Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κωνσταντίνος Ρήγος

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 27/02/2015.
Κωνσταντίνος Ρήγος
Γέννηση21  Οκτωβρίου 1967
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότηταθεατρικός σκηνοθέτης, φωτογράφος, χορογράφος[1] και σκηνοθέτης[1]
Ιστοσελίδαwww.rigosk.gr
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος γεννημένος στην Αθήνα με καταγωγή από την Σύρο και την Τήνο, είναι Έλληνας Χορογράφος, Σκηνοθέτης και εικαστικός καλλιτέχνης. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Έχει υπογράψει πολυάριθμες παραστάσεις χορού και πολυσχιδείς δημιουργίες. Από τον Φεβρουάριο του 2018 είναι Διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Από τον Οκτώβριο του 2019 είναι πρόεδρος του ΔΣ της σχολής από την οποία αποφοίτησε, της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ).

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διετέλεσε καλλιτεχνικός υπεύθυνος Χοροθεάτρου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (2001/05), για το οποίο έχει χορογραφήσει τα έργα Η ωραία κοιμωμένη, Κυανοπώγων, Το ναυάγιο, Η μνήμη των κύκνων, Κιθαιρώνας, Ταξιδιώτης του χειμώνα, Χειμωνιάτικο ταξίδι, Δωμάτιο του Ιγκόρ, Χελιδόνα ηδομένη…, Λευκός θόρυβος και Ελεύθεροι πολιορκημένοι.

Το 1990 ίδρυσε το Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ, το οποίο συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα. Με το Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ παρουσίασε τα έργα Οι γάμοι, Δωμάτιο 5, Θα σε δω μέσα στα χρόνια - Ο κήπος, Δάφνις και Χλόη, Ο αθλητής, Οι 5 εποχές, Ξενοδοχείον Ορφέας, Ίκαρος - Αιφνίδια αποσυμπίεση, Η κυρία με τις καμέλιες, Άλκηστις, Το ρινγκ, Τρελή ευτυχία, Ουτοπία, Ταξιδιώτης του χειμώνα, Σχεδίασμα Β΄- Ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ντυμένοι / Γυμνοί, Καρυοθραύστης, Neverland, Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα, Αρκαδία, Βαβέλ, κ.ά..

Χορογραφίες του έχουν βραβευτεί από διάφορους θεσμούς. Ενδεικτικά: Διαγωνισμός χορογραφίας Δήμου Αθηναίων 1990 - Β΄ βραβείο [Μήπως είστε της εκδρομής;], 1992 - Α΄ Βραβείο [Άντε καλημέρα], Κρατικό βραβείο χορού, 1995 [Δάφνις και Χλόη] και 1996 [Οι 5 εποχές], Κρατικό βραβείο χορογραφίας 1999 [Ρινγκ] και 2001 [Τρελή ευτυχία]∙ Βραβείο Μελίνα Μερκούρη, 1997. Επιπλέον, έχουν αποσπάσει εγκωμιαστικά σχόλια σε πολυάριθμα διεθνή φεστιβάλ χορού ανά τον κόσμο (Αγγλία, Αίγυπτος, Βενεζουέλα, Βοσνία, Βραζιλία, Γαλλία, Γερμανία, Γεωργία, ΗΠΑ, Ισπανία, Ιταλία, Ισραήλ, Κολομβία, Μαυροβούνιο, Ολλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Σερβία, Σιγκαπούρη, Σουηδία κ.ά.) και εξακολουθούν να διδάσκονται στην ΚΣΟΤ.

Για την Εθνική Λυρική Σκηνή χορογράφησε το 2007 τα έργα Οι συλφίδες και A little piece peace for America έπειτα από πρόσκληση του τότε καλλιτεχνικού διευθυντή Στέφανου Λαζαρίδη, ενώ το 2017 σκηνοθέτησε το μιούζικαλ Ερωτόκριτος του Δημήτρη Μαραμή, ύστερα από παραγγελία της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ.

