Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1863

Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη

Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού	25 Οκτωβρίου 1863
Ημερομηνία διάλυσης	5 Μαρτίου 1864
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός Κράτους	Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος Κυβέρνησης	Δημήτριος Βούλγαρης
Αριθμός Υπουργών	7
Πρώην Υπουργοί (Θάνατος/παραίτηση/αποπομπή)	3
Συνολικός αριθμός Μελών	10
Ιστορία
Εκλογές	διορισμένη από τον βασιλιά Γεώργιο
Προηγούμενη	Κυβέρνηση Μπενιζέλου Ρούφου 1863
Διάδοχη	Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη Μαρτίου 1864

Η Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1863 - (Υπουργείον Βούλγαρη), (Οκτώβριος 1863 - Μάρτιος 1864) ήταν η πρώτη κυβέρνηση της νέας βασιλικής δυναστείας (οίκος των Γκλύξμπουργκ).
Με την άφιξη του Γεωργίου, στις 19 Οκτωβρίου 1863, η κυβέρνηση Ρούφου παραιτήθηκε για να διευκολύνει τον βασιλέα στον διορισμό της νέας του κυβέρνησης. Ο Γεώργιος αν και πρότεινε στους δυο βασικούς πολιτικούς αντιπάλους της εποχής, Κων. Κανάρη και Δημ. Βούλγαρη να αναλάβουν από κοινού την εκτελεστική εξουσία, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν. Έτσι, στις 25 Οκτωβρίου, όρκισε την κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη.
Το σημαντικότερο ζήτημα με το οποίο ασχολήθηκε η κυβέρνηση Βούλγαρη, ήταν η πραγματοποίηση της ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα. Η Μεγάλη Βρετανία (υπό την «κηδεμονία» της οποίας βρίσκονταν τα Ιόνια νησιά), αποφάσισε να τα εκχωρήσει στην Ελλάδα, επί τη αφίξει του νέου βασιλιά, (προίκα του βασιλιά από τις Μεγάλες Δυνάμεις την ονομάζει ο ιστορικός της εποχής, Τρύφωνας Ευαγγελίδης). Έτσι, αρχές Νοεμβρίου 1863 καλείται στο Λονδίνο Έλληνας πληρεξούσιος προκειμένου να συζητηθούν οι λεπτομέρειες της παράδοσης. Η ελληνική κυβέρνηση στέλνει τον νεαρό τότε Χαρίλαο Τρικούπη, που μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών Πέτρο Δηλιγιάννη, θα προσπαθήσουν τους επόμενους 4 μήνες, να βελτιώσουν τους όρους παραχώρησης, και ιδιαιτέρως αυτόν που κάνει λόγο για αποστρατικοποίηση των νησιών, και καταστροφή των φρουρίων τους. Η συνθήκη της Ένωσης, θα υπογραφεί τελικά, με βελτιωμένους τους όρους, στις 17/19 Μαρτίου 1864.

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

• «Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»: Δημήτριος Βούλγαρης

• «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Πέτρος Δηλιγιάννης
• «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Δημήτριος Βούλγαρης
• «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Δημήτριος Δρόσος
• «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Λεωνίδας Σμόλεντς

- αντικαταστάθηκε στις 18 - 12 - 1863 από τον ταγματάρχη του Μηχανικού, Βασίλειο Πετιμεζά

- αντικαταστάθηκε στις 20 - 12 - 1863 από τον επίσης ταγματάρχη του Μηχανικού, Δημήτριο Τριγγέτα

• «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Αδαμάντιος Διαμαντόπουλος

- αντικαταστάθηκε στις 20 - 12 -1863 από τον πληρεξούσιο, (στην Β΄ Εθνοσυνέλευση), Μαντινείας, Θεόδωρο Πετρινό,

• «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: Αθανάσιος Πετσάλης
• «Επί των Ναυτικών υπουργός»: προσωρινώς τον Αδαμάντιος Διαμαντόπουλος

- αντικαταστάθηκε στις 20 - 12 - 1863 από τον πληρεξούσιο ,(στην Β΄ Εθνοσυνέλευση), Ναυπακτίας, Αθανάσιο Ροντήρη

Λειτουργία της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση αμέσως αντιμετώπισε πεισματώδη αντίσταση στην Συνέλευση, λόγω των φατριών που είδαν τα συμφέροντά τους να μην αντιπροσωπεύονται. Η πρώτη ευκαιρία για σφοδρή αντιπαράθεση παρουσιάστηκε με το θέμα των στρατιωτικών. Από τον καιρό της επανάστασης, η ιεραρχία του στρατού είχε διαλυθεί, ενώ οι κατώτεροι αξιωματικοί είχαν σχηματίσει παράνομα τάγματα. Ο Σμόλεντς υπέβαλε διάταγμα περί επανόδου των νομίμων βαθμοφόρων επί κεφαλής των ταγμάτων. Αμέσως άρχισαν οι διαμαρτυρίες για να ανακληθεί το διάταγμα και να παραιτηθεί ο υπουργός, ενώ στα παρασκήνια γίνονταν ραδιουργίες για να μην υπακούσουν τα σώματα στους νέους διοικητές.
Μετά την ανακατάταξη του υπουργείου αυτού, ενέσκηψε η επόμενη κρίσιμη κατάσταση, όταν άρχισε στην Συνέλευση η συζήτηση του προϋπολογισμού. Η επιτροπή που προπαρασκεύασε τον προϋπολογισμό δεν είχε μεν την τόλμη να προβεί σε ριζικές μεταρρυθμίσεις, όπως ήθελε ο λαός, ελάττωσε όμως οπωσδήποτε τις δαπάνες κατά δύο εκατομμύρια, κάνοντας διάφορες περικοπές. Η κυβέρνηση αντιστάθηκε, λέγοντας ότι με αυτές τις περικοπές δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της, και η αντιπολίτευση εκμεταλλεύτηκε ακριβώς αυτό το θέμα με πείσμα και δεξιοτεχνία. Ως πρώτο ζήτημα τέθηκε σε ψηφοφορία η κατάργηση μιας θέσης τμηματάρχη στο υπουργείο Οικονομικών, και η αντιπολίτευση κέρδισε την ψηφοφορία.
Η κυβέρνηση του Βούλγαρη, έχοντας χάσει πλέον την πλειοψηφία υπέβαλε αυθημερόν την παραίτησή της στον βασιλιά και την επομένη, 5 Μαρτίου 1864, αντικαταστήθηκε από την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη.

Πηγές

• Τρύφωνος Ε. Ευαγγελίδου (1898). Τα μετά τον Όθωνα : ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α'. (1862-1898). Εν Αθήναις: Εκδοτικόν Κατάστημα Γεωργίου Δ. Φέξη. σελίδες 90–91.