Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη Ιουλίου 1864

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού26 Ιουλίου 1864
Ημερομηνία διάλυσης2 Μαρτίου 1865
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΚωνσταντίνος Κανάρης
Συνολικός αριθμός Μελών8
Συμμετέχοντα κόμματα«Ορεινοί»
Ιστορία
Εκλογέςδιορισμένη από τον βασιλιά
Προϋπολογισμοί1865 έσοδα: 28.143,685 δρχ.
έξοδα: 27.965,874 δρχ.[1]
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη 1864
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου Μαρτίου 1865

Η Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Κανάρη Ιουλίου 1864 ή όπως λεγόταν τότε Υπουργείον Κανάρη, ανέλαβε, διαδεχόμενη την «κυβέρνηση Ζηνοβίου Βάλβη», στις 26 Ιουλίου 1864 και κυβέρνησε μέχρι τις 2 Μαρτίου 1865, παραδίδοντας στην «κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου».

Κατά την διάρκεια της θητείας της, ψηφίστηκε από τη Β' Εθνοσυνέλευση το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, το Σύνταγμα του 1864, το οποίο ήταν από τα πιο φιλελεύθερα και δημοκρατικά Συντάγματα της Ευρώπης εκείνη την περίοδο. Το Σύνταγμα του 1864 (με τις αναθεωρήσεις του 1911 και του 1952) ίσχυσε για περίπου 100 χρόνια.[2]

Επίσης, ψηφίστηκε και ο εκλογικός νόμος του 1864, ο «Νόμος ϟΓ'», ο οποίος καθιέρωσε πρώτη φορά την άμεση (το ίδιο χρονικό διάστημα) και μυστική (δια σφαιριδίων που ρίχνονταν σε καλυμμένη κάλπη) ψηφοφορία.[3]

Ο δε Κωνσταντίνος Κανάρης είναι ο μόνος Έλληνας πρωθυπουργός (εξαιρουμένου του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου) που κατά το διάστημα της πρωθυπουργίας του, ψηφίστηκε ή αναθεωρήθηκε Σύνταγμα δυο φορές.[4]

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[5]

- αντικαταστάθηκε στις 28-11-1864 από τον Δημήτριο Μπουντούρη

Στις 25 Απριλίου 1864 ο εισηγητής της «Επί του Πολιτεύματος επιτροπής», καθηγητής Νικόλαος Σαρίπολος, διάβασε το προσχέδιο του Συντάγματος και στις 29 Ιουλίου άρχισε η συζήτηση του στην Εθνοσυνέλευση. Τον Αύγουστο άρχισε η ψήφιση του κατ' άρθρον ενώ τέλη Οκτωβρίου, πήρε και τη έγκριση του βασιλιά Γεώργιου. Το νέο Σύνταγμα, άρχισε να ισχύει από την ημέρα δημοσίευσής του, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, στις 17 Νοεμβρίου 1864.[6]

Στις 16 Νοεμβρίου, και αφού ο βασιλιάς Γεώργιος έδωσε μπροστά στην Εθνοσυνέλευση τον οριζόμενο από το νέο Σύνταγμα όρκο, ο πρόεδρος της, Ιωάννης Μεσσηνέζης, διέλυσε το Σώμα.

  1. «Πρακτικά της Β΄ Εθνικής Συνελεύσεως ΤΟΜΟΣ 6», σελ. 628 https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/I-Bibliothiki/Koinovouleftiki-Syllogi/Praktika-Synedriaseon/Praktika-Voulis-1862-1910/
  2. https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagmatiki-Istoria/
  3. Μπάλτα, Βόγλη, Χρηστίδης: «Θέματα Ελληνικής Ιστορίας, (19ος–20ός αιώνας)», e-book, 2016, για το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, κεφ. 4, σελ. 195
  4. Τα δυο δικτατορικά Συντάγματα επί Γ. Παπαδόπουλου αφενός δεν ψηφίστηκαν από Βουλή ή Εθνοσυνέλευση —παρά επικυρώθηκαν με τα νόθα δημοψηφίσματα των 1968 και 1973—, αφετέρου το τελευταίο έπαψε αυτοδίκαια να ισχύει με την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών).
  5. ΦΕΚ Α32 /1864, ΦΕΚ Α 53 /1864
  6. http://www.ime.gr/chronos/12/gr/1833_1897/domestic_policy/institutions/06.html