Έχει σκηνοθετήσει έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο (Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, Έντα Γκάμπλερ του Ερρίκου Ίψεν, Τα κόκκινα φανάρια του Αλέκου Γαλανού, Το κενό αυτοπροσώπως του Άκη Δήμου, Σεβάς Χανούμ του Γιώργου Χρονά, Τα καινούρια ρούχα του Αυτοκράτορα και Πορνοστάρ της Έλενας Πέγκα κ.ά.), μιούζικαλ (Vesalii Icones του Πίτερ Μάξουελ Ντέιβις, Καμπαρέ των Φρεντ Εμπ & Τζον Κάντερ, Rocky Horror Show του Ρίτσαρντ Ο Μπράιαν, Ερωτόκριτος του Δημήτρη Μαραμή), παιδικές παραστάσεις (Φρουτοπία του Ευγένιου Τριβιζά, Παραμύθια στο μίξερ των Ξένιας Αηδονοπούλου - Κωνσταντίνου Ρήγου), σόου, συναυλίες και μουσικά βίντεο, καθώς και παραστάσεις – performances (Πολύ κακό και τίποτα, Bossa Nova, Τιτανικός, Άνεμος στο Εθνικό Θέατρο), στις οποίες παντρεύει όλες τις ιδιότητές του. 

Παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε πάνω από 40 διεθνή φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο καθώς επίσης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την Εθνική Λυρική Σκηνή, τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κ.ά..

Ως συνεργάτης χορογράφος έχει υπογράψει την κίνηση σε ταινίες και παραστάσεις έργων από το ελληνικό (αρχαίο και σύγχρονο) και το παγκόσμιο ρεπερτόριο, με σκηνοθέτες διαφορετικών στιλ και αναζητήσεων όπως τους Γιάννη Χουβαρδά, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Αντρέι Σερμπάν, Γιώργο Λαζάνη, Μίμη Κουγιουμτζή, Τάσο Μπαντή, Σταμάτη Φασουλή, Θωμά Μοσχόπουλο, Μενέλαο Καραμαγγιώλη, Βίκτωρ Αρδίττη, Ντένη Ηλιάδη, Νίκο Παναγιωτόπουλο, Λάκη Λαζόπουλο, Νίκο Διαμαντή, Βασίλη Νικολαΐδη, Γιάννη Σμαραγδή, Σταύρο Τσακίρη κ.ά..

Ως contributing artist και φωτογράφος έχει συνεργαστεί με περιοδικά όπως Vogue, Marie Claire, Athens Voice, Cool, Soul, Free κ.ά.. Ως εικαστικός καλλιτέχνης έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στο ΚΜΣΤ Θεσσαλονίκης, το Ίδρυμα Τεχνών Λευκωσίας / Ίδρυμα Πιερίδη, την Γκαλερί Antonopoulou art, το Αρσάκειο Πάτρας στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, την Ταινιοθήκη της Ελλάδος, τη Διεθνή Συνάντηση Τέχνης Art – Athina 2007 κ.α..

Συνεργασίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει συνεργαστεί με τους καλλιτεχνικούς φορείς όπως το Φεστιβάλ Αθηνών, το Φεστιβάλ Επιδαύρου, το Μουσικό Αναλόγιο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και την Εθνική Λυρική Σκηνή. Έχει συνεργαστεί ως χορογράφος με τον σκηνοθέτη Γιώργο Λαζάνη (στις Νεφέλες του Αριστοφάνη, στο Όπως σας αρέσει του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, στο Δεσποινίς Τζούλια του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, στο έργο Ο γάμος του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, στην Άλκηστις του Ευριπίδη, στο Happy End των Μπέρτολτ Μπρεχτ και Κουρτ Βάιλ, στις Σοφολογιώτατες του Μολιέρου), με τον Μίμη Κουγιουμτζή (στην παράσταση Η αρρώστια του θανάτου της Μαργκερίτ Ντυράς, στον Ορέστη του Ευριπίδη), με τον Λάκη Λαζόπουλο (στη σειρά Δέκα μικροί Μήτσοι, στην παράσταση Η Κυριακή των παπουτσιών, στην τηλεταινία Πού πάει αυτό το λεωφορείο), με τον Νίκο Διαμαντή (στον Δον Κιχώτη του Βασίλη Ζιώγα, στην Μήδεια του Ευριπίδη), με τον Βασίλη Νικολαΐδη (στο Μανουέλ Σαλίνας του Περικλή Κούκου), με τον Γιάννη Σμαραγδή (στην Όπερα των σκιών του Νίκου Μαμαγκάκη), με τον Τάσο Μπαντή (στην παράσταση Η υπόθεσις της οδού Λουρσίν του Ευγένιου Λαμπίς), με τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη (στην ταινία Black out), με τον Γιάννη Χουβαρδά (στην Ελένη του Ευριπίδη, στο Βαλς εξιτασιόν της Έλενας Πέγκα), με τον Θέμη Μουμουλίδη (στο Όπου και να ταξιδέψω... του Γιώργου Σεφέρη), με τον Θωμά Μοσχόπουλο (στην Ιστορία με ιστορίες), με τον Nίκο Χατζηπαπά (στην παράσταση Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας σε μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου και επιμέλεια Απόστολου Δοξιάδη), με τον Σταμάτη Φασουλή (Ό,τι και αν πω δεν σε ξεχνώ), με την Εύη Γαβριηλίδη (στην Δωδέκατη νύχτα του Σαίξπηρ), με τον Διαγόρα Χρονόπουλο (στον Πλούτο του Αριστοφάνη), με τον Πέρη Μιχαηλίδη (στην παράσταση Γλυκιά μου Ίρμα), με τον Αντρέι Σερμπάν (στον Ηρακλή του Ευριπίδη), με τον Σωτήρη Χατζάκη (στους Βατράχους του Αριστοφάνη), με τον Βίκτωρα Αρδίττη (στις Τραχίνιες του Σοφοκλή), με τον Ντένη Ηλιάδη (στην ταινία Hardcore), με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο (στο Πεθαίνοντας στην Αθήνα), με τον Γιάννη Σμαραγδή (στην ταινία El Greco) και με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό (πάλι στον Ηρακλή του Ευριπίδη).

