Κωνσταντίνος Δημόπουλος
| Κωνσταντίνος Δημόπουλος | |
|---|---|
 Ο Κώστας Δημόπουλος (1909-2007), βουλευτής Πιερίας. Από το οικογενειακό αρχείο του Ιωάννη και του Κωνσταντίνου Δημόπουλου. | |
| Βουλευτής Πιερίας | |
| Περίοδος 1951 – 1956 | |
| Περίοδος 1961 – 1967 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1909, Βροντού Πιερίας |
| Θάνατος | 16 Ιουλίου 2007 (98 ετών) Θεσσαλονίκη |
| Εθνότητα | ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | ΕΠΕΚ, Δημοκρατική Ένωσις, Ένωσις Κέντρου |
| Επάγγελμα | Δάσκαλος, δικηγόρος |
Ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος (Παλιά Βροντού Πιερίας 1909 - Θεσσαλονίκη, 16 Ιουλίου 2007) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Πιερίας με τη Δημοκρατική Ένωση και με την Ένωση Κέντρου από το 1951 ως το 1956 και από το 1961 ως το 1967.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκπαιδευτικός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σπούδασε στο Διδασκαλείο Θεσσαλονίκης. Αρχικά εργάστηκε ως δάσκαλος στη Βροντού (1927) και εν συνεχεία στην Κατερίνη. Ήταν υπέρμαχος του δημοτικισμού.[1]
Αντιστασιακή δράση και δικηγορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όμως αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του εξαιτίας του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, για να επιστρατευτεί και να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή.[1] Επίσης, ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση κατά την περίοδο της Κατοχής, πολεμώντας με το ΕΑΜ, δράση για την οποία διώχθηκε και εκτοπίστηκε στον Αϊ-Στράτη.[1] Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, άσκησε το δικηγορικό λειτούργημα στη συμπρωτεύουσα. Ως δικηγόρος, υπερασπίστηκε αρκετούς αγωνιστές σε δικαστήρια.[1]
Πολιτικός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εξελέγη για πρώτη φορά με την ΕΠΕΚ του Πλαστήρα στις εκλογές του 1951.[2] Επανεξελέγη βουλευτής Κατερίνης με την ΕΠΕΚ το 1952.[3]. Στις εκλογές του 1956 ήταν ξανά υποψήφιος με τη Δημοκρατική Ένωση, μαζί με τους Ελευθέριο Ελευθεριάδη και Δημήτριο Δημάδη, όμως ο συνδυασμός τους δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσαν 16.941 ψήφους συνολικά. Στις εκλογές εκείνες η ΕΡΕ με το συνδυασμό της πήρε 17.845 ψήφους συνολικά και έτσι εξελέγησαν βουλευτές οι τρεις της υποψήφιοι, Δημήτριος Βακάλης (ή Βακάλογλου), Αλέξανδρος Δεληγιαννίδης και Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου.[4]
Επανεξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1961 με την Ένωση Κέντρου (Συνασπισμός Ενώσεως Κέντρου-Κόμματος Προοδευτικών) συγκεντρώνοντας 7.150 σταυρούς[5]. Στις εκλογές του 1963 συγκέντρωσε 7.109 ψήφους (με την Ένωση Κέντρου) και εξελέγη βουλευτής για μία ακόμη φορά[6].
Ως βουλευτής διακρίθηκε για την ευφράδεια λόγου του και τη μαχητικότητά του. Το 1965 εισηγήθηκε μαζί με άλλους πολιτικούς την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Παπανούτσου.[1]
Βουλευτικές εκλογές 1964
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις εκλογές του 1964 δεν κατάφερε να επανεκλεγεί, καθώς συγκέντρωσε 6.235 ψήφους, αλλά ήρθε 3ος από τους υποψηφίους της Ένωσης Κέντρου, πίσω από το Στέργιο Χασαπίδη και το Θεόφιλο Καμπερίδη (εξελέγησαν από τα δύο μεγάλα κόμματα μόνον οι 2 πρώτοι). Από τη δεύτερη και την τρίτη κατανομή έγινε μεταβολή στις έδρες σε Λευκάδα, Α΄ Θεσσαλονίκης, Καστοριά και Πιερία, με αποτέλεσμα να κερδίσει ο Άγγελος Καλκάνης (Ένωση Κέντρου) στη Λευκάδα και να χάσει την έδρα του ο Ξενοφών Γρηγόρης της ΕΔΑ, ενώ στην Πιερία η ΕΡΕ να κερδίσει μια έδρα, την οποία κατέλαβε ο Αθανάσιος Βασιλειάδης, αντί του Δημόπουλου της Ένωσης Κέντρου.[7] Τελικά, με απόφαση του Εκλογοδικείου, τον Ιούλιο του 1964, οι 4 συνολικά πολιτευτές ορκίστηκαν βουλευτές: στη Λευκάδα ο Ξενοφών Γρηγόρης της ΕΔΑ κατέλαβε τη θέση του Καλκάνη (Ένωση Κέντρου), ο Αλέξανδρος Καραθόδωρος με το Κόμμα Προοδευτικών ορκίστηκε στην Α΄ Θεσσαλονίκης καταλαμβάνοντας την έδρα του Ι. Κοντούλη (ΕΡΕ), ο Παναγιώτης Γυιόκας (ΕΡΕ) στην Καστοριά κατέλαβε την έδρα του Ευριπίδη Πισιώτη (ΕΡΕ) και ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος ορκίστηκε βουλευτής στην Πιερία καταλαμβάνοντας την έδρα του Αθανασίου Βασιλειάδη[8].
