Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (συγγραφέας)
| Κωνσταντίνος Νικολόπουλος | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1786[1][2][3] ή 1774[4][5][6] Σμύρνη |
| Θάνατος | 1841[1][2][3] και 1842[4][5][6] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Ιδιότητα | συνθέτης και φιλόλογος[7] |
Ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος - Αγαθόφρων (Σμύρνη, 1786 - Παρίσι, 12 Ιουνίου 1841) ήταν Έλληνας συνθέτης, μουσικός, συγγραφέας και φιλόλογος.
Βιογραφικό
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από την Ανδρίτσαινα. Μεγάλωσε στην Σμύρνη, όπου και σπούδασε λίγα χρόνια στην φημισμένη Ευαγγελική Σχολή. Το 1806, όταν η οικογένειά του μετανάστευσε στο Παρίσι, ο Νικολόπουλος έγινε βιβλιοθηκάριος στο Γαλλικό Ινστιτούτο, πράγμα που του επέτρεπε, στον ελεύθερο χρόνο του, να ασχολείται με τις ιδιωτικές του σπουδές. Έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, του Ελληνικού Κομιτάτου και της Φιλόμουσης Εταιρείας. Ήταν στενός φίλος και συνεργάτης του Αδαμάντιου Κοραή.[8] Διέθετε ευρύτατη εγκυκλοπαιδική μόρφωση και διατηρούσε τακτική συνεργασία με το περιοδικό Revue Encyclopedique και έγραφε στο περιοδικό της Βιέννης Λόγιος Ερμής άρθρα με διάφορα ψευδώνυμα, όπως Αγαθόφρων Λακεδαιμόνιος, Ελληνόφρων Σαλαμίνιος κ.ά..[8]
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, δώρισε την πατρική του βιβλιοθήκη 3.500 τόμων στην Ανδρίτσαινα. Η βιβλιοθήκη αυτή αποτελεί τον πυρήνα της σημερινής Νικολοπούλειου Βιβλιοθήκης. Πέθανε αιφνιδίως το 1841 από τέτανο.
Η συνεισφορά του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νικολόπουλος έγραψε και εξέδωσε πολλά έργα πατριωτικού περιεχομένου για να ξεσηκώσει το έθνος ενάντια στα δεσμά του.[9] Έκανε επιστημονικές έρευνες περί της μουσικής των αρχαίων Ελλήνων και τύπωσε έργα αρχαίων συγγραφέων. Ως μουσικός συνθέτης μελοποίησε αρχαία ελληνικά κείμενα για φωνή, χορωδία και πιάνο, όπως το προοίμιον της Ιλιάδος του Ομήρου, Ευμενίδες του Αισχύλου, Φοίνισσες του Ευριπίδη, Ένα χρόνο πριν από τον πρόωρο θάνατό του είχε μελοποιήσει την Ολυμπιακή ωδή του Πινδάρου. Ακόμη συνέθεσε τρεις ρομάντσες, μία καντάτα για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό κ.ά. [10]. Εκτός αυτών συνέθεσε και λειτουργική μουσική για την Ορθόδοξη Εκκλησία (Κύριε ελέησον, Κύριε σώσον τους ευσεβείς, Την Ωραιότητα). Σ' αυτόν τον τομέα μάλιστα, της σύνθεσης δηλαδή πολυφωνικής μουσικής για την Ορθόδοξη Εκκλησία, θεωρείται πρωτοπόρος, αν και δεν είναι γνωστό εάν συνέθεσε και άλλου είδους τέτοια έργα, όπως είναι άγνωστοι και οι λόγοι που τον ώθησαν. Σίγουρα πάντως καταλυτικό ρόλο στην όλη του προσφορά διαδραμάτισε το γενικότερο κλίμα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12142610w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119154285. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Faceted Application of Subject Terminology. 238480. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 Catalogue of the National Library of Greece. 117053.
- ↑ 5,0 5,1 (νέα ελληνική γλώσσα) Catalogue of the Academy of Athens Library. 27305.
- ↑ 6,0 6,1 (νέα ελληνική γλώσσα) Catalogue of the Academy of Athens Library. 38613.
- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 117584479. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 Πάπυρος Larousse Britannica. Αθήνα: Πάπυρος. 2007. σελίδες τομ. 39, σ.80.
- ↑ Konstandinos Dimaras: A History of Modern Greek Literature, Albany 1972, ISBN 0-87395-071-2, S. 243
- ↑ Bericht Αρχειοθετήθηκε 2007-05-13 στο Wayback Machine. über die Frühzeit der modernen olympischen Bewegung beim Deutschlandradio
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τάκης Καλογερόπουλος, "Κων/νος-Αγαθόφρων Νικολοπουλος" από το Λεξικό της ελληνικής μουσικής, Αθήνα 1998–99 (online στο wiki.musicportal.gr)
- Γιάννης Φιλόπουλος, Εισαγωγή στην ελληνική πολυφωνική εκκλησιαστική μουσική, Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 1990
- Γιόζεφ Φινκ, Die Arkadische Sendung des Konstantinos Nikolopoulos, Βερολίνο 1972 ISBN 3-7769-0110-1
- Πάπυρος Larrouse Britannica, τομ. 39, σ. 80, Αθήνα:Πάπυρος, 2007.