Ως περφόρμερ έχει συνεργαστεί με τους Κ. Μίχο (Λάθος κίνηση/Την μέρα των γενεθλίων μου πήρα το τρένο για Θεσσαλονίκη) και Α.Παπαδαμάκη (Quasi Stellar/Ερμαφρόδιτος, Ισραήλ, Μιλάνο, Σεούλ, Σιβιτανόβα, Σαράγεβο, Γκιχόν).

Συνεργάστηκε ως contributing artist με το περιοδικό Cool, Soul μέχρι τον Μάρτιο 2009, ενώ φωτογραφίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Free, Marie Claire, Vogue κλπ. από τον Μάρτιο 2008 διατηρεί την στήλη ''Shoot me!" στην εφημερίδα Athens Voice. Το 2017 συμμετέχει στο σόου χορού So You Think You Can Dance.

Σκηνοθεσία - Χορογραφία - Παραστάσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχει σκηνοθετήσει & χορογραφήσει:

Εκθέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως εικαστικός καλλιτέχνης έχει εκθέσει στις ομαδικές εκθέσεις 20 rooms της γκαλερί Kapatos, Bodyworks στο Ίδρυμα Τεχνών Λευκωσίας που συνδιοργάνωσε το Ίδρυμα Πιερίδη, Οpen studios 3 του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, στο Στρατόπεδο Κόδρα το 2004, Φωτοσυγκυρία 2005 στο UnfairyTales, Τέχνη και Αθλητισμός στο Καυτανζόγλειο Στάδιο, Tattoomyart στην γκαλερί Antonopoulou art, ότι απομένει είναι μέλλον στο Αρσάκειο στα πλαίσια της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης στην Πάτρα, heroes στον χώρο τέχνης του Bio’s, it's not about sex στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Εξωτερικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έργα του έχουν παιχτεί σε φεστιβάλ και εκδηλώσεις στο εξωτερικό, όπως στις πόλεις Λισαβόνα, στην πολιτεία της Βόρειας Καρολίνας, στις πόλεις Τιφλίδα και Βατούμ της Γεωργίας, στην Λυών, στην Μπολόνια, στη Στοκχόλμη, στο Λονδίνο, στο Άμστερνταμ, στο Σαράγεβο, στην Μπογκοτά, στις Λαμετσία Τέρμε, Μπολτσάνο και Τρέντο της Ιταλίας, στις πόλεις Κολονία και Βάρεν της Γερμανίας, στις πόλεις Καράκας, Μαρακάιμπο και Μαρακέι της Βενεζουέλας, στο Κάιρο, στο Μπίτομ της Πολωνίας, στις πόλεις Βερολίνο, Χαϊδελβέργη και Αμβούργο της Γερμανίας, στην Ποντγκόριτσα του Μαυροβουνίου, στο Βελιγράδι, στη Σιγκαπούρη, στο Τελ Αβίβ, στις πόλεις Φάρο και Λάγκοα της Πορτογαλίας, στο Σάο Πάολο, στη Σεβίλη και άλλες πόλεις.