Την ίδια χρονιά (1964) ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος είχε αναλάβει διευθυντής του Οργανισμού Λιμένος και Ελευθέρας Ζώνης Θεσσαλονίκης, παραιτήθηκε όμως στις 9 Ιουλίου 1964 και από τη συμπρωτεύουσα μετέβη στην Αθήνα, όπου ορκίστηκε βουλευτής[9].
Λίγο αργότερα, ο Κώστας Δημόπουλος αποχώρησε από την Ένωση Κέντρου και αναφέρεται σε έκθεση της CIA στην ομάδα των αποκαλούμενων από τον Τύπο αποστατών που στήριζαν την κυβέρνηση του Στεφανόπουλου (από τις 17 Σεπτεμβρίου 1965 έως τις 22 Δεκεμβρίου 1966)[10].
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τη σύζυγό του, τη δασκάλα Πιπίτσα Κασιδάκου, απέκτησαν 3 παιδιά. Ο γιος του, Γιάννης Δημόπουλος, εξελέγη επίσης βουλευτής Πιερίας και έγινε αργότερα υφυπουργός Εμπορίου, ενώ ο εγγονός του, Κώστας, είναι δικηγόρος Παρ' Αρείω Πάγω και ήταν υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές του 2009 και εξελέγη δήμαρχος του Δήμου Δίου-Ολύμπου (με το συνδυασμό "Ολύμπια Συμμαχία") με ποσοστό 52,3% το 2014. Ήταν επίσης υποψήφιος δήμαρχος στον ίδιο Δήμο το 2010.
Ο Κωνσταντίνος Δημόπουλος πέθανε σε ηλικία 98 ετών στη Θεσσαλονίκη και τάφηκε στη Βροντού, τον Ιούλιο του 2007.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Μενέλαος Τερζόπουλος, Συναντηθήκαμε..., Οι απόφοιτοι του Γυμνασίου Κατερίνης 1923-1970. εκδόσεις Μάτι 2013, σελ. 272, ISBN 978-960-6692-79-6
- ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 62, αρ. 271).(pdf)
- ↑ εφ. Ελευθερία, φ. 18/11/1952, σελ. 1.
- ↑ Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του ΕΚΠΑ "Πέργαμος, Αποτελέσματα Βουλευτικών Εκλογών της 19ης Φεβρουαρίου 1956, σελ. 35 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-15 στο Wayback Machine.
- ↑ εφ. Μακεδονία, "Ήρχισαν αι ανακηρύξεις", 4/11/1961, σελ. 3
- ↑ Νέα Εποχή, 9/11/1963 (μέσω ΓΑΚ ν. Πιερίας)
- ↑ "Μεταβολή εις τας έδρας των κομμάτων εκ της τρίτης κατανομής", Μακεδονία, 15/3/1964, σελ.1
- ↑ "Ωρκίσθησαν οι υπό του Εκλογοδικείου ανακηρυχθέντες τέσσαρες βουλευταί", Μακεδονία, 11/7/1964, σελ. 7
- ↑ "Ο κ. Δημόπουλος μεταβαίνει σήμερον εις την Κατερίνην", Μακεδονία, 3/7/1964, σελ. 3.
- ↑ Έκθεση - ντοκουμέντο του σταθμάρχη της CΙΑ για την πλειονότητα των αποστατών ένα χρόνο μετά τα γεγονότα του 1965 Αρχειοθετήθηκε 2015-08-24 στο Wayback Machine., Έθνος, 17-5-2008, ανάκτηση 24-8-2013 [νεκρός σύνδεσμος].