Κλέμενς Μπρεντάνο
Ο Κλέμενς Μπρεντάνο (γερμανικά: Clemens Wenzeslaus Brentano, 9 Σεπτεμβρίου 1778 - 28 Ιουλίου 1842) ήταν Γερμανός ποιητής και συγγραφέας. Μαζί με τον Άχιμ φον Άρνιμ είναι οι κύριοι εκπρόσωποι του Ρομαντισμού της Χαϊδελβέργης, δεύτερη περίοδος του γερμανικού Ρομαντισμού, που έδωσε έμφαση στον γερμανικό λαϊκό πολιτισμό και τους παλιούς θρύλους.[13]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κλέμενς Μπρεντάνο γεννήθηκε το 1778 στο Κόμπλεντς και ήταν γιος πλούσιας οικογένειας εμπόρων. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν ιταλικής καταγωγής. Η γιαγιά του από την πλευρά της μητέρας του ήταν η Σόφι φον Λα Ρος. Η αδερφή του Μπετίνα το 1811 παντρεύτηκε τον Άχιμ φον Άρνιμ και ως Μπετίνα φον Άρνιμ έγινε σημαντική εκπρόσωπος του γερμανικού ρομαντισμού. Το όνομά του γράφεται πολύ συχνά με την προσθήκη του «φον», αλλά ο ποιητής δεν έλαβε τίτλο ευγενείας, αυτό βασίζεται σε μια σύγχυση με τον διπλωμάτη Κλέμενς φον Μπρεντάνο (1886-1965), με τον οποίο είχε μακρινή συγγένεια.
Μετά την αποτυχία μιας εμπορικής μαθητείας το 1795-1796, ο Μπρεντάνο το 1797 εγγράφηκε για να σπουδάσει μεταλλευτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο του Χάλε και μεταπήδησε στις σπουδές ιατρικής στο πανεπιστήμιο της Ιένας το 1798. Αντί να ολοκληρώσει τις σπουδές του, περιπλανήθηκε σε όλη τη Γερμανία και αφοσιώθηκε όλο και περισσότερο στις λογοτεχνικές του κλίσεις. Στην Ιένα συμμετείχε σε λογοτεχνικούς κύκλους: γνώρισε τους εκπροσώπους του Κλασικισμού της Βαϊμάρης Κρίστοφ Μάρτιν Βίλαντ, Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ, Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε και του πρώιμου ρομαντισμού: Φρίντριχ Σλέγκελ, Γιόχαν Γκότλιμπ Φίχτε και Λούντβιχ Τηκ.[14]
Από το 1798 έως το 1800 ο Μπρεντάνο έζησε στην Ιένα, το πρώτο κέντρο του ρομαντικού κινήματος. Το 1801, μετακόμισε στο Γκέτινγκεν, όπου εγγράφτηκε ως φοιτητής φιλοσοφίας, και γνώρισε τον Άχιμ φον Άρνιμ, με τον οποίο σύντομα έγιναν στενοί φίλοι. Το 1803 παντρεύτηκε τη συγγραφέα Σοφία Μερό. Το 1804 εγκαταστάθηκε στη Χαϊδελβέργη και με τον Άρνιμ εξέδωσαν μια εφημερίδα και τη συλλογή παραδοσιακών τραγουδιών Το μαγικό κέρας του αγοριού. Η σύζυγός του πέθανε το 1806 γεννώντας το τρίτο τους παιδί και το 1807 παντρεύτηκε για δεύτερη φορά με τη 16χρονη Αουγκούστα Μπούσμαν (της οποίας η ετεροθαλής αδερφή κόμισσα Μαρί ντ'Αγκού ήταν αργότερα σύντροφος του πιανίστα και συνθέτη Φραντς Λιστ). Ο δεύτερος γάμος κατέληξε σε διαζύγιο το 1814. Στα χρόνια μεταξύ 1808 και 1818, ο Μπρεντάνο έζησε κυρίως στο Βερολίνο.[15]
Το 1818, κουρασμένος από την άστατη και ταραγμένη ζωή του και υποφέροντας από βαριά κατάθλιψη, στράφηκε στον Καθολικισμό και αποσύρθηκε για 6 χρόνια στο μοναστήρι του Ντύλμεν της Βεστφαλίας έως το 1824, όπου έζησε σε αυστηρή απομόνωση.
