα με τον ίδιο, ενώ η προφορική παράδοση στο Καλλιφώνι αναφέρει ότι το είχε σκοτώσει.[1]
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολουθεί η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές:
| Απογραφή | 1881 | 1889 | 1896 | 1907 | 1920 | 1928 | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πληθυσμός | 430[2] | 625[3] | 580[4] | 579[5] | 743[6] | 913[7] | 1.210[7] | 1.333[7] | 1.601[7] | 1.372[7] | 1.262[7] | 1.241[7] | 1.219 | 1.017 |
Διοικητικές μεταβολές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την προσάρτηση του Καλλιφωνίου στην Ελλάδα μαζί με την υπόλοιπη Θεσσαλία το 1881, ορίστηκε το 1883 έδρα του δήμου Καλλιφωνίου, του νομού Τρικάλων. Με το ΦΕΚ 136Α (08/07/1899) ο οικισμός υπάγεται στο νομό Καρδίτσης, μέχρι το 1909, όταν με το ΦΕΚ 282Α - 04/12/1909, υπάγεται πάλι στον νομό Τρικάλων. Ο δήμος Καλλιφωνίου καταργήθηκε το 1912 και το Καλλιφώνι ορίστηκε έδρα ομώνυμης κοινότητας της επαρχίας Καρδίτσας. Το 1944, με το ΦΕΚ 82Α, υπάγεται στον νομό Καρδίτσας. Με το πρόγραμμα Καποδίστριας, η κοινότητα Καλλιφωνίου καταργήθηκε το 1997 και το Καλλιφώνι ορίστηκε έδρα του δήμου Καλλιφωνίου. Με το πρόγραμμα Καλλικράτης, ο δήμος Καλλιφωνίου καταργήθηκε και εντάχθηκε στον δήμο Καρδίτσας.[8]
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τρία χιλιόμετρα βόρεια του χωριού βρίσκεται η μονή της Παναγίας Φανερωμένης. Η μονή κτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα για τη φύλαξη της εικόνας της Παναγίας της Φανερωμένης. Η μονή εορτάζει στις 23 Αυγούστου.[1]
Πολιτισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκτός από τον εορτασμό της μονής της Παναγίας Φανερωμένης τις 23 Αυγούστου, στο χωριό λαμβάνουν χώρα παραδοσιακοί χώροι το Πάσχα και ανήμερα των Χριστουγέννων, το αποκριάτικο έθιμο των Ρογκατσαρίων και κάθε δύο χρόνια γίνεται αναβίωση παραδοσιακού καραγκούνικου γάμου.[1]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Τοπική Κοινότητα Καλλιφωνίου Αρχειοθετήθηκε 2020-01-26 στο Wayback Machine. Δήμος Καρδίτσας
- ↑ Ελληνική απογραφή Θεσσαλίας-Άρτας 1881, σελ. 36
- ↑ Ελληνική απογραφή 1889, σελ. 158
- ↑ Ελληνική απογραφή 1896, σελ. 166
- ↑ Ελληνική απογραφή 1907, σελ. 425
- ↑ Ελληνική απογραφή 1920, σελ. 24' Πίνακας ιβ΄
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 Μιχαήλ Σταματελάτος - Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος, Ερμής, Αθήνα 2001, σελ. 292.
- ↑ «Καλλιφώνιον (Καρδίτσης)». Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών - Αναλυτικά. ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2017.