Κοντοβράκι Λήμνου
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Κοντοβράκι | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Βορείου Αιγαίου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Λήμνου |
| Δήμος | Λήμνου |
| Δημοτική Ενότητα | Ατσικής |
Το Κοντοβράκι υπήρξε χωριό της Λήμνου που αναφέρεται από τη βυζαντινή εποχή. Σήμερα είναι εγκαταλελειμμένο.
Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Λήμνου της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου (πρόγραμμα Καλλικράτης).
Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας ήταν στην περιφέρια αρμοδιότητας του Δήμου Ατσικής. Παλαιότερα ανήκε στον νομό Λέσβου.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το ακατοίκητο σήμερα Κοντοβράκι βρίσκεται έξι με επτά χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού Άγιος Δημήτριος. Το 1284 σε πρακτικό της Μονής Μεγίστης Λαύρας αναφέρεται του Κοντοβράκη η Αγία Ειρήνη, προφανώς από το όνομα του ιδιοκτήτη του ναού. Η Αγία Ειρήνη ταυτίζεται, ενδεχομένως, με τη Sorena που αναφέρει ο Πιατσένζα το 1688.
Το 1858 ο Conze το σημειώνει ως Kunduraki. Το βρήκε εγκαταλελειμμένο στο μεγαλύτερο τμήμα του. Μόνο κάποια λιγοστά μάρμαρα εδώ κι εκεί πρόδιδαν παλαιότερη παρουσία. Η περιοχή ανήκε σε Οθωμανούς ιδιοκτήτες. Την εγκατάλειψη που αναφέρει ο Conze επιβεβαιώνει η καταγραφή κατοικιών του 1874, στην οποία δεν σημειώνονται κατοικίες στο Κοντοβράκι. Πάντως, μεταγενέστερα σημειώνεται στους χάρτες τόσο του De Launay (1898 ως Koundouraki), όσο και του Fredrich (1904 ως Kontawraki).
Στο μεταξύ στην περιοχή είχαν αρχίσει να αγοράζουν ιδιοκτησίες οι χριστιανοί του νησιού και από το 1866 είχαν κτίσει το ναό των Αγ. Αναργύρων. Ο ναός σήμερα είναι παραποιημένος από σύγχρονα υλικά (τσιμέντο, αλουμίνιο κλπ.) άλλα φέρει λίγα μαρμάρινα κατάλοιπα. Στο εσωτερικό του υπάρχουν εικόνες του 19ου αιώνα. Μια από αυτές φέρει τη μαρτυρία «Δέηση του δούλου του Θεού Κώστα Καροφάλου 1869».
Νεότερη περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Κοντοβράκι δεν είχε μόνιμους κατοίκους, γι’ αυτό και δεν απετέλεσε οικισμό ως το 1928. Τότε συστάθηκε ο οικισμός Κοντοβράκιον της κοινότητας Λέρων, ο οποίος το 1931 για λίγους μήνες (Φεβρουάριο ως Οκτώβριο) εντάχθηκε στην κοινότητα Σβερδίων, για να επανέλθει στα Λέρα.
Το 1950 μετονομάστηκε σε Αγία Ειρήνη. Το 1981 ο οικισμός καταργήθηκε λόγω έλλειψης μόνιμων κατοίκων. Σήμερα υπάρχουν 20 σπίτια περίπου, τα οποία χρησιμεύουν κυρίως ως αποθήκες ή μάντρες.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τουρπτσόγλου-Στεφανίδου Βασιλική, «Ταξιδιωτικά και γεωγραφικά κείμενα για τη νήσο Λήμνο (15ος-20ος αιώνας)», Θεσσαλονίκη 1986.
- Cdrom Επαρχείου Λήμνου: "Λήμνος αγαπημένη".
- Θ. Μπελίτσου, Η Λήμνος και τα χωριά της, 1994.
- "ΛΗΜΝΟΣ: Ιστορική & Πολιτιστική Κληρονομιά", εκδ. Γ. Κωνσταντέλλης, 2010.