Το τελευταίο μέρος της ζωής του το πέρασε στο Ρέγκενσμπουργκ, τη Φρανκφούρτη και το Μόναχο, ασχολούμενος ενεργά με την προώθηση της Καθολικής πίστης. Το 1835, γνώρισε την Ελβετίδα ζωγράφο Έμιλι Λίντερ η οποία ζωγράφισε το διάσημο πορτρέτο του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Μπρεντάνο σημαδεύτηκαν από μελαγχολία. Το 1842 μετακόμισε στο Ασάφενμπουργκ της Βαυαρίας για να ζήσει με τον αδελφό του Κρίστιαν, στο σπίτι του οποίου πέθανε μετά από λίγες εβδομάδες σε ηλικία 63 ετών.[16]
Συγγραφικό έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπρεντάνο, του οποίου τα πρώτα γραπτά δημοσιεύτηκαν με το ψευδώνυμο Μαρία, ανήκε στην ομάδα των Γερμανών ρομαντικών συγγραφέων της Χαϊδελβέργης και στα έργα του, που χαρακτηρίζονται από πλούσια φαντασία και από παράδοξους τρόπους έκφρασης, χρησιμοποίησε θέματα των παλιών γερμανικών μύθων και ηρωικών θρύλων διανθίζοντάς τα με δικές του εμπνεύσεις και διασκευές παραμυθιών. Τα πρώτα του δημοσιευμένα κείμενα ήταν το Σάτιρες και ποιητικά έργα (Satiren und poetische Spiele, 1800), ένα ειδύλλιο Godwi oder Das steinerne Bild der Mutter (2 τόμοι,1801) στο οποίο εμφανίζεται ο μύθος της Λόρελαϊ και το μουσικό δράμα Οι αστείοι μουσικοί (Die lustigen Musikanten, 1803). Από τα θεατρικά έργα του τα καλύτερα είναι τα Ponce de Leon (1804), Η Βικτώρια και τα αδέρφια της (Victoria und ihre Geschwister, 1817) και Η ίδρυση της Πράγας (Die Grundung Prags, 1815).[17]
Με τον Λούντβιχ Άχιμ φον Άρνιμ εξέδωσαν τη συλλογή λαϊκών τραγουδιών Το μαγικό κέρας του αγοριού: παλιά γερμανικά τραγούδια (1805–1808) που αποτέλεσε σημαντική έμπνευση για μεταγενέστερους Γερμανούς λυρικούς ποιητές και το οποίο μελοποιήθηκε από πολλούς συνθέτες, μεταξύ των οποίων ο Γκούσταβ Μάλερ βάσισε έναν κύκλο τραγουδιών του.
Συνολικά το καλύτερο έργο του είναι η συλλογή του Romanzen vom Rosenkranz (εκδόθηκε μεταθανάτια το 1852), Τα παραμύθια του Ρήνου που δημοσιεύτηκαν επίσης μετά τον θάνατό του και Τα ιταλικά παραμύθια (1805-1811). Τα διηγήματά του, και ειδικότερα το γοητευτικό Η ιστορία του γενναίου Κάσπερλ και της όμορφης Άννερλ (1817) ήταν πολύ δημοφιλή.
Στα έξι χρόνια που έζησε στο μοναστήρι του Ντύλμεν της Βεστφαλίας, κατέγραψε τα οράματα της μοναχής Άννα Καταρίνα Έμεριχ σε σαράντα βιβλία. Ως αποτέλεσμα, δημοσίευσε τέσσερα έργα με το θέμα των οραμάτων της με δικά του σχόλια και λογοτεχνικά αποσπάσματα: Τα πικρά βάσανα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, Βίος της Υπεραγίας Θεοτόκου, Τα χρόνια της διδασκαλίας του Ιησού και μια βιογραφία της μοναχής. [18]
Τα άπαντα του Μπρεντάνο, τα οποία επιμελήθηκε ο αδελφός του Κρίστιαν, δημοσιεύθηκαν στη Φρανκφούρτη σε 9 τόμους (1851–1855).
Προς τιμήν του από το 1995 στη Χαϊδελβέργη απονέμεται το βραβείο γερμανικής λογοτεχνίας Κλέμενς Μπρεντάνο σε νέους συγγραφείς που έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους μέσω των πρώτων τους δημοσιεύσεων.[19]
Το 1999, ο αστεροειδής (8054) Μπρεντάνο πήρε το όνομά του.
Μεταφράσεις στα ελληνικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η ιστορία του γενναίου Κάσπερλ και της όμορφης Άννερλ, μτφ. Δημήτρης Ελευθεράκης, εκδ. Ερατώ, 2007 [20]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Брентано, Клеменс» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12013292d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Clemens Brentano» (Ολλανδικά) 236812.
- ↑ 4,0 4,1 «Brentano, Klemens» (Αγγλικά)
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Hermann Theodor Hettner: «Brentano, Clemens» (Γερμανικά) 1876. σελ. 310–313.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ CONOR.SI. 41124451.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 The Fine Art Archive. 16013. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ . «deutsche-biographie.de/clemens brentano biografie».
- ↑ . «britannica.com/biography/Clemens-Brentano».
- ↑ ,. «lektuerehilfe.de/clemens-brentano».
- ↑ . «newadvent.org/cathen/Clemens Brentano».
- ↑ . «rheinische-geschichte.lvr.de/Persoenlichkeiten/clemens-brentano».
- ↑ . «vatican.va/news_services/liturgy/saints/Anna Katharina Emmerick».
- ↑ . «heidelberg.de/HD/Rathaus/Clemens+Brentano+Preis».
- ↑ . «politeianet.gr/books/brentano-clemens-erato-i-istoria-tou-gennaiou-kasperl-kai-tis-omorfis-annerl».