Βραβεία - Παραστάσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1995 με το έργο Δάφνις και Χλόη και το 1996 με το έργο Οι 5 εποχές απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Χορού, το 1999 με το έργο Ρινγκ και το 2001 με το έργο Τρελή ευτυχία κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Χορογραφίας, ενώ το 1997 του απονεμήθηκε το Βραβείο Μελίνα Μερκούρη. Βραβεία κοινού του περιοδικού Αθηνόραμα με το 3ο Βραβείο Σκηνοθεσίας και το 2ο σκηνογραφίας το 2008 για την παράσταση Bossanova. Βραβεία κοινού του περιοδικού Αθηνόραμα στην Κωνσταντίνα Μιχαήλ με Βραβείο Ερμηνείας στην παράσταση Σεβάς Χανούμ.

Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1990, ίδρυσε το Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ και ανέβασε αρκετές παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό:

  • Σώμα Θυμήσου (1990)
  • Μήπως είστε της εκδρομής; (1990) - β΄ βραβείο χορογραφίας του διαγωνισμού νέων χορογράφων - Ραλλού Μάνου
  • Ονείρου ρήξεις που ίσως να αφήσαμε (1990)
  • Έκτρωσις (1990)
  • Δωμάτιο 5 (1991)
  • Άντε καλημέρα (1992) - α΄ βραβείο χορογραφίας του διαγωνισμού νέων χορογράφων «Ραλλού Μάνου»
  • Θα σε δω μέσα στα χρόνια - Ο κήπος (1992)
  • Τα κομμάτια (1992)
  • Οι Γάμοι (1993)
  • Φθινόπωρο 44 (1994)
  • Δάφνις και Χλόη (1995) - Κρατικό Βραβείο Χορού 1995
  • Άλκηστις (1995)
  • Οι 5 εποχές (1996) - Κρατικό Βραβείο Χορού 1996
  • Ξενοδοχείον Ορφέας (1996)
  • Ο Αθλητής (1997)
  • Ίκαρος-Αιφνίδια αποσυμπίεση (1997)
  • Ορφέας και Ευριδίκη (1998)
  • Η κυρία με τις καμέλιες (1998) - Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας 1998 στην Έλενα Τοπαλίδου
  • Το Ρινγκ (1999) - Κρατικό Βραβείο Χορογραφίας 1999
  • Τρελή ευτυχία (2001) - Εθνικό Βραβείο Χορογραφίας
  • Ουτοπία (2002)
  • Χειμωνιάτικο ταξίδι (2003)
  • Ταξιδιώτης του χειμώνα (2003)
  • Σχεδίασμα Β΄- Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (2006)
  • Neverland / 6ο Διεθνούς Φεστιβάλ Αθήνας (2008)
  • Ο υιός (2009)
  • Ντυμένοι γυμνοί - Δεθνές Φεστιβάλ χορού του Δήμου Αθηναίων (2010)[8]
  • Δάφνις και Χλόη (2010)
  • Καρυοθραύστης (2010)
  • Η δεξίωση στην βίλα Μορντώχ (2012)
  • Αρκαδία - Φεστιβάλ Αθηνών (2014)
  • 25 Χρόνια Χοροθέατρο Οκτάνα (2015)
  • Καρυοθραύστης (2015)
  • ΒΑΒΕΛ - Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (2018)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οπτικοακουστικό υλικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 theaterencyclopedie.nl/wiki/index.php?curid=224595.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα». rigosk.gr. 
  3. ↑ «Κόκκινα φανάρια του Αλέκου Γαλανού - ΘΕΑΤΡΟ REX - ΣΚΗΝΗ «ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ» - Εθνικό Θέατρο». www.n-t.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2023. 
  4. ↑ «CABARET». megaron.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  5. ↑ «Peter Maxwell Davies "Icones"». megaron.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2022. 
  6. ↑ «Άνεμος». www.n-t.gr/. 
  7. ↑ «Ερωτόκριτος». nationalopera.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2019. 
  8. ↑ «Διεθνές Φεστιβάλ Χορού στην Τεχνόπολη». Η Καθημερινή. 27 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2023. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κωνσταντίνος_Ρήγος&oldid=10821095"