Μετάβαση στο περιεχόμενο

Καρλ Μπαρτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Καρλ Μπαρτ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Karl Barth (Γερμανικά)
Γέννηση10 Μαΐου 1886 (1886-05-10)
Βασιλεία, Ελβετία
Θάνατος10 Δεκεμβρίου 1968 (82 ετών)
Βασιλεία, Ελβετία
Τόπος ταφήςFriedhof am Hörnli[1]
ΘρησκείαΠροτεσταντισμός[2]
Μεταρρυθμισμένες εκκλησίες[3]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[4][5]
ΕκπαίδευσηΔόκτωρ Θεολογίας
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν
Πληροφορίες ασχολίας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Βόννης
Πανεπιστήμιο του Μύνστερ
Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν
Πανεπιστήμιο της Βασιλείας
Πανεπιστήμιο Ντιουκ
Αξιοσημείωτο έργοThe Epistle to the Romans
Επηρεάστηκε απόΆνσελμος Καντουαρίας[6]
Ιωάννης Καλβίνος[6]
Φρήντριχ Σλάιερμαχερ[6]
Σέρεν Κίρκεγκορ[6]
Adolf von Harnack[6]
Christoph Blumhardt[7]
Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας και Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Ελβετίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςNelly Barth
ΓονείςFritz Barth
ΑδέλφιαPeter Barth
Heinrich Barth
ΣυγγενείςTheodor Barth (ξάδελφος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςSigmund Freud Prize (1968)[8]
Sonning Prize (1963)
επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης
Doctor honoris causa of the University of Strasbourg (1959)[9]
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Σαιντ Άντριους
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Γενεύης
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου
μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών
honorary doctor of the University of Utrecht
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μύνστερ
honorary doctor of the University of Chicago
doctor honoris causa from the University of Paris (1963)[10][11]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Καρλ Μπαρτ (γερμ.: Karl Barth, 10 Μαΐου 1886 - 10 Δεκεμβρίου 1968) ήταν Ελβετός μεταρρυθμιστής θεολόγος, ο οποίος κατατάσσεται στους πιο σημαντικούς Χριστιανούς στοχαστές του 20ού αιώνα.[12]

Βιογραφικό σημείωμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπαρτ γεννήθηκε στη Βασιλεία της Ελβετίας. Ο πατέρας του, Φριτς Μπαρτ, ήταν καθηγητής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας και της Καινής Διαθήκης.[13] Σπούδασε θεολογία σε Βέρνη, Βερολίνο, Τύμπινγκεν και Μάρμπουργκ.[13] Κατά το διάστημα από το 1911 έως το 1921 χρημάτισε πάστορας στην ενορία του ελβετικού χωριού Zάφενβιλ (Safenwil).[12] Οι δυσκολίες της καθημερινής ζωής των κατοίκων της περιοχής, που ήταν βιομηχανικοί εργάτες, οι αδικίες που υφίσταντο, καθώς και το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου άσκησαν καθοριστική επίδραση στη διαμόρφωση της σκέψης του Μπαρτ, ο οποίος έγινε μέλος του Ελβετικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.[14]

Ο Καρλ Μπαρτ στο βήμα της ετήσιας συνόδου της Ευαγγελικής Εταιρίας (Βούπερταλ, Μάρτιος 1956)

Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος εργάστηκε στη Γερμανία, στα πανεπιστήμια του Γκέτινγκεν (1921-1925), του Μύνστερ (1925-1930) και της Βόννης (1930-1935).[12] Ήρθε σε σύγκρουση με το ναζιστικό καθεστώς, επειδή υποστήριξε πως ο εθνικοσοσιαλισμός, απορρίπτοντας τον Θεό, ήταν ασυμβίβαστος με τη χριστιανοσύνη, από την οποία τον χώριζε μια ολόκληρη άβυσσος.[15] To 1934 συνέταξε, μαζί με άλλους, τη «Θεολογική Διακήρυξη του Μπάρμεν», με την οποία η τότε Ομολογητική Εκκλησία (Bekennende Kirche -τώρα Ευαγγελική Εκκλησία της Γερμανίας) αντιπαρατέθηκε στην ιδεολογία και τις θεωρίες του ναζισμού.[16] Απολύθηκε από τη θέση του το 1935 και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία. Επέστρεψε στη γενέτειρά του Βασιλεία, στο πανεπιστήμιο της οποίας δίδαξε έως τη συνταξιοδότησή του.[14]

Στη μεταπολεμική περίοδο, ο Καρλ Μπαρτ είχε σημαντική συμβολή στο διάλογο μεταξύ των χριστιανικών εκκλησιών και ιδίως στην επικοινωνία μεταξύ αυτών της Ανατολικής Ευρώπης (του λεγόμενου Ανατολικού Μπλοκ) με εκείνες της Δύσης. Έλαβε μέρος στην ιδρυτική σύνοδο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών (Άμστερνταμ, 1948), όπου στην ομιλία του έκανε λόγο για μια εκκλησία του «ζώντος Κυρίου», ελεύθερη και σε εγρήγορση, έτοιμη να ανταποκριθεί στις ανανεούμενες θεϊκές προσταγές.[14]

Θεολογική διδασκαλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο της διακονίας του ως ποιμένας, απέρριψε τη Φιλελεύθερη θεολογία, η οποία κυριαρχούσε τον 19ο αιώνα στον Ευρωπαϊκό Προτεσταντισμό[17]. Αντ' αυτού ξεκίνησε μια νέα αναζήτηση η οποία αρχικά ονομάστηκε διαλεκτική θεολογία, στο επίκεντρο της οποίας υπάρχει το παράδοξο στοιχείο της φύσης της θεϊκής αλήθειας.[18] Ορισμένες πτυχές της σκέψης του Μπαρτ επέδρασαν −παρά τις σημαντικές διαφορές τους− στο ρεύμα της Θεολογίας της Απελευθέρωσης.[19]

Στη θεολογική διδασκαλία του ο Μπαρτ έδωσε μια κοινωνικοπολιτική χροιά και ταυτόχρονα αγωνιζόταν υπέρ των δικαιωμάτων των εργατών και των φτωχών τάξεων.[12] Τοποθέτησε τον Χριστό στο κέντρο της πραγματικής ζωής των ανθρώπων και των δραστηριοτήτων τους, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής, και ενσωμάτωσε στην προβληματική του τα μεγάλα γεγονότα της εποχής του, δηλαδή τους πολέμους και τις επαναστάσεις.[20] Έδωσε, επίσης, έμφαση στην κυριαρχία του Θεού, ιδίως μέσω της καινοτόμου διδαχής του για την εκλογή.

Η Εκκλησιαστική Δογματική, το έργο ζωής του Καρλ Μπαρτ
  • Η Προς Ρωμαίους επιστολή (Der Römerbrief, 1919. β' αναθ. έκδοση, 1922)
  • Εκκλησιαστική Δογματική (Kirchliche Dogmatik, 1932-67, 13 τόμ.)

Έργα μεταφρασμένα στα ελληνικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Karl Barth (2015), Η Προς Ρωμαίους επιστολή. Μετάφραση: Γιώργος Βλαντής. Αθήνα: Άρτος Ζωής. ISBN 978-960-8053-49-6
  • Karl Barth (2016), Κάλεσέ με!. Μετάφραση: Πέτρος Γιατζάκης. Αθήνα: Άρτος Ζωής. ISBN 978-960-8053-57-1
  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 28  Ιουνίου 2024.
  2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Karl-Barth.
  3. www.reformiert.de/nachricht/karl-barth-jahr-2019-erinnert-an-schweizer-theologen.html.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11890397k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. CONOR.SI. 6429283.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Diané Collinson: «Biographical Dictionary of Twentieth-Century Philosophers» (Αγγλικά) 1996. ISBN-13 978-0-415-06043-1. ISBN-10 0-415-06043-5.
  7. «Encyclopedia of Modern Christian Politics» Greenwood Publishing Group. 2006. ISBN-13 978-0-313-32362-1. ISBN-10 0-313-32362-3.
  8. www.deutscheakademie.de/en/awards/sigmund-freud-preis.
  9. www.lemonde.fr/archives/article/1959/11/24/les-nouveaux-docteurs-honoris-causa-de-l-universite-de-strasbourg_2166658_1819218.html.
  10. doc.rero.ch/record/102980?ln=fr.
  11. «Notre équipement actuel répond tout au plus au Paris de 1950 déclare le recteur Roche». (Γαλλικά) Le Monde. Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 8  Νοεμβρίου 1963. σελ. 22.
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 Άρτος Ζωής.
  13. 13,0 13,1 Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό.
  14. 14,0 14,1 14,2 Musée virtuel du protestantisme.
  15. Steigmann-Gall (2003).
  16. McKim (2014), σελ. 28.
  17. Barbour (1966)
  18. McKim (2014), σελ. 88.
  19. Hunsinger (2002), σελ. 42 κ.εξ.
  20. Gorringe (2002), σελ. 13.

Πρόσθετη βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γ. Μόλτμαν (2013). Ο ερχόμενος Θεός. Αθήνα: Άρτος Ζωής. ISBN 978-960-8053-44-1.  (Κεφ. 2: "Η ταύτιση της εσχατολογίας με την αιωνιότητα. Καρλ Μπαρτ, Πάουλ Άλτχαους, Ρούντολφ Μπούλτμαν".)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]